พุทธศาสตร์ ศาสตร์แห่งความจริงที่พิสูจน์ได้

พุทธศาสตร์

ศาสตร์แห่งความจริงที่พิสูจน์ได้

ศีล สมาธิ ปัญญา หนทางสู่นิพพานที่พิสูจน์ได้ในชาตินี้

ร่วมพิสูจน์ กรรม บุญ-บาป ตาย-เกิด นรก-สวรรค์ ภพ-ชาติ

และความจริงจากธรรมชาติที่ไม่ต้องใช้สัมผัสพิเศษ

ขอกล่าวก่อนเลยนะครับว่าข้อความต่อไปนี้นั้น
ข้าพเจ้าเพียงแค่พิจารณาตามธรรมมะ-ธรรมชาติ
ที่ข้าพเจ้าสัมผัสได้เพียง5สัมผัสเท่านั้น
ซึ่งเรื่องที่ข้าพเจ้าเขียนทั้งหมดจะเกิดขึ้นไม่ได้
หากไม่มีธรรมะจากพระพุทธเจ้า
และหลักการทาง วิทยาศาสตร์ที่ได้ร่ำเรียนมา
เพราะปัญญาของข้าพเจ้าน้อยเหลือเกิน
ไม่สามารถคิดเองได้อย่างนั้น
แต่ไม่ได้บอกว่าทุกอย่างนี้เป็นความจริงทั้งหมด
ข้าพเจ้าเองไม่มีอิทธิฤทธิ์ปาติหารประการใด
ที่สามารถว่าสิ่งที่ข้าพเจ้ารู้เห็นนั้นเเป็นเรื่องจริงแท้
ข้าพเจ้ามีเพียงสัมผัส5สัมผัส
เพียงให้ท่านพิจารณาตามสมควรด้วยสติที่ตั้งมั่น

สิ่งที่ข้าพเจ้ามองเห็นนั้นเป็นต้นว่า
ข้าพเจ้าเห็นผลไม้สีเขียว
ข้าพเจ้าก็บอกว่าสีเขียว
ข้าพเจ้าไม่สามารถมองทะลุไป
เห็นสีของเมล็ดข้างในได้
แต่นั้นไม่ใช่ปัญหา
เพราะข้าพเจ้ามีวิธีมองเห็นสีของเมล็ดข้างใน
นั้นคือนำมีดมาปลอกดูก็จะเห็นเมล็ดได้
โดยไม่จำเป็นต้องใช้สัมผัสอื่นเลย

หนทางแห่งนิพพานก็เช่นกัน
ไม่ต้องอาศัยสัมผัสอี่นใดเลย
เพียง5สัมผัสก็เพียงพอแล้ว
การตรัสรู้(อริยสัจ4)นั้นคือ
มีความเข้าใจในความเป็นไปในโลก
เห็นสุข-ทุกข์
เห็นสาเหตุแห่งความเป็นธรรมดา
รู้วิธีดับทุกข์
ที่สำคัญคือปฏิบัติตามวิธีนั้นให้ได้

อริยสัจ4นั้น
อาจทำให้หมดทุกข์เป็นเรื่องๆไป
แต่นิพพานนั้น
คือเมื่อขจัดสาเหตุแห่งการเกิดทุกข์ได้หมดสิ้นแล้ว
ก็จะไม่เกิดทุกข์ตามตรรกะของอริยะสัจ4
ส่วนวีธีสู่นิพพานนั้นจะว่าถึงในภายหลัง

กายและจิต
มนุษย์นั้นประกอบด้วยกายเนื้อ
(ซึ่งเกิดจากกระบวนการการสังเคราะห์โปรตีน
โดยDNAที่อยู่ในโครโมโซม
จะจำลองตัวเองและสังเคราะห์RNA
RNAจะจับกับกรดอะมิโน
แล้วกรดอะมิโนจับกันด้วยพันธะเปปไทด์
เกิดเป็นสายยาวเรียกว่าโพลีเปปไทด์
นั้นคือโปรตีนที่เป็นส่วนประกอบของเซลล์
เซลล์เป็นส่วนประกอบของร่างกาย
เซลล์มีหลายชนิด(หน้ามี่ต่างกันไม่ขอพูดถึง)
แต่เซลล์ประสาทจะทำหน้าที่
เกียวกับกระบวนการคิด ความรู้สึก
โดยเป็นกระแสประสาทประมาณ9-10โวลต์
ซึ่งเกิดจากโซเดียม-โปรแทสเซียมปัมพ์)
จิตนั้นคือตัวแทนของกระบวนการคิด ความรู้สึก
จิตกับกายนั้นจึงสัมพันธ์กัน
ซึ่งมองเห็นด้วยตาไม่ได้
แต่เข้าใจได้

มาดูในส่วนความเชื่อดั่งเดิมกันก่อน
ส่วนที่เป็นคำถามนั้นลองตอบในใจดูก่อน
คำตอบที่ถูกจะเป็นแนวโน้มว่า
ท่านจะรู้หนทางนิพพานได้ง่ายเพียงใด

กรรมคือการกระทำ...ใครทำ?*จิต*
ผลกรรมคือผลของการกระทำ...ใครบันดาลแสดงผล?*ธรรมชาติ*

ความดี-ชั่ว
ประกอบขึ้นจากปัจจัยคือสังคมและตัวบุคคล
ซึ่งในแต่ละสังคมนั้นจะมีความดี-ชั่วไม่เหมือนกัน
แต่จะมีหลักการเดียวกันคือ
ความดี
จะประกอบไปด้วยปัจจัยคือ
สังคม (ไม่ทำให้สังคม หรือบุคคลอื่นเดือดร้อน)
และตัวบุคคล(ไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อน)
ส่วนความชั่วก็ตรงข้ามกัน...อย่างไรเรียกว่าทำดี?*ตนไม่เห็นแก่ตัว*ใครบันทึกใว้?*จิต*

บุญ-บาป
บุญคือผลกรรมที่เกิดจากการทำดี...ใครบันทึกใว้?*จิต*แล้วใช้อะไรบันทึก?*ความรู้สึก*
บาปคือผลกรรมที่เกิดจากการทำชั่ว
(ตรงนี้ต้องเชื่อมโยงให้เข้าใจเช่น
ผลกรรมคือผลของการกระทำ
เพราะฉะนั้น
บุญคือผลของการกระทำที่เกิดจากการทำดี)

สุข-ทุกข์
สุขคือสิ่งทีเกิดขึ้นในจิตที่เกิดจากบุญ...เกิดที่ใหน?*จิต*และใครบันดาลให้เกิด?*ธรรมชาติ*
ทุกข์คือผลทีเกิดขึ้นในจิตที่เกิดจากบาป
(ตรงนี้เป็นตรรกะเช่นกัน
เช่นสุขคือสิ่งทีเกิดขึ้นในจิตที่เกิดจากบุญ
บุญคือผลของการกระทำที่เกิดจากการทำดี
เพราะฉะนั้น
สุขคือสิ่งทีเกิดขึ้นในจิตที่เกิดจากผลของการกระทำที่เกิดจากการทำดี)

ถ้ายังไม่เข้าใจกลับไปอ่านอีกรอบให้กระจ่างเพราะจะใช้ตรรกะในต่อไปอีก

ตาย-เกิด
มนุษย์(จิต)ย่อมเวียนว่ายตายเกิด(เกิดขึ้นดับไป)...ใครกำหนดให้?*ธรรมชาติ*
ในความจริงแล้วตาย-เกิดนั้นไม่มี
สิ่งนั้นเป็นเพียงการเปลี่ยนแปลงของจิตเท่านั้น

สวรรค์-นรก ...ไปเกิดขึ้นเมื่อใด?*จิตเกิดใหม่(จิตเปลี่ยนแปลง(กายยังไม่ตาย))*และใครส่งไป?*ธรรมชาติ*
อธิบายเป็นความรู้สึกได้บ้างเล็กน้อย
ความรู้สึกเมื่อเกิด(เกิดขึ้น)ในสวรรค์คือความสุข(เพราะกรรมดี)
ความรู้สึกเมื่อเกิด(เกิดขึ้น)ในนรกคือความทุกข์(เพราะกรรมชั่ว)

ชาติ-ภพ
คือขณะหนึ่งของจิตที่เกิดขึ้นเละเป็นไป(กายยังไม่ตาย)
การทำกรรมจะเกิดขึ้นในชาติและจดจำไว้ในจิต...ใช้อะไรบันทึก?*ธรรมชาติ*
เมื่อเกิดชาติใหม่กรรมก็จะเป็นเครื่องวนเวียนและแสดงกรรมที่ได้รับ...ใครบันดาลให้แสดงผล?*ธรรมชาติ*
เรา(จิต)อาจเกิดในนรกหรือสวรรค์ได้
การเกิดอย่างไรนั้นกรรมเป็นตัวกำหนด...ใครบันดาลให้แสดงผล?*ธรรมชาติ*
หลังจากที่อ่านมานั้นอาจทำให้เกิดความสับสนมากมาย
เพราะท่านยังติดยึดกับความเชื่อเรื่องเดิมๆ
ที่มีส่วนที่มองไม่เห็นอธิบายไม่ได้พิสูจน์ไม่ได้
ขอให้ท่านละสักพักแล้วลองพิจารณาพิสูจน์สิ่งต่อไปนี้
เพื่อเป็นหนทางแห่งนิพพานเทิด

เริ่มพิสูจน์ที่ "จิตมนุษย์นั้นฟุ้งซ่านเปลี่ยนแปลงและเกิด-ดับเรื่อยไป"ก่อนเลย

ร่วมพิสูจน์ได้ในตอนนี้เลยครับ
ทำจิตใจให้สงบมีสมาธิลองตั้งสติ
แล้วให้พินิจดูว่าท่านกำลังคิดกำลังทำอะไรในตอนนี้

นั้นก็คือกำลังคิดตามอยู่ไช่ใหม?*ใช่*

สิ่งนี้เรียกว่าผลกรรมซึ่งเกิดจากการกระทำ
ซึ่งการกระทำนั้นคือท่านกำลังอ่าน
(สรุป
การอ่านทำให้เกิดการคิด
ความคิดนี้คือผลกรรมที่เกิดจากกรรมคือการอ่าน
ตรงนี้เข้าใจใหมครับ)

หลังจากนี้แหละ จะเป็นตัวกำหนด
สุข-ทุกข์
หลังจากอ่านแล้ว
จิตของท่านบันทึกอะไรครับ

(สุข)ความเข้าใจกระจ่างความสบายใจใจสว่าง ใจสะอาด ใจสงบ

หรือ(ทุกข์)ความขัดแย้งเร้าร้อนใจไม่สบายกายไม่สบายใจ

ตรงนี้สำคัญครับ
เพราะจะเป็นตัวกำหนดว่าชาติหน้าท่านจะไปเกิดที่ใหน(กายยังไม่ตาย)

และหลังจากนี้ไป

จิตของท่านเกิดการเปลี่ยนแปลง
ในที่นี้ขณะจิตนี้จะถูกดับลง(กายยังไม่ตายนะครับ
ยังหายใจอยู่)
นั่นคือท่านหยุดคิดเรื่องนี้แล้ว
เลิกทำแล้ว เลิกอ่านแล้วจริงๆ

ในทันใดนั้นเอง
จิตของท่านก็จะเกิดใหม่(กายยังไม่ตายนะครับ
ยังหายใจอยู่)
ขอเรียกจิตที่เกิดใหม่นี้ว่าชาติใหม่(การเกิดใหม่ของจิต)นะครับ
ทำให้ท่านคิดเรื่องใหม่ขึ้นมา
และก็เหมือนกันอีก
คือเรื่องที่คิดใหม่ขึ้นมา
นั้นก็เป็นผลจากการกระทำในขณะนั้น
แล้วแต่ว่าจะเป็นอะไรที่ทำอยู่ในขณะนั้น

การเกิดใหม่ในครั้งนี้ท่านไม่สามารถทิ้งผลกรรมเก่าไปได้(เนื่องจากยังไม่นิพพาน)
เพราะชาติที่แล้วท่านทำกรรมไว้(ที่ท่านอ่านข้อความข้างบนไว้แล้วทุกข์)
บุญ-บาปในครั้งอดีตชาติ(เมื่อตะกี้นี้)
นั้นจะส่งผลถึงชาตินี้(ขณะจิตนี้)
ท่านจึงเกิดความขัดแย้งเร้าร้อนใจ
ความเร้าร้อนใจก็ยังตามมา
ตัวนี้จะเป็นตัวกำหนดว่าชาตินี้ท่านอยู่สวรรค์-นรก

เห็นได้จากอารมณ์ที่เกรี้ยวกราดฉุนเฉียวที่เกิดขึ้น
และนั่นคือทุกข์(นั่นคือจิตท่านไปเกิดใน นรก)

และจะเป็นเช่นนี้เรื่อยไปเป็นธรรมดาโลกวนเวียนเกิด-ดับ(เปลี่ยนแปลง)

นิพพานคือหนทางความไม่ตาย(จิตไม่ตาย(ไม่เปลี่ยนแปลง))
นั้นคือไม่เกิด(ซึ่งความไม่ตายนั้นเป็นสิ่งที่พระพุทธเจ้าค้นหาตั้งแต่แรก)
จิตที่เข้าสู่นิพพานนั้นเป็นจิตที่ไม่ต้องไปเกิดในนรกหรือสวรรค์อีกต่อไป
คิอจิตที่เห็นความเป็นจริงของธรรมชาติ ความเป็นไปตามธรรมดาโลก
เป็นสิ่งที่เป็นสุขมากกว่าสวรรค์เพราะเกิดจากปัญญา(โลกวิทูร)

ข้าพเจ้าสามารถอธิบายได้บ้างเล็กน้อยมากๆว่านิพพานนั้น
เป็นอย่างไรแต่เข้าถึงได้ยากมากเพราะต้องผ่านการฝึก
ไม่ใช้อ่านเข้าใจแล้วนิพพาน
นิพพานแท้ ที่สัมผัสจากสัมผัสเพียง5สัมผัส
นั้นจะอธิบายดังต่อไปนี้

จิตที่นิพพานนั้นจะต้องเป็นจิตที่ไม่ตาย
นั้นคือไม่ทุกข์ ไม่สุข เป็นจิตที่เกิดจากปัญญา(โลกวิทูร=ความเข้าใจในความเป็นไปของโลก)(อยู่บนกายที่ยังไม่ตาย(หากกายตายเรียกปรินิพพาน))
และที่สำคัญก็คือการควบคุมจิตให้ไม่ทุกข์ ไม่สุข(อริยสัจ4)
ซึ่งเกิดจากการฝึกด้ววิธีที่ถูกต้องไม่ใช่อยู่ดีๆก็นิพพานได้

ซึ่งหลักการนั้นก็ได้มีการบันทึกไว้
เอาคร่าวๆนะเพราะหลายคนอาจรู้อยู่แล้ว
นั้นคือทาน ศีล สมาธิ ปัญญา
แต่ต้องเข้าใจให้ถูกต้องก่อนจึงจะเกิดผล

ปัญญาในที่นี้ไม่ได้หมายถึงรู้อย่างเดียว
แต่ต้องควบคุมจิตได้ด้วย(ไม่เพียงแค่รู้อริยสัจ4)

อย่างไรนั้น
เช่นว่าหากท่านอกหัก แฟนทิ้ง
หรือเสียของรักไป
แล้วเป็นทุกข์หากแค่อริยสัจ4
ก็ทำให้รู้ได้ว่าเกิดจากอัตตา(ตัวกู-ของกู)
อันนี้แน่นอน
เพราะฉนั้นมรรคก็คือไม่ยึดติดใช่ใหม*ใช่*
แต่ใครจะไปทำได้ในทันทีละไม่มีทาง

เพราะฉนั้นจึงเกิดการฝึกจิตที่เรียกว่า"ทาน"ขึ้นมา
การทำทานนั้นแท้จริงแล้ว
คือการฝึกจิตให้รู้จักสละ(ละตัวกู-ของกูทิ้งไป)
รู้จักฝึกสละของที่ถือว่าเป็นของตน(ละตัวกู-ของกูทิ้งไป)
แต่คนส่วนใหญ่ทำเพื่ออยากได้บุญกับตน(เพิ่มตัวกู-ของกูเข้ามา)
ท่านพิจารณาเองนะครับว่าอย่างนี้จะนิพพานใหม?
แต่การทำทานเพราะฝึกให้ทาน
สิ่งที่สะสมคือบุญบริสุทธิ์

ศีลคือความปกติ
หากท่านมีความปกติทางกาย วาจา ใจ ก็ถือว่าอยู่ในศีลแล้ว
ไม่จำเป็นต้องท่องจำมากมาย(เพราะสิ่งเหล่านั้นเป็นแนวทางแห่งความดี(จากDeath-Noteครับท่าน))
ความปกตินี้จะควบคุมไม่ให้ทำชั่ว
ซึ่งเป็นหนทางแห่งการที่จิตไม่ไปเกิดในนรก

ทาน+ศีลถึงพร้อมแล้ว

ต่อไป สมาธิ
หากจิตยังเป็นอกุศล
ทาน+ศีลถึงไม่พร้อมแล้ว
ข้ามขั้นไป สมาธิ เหมือนท่านกำลังจดจ่ออยู่ในนรก
สมาธิคือการจดจ่อกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
นั่นคือการฝึกให้จิตไม่ตายดังที่กล่าวไว้ข้างต้น
เมื่อทาน+ศืล+สมาธิถึงพร้อมก็จะเกิดปัญญาแท้
(นั้นคือโลกวิทูร=ความเข้าใจในความเป็นไปของโลก)
ทำให้ท่านรู้จักสละ(ละตัวกู-ของกูทิ้งไป)

ก็อย่างที่พระพุทธเจ้าตรัส
"ไม่จำเป็นต้องรู้ว่าตายแล้วไปไหนก็นิพพานได้"
ดังเรื่องเล่าไว้ในพระไตรปิฏก
ไม่จำเป็นที่จะต้องมีสัมผัสพิเศษก็เข้าถึงพระนิพพานได้
ไม่จำเป็นที่จะต้องเชื่อเรื่องที่พิสูจน์ไม่ได้ก็ถึงพระนิพพานได้
เพราะนิพพานเกิดจากจิตใจที่เป็นกุศล
เกิดจากการปฏิบัติเท่านั้น

ต่อไป
เพียงแค่ท่านลองทำทานเพื่อเป็นหนทางสู่นิพพาน
ไม่ได้หวังบุญข้างหน้า
ดอกบัวของท่านก็จะโผล่พ้นน้ำ
แล้วต่อไปก็จะบานในวันข้างหน้า
อนุโมทนา...สาธุ...

 

เห็นดีด้วยครับ อนุโมทนา สาธุ
ยอมรับสมการ
พุทธ = ธรรมะ = นิพพาน = ว่าง
ธรรมชาติ = เกิด = ไม่ยอมว่าง
ธรรมชาติทุกๆอย่าง = รูป + นาม
รูป = ดิน + น้ำ +ลม + ไฟ
มนุษย์ สัมผัสไม่ได้ไม่ใช่ว่าจะไม่มี ทำใจให้ว่างเข้าใจอะไรง่ายๆ ก็จะเข้าใจธรรมะได้
ประกอบอาชีพสุจริต สำรวม กาย วาจา ใจ ยืน เดิน นั่ง นอน อย่างมีสติ