พ่อแม่ทะเลาะกัน เรืองเงิน

คุณพ่อผมเงินเดือน ต่างๆก็ 6-7 หมื่นแล้วแต่เดือน ส่วนคุณแม่ตอนนี้ทำธุรกิจก็ลุ่มๆดอนๆอยู่ช่วงนี้ข้าวของอะไรมันแพง พ่อเป็นคนขี้งกมากถึงมากที่สุด เช่น เงินสักนิดก็ไม่เคยให้แม่ ตัวผมตอนนี้รอเข้ารับราชการในเร็วๆนี้ เกาะพ่อกินอยู่แต่ก็ประหยัดไม่เคยขอเงินเพิ่มเลย ของก็ใช้เท่าที่มี
แต่ที่จะมาขอระบายกับเพื่อนๆคือ แม่ผมตอนนี้ก็ลำบากนิดหน่อยบางเดือนได้ บางเดือนติดลบ แต่ก็มีเงินพอจะซื้อข้าวจ่ายค่าต่างๆ ของบ้านอีกหลัง(ยายอาศัยอยู่ แม่ก็อยู่ด้วย) ซึ่งตอนนี้แม่คงไม่รู้จะทำอย่างไรคงติดลบเลยเอาของพ่อไปจำนำ(ประมาณ 1หมื่น) พ่อกลับพูดว่าแม่ ผมไม่ขอพูดว่าๆอะไรนะครับ แต่พ่อผมเป็นคนพูดจากับคนในครอบครั้วทั้งผม ทั้งแม่แบบชอบดูถูก คำพูดไม่ใช่หยาบแต่เจ็บไปถึงข้างใน บางทีก็บอกว่าตัวพ่อจะเกษยีณมีเงินใช้ชัวแล้วแม่จะอยู่ได้เหรอ ทั้งที่เงินบำนาญก็ตก 2 หมื่นกลางๆภาระตอนนั้นก็ไม่มี เพราะจะได้เงิน อีกเป็นล้าน ข้าวของก็หวงมาก รถยนต์ของพ่อแทบจะไม่มีใครแตะ เพราะพ่อไม่ได้เรียกรักรถนะครับ เรียกว่าหวงเกินเหตุ แต่พ่อกลับเอาของแม่ไปใช้ตลอดเวลา แต่ก่อนที่พ่อผมทำงานหนักๆ มีแม่ที่คอยช่วยเหลือ ผมยังเด็กๆตอนนั้นช่วยไรไม่ได้ เห็นแม่กับพ่อเหนื่อยกันตลอด แต่พอแม่ทำธุรกิจตอนแรกก็ดี แต่พอช่วงนี้อะไรๆไม่ดี พ่อก็ไม่เคยช่วยเหลือมีแต่พูดจาดูถูกตลอด
ผมก็รอได้งานจะเลี้ยงดูแม่ให้ท่านสบายขึ้น ท่านใช้เงินประหยัดทำงานงกๆ เสื้อผ้าตลาดนัด มือ2 ของพ่อกางเกงใส่เล่นๆตัวละหลักพัน อย่างอื่นก็ใช้แต่ของแพงๆ เข้าใจครับความสุขทางใจท่าน แต่กับคนในครอบครัวไม่ค่อยเหลียวแลเลย ผมก็ว่าอยากไปอยู่ไกลๆ แล้วแม่ก็อยู่อีกหลังอยู่แล้วอยากทำให้ท่านรู้สึกในช่วงชีวิตหนึ่งที่ท่านไม่มีใคร เงินทองมากมาย จะเป็นยังไง ใช่สมบัติต่างๆก็ตกเป็นของผมยามท่านจากไป แต่ตอนนี้กับใช้ชีวิตแบบนี้ ผม แม่ ทุกวันนี้ไม่มีความสุขกันเลย ข้าวของก็ไม่ค่อยกล้าแตะ เงินทองขาดไม่มีใครกล้าพูดกับพ่อ
จนบางทีผมก็ร้องไห้ ทั้งที่เป็นคนใจแข็งเพราะสงสารแม่
ที่พูดมานี้ก็เพื่อขอระบายนะครับมันอัดอั้นใจครับ แต่ชีวิตก็จะสู้ต่อไปครับ จะดูพ่อเป็นอย่างในบางเรื่อง บางเรื่องจะปรับปรุงครับ ขอบคุณพื่นที่บอร์ดครับ

 

สิ่งที่เกิดขึ้นนี้นับว่าน่าเห็นใจมากครับ...

น่าเห็นใจพ่อ ที่ไม่รู้ว่าตนกำลังสะสมกรรมที่มีผลอันไม่น่าปรารถนาสำหรับตนในภพหน้าต่อๆไป พ่อไม่รู้ว่าตนกำลังขวนขวาย เพื่อให้ได้ฐานะแห่งความคับแค้นแสนสาหัสอย่างที่ภรรยาและลูกกำลังได้รับอยู่ในบัดนี้..

น่าเห็นใจแม่ที่ต้องประสบกับการดูถูกซ้ำเติมจากสามีในยามที่แม่ต้องการกำลังใจและความสนับสนุนประคับประคองอย่างที่สุดในเวลาที่ธุรกิจไม่ดี..นี่่ย่อมมิใช่สิ่งบังเอิญแน่ๆ แต่สิ่งนี้ฟ้องถึง"เหตุเก่า"ที่แม่เคยทำไว้ ด้วยอาการคล้ายๆหรือทำนองเดียวกับ สิ่งที่พ่อทำอยู่..

น่าเห็นใจลูก ที่ต้องเข้าถึงความคับข้องอึดอัดกับสิ่งที่เกิดขึ้น แม้สิ่งนี้ ก็ฟ้องถึง"เหตุเสีย" ที่ตนเคยทำไว้ในอดีตมาแล้ว ประมาณว่าเคยสร้างความกดดันคับแค้นแก่ผู้อื่นมาด้วยอาการตระหนี่หวงแหน .. กรรมจึงนำให้ได้เกิดร่วมวงศ์พงศ์เผ่ากับบุคคลผู้มีนิสัยตระหนี่เช่นนี้..

สิ่งทั้งปวงย่อมมีมาแต่เหตุทั้งสิ้น ไม่มีความบังเอิญในโลก หรือเกิดเองลอยๆก็ไม่มีในความจริงสากล..เมื่อเป็นเช่นนี้ ท่านผู้ถามพึง"ยอมรับ"ความจริงข้อนี้ก่อน เมื่อยอมรับได้แล้วจะลดความโทมนัสลงได้บ้าง ..ทั้งจะำไม่เพ่งโทษไปยังพ่อผู้ให้กำเนิดว่า ทำในสิ่งที่น่าติเตียน..เพราะหากตนและแม่ไม่เคยทำเหตุเสียมาก่อน ก็จะไม่ได้รับทุกข์สาหัสเห็นปานนี้เลย..

ยิ่งกว่านั้น ก็จะอภัยให้พ่อได้ ทั้งจะสงสารพ่อที่ไม่รู้จักบาปบุญคุณโทษ คิดแต่จะกินบุญเก่าเพียงในชาตินี้ไม่รู้วิธีจะขนย้ายทรัพท์ในภพนี้ไปสู่ภพหน้าด้วยการเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ทรัพย์นั้นเพื่อเลี้ยงดูแม้บุตรภรรยา อันเป็นบริวารของตน บุคคลเช่นนี้ แม้เกิดในตระกูลร่ำรวยในภพต่อไป ก็ย่อมจะประสบความขาดแคลน ไม่อาจมีสิทธิ์บริโภคทรัพย์เหล่านั้นไ้ด้โดยสะดวก มีแต่ความขัดข้องแลความดูแคลนที่เป็นไป เพราะบาปกรรมแห่งความตระหนี่และความโอ้อวดดูหมิ่นเขา ห้ามไว้..

เมื่อเป็นเช่นนี้ ท่านและแม่ ต้องพยายามเก็บสะสมทรัพย์ที่หามาได้ด้วยตนเอง เพื่อใช้สอยในภายหน้า เพราะการคิดที่จะพึ่งทรัพย์ของพ่อนั้น ดูท่าจะยากยิ่งแท้แล้ว...ทั้งไม่ควรคิดเพ่งเล็งอยากได้ทรัพย์ของท่าน ไม่ว่าโดยกรณีใดๆ เพราะทรัพย์ที่เจ้าของหวงแหน เมื่อเขาไม่คิดจะมอบให้ใคร การคิดอยากได้ของเขาจะเป็นทางนำไปสู่บาปกรรมอื่นๆที่จะตามมา มีโทษมากมายไม่คุ้มกันครับ..

สิ่งที่ท่านและแม่อาจทำได้และควรทำคือการประพฤติศีล และให้ทานบ้างตามควร เพราะนี่จะเป็นเหตุดีใหม่ที่อาจเบียด หรือลดทอนกำลังของวิบากที่ไม่ดีที่ได้รับอยู่ปัจจุบันออกไปได้..

ขอแนะนำให้ศึกษาคำสอนของพระพุทธเจ้า เพราะเป็นที่มาของปัญญา ซึ่งจะมีอานุภาพคุ้มครองตนให้พ้นจากทุกข์ได้จริง แม้ในปัจจุบันทีเดียวครับ เป็นกำลังใจให้พ้นทุกข์ไวๆครับ

 

ใจจริงของคนเราไม่ได้ต้องการทรัพย์ภายนอก เงินทองหรือของมีค่าหรอกครับ
แต่เป็นความสุข สงบเย็น หรือเรียกอริยทรัพย์ เป็นสิ่งที่หาได้ง่ายแสนง่าย
แม้แต่พระราชาที่มีทรัพย์สมบัติมหาศาลเมื่อมาเจอกับพระพุทธเจ้าที่ไม่มีทรัพย์
ภายนอกเลยถึงกับอุทานออกมาว่าตนเป็นขอทานเมื่อเทียบกับพระพุทธองค์
ทรัพย์ภายนอกไม่ใช่ทุกอย่างในชีวิตหรอกครับ สมัยพุทธกาลเป็นยุคทองของ
อินเดีย มีแต่คนรำร่วย มันก็เกิดปัญหาว่าทุกคนเบื่อหน่ายการเวียนว่ายตาย
เกิด ไม่อยากเกิดอีกแล้ว ขนาดรวยกันหมดยังไม่อยากมีชีวิตที่วนเวียนแบบ
เดิมเลย ถ้าอยากตอบแทนพระคุณแม่จริงก็ให้แม่เข้าถึง ศีล ศรัทธา ปัญญา
จาคะ สิครับนี่เรียกว่ากตัญญู คือรู้คุณ กตเวที ตอบแทนพระคุณ

 

อ่านคำตอบของทั้ง 2 ท่านประกอบกันแล้ว ครบถ้วนสมบูรณ์แบบจริงๆ

คุณ จขกท ควรจะแก้ที่ใจตัวเอง ให้เป็นสัมมาทิฐิ มีความกตัญญูกตเวที ต่อผู้ให้กำเนิด
เรื่องราวที่เกิดขึ้นมันคงมีที่มาที่ไป อย่าตัดสินคนจากสิ่งที่เห็นภายนอก
รักให้มากๆ รักแบบไม่มีเงื่อนไข

นึกถึงคำสอนของหลวงพ่อจรัญ "ลูกไม่ดีแก้ที่พ่อแม่ พ่อแม่ไม่ดีแก้ที่ลูก"

 

อ่านข้อความของเจ้าของกระทู้ด้วยความเข้าใจและเห็นใจค่ะ
มีคุณพ่อมากมายในโลกนี้ ที่เป็นแบบคุณพ่อของคุณ
มีคุณแม่มากมายในโลกนี้ ที่ตกอยู่ในสภาพคุณแม่ของคุณ
และมีลูกอีกมากมายในโลกนี้ ที่ทุกข์ใจเพราะผู้ให้กำเนิดแบบคุณ

แต่นอกจากสิ่งที่คุณเล่ามาแล้ว คิดว่าคุณพ่อของคุณท่านก็มีลักษณะที่ดีๆอีกมาก แต่คุณยังนึกไม่ถึง
เช่น...
๑. ท่านมีความขยันหมั่นเพียรในการงาน บากบั่นจนก้าวหน้าในวิชาชีพ จนประสบผลสำเร็จน่ายกย่อง ไม่ใช่เกาะคุณแม่คุณ ให้คุณแม่คุณเลี้ยง
๒. ท่านไม่ยุ่งเกี่ยวกับอบายมุข ไม่เล่นการพนัน เที่ยวผู้หญิงนอกใจคุณแม่ของคุณให้ท่านเจ็บช้ำใจ ไม่ติดยาเสพติด ไม่เป็นภัยสังคม...สารพัด
๓. ท่านประหยัดทรัพย์ที่หามาได้ มีเงินเก็บ มีเงินออม และท่านก็เป็นผู้ให้เงินคุณใช้(อาจไม่ให้มาก เพราะต้องการให้คุณเห็นคุณค่าของเงิน และรู้จักประหยัด)

ฯลฯ สรุปก็คือนอกจากเรื่องที่คุณเล่ามา คุณพ่อของคุณจัดเป็นคนดี ที่หาได้ยากคนหนึ่งของสังคมในยุคปัจจุบัน

ดิฉัน ไม่ได้เข้าข้างคุณพ่อของคุณ แต่ตรงข้ามดิฉันเข้าใจหัวอกของคุณแม่ของคุณมาก และเห็นใจคุณผู้เป็นลูกอย่างที่สุด

อดทนอีกสักนิดนะคะ อีกไม่นานคุณก็จะมีรายได้เป็นของตนเองแล้ว
เมื่อนั้น คุณก็จะสามารถใช้เงินของคุณสำหรับคุณแม่ของคุณได้
แต่อย่าลืมคุณพ่อนะคะ...ต้องตอบแทนพระคุณของท่านด้วย

ขอชื่นชมที่คุณเป็นคนดี เป็นลูกที่ดี กตัญญูรู้คุณบิดามารดา
คิดเป็น เชื่อมั่นว่า คุณจะใช้กำลังสติปัญญาแก้ปัญหาต่างๆจนสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี
ขอเอาใจช่วยนะคะ

 

อ่านข้อความที่ทุกท่านเสนอความคิดเห็น สอดแทรกธรรมะ ชี้แนะ ท้วงติง ตักเตือน คนที่มีทุกข์ที่เขียนระบายความจริงในใจออกมา อ่านแล้วมีประโยชน์มาก ซึ้ง เข้าใจถึงแก่นเลย ขอบคุณแทนคนที่มีทุกข์และได้ระบายมา ทำให้เราได้รับคำชี้แนะที่ดี มีประโยชน์ไปด้วย เป็นประโยชน์และเป็นแนวทางในการปฏิบัติ ถ้าหากวันหนึ่งเราพบเจอ เรื่องร้ายๆแบบนี้ (ทุกคนมีทัศนที่ก้าวไกล เยี่ยมจริงๆ ขอขอบคุณ)

 

น่าเห็นใจครับ ผมเข้าใจครับเคยประสบกับความทุกข์ทางใจคล้ายกับเรื่องของคุณ แต่ตอนนี้มันผ่านไปแล้วครับ ณ.วันนี้ผมต้องขอบคุณเหตุการณ์ในช่วงเวลานั้น ทำให้ผมได้ระลึกถึงคุณความดีของกัลยาณมิตร ที่คอยให้กำลังใจและชี้ทางดำเนินชีวิต ทำให้ผมผ่านพ้นช่วงเวลานั้นมาได้ และวันนี้ผมยังคงคิดถึงพ่อผมอยู่ตลอดเวลา ถึงแม้ว่าครั้งหนึ่งในช่วงวัยที่เราได้รับความทุกข์ใจจากท่าน ท่านได้จากผมไปหลายปีแล้ว เมื่อครั้งที่ผมเป็นเด็กเคยได้รับความรักจากท่านมากมาย เมื่อหวนระลึกถึงช่วงชีวิตในวัยเยาว์ เราเคยขี่คอพ่อ เวลาเจ็บป่วยพ่อก้อคอยดูแล พ่อจะเป็นทุกข์เสมอ แม้บางครั้งที่เราดื้อพ่อตีเราเจียนตาย เพราะพ่อโมโหร้าย แต่เราก็แอบเห็นพ่อน้ำตาคลอหลังจากหายโกรธ เวลาอากาศดีๆเรากับน้องชายจะนอนหนุนแขนพ่อดูดาว กลิ่นบุหรี่ใบจากที่พ่อสูบหอมแปลกๆ ในความคิดของเด็กๆ บ้านเราอยู่ในสวนบ้านเป็นเรือนปั้นหยามีชานบ้าน เมื่อหวนระลึกถึงวัยเด็กเรามีความสุขมาก เมื่อเราโตขึ้นเราเริ่มมองเห็นความไม่ถูกต้องของพ่อ แล้วตั้งคำถามอยู่ตลอดเวลาว่าทำไม พ่อไม่ทำอย่างนั้นพ่อไม่ทำอย่างนี้ โดยที่เราไม่เคยมองดูตัวเราเองเลย ในช่วงแรกที่เริ่มศึกษาพุทธศาสนา ผมคิดว่าผมนั้นวิเศษกว่าคนรอบตัวผม ซึ่งมันเป็นมิจฉาทิฐิ โชคดีที่เวลาผมมีปัญหาทางใจก็ได้ท่านอาจารย์ คอยชี้แนะ ความทุกข์ยากทางกายนั้นไม่เท่าไหร่แต่ทางใจนี่หนักมาก ดีครับที่ได้ระบายโดยการเขียนออกมา ตั้งสติครับการที่เราได้กัลยาณมิตรเป็นความโชคดีมากครับ ผมเรามาเสียยืดยาว ผมอยากจะบอกคุณว่าคุณโชคดีแล้วที่ได้เกิดมาจากมาจากธาตุขันธ์ของพ่อแม่ ท่านจะเป็นอย่างไร ทำอะไร ก็ปล่อยท่านเถิด ถืออุเบกขาเสีย คุยกับท่าน ชวนท่านไปเที่ยววัดทำบุญทำทานบ้าง หาโอกาสอยู่ใกล้ชิดท่านให้มาก หากท่านจากไปแล้ว เราจะพลาดโอกาสทำความดีกับท่าน มันอาจจะขัดเขินบ้างด้วยความเป็นลูกชาย เมฆหมอกบดบังดวงจันทร์เพียงชั่วคราว อย่าไปทุกข์จนลืมหน้าที่ของบุตรที่ดี คิดเสมอว่าเราจะเป็นอภิชาติบุตร ขอให้โชคดีครับ

 

ผมไม่สามารถปลอบใจใดๆได้ครับ
แต่ขอบอกว่า คุณจงสู้ สู้อย่างคนเข้มแข็ง
สู้ให้สุดความสามารถ สู้ให้ถึงที่สุดแห่งความเป็นลูกผู้ชาย

สู้ๆ