มโนยิทธิ ผมเกิดความกลัวครับ

ผมตามเรื่องนี้มาตลอดเพราะมาจอดอยู่ที่นี่ตั้งนานมากๆครับจนมีโอกาสมาเจอเพื่อนๆที่นี่คือผมทำๆหยุดๆเกือบยี่สิบปีแล้วครับหากไม่มีโอกาสหรือเจอปัญหาชีวิตหนักๆจิตไม่สงบเข้าสมถไม่ได้ก็หมดโอกาสอยากแต่ไม่ได้ทำครับ มาอยู่ที่นี่ดีขึ้น(ตะวันออกกลาง)และมีโอกาสปฏิบัติของเก่านี่ผมไม่เข้าใจนะครับจิตหรือวิญญานที่มันหลุดออกมาแล้วไปลอยบนเพดาน แล้วเห็นแสงไฟข้างนอกพอคิดว่าไปข้างนอกวูบไปข้างนอกครับอย่างไรไม่ทราบเพราะตอนมากุมหัวตัวเองมาพุ่งออกทางกระจกหน้าต่างที่เห็นแสงครับ และหลายครั้งที่เป็นสิ่งที่เห็นเวลาเป็นปัจจุบันเลยนะครับที่กลัวคือไม่มีที่ยึดครับหมายถึงอาจารย์หรือคำแนะนำจากผู้รู้ที่แท้จริง สิ่งที่กลัว เห็นร่างเล็กๆตัวเท่าลิงมีขนเหมือนลิงมาถามผมว่าเป็นลูกศิษย์ท่านใช่ไหม(หมายถึงพระคุณท่านที่เมืองไทยไม่เอ่ยนะครับผมท่องคาถาของพระคุณท่านทุกครั้งที่สตินึกได้)แล้วมันมานอนทับร่างผมผมพลิกตัวครับพวกก็อยู่ข้างผมหายใจรดต้นคอกันเลยครับขนาดแขนติดกันยังรู้เลยว่าขนแขนเหมือนขนลิงเรื่องอย่างนี้ผมไม่กลัวหรอกครับจะทำอย่างไรก็แล้วแต่อยากทำๆไปไม่เกี่ยวกับผม ตอนนี้หากปฏิบัติพอสงบผมก็หยุดแล้วครับอีกอย่างช่วงผมกลับบ้านหากมีงานบุญหรือพระสวดไหว้พระผมตั้งใจไหว้หมายถึงตั้งใจไหว้สงบฟังพระอย่างเดียวไม่ได้ มือมันจะโยกซ้ายขวาผมกลัวคนข้างๆเห็นต้องชวนคุยหรือฟังอย่างเดืยวไม่ไหว้ขอช่วยแนะนำด้วยครับตายไม่กลัวกลัววิกลจริตครับหากมีตัวอื่นมาแทรกในกายหยาบเวลาปฏิบัติยอมรับครับว่าที่นี่แรงทุกครั้งผมแผ่เมตตาทุกศาสนาไหว้ทั้งศาสดาเขาด้วยเราด้วยเวลาปฏิบัติช่วยแนะนำด้วยครับจิตมุ่งมั่นแต่ไม่รู้ครับไปต่อไม่ได้ขอบคุณครับขออาศัยแสงสว่างท่านไปต่อด้วยครับ

 

คุณอตีตโก ปฏิบัติแบบนั้นต้องการอะไรหรอครับ ?
ปฏิบัติต่อไปๆ แล้วจะไปสิ้นสุดที่ไหน ? อย่างไรครับ ?

 

เจอแสงแล้วครับ ขอบคุณมากครับคุณมาจากดินความไม่รู้ครับไม่ว่ากันนะครับผมเริ่มมาจากการนั่งสมาธิแม้แต่นอนครับภาวนาพุทโธจนหลับมานานมากเกือบยี่สิบปีแล้วครับเรื่องการพิจรณาร่างกายหรืออะไรต่างๆก็คิดหรือเห็นข้อสรุปว่าไม่ใช่ของเราแล้วครับ พอจิตสงบมากๆขนาดครั้งหนึ่งห่างงานฉลองกาชาดปีใหม่ประจำจังหวัดสนามกีฬาเขาจุดพลุตอนไหนผมไม่ได้ยินครับตอนนั้นบ้านอยู่ใกล้นิดเดียวใช่ปิติหรือเปล่าครับที่รู้สึกว่าลอยขึ้นๆและลมหายใจหมดไป หลังจากนั้นที่มาเจออีกก็ลุกมาจากร่างนี่แหละครับนี่เป็นความเข้าใจหรือความคิดว่านะครับผมนึกว่าผมมาฌานสี่แล้วไม่ใช่หรือครับคงเข้าใจไปเองผมถือศิลห้ามาหกปีแล้วครับจะมีมั่งก็เผลอตบยุงเท่านั้นศิลแปดนี่เริ่มมาหนึ่งปีแล้วและนั่งทำสมาธิมาโดยตลอด ผมไม่แน่ใจคำว่าสมถ กรรมฐานและวิปัสนาแต่ที่ทำนี่นั่งสมาธิพุทโธ รวมทั้งนอน หรือเดินหากมีสตินี่ไม่ลืมทุกก้าวที่เดินผมท่องชินบัญชรครับคือหนึ่งก้าวท่องหนึ่งคำแต่ที่ปฏิบัติอ้าวนั่งสมาธินอนสมาธิมานี่อาการเป็นอย่างที่บอกครับเมื่อก่อนไม่รู้ถามใครๆเท่าที่ได้เขาก็บอกให้กลับมาพิจารณาหรือหันมาดูตัวเองให้เน่าเปื่อยผมหลุดไปจิตคิดอะไรไปตามนั้นหมดส่วนมากเออออกมาแล้วนะลองไปนู่นไหมไปเลยครับแต่ของเพื่อนผมอีกคนเท่าที่ทำกันมาเขาบอกกลับไปดูตัวเองแล้วที่ ๆนั่งอยู่ว่างเปล่าครับ ผมนั่งสมาธิตอนนี้เอาแค่ปิติกับสงบเท่านั้นหากไปกว่านั้นผมจะกระดิกตัวทันทีเหตูเพราะกลัวหลุดออกไปครับ ที่ถามเพราะมาเจอมโนยิทธิของหลวงพ่อท่านฦาษีลิงดำท่านกล่าวว่าหากจิตสงบผ่านปิติ ผ่านสงบจนพุทโธหาย จนลมหายใจหายแล้วหลุดออกมาแล้วจะมีคนมารับเป็นเทวดาเพื่อนผมเจอตัวเท่ายักษ์เขาตื่นมาทุบที่นอนเพราะกลัวของผมนี่ไม่เจอใครครับเห็นเพื่อนสมาชิกบอกฝึกมโนยิทธิหลวงพ่อก็บอกมโนยิทธิเป็นทางลัดผมก็นึกว่าตัวเองมาถูกทางช่วยหน่อยครับหากกลับเมืองไทยผมไปลุยแน่ครับแต่ตอนนี้ติดอยู่ที่นี่ตะวันออกกลางครับมีอยู่คนเพี้ยนไปแล้วไปเฝ้าพระนารายญ์ไม่กินข้าวกินน้ำ และผมก็มาเจอตอนที่ว่าจิตกลับเข้าร่างต้องรดน้ำมนต์นี่แหละครับหากผมทำสมาธิต่อออกไปได้แล้วมีจิตอื่นเข้าแทรกไหมทางที่ถูกคือทำอย่างไรเรื่องพิจรณาสังขารความปวดเมื่อยหายไปจากการทำสมาธินั่งนานมากครับหรือพิจารณาความตายนี่ทุกลมหายใจเข้าออกครับว่าเราต้องตายไปทางกำหนดจิตของเพื่อนที่แนะนำมาเอาด้วยครับดีครับขนาดลืมของจิตยังเตือนครับโหลดเสียงธรรมไว้พอใกล้จะเปิดมีสิ่งเตือนครับหากเผลอหลับจริงๆนะครับหากญาติตายทางบ้านหรือคนใกล้ชิดเป็นอะไรมีลางบอกเหตุเมื่อก่อนบอกก่อนนานๆเดี๋ยวนี้มันชักจะปัจจุบันละครับหากผมมาผิดทางนี่จะไปเริ่มต้นใหม่ที่ไหนดีครับหรือทำต่อของเก่าได้ช่วยหน่อยครับผมนึกเข้าใจผิดว่าหากผมต่อไปได้อีกจะไปฌานห้าที่ว่าจะไปไหนคืออยากไปนิพพานครับเรืองอภิญญาหรือลางบอกเหตุมาก่อนหรืออะไรทั้งหลายไม่ยึดติดครับหากผมหลงทางเพื่อนสหายธรรมชี้แนะด้วยครับผมอยู่ในเวฟนี้วันละไม่ต่ำกว่าสี่ถึงหกชั่วโมงวันนี้ตั้งแต่ตื่นผมยังไม่หนีเลยวันหยุดครับต้องขอขอบพระคุณนะครับผมรอคำแนะนำครับ

 

คุณอดีตโก เราไปตั้งกระทู้คุยกันที่ลิงค์นี้เถอะครับ

http://www.free-webboard.com/index.php?user=vipassanatipani

คุณตั้งกระทู้ได้เลย ต้องคุยกันนานครับ

 

ผมไปอ่านมาหมดทุกกระทู้แล้วครับขอบพระคุณมากนะครับที่ชี้นำทางสว่างขอบพระคุณครับ

 

คุณอดีตโก คุณจะต้องรีบแก้อารมณ์ใหม่ครับ

 

ดีครับขนาดลืมของ จิตยังเตือนครับ โหลดเสียงธรรมไว้พอใกล้จะ<O</O
เปิดมีสิ่งเตือนครับหากเผลอหลับจริงๆนะครับ หากญาติตายทางบ้านหรือคนใกล้ชิด เป็นอะไรมีลางบอกเหตุเมื่อก่อนบอกก่อนนานๆเดี๋ยวนี้มันชักจะปัจจุบันละครับ <O</O
<O</O
<O</O
<Oคุณอดึตโกเทียบอาการที่เกิดกับคุณกับอาการของคนๆหนึ่งด้านล่างดูครับ </O
<O</O
<O</O
<O</Oดิฉันเป็นผู้ตามดูกาย ตามดูใจ อยู่เช่นกันค่ะ และเมื่อไม่นานมานี้ก็มีเหตุการณ์แปลกๆ เกิดขึ้นค่ะคือ ตอนเช้าวันหนึ่งดิฉันพยายามจะตื่นค่ะแต่กายมันเพลียมาก ๆ ค่ะ มันก็ไม่ยอมลุกขึ้นตัวดิฉันก็รู้สึกว่า มันมัวๆ ทึบๆ รู้สึกได้ไม่ชัด กายก็ไม่ชัด ใจก็ไม่ชัดมันขมุกขมัวไปหมด<O</O

แล้วอยู่ ดี ดี ก็มีเสียงเรียก ว่าให้ตื่นคือเรียกชื่อดิฉัน ออกมาจากกลางศีรษะ ไม่ได้
ได้ยินทางหู ค่ะ เป็นเสียงเรียกที่ชัดเจนมาก ๆ ขณะนั้นศีรษะกลับว่างเหมือนมีเสียงเรียก
ออกมาจากความว่างกลางสมองค่ะ สติเกิดทันทีและลุกตื่นขึ้นแบบปกติเลยค่ะ<O</O
หลังจากตื่นแล้ว ก็สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น และก็รู้สึกตัวว่ากำลังคิดไปเอง และก็คิดต่อไปว่า น่าจะเป็นสังขารที่ปรุงแต่งจิตเป็นเสียงขึ้นมาใช่ไหมค่ะเลยไม่ได้สนใจต่อไป และไม่ได้กังวลอะไร
แต่วันนี้เกิดสงสัยขึ้นมาอีกและอดไม่ได้ จึงขอสอบถามด้วยค่ะ
1. เสียงแบบนี้ใช่ไหมค่ะ ที่คนวิกลจริตบอกว่าจะได้ยินคนสั่งให้ทำโน่น ทำนี่อยู่ตลอดเวลา ในหัวของเขาหรือมีคนคุยด้วยอยู่ตลอดเวลา
2. ถ้าเรารู้ทันสังขารปรุงแต่ง และมีสติไม่สนใจมัน มันก็จะดับไปเองใช่ไหมค่ะ เพราะ
ครึ่งเดือนมาแล้วก็ไม่เคยได้ยินอีกเลยค่ะ
3. ถ้าประสบการณ์ นี้ เป็นอย่างที่ดิฉันคิดคงพอมีประโยชน์บ้าง สำหรับคำตอบที่จะได้
รับ เผื่อว่ามันเกิดกับผู้อื่นจะได้รู้วิธีแก้ไขค่ะ บางคนอาจดีใจคิดว่ามีใครมาติดต่อด้วย
และอาจป่วยทางจิตได้นะค่ะ ถ้าปรุงแต่งตามสังขารหรือกิเลสต่อไป
เพียงแค่รู้สึกตัว ตามรู้ตามดู การปรุงแต่งของสังขารได้ยินก็สักว่าได้ยินไป
เท่านั้นใช่ไหมค่ะ (แต่ก็เป็นประสบการณ์ ที่แปลกมาก ๆ จริง ๆ นะค่ะ )<O</O
<!--emo&:09:-->กราบขอบพระคุณ ในคำสั่งสอนของครูบาอาจารย์</O
<!--emo&:09:-->

 

หากผมมาผิดทางนี่จะไปเริ่มต้นใหม่ที่ไหนดีครับ หรือทำต่อของเก่าได้ <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>
<o> </o>
ช่วยหน่อยครับ ผมนึกเข้าใจผิดว่าหากผมต่อไปได้อีกจะไปฌานห้า<o></o>
<o> </o>
ที่ว่าจะไปไหนคืออยากไปนิพพานครับ เรื่องอภิญญาหรือลางบอกเหตุมา<o></o>
<o> </o>
ก่อนหรืออะไรทั้งหลายไม่ยึดติดครับ <o></o>
<o> </o>
หากผมหลงทางเพื่อนสหายธรรมชี้แนะด้วยครับ <o></o>
………………..<o></o>
<o> </o>
คุณมาผิดทางแล้วครับ จะว่าฌานก็ไม่ใช่ หากเป็นฌานสติสัมปชัญญะจะเป็นตัวทำหน้าชัดเจนมาก ฌานยิ่งสูงสติยิ่งชัด
<o></o>
คุณพูดถึงนิพพานๆ ยิ่งพลาดกันเข้าไปใหญ่ นิพพานคือการทำลายราคะโทสะโมหะ นี่คุณหลง<o></o>
<o> </o>
คุณทำกรรมฐานนี้มานานปี การจะแก้อารมณ์คุณต้องใช้กรรมฐานที่ทำมานั่นแหละแก้ แล้วก็ต้องใช้เวลาพอสมควร แต่ไม่แน่หากคุณใจแข็งหน่อยก็ไม่นาน<o></o>
<o> </o>
เริ่มต้นใหม่คุณก็ใช้ลมหายใจเข้าออกนั่นแหละ ยึดลมหายใจไว้ ลมเข้าพุท ลมออกโธ<o></o>
<o> </o>
สิ่งที่เห็นที่รู้สึกนอกจากลมหายใจเป็นของปลอม ให้กำหนดจิตตามที่เห็นนั้น ไม่ต้องให้ความสนใจมัน ยึดลมเข้าออกไว้
<o></o>
นรกสวรรค์นิพพานอะไรที่คุณเข้าใจตอนนี้ ลบออกจากหัว ลบออกจากความรู้สึกให้หมด ด้วยการกำหนดอารมณ์ปัจจุบัน<o></o>

 

คุณอดีตโกครับ แนวทางของฌานที่แท้จะมีลักษณะดังตัวอย่างนี้ครับ
คุณพิจารณาที่ขีดเส้นใต้ไว้ เช่น รู้ลมหายใจเข้าออก(กรรมฐาน) ได้นานๆ ความสุข ไม่มีนิมิต ไม่มีวรณ์ สติสัมปชัญญะ รู้สึกตัวชัดเจน ตัวอย่างดังนี้ครับ



ก่อนหน้านี้ไม่เคยปฏิบัติธรรมจริงๆจังๆเลยจนกระทั่งไม่นานมานี้ วาสนาพาให้ได้พบกับพระสงฆ์ไทยรูปหนึ่งที่ญี่ปุ่นนี่<O</O
ผมได้ถามท่านว่า ทำอย่างไรจึงจะพ้นทุกข์ ท่านก็ไม่ตอบอะไร ยื่นหนังสือของท่านให้สามเล่มเป็นหนังสือเกี่ยวกับการปฏิบัติตามแนวทางในอานาปานสติสูตรแล้วผมก็กราบลาท่านมา<O</O

หลังจากได้หนังสือสามเล่มนั้นมาแล้ว ผมก็อ่านแค่เล่มแรกก่อนใจความในเล่มแรกคือ ให้กำหนดรู้ลมหายใจให้ตลอด ในชีวิตประจำวันจะทำกิจกรรมอะไรก็ให้กำหนดรู้ลมหายใจไปด้วย ยกเว้นเวลาขับรถ หรือเวลาอ่านหนังสือแต่ก็ให้มีสติรู้อยู่ว่าเราทำอะไรอยู่ท่านว่าให้กำหนดรู้ลมหายใจเสมือนว่าลมหายใจเป็นกัลยาณมิตรให้เรายึดกัลยาณมิตรนี้ไว้<O</O

หลังจากนั้นผมก็พยายามกำหนดรู้ลมหายใจในชีวิตประจำวันเวลาเดิน ก็รู้สึกดีครับ รู้สึกเพลินกับการยึดลมหายใจ
หลังจากนั้นมีวันหนึ่ง ผมเกิดนึกอยากนั่งสมาธิขึ้นมา ผมก็เลยนั่งสมาธิกำหนดลมหายใจ <O</O
<O</O
ในการนั่งสมาธิครั้งนี้ผมสามารถรับรู้ลมหายใจได้ตลอดสายเป็นเวลานาน<O</O
แต่ผมก็คิดว่าเวลาจิตเราสงบมากแล้ว แต่ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น <O</O
ถ้ายังไงเราลองเปลี่ยนวิธีกำหนดดูดีกว่าผมเลยเปลี่ยนวิธีกำหนดในใจเป็นสมถแบบอัปปมัญญา๔ (ที่ผมเปลี่ยนเป็นวิธีนี้เพราะก่อนหน้านี้เคยอ่านหนังสือเรื่อง
สมถ ๔o วิธีแล้วรู้สึกว่าเราน่าจะเหมาะกับวิธีนี้ คือเกิดความรู้สึกนี้ขึ้นเอง
<O</O

แล้วกำหนดคำบริกรรมในใจแผ่เมตตาให้สัตว์ทั้งหลายไม่มีประมาณในทิศเบื้องหน้าจากนั้นก็เบื้องหลัง จากนั้นก็เบื้องบน เบื้องล่าง เบื้องซ้าย แล้วก็เบื้องขวาพอครบทุกทิศแล้ว ก็กำหนดแผ่ไปในทุกทิศพร้อมกันไม่มีประมาณกำหนดแค่ครั้งเดียวเท่านั้นจากนั้นผมก็รู้สึกเหมือนกายผมขยายตามที่กำหนดแผ่เมตตาไปด้วยรู้สึกว่ากายขยายไปทุกทิศ ความรู้สึกนี้มันเกิดในเวลาแค่แปปเดียวกายขยายไปทุกทิศจนรู้สึกว่ากายหายไป คือไม่มีกายเวลานี้รู้สึกว่าความรู้สึกของเราเหมือนจุ่มอยู่ในปิติ มีแต่ความสุขไปหมด<O</O
<O</O

จากนั้นผมก็คิดขึ้นมาว่า "มีความสุขขนาดนี้ในโลกด้วยหรือความสุขนี้ดีกว่าความสุขในโลกที่เราเคยพบมาทั้งหมด โอ ความสุขนี้แค่นั่งก็ได้แล้วคนทั้งโลก(ส่วนใหญ่)มัวแต่วุ่นวายทำอะไรกันอยู่บางคนทำทุจริตต่างๆเพื่อหาเงินมาสนองความสุขตน ทำไปทำไมนะมันเทียบกับความสุขที่เกิดจากความสงบนี้ไม่ได้เลย ความสุขนี้ไม่ต้องไขว่คว้ามากอยู่กับตัวเองแท้ๆ คน(ส่วนใหญ่)ในโลกกลับไม่รู้"<O</O
<O</O

จากนั้นผมก็สังเกตลมหายใจก็รู้สึกว่าลมหายใจตอนนี้มันละเอียดมากถึงค่อยเข้าใจคำว่าลมหายใจหยาบลมหายใจละเอียดว่าเป็นยังไงก่อนหน้านี้เข้าใจว่าคือลมหายใจแรงๆเบาๆซะอีก <O</O

ความรู้สึกจากการเกิดสมาธิครั้งแรกนี้มันเหมือนจุ่มค้างอยู่ปิติคือปิติเกิดค้างอยู่ แต่ไม่เห็นนิมิตอะไรทั้งสิ้นเลยนะครับแต่รู้สึกจิตเวลานี้ไม่มีนิวรณ์เลย คือมีความรู้พร้อมอยู่ <O</O
<O</O

จากนั้นผมก็รู้สึกยินดีกับสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วคิดไปเรื่อยว่า"นี่คือปฐมฌาณหรือเปล่านี่ ปฐมฌาณเกิดกับเราหรือ" จนจิตเริ่มไม่เป็นสมาธิเริ่มปั่นป่วน หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงห้องข้างๆตะโกนเสียงดัง (คาดว่าน่าจะดูบอล)ผมก็เลยหลุดออกมาจากสภาวะนั้น

แต่หลังจากนั้นมาผมก็ไม่สามารถเข้าถึงสภาวะดังกล่าวได้อีกเลยคือทำได้มากสุดก็แค่ทำปิติให้เกิดขึ้นแวบหนึ่งเท่านั้น (แต่ก็สามารถทำให้เกิดได้ตลอดเวลา ตามที่ต้องการทันที)แต่ไม่สามารถทำให้เกิดค้างไว้ จนรู้สึกเหมือนจุ่มลงในปิติแล้วมีลมหายใจละเอียดแบบครั้งแรกได้<O</O

 

ขอร่วมแสดงความคิดเห็นด้วยคนนะครับ

ผมว่าถ้าท่านจะกลับเมืองไทยในเร็วๆนี้ น่าจะพักไปก่อนนะครับ
กลับมาแล้วก็ไปกราบถวายตัวกับครูบาอาจารย์ซะให้เป็นเรื่องเป็นราว
แล้วค่อยกลับมาฝึกต่อ จะอาจารย์องค์ไหนก็แล้วแต่ศรัทธา
ศิษย์มีครู จะได้บารมีของครูบาอาจารย์คุ้มตัวครับ

แต่ถ้าจะฝึกต่อเองล่ะก้อ อยากให้ท่านเน้นสติ+สัมปชัญญะ ให้แรงขึ้นอีก
ถ้าเดินลมเข้า-ออกอยู่ พยายามเดินให้เป็นสายกำหนดรู้ทั้ง3ฐาน หรือถ้าล้า
คิดจะปักรู้ล่ะก้อควรเลือกปัก ที่ฐานกลางช่องอก หรือไม่ก็กลางช่องท้อง
แต่ต้องระวังอย่าให้เคลื่อนมาตรงลิ้นปี่นะครับ เพราะมันจะไปโผล่ตรงที่
ท่านไม่อยากไป และไม่ควรปักรู้ที่ฐานปลายจมูกนะครับ(ไม่ปลอดภัย)

หรือลองไปศึกษาแนววิปัสสนาแบบตามรู้ดูจิต หรือแนวสติปัฏฐาน4 ดูก่อน
น่าจะปลอดภัยดีกว่านะครับ ลองหาดาวน์โหลดเอาจากในเวปนี้นี่แหละครับ

 

ขอขอบพระคุณทุกท่านเลยนะครับที่ชี้แนะแนวทางในทางการปฏิบัติให้นะครับผมจะได้ยึดถือไว้เป็นแนวทางการปฏิบัติต่อไปครับพื้นฐานผมมาจากกลอนบทนี้ครับหันไม่เห็นเห็นไม่หัน......รู้ไม่เป็นก็เย็นสบายครับเลยดลใจผมมาเกือบยี่สิบปีแล้วครับขอขอบพระคุณมากนะครับผมเจอคำตอบแล้วครับขอบพระคุณอีกครั้งครับขอให้ทุกท่านไปให้ไกลที่สุดบนถนนสายนี้นะครับ

 

คนที่มีปัญหาเหมือนผมคือจิตหลอกจิตหลอนหรือเหมือนมีสิ่งอื่นมากวนเหมือนผมท่านมาถูกทางแล้วครับเพียงแต่ไม่มีคนแนะนำเฉยๆขาดการชี้แนะที่ถูกต้องมาที่นี่นะครับหรือหาผมที่ข้อความส่วนตัวได้เลยผมไม่อาจเขียนหรือบอกท่านในที่นี้ได้เหมือนลบหลู่อาจารย์ครับเป็นการไม่เหมาะสมหากท่านมาที่นี่และเดือดร้อนจริงไม่นานกระจ่างครับ

 

คุณอดีตโก ผมส่งจดหมายทางกล่องข้อความถึงคุณได้รับไหมครับ

 

อนุโมทนาและดีใจด้วยนะครับ คุณ อดีตโก

อธิฐานขอให้เจอครูบาอาจารย์ แล้วก็ไปขอเรียนธรรมกับท่านเลยครับ

ขอให้เจริญก้าวหน้าในธรรมครับ

 

อย่ากลัวเลยครับ

อธิษฐานตัดการรับรู้ที่ไม่จำเป็นออกไป ... ถ้าเราขึ้นกรรมฐานกับครูบาอาจารย์ ก็ให้มั่นใจได้เลยครับ นึกตอนไหนท่านก็มาตอนนั้น ไม่เชื่อก็ลองดู.. นึกถึงหลวงปู่ปาน หลวงพ่อท่านดูสิครับ ..ท่านอยู่กับลูกหลานตลอด

 

เคยอ่านกระทู้หนึ่งของหลวงพ่อเกษม เขมโก ท่านเจอแบบเดียวกับคุณ ท่านเรียกว่าอสุรกาย มีลักษณะมีขนที่แขนมากมาย น่าจะเข้ามาทดสอบสมาธิของคุณว่าคุณแน่วแน่จริงหรือไม่