ยอดคนอาวเอี้ยงฮง

<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td bgcolor="#cccccc" height="1"></td> </tr> </tbody></table> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td valign="middle"><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td>
</td> </tr> <tr> <td>
</td> </tr> </tbody></table> </td> </tr> </tbody></table> <table border="0" cellpadding="4" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" valign="middle"></td> </tr> </tbody></table> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"><tbody><tr> <td align="left" valign="bottom" height="12"></td> </tr> <tr> <td bgcolor="#cccccc"> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="1" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" bgcolor="#ffffff" valign="top"> <table cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" valign="top" width="160"> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="4" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" valign="top"> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" valign="top"> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td class="body" align="center" valign="baseline">คลิกที่ภาพเพื่อดูขนาดใหญ่ขึ้น</td> </tr> </tbody></table> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" valign="middle"></td> </tr> <tr> <td align="center" valign="baseline">บรรดาผู้คนที่เคยแสดงเป็นอาวเอี้ยงฮงมาก่อน</td> </tr> </tbody></table>
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" valign="middle" width="165" height="1"></td> </tr> </tbody></table> </td> </tr> </tbody></table></td> </tr> </tbody></table></td> <td background="/images/linedot_vert3.gif" width="4"></td> <td align="center" valign="top"> <table border="0" cellspacing="7" width="100%"> <tbody><tr> <td align="center" valign="top"> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td class="body" align="left" valign="baseline"> โดยข้อสรุปแล้ว วิชาฝีมือในจักรวาลมังกรหยกนั้นแบ่งออกแค่ 3 สาย นั่นคือ สายพุทธ สายเต๋า และสายนอกเส้นทาง สุดยอดยอดฝีมือนั้น 2 คนมาจากสายพุทธ นั่นคือ อั้งชิกกง และ ราชันย์ต้วน ขณะที่อีกสองคนมาจากสายเต๋าคือ กลางเทพเจ้า เฮ้งเต้งเอี้ยง และ อึ้งเอิ๊ยะซือ มารบูรพา

มีเพียงอาวเอี้ยงฮง พิษประจิม เท่านั้นที่ฝึกวิชานอกหลักสูตรแต่สามารถทะยานขึ้นมาเป็น 5 ยอดยุทธได้ด้วย ผู้มีพลังคางคกและเพลงไม้เท้าอสรพิษ รวมถึงการใช้พิษเป็นสรณะ

อาวเอี้ยงฮงเข้ามาสู่จักรวาลกำลังภายในของกิมย้ง ด้วยการเปิดแบบเท่ห์ๆมากในฉากที่เกาะดอกท้อ พร้อมกับสำแดงเดชให้กับคนอ่านได้รับรู้ถึงฝีมือในการเลี้ยงงูพิษของแก เพราะจู่ๆ บนเกาะดอกท้อก็มีงูซึ่งสามารถทำร้าย จิวแป๊ะทง ได้สำเร็จ ดีที่ขณะนั้นจิวแป๊ะทงอยู่กับก๋วยเจ๋ง เขาจึงเอาเลือดตัวเองที่มีสามารถป้องกันพิษได้ทุกชนิดให้เฒ่าทารกทาน ไม่เช่นนั้นจิวแป๊ะทงต้องเสียชีวิตแน่นอน

กิมย้งนั้นเวลาเขียนหนังสือแกมักจะละเอียดในเรื่องของลำดับชั้นตระกูลของตัว ละครสำคัญเสมอๆ แต่ดูเหมือนแกจะลืมไล่ลำดับของอาวเอี้ยงฮงมาให้ ว่ากว่าจะมาเป็นจอมยุทธหนึ่งใน 5 สุดยอดฝีมือ แกเป็นใครมาจากไหนกันแน่?

เมื่อดูถึงแซ่ของเขา แซ่อาวเอี้ยงนั้น ความจริงในภาษาจีนกลางก็คือแซ่โอวหยางฟง (Ouyang Feng)...ซึ่งดูแบบนี้ก็ต้องบอกว่า เป็นนามสกุลของลูกครึ่งมิใช่นามสกุลที่เป็นเผ่าฮั่นแท้ๆ แต่กระนั้นตามประวัติของแซ่โอวหยางก็ไม่ธรรมดา เพราะสืบเชื้อสายมาจากอ๋องเยว่นามโกวเจี้ยนสมัยชุนชิวทั้งสิ้น ถ้านับจริงๆ ตระกูลนี้สืบเชื้อสายกันมาแล้วไม่ต่ำกว่า 2000 ปี

ภายหลังบุตรหลานเหลนได้ย้ายรกรากมาอยู่ที่ทิศใต้ของภูเขาโอวอวี๋ ครอบครัวที่อพยพมาต่างก็หันมาใช้แซ่โอวบ้าง แซ่โอวหยางบ้าง ตามชื่อของภูเขาโอวอวี่ซัน ส่วนคำว่าหยางนั้นแปลว่า...ทิศใต้ของภูเขาโอวหยัง ปัจจุบันภูเขาโอวอวี๋ซัน อยู่ในมณฑลเจ๋อเจียง ในปัจจุบันนี้ เรียกกันว่า...ภูเขาเซินซัน

แต่มณฑลเจ้อเจียงนั้นอยู่ตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศจีน ไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกับตะวันตกเลยแม้แต่นิดเดียว

แต่แค่เรื่องต้นสกุลของอาวเอี้ยงฮงนั้นคงไม่สามารถระบุอะไรได้ เพราะ นับจากยุคชุนชิว แม้กระทั่งยุคถังมันก็นานโขอยู่ กว่าจะมาถึงยุคซ่งใต้ก็ลูกหลานก็อาจจะกระจัดกระจายไปเยอะแล้ว เราจึงควรดูลักษณะกายภาพของแกจะดีกว่า

แต่ตามสายตาของก๋วยเจ๋ง อาวเอี้ยงฮง นั้นแฝงกลิ่นอายให้ชวนเขย่าขวัญอยู่มิน้อย อาวเอี้ยงฮงเป็นคนตัวสูงใหญ่ เขาสวมเสื้อขาวขลิบทองซึ่งไม่ใช่เสื้อผ้าแบบคนที่อยู่ในดินแดนภาคกลาง บุคคลที่อาวเอี้ยงฮงพามาด้วย หลายคนมีผมทอง หลายคนมีตาสีฟ้า อาวเอี้ยงฮงพูดถึงสาวๆ ที่เขาพามาด้วยและต้องการมอบให้แก่เจ้าเกาะดอกท้อเป็นของกำนัลว่าเป็นสาวงาม จากแดนตะวันตก…

พูดถึงตรงนี้มังกรหยกฉบับที่จีนแผ่นดินใหญ่สร้างนั้น ให้ลักษณะและการแต่งกายไว้ค่อนข้างเหมือนที่กิมย้งบรรยายไว้มาก อย่างน้อยรูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาละม้ายออกไปในทางอาหรับ และทรงผมที่ออกจะไม่ใช่คนภาคกลางเว้นแต่ดูแล้วไม่อลังการเท่าที่บรรยายไว้

มังกรหยกฉบับแปลเป็นไทยนั้นบอกว่าอาวเอี้ยงฮงนั้นมาจากเขาอูฐขาว เดินทางมาจากไซฮก ฉบับภาษาอังกฤษบอกว่ามาจาก western China ผมเองไม่แน่ใจว่าไซฮกอยู่ตรงไหน เพราะ ถ้าเทียบเคียงกับแผนที่ของราชวงซ่งใต้นั้น ถ้าถัดไปทางตะวันตกก็น่าจะเป็นธิเบต ถูฟาน หรือ ซีเซี่ย แต่ทั้ง 3 ดินแดนที่ว่านี้ก็ยังไม่ถึงขั้นตาสีฟ้า และมีผมสีทอง

แล้วถ้าเรามาดูดินแดนที่ว่า ผู้คนมีตาสีฟ้า ผมสีทอง มีลักษณะเป็นชาวต่างชาติเต็มตัว และแน่นอนมีแนววิชาเป็นตัวของตัวเอง ไม่ใช่แนวพุทธ และแนวเต๋า นั่นทำให้ผมมองข้ามไปยังแถบๆซินเกียงหรือทูลู่ฟันโน่นเลย ที่เห็นว่าน่าจะเป็นซนเกียงก็เพราะมีพรมแดนติดต่อกับประเทศต่างๆ ถึง 8 ประเทศคือ, มองโกเลีย, คาซัคสถาน, คีร์กิซสถาน, อุซเบกิซสถาน, ทาจิกิซสถาน, อัฟกานิสถาน, ปากีสถาน และ อินเดีย อีกทั้งในอดีต ซินเกียงเป็นเส้นทางการค้าที่สําคัญระหว่างตะวันออกสู่ตะวันตก

สภาพภูมิประเทศที่สําคัญประกอบไปด้วย ทะเลทรายทัคลิมาคัน (Taklimakan) ทะเลทรายที่ใหญ่ที่สุดของจีน และเป็นอันดับสองของโลก นอกจากนี้แล้วยังมีเทือกเขาพาดอยู่ถึง 3 แนว คือ ทางเหนือมีเทือกเขาอัลไต (Altay) ตอนกลางมีเทือกเขาเทียนซาน (Tianshan) พาดผ่านตอนกลาง ทางใต้มีเทือกเขาคุนลุน (Kunlun) ซินเจียงมีภูมิประเทศที่หลากหลายตั้งแต่ทะเลทราย ทุ่งหญ้า ที่ราบต่ำ ที่ราบสูง และภูเขาหิมะ

ซินเกียงหรือทูลู่ฟันเป็นดินแดนที่ได้ชื่อว่า ดินแดนอันเป็นที่สุด ไม่ว่าจะเป็นหนาวที่สุด ร้อนที่สุด ต่ำที่สุดเท่านั้น ที่น่าจะเคี่ยวกรำให้เกิดยอดคนและยอดวิชาเช่นนี้ได้ อีกทั้งเขาเทียนซาน หรือ ที่ในนิยายจีนบ้านเรารู้จักกันในนามเทียนซัว จนกระทั่งคุนลุ้นนั้นเป็นแหล่งกำเหนิดวิทยายุทธที่ร้ายกาจนอกทำเนียบหลาย แขนง

ไม่ต้องดูไกลครับ ฝ่ามือ 6 สุริยันต์เทียนซัว ฝ่ามือหักกิ่งเหมยเทียนซัว ยันต์เป็นตายของนางเฒ่าทาริกาแห่งเรื่อง 8 เทพอสูรมังกรฟ้านั้นก็มาจากภูเขาเทียนซัวนี่แหล่ะครับ และวิชาแขนงที่ใช้พิษของติงชุนชิวแห่งสำนักหมู่ดาว ก็เรียนรู้มาจากสำนักสราญรมย์ แต่ก็ล้วนเป็นย่านตะวันตกด้วยทั้งสิ้น เพราะฉะนั้นถ้าอาวเอี้ยงฮงจะเรียนทั้งวิชานอกรีต จะมีทั้งพลังพิสดาร และเป็นทั้งการเพาะเลี้ยงสัตว์มีพิษ ผมว่าเขาน่าจะมาจากดินแดนแห่งนี้หรือไม่ก็ชายขอบที่ติดกับทั้ง 8 ประเทศจากด้านใดด้านหนึ่ง

ข้อสังเกตอีกอย่างก็คือ เมื่อตอนที่อาวเอี้ยงฮงจะประลองกับอึ้งเอี๊ยะซือนั้น มารบูรพาใช้ขลุ่ยหยก ขณะที่ตัวของเขาใช้พิณเหล็กมาสู้ด้วยใช้กำลังภายในวิ่งผ่านเสียงดนตรี ตรงนี้ครับที่แปลกใจที่สุด เพราะ ในฉบับภาษาอังกฤษนั้นบอกไว้ว่าเป็น 'qin zheng' Iron zither พิณที่แกใช้ที่ว่าเป็นพิณเหล็กนั้นแตกต่างไปจากกู่ฉินของจีนแน่ๆ ปรกติพิณกู่ฉินจีนนั้นมักจะทำด้วยไม้ แต่ของอาวเอี้ยงฮงเป็นเหล็ก ก็เลยไปค้นๆดู ปรากฏว่าเครื่องแนวนี้ที่ทำด้วยเหล็กในจีนไม่มีครับ แต่ถ้าถัดออกไปทางเคอร์กิสถาน หรือเลยไปทางตะวันตกกว่านั้นในแถบที่ผู้คนนับถืออิสลามก็จะมีเครื่องดินตรี ที่เป็น Zither แต่ทำจากโลหะ แต่ลักษณะสั้นกว่า และเวลาบรรเลงก็จะให้ความเคลิ้มที่แตกต่างไปจากเสียงกู่ฉินไม่ใช่น้อย แต่เครื่องแต่งกายของผู้บรรเลงนั้นก็มีส่วนคล้ายกับที่ก๋วยเจ๋งเห็น นั่นคือ ใส่เสื้อขาว ขลิบทอง แถมพวกนี้ยังมีความเชี่ยวชาญในการเป่าปี่เรียกงูด้วย ถ้าอาวเอี้ยงฮงจะเลี้ยงงู และบังคับงูเก่ง ก็คงไม่แปลกที่แกจะมาจากประเทศแถบๆ นี้

เรื่องของอาวเอี้ยงฮงยังไม่จบครับ ต้องมีตอนหน้าที่จะมายืนยันว่า เขาคือยอดคนอย่างไรบ้าง
</td></tr></tbody></table></td></tr></tbody></table></td></tr></tbody></table></td></tr></tbody></table></td></tr></tbody></table>

 

เกิดไม่ทันซะด้วยค่ะ...........