ลองของ ยิงพระและเครื่องราง เป็นร้อยๆรายการ มีรอด 13 รายการครับ

บทความที่นำมา เพื่อให้ศึกษาน่ะครับ อย่าไปทำตามน่ะ บาปกรรม

ถาม : มีเพื่อนที่รู้จักเจ้าค่ะ คือเขานำพระพุทธรูปมาองค์หนึ่ง แล้วเขาไม่ทราบว่า เขาคิดว่าพระพุทธรูปองค์นั้นเป็นปูน เขาคิดว่าองค์ท่านควรจะมีน้ำล้อมรอบเขาก็เอาไปแช่น้ำเจ้าค่ะ พอแช่ทิ้งเอาไว้ท่านก็บวมขึ้นเรื่อย ๆ เลยมาทราบทีหลังว่าเป็นขี้เลื่อยอัดกาวค่ะ แล้วอย่างนี้ไม่ทราบว่า...?
ตอบ : จริง ๆ เขาทำโดยเจตนาบริสุทธิ์ ตั้งใจจะถวายเป็นพุทธบูชาด้วย เรื่องเป็นโทษคงจะไม่มี เพียงแต่ว่าพระชำรุด

ถาม : ชำรุดมากเลยค่ะ หลุดเป็นชิ้น ๆ เลยค่ะ
ตอบ : หาองค์ใหม่ให้เขาเอาที่แช่ได้ทน ๆ

ถาม : เนื่องจากว่าเขารักองค์นี้มากเลยค่ะ เขาก็เลยให้ช่างไปซ่อม ทีนี้ช่างบอกซ่อมไม่ไหวแล้ว ต้องทุบท่านทีนี้ไม่ทราบว่า...?
ตอบ : ถ้าลักษณะอย่างนั้นถือว่าทำลายพระพุทธรูป โทษอเวจีเหมือนกัน ลักษณะนั้นควรจะบรรจุไว้ในองค์ที่ใหญ่กว่าแล้วบูชาต่อไป

จำไว้เลยนะ พระที่สร้างขึ้นมาแล้วไม่ว่าองค์ใหญ่องค์เล็กก็ตาม จะชำรุดหรือไม่ชำรุดก็ตาม ถ้าเราเอาไปป่นทำลาย โดยเฉพาะสมัยนี้นิยมกันนัก สร้างเป็นองค์พระขึ้นมาใหม่ มีส่วนผสมของพระเก่า คุยซะดิบดีเลย นั่นเป็นโทษทำลายพระพุทธรูป อเวจีมหานรกรออยู่ รีบ ๆ กราบขอขมาพระรัตนตรัยเสียดี ๆ

ถาม : แล้วจะหายไหมคะ ?
ตอบ : ไม่หายหรอก ขอไปเรื่อย ๆ จนกว่าท่านจะยอม คือจิตของเราจะคลายออกจากจุดนั้นเอง ใช้คำว่าท่านจะยอม ท่านยอมตั้งแต่แรกแล้ว เพราะเขาทุบไปเรียบร้อยแล้ว

สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนกันยายน พุทธศักราช ๒๕๔๔

 

ต่อครับ

 

ลองของกับ"คนเล่นของ" ของดีไม่ต้องลอง หรือ ของดีต้องลองได้ เป็นข้อถกเถียงของผู้นิยมพระเครื่องและเครื่องรางของขลังอย่างไม่มีวันจบสิ้น คนเล่นของ ซึ่งการลองของเพื่อพิสูจน์พุทธคุณนั้น ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม ไม่เป็นเครื่องพิสูจน์เรื่องพุทธคุณได้อย่างชัดเจน ขณะเดียวกันก็มีภาพข่าวการลองของออกมาอย่าต่อเนื่อง เช่น ชาวบ้านแห่พิสูจน์ตะกรุดลูกปืนมหาอุตต์พระอาจารย์ตี๋เล็ก หรือพระพินิต ปัญญาสาโร เจ้าตำรับมหาอุตต์-ตะกรุดลูกปืนขนานแท้ แห่งสำนักสงฆ์เขาสุนะโม ต.พุทธบาท อ.ชนแดน จ.เพชรบูรณ์ แน่นวัด เนินพยอม ต.ดงเสือเหลือง อ.โพธิ์ประทับช้าง จ.พิจิตร ลองของกันในวัด ปืนยิงไม่ออกลูกปืนติดคาลำกล้อง ในขณะที่พระอาจารย์สมชาย ฐานวโร หรือหลวงพ่อเสือ เจ้าของฉายา "กระบี่บินโคตรหนังเหนียว" ใช้ดาบซามูไรยาวกว่า ๑ เมตร โดยมีการสวดคาถาอาคมอย่างตั้งอกตั้งใจ ทั้งนี้ได้แจกจ่ายเสื้อยันต์ ผ้ายันต์ ตะกรุด และจตุคามฯ ให้ชายที่ถอดเสื้อทุกคนถือเอาไว้โดยการชูมือขิ้นเหนือศีรษะ จากนั้นก็ลงมือฟันด้วยซามูไรเข้าที่บริเวณหน้าท้องและลำตัวหลายครั้งสร้าง ความฮือฮาให้แก่ประชาชนที่ยืนดูเป็นอย่างมาก

" เมื่อปี ๒๕๔๓ เคยลองรูปหล่อเนื้อนวโลหะหลวงพ่อเงิน รุ่นพระพิจิตร โดยลองที่หน้าพระอุโบสถหลวงพ่อเพชร ระหว่างพิธีปลุกเสกในพลัด (พลตรีเกริก กัลยาณมิตร) อดีตผู้บังคับ ตร.ภูธร จ.พิตร ปัจจุบันเป็น ส.ว.พิจิตร ในครั้งใช้ปืน .๓๕๗ ในครั้งนั้นมีคนมาดูการลองกว่า ๓๐๐ คน การลองเริ่มจากยิงขึ้นฟ้า ๑ นัดเพื่อลองปืนลองกระสุน เมื่อต้องลองวัตถุมงคลก็จะจุดธูปขอขมาเจ้าที่ และครูบาอาจารย์ โดยอธิษฐานจิตว่า ไม่ได้ลบหลู่แต่ต้องการลองเพื่อให้ประจักษ์ว่าพุทธคุณมีจริง แล้วใช้ปืนจอยิงไปที่วัตถุมงคลในระยะเผาขน ส่วนใหญ่จะเอาวัตถุมงคลใส่ถุงผ้าขาว ยิงแล้วจะด้าน แล้วหมุนโม่ยิงอีกครั้งหนึ่ง แล้วจึงถอดลูกกระสุนออกมาดู นัดแรกนกจะสับ ๑ รอย นัดที่ ๒ ยิงซ้ำนกจะสับ ๒ รอย แสดงว่าลูกปืนไม่ได้แช่น้ำมัน ก่อนจะลองต้องขอขมาลาโทษทุกครั้ง ลองเพื่อทดสอบพุทธคุณพระที่จัดสร้าง ยิงออกแต่ไม่ถูก ยิงถุงผ้าขาวแตกแต่ถุงพลาสติกไม่ขาด ระยะหลังไม่ปรากฏว่ามีการลองของเท่าใดนัก ส่วนใหญ่เป็นการลองด้วยการยิงครั้งเดี่ยวซึ่งไม่ค่อยน่าเชื่อถือเท่าใดนัก" นี่คือประสบการณ์และวิธีการลองของ อ.ขวัญทอง สอนศิริ (โจ้) ศูนย์พิษณุโลกศึกษา โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาภาคเหนือ พิษณุโลก
อ.โจ้ ยังบอกด้วยว่า เคยลองด้วยตนเอง ๒ ครั้ง คือ หลวงปู่บุญมี ฐิตาจาโร วัดเกาะ อ.ศรีสำโรง จ.สุโขทัย ซึ่งเป็นลูกศิษย์หลวงพ่อเอม วัดคลองโป่ง อ.ศรีสำโรง โดยลองตะกรุดโทน หลวงพ่อบุญมี วัดเกาะ ศรีสำโรง(ยันต์แม่เหล็ก) โดยกำตะกรุดแล้วใช้คัตเตอร์กรีดที่มือ เริ่มจากค่อยๆ กดก่อนแล้วเริ่มกดแรงขึ้นเมื่อรู้ว่าไม่เข้าก็กดเต็มที่โดยลองถึง ๒ ครั้ง มีเพียงแค่แมวข่วนเท่านั้น (ยางบอน) ส่วนอีกครั้งหนึ่งลองตะกรุดคู่ชีวิตหลวงพ่อทาน (หลานหลวงพ่อพิธ ตาไฟ) วัดฆะมัง อ.เมือง จ.พิจิตร โดยใช้วิธีการลองแบบเดียวกัน นอกจากนี้ยังเคยลองตะกรุดเทพรัญจวนหลวงปู่ และเหรียญสองกษัตริย์ (พระนเรศวร-พระเอกา) สร้างโดยเจ้าคุณธงชัย วัดไตรมิตร และปลุกเสกหลวงปู่ตี๋ วัดหลวงราชาวาส จ.อุทัยธานี และ อ.จั่ว ตรอกจั่น (ฆราวาสลูกศิษญ์ อ.เทพ) รวมทั้งเหรียญชินราชเจ้าพระยาจักรกรี (ตชด.๓๑ พิษณุโลกสร้าง) โดยใช้ปืน .๓๘ ยิง ปี ๒๕๔๒ และ ๒๕๔๓ เคยลองพระกริ่งนเรศวรพระองค์ดำ ๑๐๐ ปี โรงเรียนพิษณุโลกวิทยาคม โดยลองบริเวณหอกลองหน้าวิหารพระพุทธชินราช ในครั้งนั้นมีตำรวจและประชาชนร่วมพิสูจน์กว่า ๑๐๐ คน

อย่างไรก็ตาม "คม ชัด ลึก" ไปสังเกตการณ์วิธีการทดสอบความขลังของพระเครื่องและวัตถุมงคล ของนายอภิชัย อิ่มอารมรณ์ และนายอำนาจ ทรัพย์สิน คู่หูนักลองของ บริเวณวัดแห่งหนึ่งใน อ.บางกรวย จ.นนทบุรี โดยนำวัตถุมงคลหลายชนิดมาลองยิงด้วยปืนลูกโม่ นายอภิชัยบอกว่า จากการลองของที่ผ่านมาของดีมีไม่ถึง ๕% ไม่ว่าจะเป็นเหรียญดังของเกจิย่านบางกระดี่ จ.ปทุมธานี รวมทั้งตะกรุดลูกปืน ตะกรุดลูกระเบิดที่ขึ้นชื่อของเกจิยุคปัจจุบันถูกปืนยิงกระจายทุกราย ส่วนเหตุผลที่ลองนั้นไม่ใช่ลบหลู่เพียงแต่ต้องการพิสูจน์พุทธคุณเท่านั้น อย่างไรเสียก็ขอยืนยันว่าของดีต้องลองได้ พระเครื่องและวัตถุมงคลที่แขวนติดตัวทุกชนิดแม้จะราคาไม่แพงแต่ทุกอย่างผ่าน การทดสอบด้วยการยิงมาทั้งสิ้น "ของไม่ดีแขวนไปก็หนักคอหนักเอวเปล่าๆ ผมเชื่อว่าทุกคนล้วนอยากมีของดีมาใช้ป้องกันตัว ใครจะคุยอวดสรรพคุณว่าวัตถุมงคลสุดยอดอย่างไร สู้ลองทดสอบด้วยตัวเองไม่ได้ ทุกวันนี้ผมแขวนวัตถุมงคลของเกจิแห่งยุคที่ยังมีชีวิตอยู่ ๓ รูป คือ ตะกรุดหลวงปู่แย้ม หนังเสือและเสือเนื้อตะกั่ว วัดตะเคียน จ.นนทบุรี หลวงพ่อสุวรรณ วัดยาง ต.ห้วยไผ่ อ.แสวงหา จ.อ่างทอง และหลวงปู่ตี๋ ฉันทธัมโม วัดเขาเขียวพนาราม อ.เดิมบางนางบวช จ.สุพรรณบุรี ศิษย์สืบสายธรรมหลวงปู่อิ่ม วัดหัวเขา" นี่คือเหตุของนายอำนาจ ทั้งนี้ นายอำนาจยังบอกด้วยว่า เมื่อได้วัตถุมงคลมาโดยเฉพาะประเภทตะกรุดจากวัดต่างๆ ประมาณ ๒๐ ดอก ก็จะนัดเพื่อนๆ ในกลุ่มมาลองของโดยใช้ปืน ๓ ขนาดยิงคือ ปืนแม็กนั่ม ปืนขนาด ๑๑ มม. และปืนซูเปอร์ เมื่อลองไปแล้วหากตะกรุดดอกใดปืนยิงไม่ออก หรือยิงไม่ถูกจะใช้ปืนลูกกรดยาวซึ่งขึ้นชื่อว่าเป็นปืนที่ยิงและมีความแม่น ยำมากมายิงซ้ำอีกครั้งหนึ่ง อย่างไรก็ตามในระยะหลังไม่ค่อยได้ลองด้วยเหตุที่ว่าขับรถไปประสบอุบัติเหตุ เกือบเอาชีวิตไม่รอด ตามความเข้าใจของตนเองเชื่อว่าเป็นผลพวงมาจากการลองของลบหลู่ครูบาอาจารย์

ข้อคิดคนลองของ "คนเล่นของ" นายพิศาล เตชะวิภาค อุปนายกสมาคมผู้นิยมพระเครื่องพระบูชาไทย หรือ ต้อย เมืองนนท์ บอกว่า เคยมีลูกค้าคนหนึ่งเมื่อเช่าพระเครื่องทั้งพระกรุ พระเกจิ รวมทั้งเครื่องราง แล้วอยากรู้ว่าของที่เช่าไปมีพุทธคุณจริงสมคำร่ำลือหรือไม่ แม้จะห้ามไม่ให้ลองแต่เขาบอว่า เงินของเขาและพระของเขาด้วย จึงขัดไม่ได้ โดยเอาพระและวัตถุมงคลไปผูกไว้กับคอไก่จากนั้นก็ใช้ปืนยิงไปที่ตัวไก่ ปรากฏว่าไก่ถูกยิงตายไปกว่า ๒๐๐ ตัว ที่ไม่ตายก็มีเพียง ๒-๓ ตัวเท่านั้น ส่วนจะเป็นพระอะไรไม่ขอบอกเพราะจะเป็นการโฆษณาชวนเชื่อหรือเชียร์พระรุ่น นั้น แต่หลังจากนั้นไม่กี่เดือนปรากฏว่าคนที่ลองนั้นเลือดไหลออกจากตาโดยไม่มีสาเหตุ โดยส่วนเชื่อว่าเป็นเพราะกรรมตามทันหรือไปลบหลู่พุทธคุณในองค์พระ ทั้งนี้ต้อย เมืองนนท์ พูดไว้อย่างน่าคิดว่า "การลองของเพื่อพิสูจน์พุทธคุณนั้น ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม ไม่เป็นเครื่องพิสูจน์เรื่องพุทธคุณได้อย่างชัดเจน โดยเฉพาะการลองด้วยการยิงไปที่องค์พระตามหลักวิทยาศาสตร์ถ้ามือปืนแม่นจริง ร้อยทั้งร้อยแตกหักหมด โดยส่วนตัวเชื่อว่าพุทธคุณเกิดขึ้นเฉาะตัวเฉพาะตนเท่านั้น ที่สำคัญคือต้องอยู่บนพื้นฐานของความศรัทธาและปฏิบัติตัวที่ดีของผู้ครอบ ครองด้วย สรุปแล้วพระจะแสดงพุทธคุณคนแขวนต้องตั้งมั่นอยู่ในศีลธรรมด้วย" ในขณะที่ นายฉลอง เรี่ยวแรง อดีต ส.ส.นนทบุรี บอกว่า เพิ่งเลิกลองของเมื่อกว่า ๑๐ ปี ที่ผ่านมานี้เอง โดยลองมาทุกวัด ทุกสำนัก เรียกว่าเกือบทุกอย่างก็ว่าได้ เหตุผลหนึ่งของการลองของเพราะอยากรู้ว่าพระที่ได้มาซึ่งเป็นสมบัติตกทอดมา จากพ่อเป็นพระเก๊หรือพระแท้กันแน่ เพราะเซียนหลายคนดูบอกว่าเป็นพระเก๊ แต่ตัวเองไม่เชื่อ ดังนั้นต้องยิงเพื่อพิสูจน์พุทธคุณ ครั้งนั้นหลังจากอาราธนาของพุทธคุณแล้วใช้ปืนขนาด ๒๑ มม. ยิงระยะเผาขน ซึ่งอย่างไรก็ต้องโดนองค์พระ ปรากฏว่าองค์พระไม่เป็นอะไรเลย ด้วยเหตุนี้จึงเชื่อว่าเป็นพระแท้ นอกจากนี้ครั้งหนึ่งก็เคยลองยิงพระหลวงปู่ช่วง ปรากฏว่ายิงไม่ออก ขณะเดียวกันถึงกับไข้ขึ้น ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาจึงเลิกลองของอย่างเด็ดขาดจนมาถึงทุกวันนี้

สำหรับวิธีการลองของ นายฉลองเล่าให้ฟังว่า ในช่วงเด็กๆ เคยไปดูการลองของ ในครั้งนั้นผู้ลองเชิญมือปืนระดับทีมชาติมาทดลองยิง มีทั้งการลองยิงพระเครื่องและเครื่องราง เท่าที่จำได้มีเพียงตะกรุดหลวงพ่อทบวัดชนแดน จ.เพชรบูรณ์ เพียงอย่างเดียวเท่านั้นที่ยิงไม่โดน จากนั้นก็ลองของด้วยตัวเองซึ่งมีอยู่ ๓ อย่าง คือ ๑.ใช้ปืนยิงไปที่องค์พระ ๒.ใส่ปากปลาดุกแล้วใช้มีดกรีดหรือฟันไปที่ตัวปลา ถ้าฟันไม่เข้าแสดงว่ามีพุทธคุณ และ ๓.ให้งูเห่าฉก โดยเอางูเห่าใส่อ่างจากนั้นนำของที่อยากลองไปล่องูเห่า ถ้าฉกแสดงว่าไม่มีพุทธคุณ ส่วนอีกวิธีหนึ่งคือเอาพระหรือเครื่องรางผูกกับคอไก่จากนั้นใช้ปืนยิงไก่ แม้วิธีนี้ได้ยินมามากที่สุดแต่ก็ไม่กล้าลอง ข่าวพระเครื่อง

"เรื่อง ไตรเทพ ไกรงู" "ภาพ ประเสริฐ เทพศรี"
ที่มาหนังสือพิมพ์คมชัดลึก

 

....... เปิดประเด็นได้แบบว่า ... น่าจะไปแถวห้องพระเครื่องฯ นะคะ ......

.... จะบอกว่ามันคงห้ามกันยากแล้วละคะเรื่องแบบนี้มีมาแต่สมัยไหนแล้วคะ " เครื่องลางคงกระพันชาตรี " ก้เพราะ " พวกมีตังค์ เจ้าใหญ่นายโต " นี้แหละคะตัวดี ... อยากได้กันดีนัก .. ก้เลยเกิดอาชีพสรรหาของแบบนี้ในตลาดมืดมาขายให้ ... ด้วยค่าตอบแทนที่สูงจนน่าตกใจ .. ยิ่งเหล็กไหลที่สามารถทนปืน ยิงไม่แตก ฟัน แทงไม่เข้า กันคุณ ภูติผีได้ นี้ไม่ต้องถามเรื่องราคาเลยคะ .... มันเป็นเรื่องเศร้าที่ช่วงชีวิตหนึ่ง กาลีนะ ได้พบเห็นการกระทำแบบนี้ทุก ๆ วันแต่ทำอะไรไม่ได้ ... ได้แต่มองสิ่งของเหล่านี้ถูกยิงซ้ำแล้วซ้ำเล่า ของเก่าของโบราณต้องพังเสียหายไปนับไม่ถ้วน ... มีเพียงไม่กี่ชิ้นที่สามารถทานทนได้ .. แต่จิตใจคนเราสิคะ ... น่ากลัวกว่าสิ่งใดในโลกเสียอีก .

 

... แต่การลองปืนที่ กาลีนะ เคยเห็นนี้จะมีขั้นตอนคล้ายกันแค่บางช่วงคะ .. คือมันต้องผ่านหลายมือก่อนจะมาถึงบ้าน กาลีนะ และ มีวิธีปลีกย่อยที่ถูกสอนมาคะ ไม่ใช้ชีวิตสัตว์มาลองนะคะ ...

1. นำสิ่งนั้นไปทดลองในที่ถือว่า ภูมิแข็งพอสมควร หรือ ที่อาถรรพ์

2. ของที่นำมาทดสอบบางชิ้นจะถือเดินผ่านใต้เรือนก่อน หรือ ไม่ผ่านก็ได้ ( บ้านนี้ถือว่าแข็งมาก ๆ ) วางไว้กลางแจ้งสูงจากพื้นเล็กน้อยตามความเหมาะสม

3. ตัวผู้ยิงจะต้องยิงทดสอบก่อนหนึ่งครั้งโดยไม่มีเครื่องรางใด ๆ ติดตัว จ่อยิงระยะไม่เกิน 3 เมตร

4. หากผ่านจุดนี้ไปได้อาจเปลี่ยนตัวผู้ยิง และ สามารถพกเครื่องรางติดตัวได้ตามถนัด ยิงในระยะเดิม

5. ขั้นตอนสุดท้าย ให้เจ้าของ หรือ คนที่กล้าพอมาถือเพื่อยิงทดสอบ ... ( อันนี้จริง ๆ คะ )

6. หากผ่านด่านเหล่านี้ไปได้ถึงจะนำลงไปให้ผู้ซื้อทดสอบอีกที ... ซึ้งแล้วแต่ความพอใจของผู้ซื้อรายนั้น ๆ ส่วนมากเขาจะให้มือปืนที่ติดตามตัวพวกเขาทดสอบเองคะ ( ซึ่งก่อนจะผ่านไปถึงกรุงเทพต้องมีการขออนุญาติสิ่งศักดิ์สิทธิ์หลายด่านอีกคะ )

.... ขั้นตอนมันเยอะพอสมควรคะ เพราะต้องมีการทดสอบอย่างอื่นประกอบด้วย แม้แต่ลองมีดฟันคะ ... แต่ กาลีนะ ยังไม่เคยเห็นขั้นตอนนี้คะแค่ได้ยินเท่านั้นคะ

 

มันลองผิดวิธี
ต้องเอาวัตถุมงคลห้อยคอแล้วยิงหัวตัวเอง

 

ห้องนั้นผมไม่กล้าเข้าไปจริงๆ ครับ ถ้าไม่มีกิจจำเป็น ผมกลัวว่าเข้าไปแล้วจะเคลิ้ม กว่าจะรู้ตัวก็กลายเป็นเซียนพระไปเรียบร้อย ถ้าเป็นแบบนั้นยุ่งตายชัก


การขายพระเครื่องบาปหรือไม่ อย่างไร

ศิษย์ : อย่างนี้พวกที่ขายพระเค้าก็เป็นบาป?

หลวงตา : ไม่ต้องไปพูดถึงเรื่องบาป หนักมาฮะ

ศิษย์ : แล้วถ้าเค้าขายเพื่อดำรงชีวิตของเค้า บาปไม๊?

หลวงตา : บาปฮะ ถ้าเงินที่ได้มา ไม่ได้เอามาต่อบุญ ไม่ได้เอาบุญมาต่อบุญ

ศิษย์ : แล้วถ้าเค้าให้บูชาเพื่อเอาเงินมาทำบุญ?

หลวงตา : อันนั้นมันบุญต่อบุญ ไม่บาป ไม่เกี่ยวกัน

ศิษย์ : ก็คือต้องขายเพื่อเอามาทำบุญต่อบุญ?

หลวงตา : ใช่

ศิษย์ : ขายเอามากินเองไม่ได้เลย?

หลวงตา : ไม่ได้ อย่างน้อยๆ 1 ใน 3 จะต้องทำบุญ หลวงพ่อดู่ท่านว่านะ เป็นการชำระหนี้สงฆ์ คือถ้าจะใช้ได้ เราต้องชำระหนี้สงฆ์

ศิษย์ : อย่างตอนนี้เป็นพุทธพานิชย์ไป คนก็ยิ่งบาปกันเข้าไปใหญ่?

หลวงตา : บาปเยอะฮะ... หลวงพ่อดู่ท่านไม่เคยจำหน่ายพระฮะ พระผง พระสีขาวๆ ยกเว้นเป็นเหรียญ มันต้องมีต้นทุน ไปสร้างเมรุเผาผี สร้างอะไร ต้องใช้เหรียญ แต่พระขาวๆนี่ ท่านไม่ได้ขาย แจกหมดเลยฮะ แจกพร้อมแผ่นแนวทางปฏิบัติ ตอนหลังที่ท่านไม่แจกเพราะมันเอาไปขาย ขอเอาไปขาย

ศิษย์ : อย่างนี้พวกปลอมพระนี่ คงยิ่งไม่ต้องพูดถึง?

หลวงตา : ไม่ต้องพูดถึง

ศิษย์ : แต่ถ้าเป็นพระปลอม แต่มีรูปลักษณ์ของพระ ของหลวงปู่ ก็ยังมีพลังงานไม๊ครับ?

หลวงตา : มีฮะ
การขายพระเครื่องบาปหรือไม่ อย่างไร

 

ก็พวกที่ยิงระเบิดถล่มพระพุทธรูปไง ตอนนี้ประเทศเขาเป็นเช่นไร!

 

ได้ตะกรุดจากพระอาจารย์มา ท่านบอกไว้เลยห้ามลอง ถ้าลองท่านสูบกลับหมด ถ้าเป็นของที่พระอธิฐานจิต(แต่ก็อยู่กับพระที่อธิฐานจิตด้วย) ถ้าไปลองของท่าน ท่านสูบกลับหมด ยิงยังไงก็ออกเพราะสูบกลับหมดแล้ว ดีไม่ดี โดน บ้างอย่างที่ไม่อยากโดนด้วยน่ะ หือๆๆๆ

 

ลองของ ก็ระวังแรงครู ด้วยนะครับ

 

ของผมพระเต็มบ้านเลยครับห้องพระก๊มีแต่ไม่มีที่นั่งสมาธิให้จิตสงบเลยครับทำไงดีบางทีว่างๆก๊ทะเลอะกับพระเครื่องเล่นอะครับยังจุกอยู่เลยเฮ้อ

 

.... พูดถึงเรื่องทนปืนแล้ว ... ใครที่พิศมัยทางนี้น่าจะลงทุนสักหน่อยไปแค้วนสอบสองปันนา .. ไปให้เขาสักยันต์แบบที่ทำให้พวกนักรบโบราณแบบฟันแทงไม่เข้าก็ดีนะคะ จะได้มั่นใจเพราะว่าเมื่อสักยันต์ครบสูตรของพวกเขาแล้วสามารถใช้ดาบแบบนักรบโบราณฟันได้เลยตามสะดวกเลือกฟันได้เต็มที่ท่าไหนก็ได้ ... แบบที่พ่อ กาลีนะ ไปลองฟันมาแล้วคงจะดีพิลึก .... แค่ยอมมีลายสักทั้งตัวยกเว้นลูกตาไว้แค่นั้น .. กับ ... ยอมรับข้อห้ามอีกสามร้อยกว่าแค่นั้นเอง ... ใครคิดว่ารับได้ก็ลองไปดูนะคะ ... แล้วกลับมาเล่าให้ฟังบ้างก็ดีคะ .. เพราะที่ไปนั้นไปแบบไม่ถูกกฏหมายนั้งเรือข้ามฝากไปเลย ต่อรถไถ แล้ว เดินเท้าไป ... ด้วยความที่แกอยากได้มาก ..

 

... ห้องนั้นผมไม่กล้าเข้าไปจริงๆ ครับ ถ้าไม่มีกิจจำเป็น ผมกลัวว่าเข้าไปแล้วจะเคลิ้ม กว่าจะรู้ตัวก็กลายเป็นเซียนพระไปเรียบร้อย ถ้าเป็นแบบนั้นยุ่งตายชัก ...

.... กาลีนะ ยังไม่เคยย่างกรายไปดูซักกระทู้เลยคะ ... พอดีไม่ค่อยนิยมด้านนี้สักเท่าไหร่ .. ความรู้ก็น้อย .. ถ้าเรื่อง ของขลัง + ร่างทรง + คุณไสยย์ จะถนัดแนวนี้มากกว่า แต่ก็เป็นความรู้เก่า ๆ เพราะหลัง ๆ ไม่ค่อยเข้าไปยุ่งแล้วถ้าไม่จำเป็นกลัวหลงเหมือนกันคะ ...

 

ผมก็ชอบลอง ... แต่ไม่ได้ลองแบบที่ท่าน จขกท เล่าให้ฟัง

พระเครื่องที่ผมได้มา ผมจะจุดธูปบูชาและระลึกบูชาครูบาร์อาจารย์ก่อน จากนั้นจึงบอกกล่าวท่านด้วยความเคารพและนอบน้อมว่าอยากขอชมบารมี โปรดแสดงให้เป็นที่ประจัก แก่ลูกช้างลูกม้า ด้วยเถิด จากนั้น แขวนเดี่ยว เลย ถ้าดีจริงแรงจริง 1-2 อาทิตย์ หรือ สั้นกว่านั้น รับรองรู้เรื่อง คนแขวนจะรู้ได้เอง... แล้วก็รู้เรื่องจริงๆ ไม่ว่าจะสายคงกระพัน หรือ สายเมตตา ก็ตาม

เชื่อเถอะครับ ชีวิตคนธรรมดาๆ ที่เดินดิน กินข้าวแกง ไม่ได้มีบอร์ดี้การ์ดล้อมรอบ .. ต้องทำมาหากินด้วยตัวเองเพราะไม่ได้รวยล้นฟ้า...ไม่ได้ใหญ่โตจนมีอำนาจคับบ้านคับเมือง ... ไม่มีอัฉริยะขั้นเทพขนาดพลิกฟ้าคว่ำดินได้อย่างขงเบ็ง/สุมาอี้....มันต้องมีเหตุการณ์บางอย่างบ้างหละ ที่จะได้เห็นบารมีของพระเครื่องที่คุณคล้องอยู่

ดังนั้น ในช่วงจังหวะชีวิตที่เราคิดว่าเราทำเต็มที่ สู้เต็มที่ แล้ว แต่เรายังมองไม่เห็นทางออก หากสุดท้าย...ถ้าเรากลับผ่านไปได้อย่างราบรืน หละ ? ... สำหรับผม ผมถือว่านั่นเกิดจาก อำนาจพุทธคุณ และ บารมีครูบาร์อาจารย์ที่ผมอาราธนาคล้องคออยู่
เพราะมนุษย์ปุถุชนอย่างผม มันก็ดีบ้าง เลวบ้าง ซึ่งคงมีบารมีไม่ถึงที่จะสามารถผ่านอุปสรรคที่ตัวผมเองมองไม่เห็นทางแก้เหล่านั้นไปได้

จริงๆแล้ว คำว่า "ของดีจริง ต้องลองได้" ควรเปลี่ยนเป็น "ของดีจริง ชมบารมีได้" จะเหมาะกว่า เพราะ ไม่ว่าผม หรือคุณ หรือใคร ก็ไม่มีใครชอบทั้งนั้นหากต้องเจอ "การลองของ" ไม่ว่าจะจากใครก็ตาม ... เพราะ การลอง กับ การท้าทาย มันห่างกันแค่ เส้นผมบางๆเส้นหนึ่งเท่านั้น

ปล. ส่วนองค์ไหนที่ลองแขวนแล้ว เงียบกริ๊บ ผมก็นิมนต์ใส่ตลับ เก็บใส่ตู้ไว้เฉยๆ
เผื่อเอาไว้แจกมิตรสหาย

 

ฝากถึงท่านนักนิยมพระเครื่องหรือมีพระห้อยคออยู่ทั้งหลาย คือมีพระไว้กับตัวเพื่อตักเตือนจิตใจตนเองไม่ให้ทำชั่วทำบาปทั้งปวงไม่ว่าจะด้วยกายวาจาและใจ ดำเนินชีวิตด้วยความมีสติไม่ประมาท การลองของก็เหมือนการลบหลู่ดูถูกดูแคลนเกิดขึ้นเป็นบาปทางใจแล้วขั้นแรกและหากยังมีการพูดและซ้ำรายสุดด้วยการลงมือกระทำเป็นบาปสามขั้นสามชั้น มีแต่โทษสถานเดียวหาได้เกิดประโยชน์อันใดไม่ ส่วนตัวผมเองอย่าว่าแต่องค์พระใดๆเลยแม้แต่กับรูปภาพทั่วๆไปผมก็ให้ความเคารพกราบไหว้เสมือนองค์จริง,องค์หล่อรูปเหมือน ถ้ายังสงสัยไม่แน่ใจพระจริงพระเก๊ตามแต่จะหามาหรือมีอยู่ด้วยวิธีใดๆก็ตาม โปรดอย่าได้ทำเช่นนี้เลยเห็นแล้วเกิดความเวทนา สงสารคนที่ทำเช่นนั้นคือหนึ่งหาเรื่องตกนรกสองคือดูๆเจ้าของหรือคนที่ทำเช่นนั้นคล้ายๆเป็นคนบ๊องตื้นไม่มีความคิด ไม่มีความเป็นตัวของตัวเองต้องเที่ยวถามคนโน้นที ลองอย่างโง้นอย่างงี้ที ไม่แน่จริงก็อย่าไปเสาะหาเลย

 

.... พูดไปก็เหมือน " ปิดแผ่นฟ้าด้วยฝ่ามือ " .. เพราะคนส่วนใหญ่เขาไม่สนใจหรอกคะ ... ไม่งั้น ราคา มันจะแพงมหาแพงแบบทุกวันนี้เหรอคะ

 

ไม่แนะนำให้ลองเหมือนกัน แต่ก่อนชอบลองมาก
เพราะองค์ไหนที่ว่าแน่ๆ ขอลองหน่อย ปลุกพระ ปลุกเณร ปลุกแม่ชีด้วย

สุดท้ายมาเจอของแข็ง พระชุดเทพมงคล ส.ก. เฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ ปี 2547

กำลังจะลองแค่คิดเท่านั้นล่ะ ท่านจับหักข้อมือเลยแล้วล๊อคไว้อย่างนั้น
ได้กล่าวขอขมาพอท่านปล่อยแล้วรีบกราบแทบไม่ทัน ตั้งแต่นั้นมา เลิก ไม่เอาแล้วจ้า

 

ขอบคุณที่เอามาให้ชมคะ ...

 

ขอบคุณครับสำหรับความรู้ ผมก็ว่างั้นแหละครับเห็นคนขายพระไม่ค่อยมีเงินมากๆสักคน สู้ขายหุ้นไม่ได้รวยโคตรๆ รบกวนช่วยถามหลวงตาให้ด้วยว่าขายหุ้นบาปไหมถ้าไม่บาปผมจะได้ขาย เผื่อรวยกะเขาบ้าง

 

มีคนถามให้นานแล้วครับ


ผู้ถาม : กราบเท้าหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง ลูกได้เล่นหุ้นมาเป็นเวลาช้านานแล้ว ก็ปรากฏผลว่าเป็นที่น่าพอใจ มีกำไรลูกเดียวไม่เคยขาดทุน แต่ทนไม่ได้ที่จะสงสัยในฐานะเป็นลูกศิษย์หลวงพ่อว่า การเล่นหุ้นนี่จะผิดศีลหรือไม่ครับ?

หลวงพ่อ ไม่ผิด ไม่ผิดหรอก...ไม่ผิด ไม่มัวหมอง

ผู้ถาม แล้วลูกนำเงินจากกำไรมาถวายหลวงพ่อ ถวายสังฆทาน ถวายส่วนตัว

หลวงพ่อ โอ๊ย ! มีอานิสงส์ ๑๕๐ เปอร์เซ็นต์ เล่นหุ้นเขาตรงไปตรงมานี่ ซื้อขายธรรมดา

ผู้ถาม เอากำไรมาทำบุญได้ผลสมบูรณ์แบบ

หลวงพ่อ สมบูรณ์เต็มอัตรา