วิญญาณแห่งห้องปิดตาย

ตอนนั้นผมไปเข้าค่ายที่ค่ายฝึกต่างจังหวัดกับทางโรงเรียน โดยที่ค่ายจะมีทหารมาฝึก ที่พักที่เราต้องอาศัยนอนตอนกลางคืนนั้นเป็นอาคารไม้เก่า2ชั้นติดกันเป็นแถว อาคารนี้เก่ามากดูท่าทางจะเกิน100ปีด้วย วันนั้นเป็นวันแรกที่เราไปถึง พอพวกเราลงจากรถเสร็จครูฝึกก็ให้ไปเข้าแถวประจำกองเดินไปที่พักและเก็บข้าวของตนให้เรีบยร้อยก่อนจะลงมาฝึกครั้งแรก โดยพวกพี่ทหารให้เวลาเก็บของแค่ 5 นาที ระหว่างที่เราเดินขึ้นไปบนอาคารไม้หลังเก่าที่ดูท่าทางจะเก่าวมซ่อแล้วยังมีกลิ่นไอโบราณๆแบบบอกไม่ถูกอีก อาคารพักของเราเป็นอาคารเก่าระเบียงหน้าห้องยาวจนไปสุดทาง พอผมไปเก็บของในห้องเรียบร้อยแล้วระหว่างที่กำลังจะเดินลงมาผมก็เหลือบไปเห็นห้องปิดตายทางด้านริมสุดระเบียง ผมก็เลยนึกสงสัยพาเพื่อนไปดู2คน และที่ว่าห้องปิดตายก็จริงอย่างที่ว่า ประตูมันถูกล็อคแถมยังเอาไม้มาปิดตอกไขว้ไว้อีกแล้วด้านบนรู้สึกจะติดยันต์ไว้ด้วย ผมแปลกใจมากเลยเกิดความอยากรู้อยากเห็น พอดีเหลือบไปเห็นช่องหมาลอดที่มีคนเอาแผ่ไม้มาปิดรูนั้นเป็นรูใหญ่มากผมกะจะเข้าไปดูแต่พวกทหารดันเป่านกหวีดเรียกเข้าแถวอยู่ข้างล่างเสียก่อนเลยอด วันนั้นทั้งวันเรายุ่งอยู่กับกิจกรรมสุดโหดที่ฝึกโดยพวกทหารรุ่นพี่(ที่ไร้เมตตาต่อเด็กๆอย่างเรา) ตกเย็นเราทานอาหารในโรงอาหารเรียบร้อยแล้วพวกครูฝึกก็ให้แยกย้ายไปอาบน้ำสะสางตัวให้เสร็จก่อนขึ้นนอน ตอนนี้แหละที่ผมและเพื่อนๆได้โอกาศไปสำรวจห้องลึกลับที่ว่า ในขณะที่เด็กคนอื่นกำลังอาบน้ำกันซู่ซ่าผมกับเพื่อนอีก2คนพากันแอบไปที่อาคารนอนแล้วขึ้นไปห้องปิดตายที่ว่า ตอนนั้นเป็นยามเย็นมากแล้วที่อาคารไม่ได้เปิดไฟสักดวงเลยตอนแรกผมก็ถอดใจเพราะว่าลังเลที่จะถูกครูฝึกพบเข้า แต่เพื่อนจอมตื้ออีกคนบอกว่ามาขนาดนี้แล้วจะถอดใจได้ยังไงเราจึงพากันลอดเข้าไปในห้องปิดตายนั้น บรรยากาศข้างในน่ากลัวมากและไม่มีแสงฟส่องเลยสักดวงนอกจากไฟฉายที่เรากำไว้แน่นอยู่ในมือ พวกเราสาดส่องแสงไฟไปทั่วดูสิว่าจะเจอกับอะไร แต่แล้วก็พบกับอะไรบางอย่างที่ดูเหมือนกรง ใช่... มันกรงขังชัดๆเลยแถมยังยาวเป็นแถวไปสุดชั้นได้ดินอีก ผมเดินไปสะดุดกับโซ่ใหญ่ๆเข้าเลยหกล้ม เพื่อนมันก็บอกว่าให้เดินลงไปดูที่ห้องใต้ดินแต่ผมไม่ไปเพราะพากันมานานมากแล้วควรจะไปรวมแถวกับพวกข้างล่างซักทีก่อนที่จะถูกจับได้ ระหว่างที่พวกเรากำลังเดินลงมาผมก็แปลกใจว่าทำไมถึงมีคุกมีตารางมาอยู่ในที่ๆเรามาฝึกแบบนี้ได้และยังคิดไปต่างๆนา และแล้วก็ถึงเวลานอน พวกเราถูกครูฝึกเร่งเร้าให้ไปถึงเตียงให้เร็วที่สุดและเขาจะปิดไฟอาคารภายในเวลา5นาที พวกเรากลัวถูกทำโทษเลยทำตามที่เขาบอกเข้าแถวเดินไปอย่างเร็ว พอกลับมาที่ห้องพักของเราจะมีเตียงประจำแต่ละที่ของทุกคน ผมดีใจที่จะได้ขึ้นนอนหลังจากที่ฝึกอย่างทรหดมาทั้งวัน และผมก็ยังอดคิดถึงเรื่องห้องปิดตายนั้นไม่ได้ และแล้วเขาก้ปิดไฟ ตอนนี้ทั่วทั้งอาคารมีแต่ความเงียบสงัดและเสียงร้องห้องจั๊กจั่นที่ดังระงมอยู่ทางป่ารอบข้าง ผมง่วงนอนเต็มทีเหลือเคลิ้มหลับไป ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่มันก็เกิด เพราะกลางดึกที่ผมหลับเป็นตายอยู่นั้นจู่ๆก็มีเสียงคนร้องโหยหวนดังมาจากแห่งไหนไม่ทราบ ผมลืมตาขึ้นฟังเสียงร้องดหยหวนนั้น แล้วก็มีเสียงอะไรคล้ายๆแส้กำลังฟาดคน ฟั่บ! ฟั่บ! เสียงผู้ที่ถูกฟาดร้องโหยหวนทรมาน นอกจากนี้ยังมีเสียงอะไรบางอย่างคล้ายๆเหล้กกระทบกัน แก้ง แก้ง ดังอยู่เรื่อยๆ ผมประหลาดใจอย่างที่สุดบวกกับความกลัวที่แล่นเข้าจับสมอง...ผมหยิบนาฤกาปลุกมาดูก็รู้ว่าตอนนี้ตี1แล้ว ไม่ใช่เวลาของคนอย่างเราๆจะมาทำอะไรหรอก ผมกลัวมากรู้ดีว่าโดนอะไรบางอย่างสั่งสอนเข้าแล้ว และทันใดนั้นก็ท่ามกลางความมืดมิดในห้องโถงที่ทุกๆคนนอนหลับอยู่ ผมก้ได้ยินเสียงคนลากโซ่...ลากมาแต่ไกล ดัง คลืด คลืด คลืด เสียงนั้นดังมาจากสุดทางระเบียงซึ่งนั้นก็คือห้องปิดตายที่ว่า!!! เสียงลากโซ่ค่อยๆไกล้เข้าๆเรื่อย คนมาหยุกที่หน้าห้องโถงของเรา เสียงลากโซ่ก็หยุดชะงักตรงหน้าต่างริมห้องแล้วเงียบไป ผมตกอยู่ในความเงีบยขณะที่บรรยากาศรอบๆหนาวขึ้น ทันใดนั้นหน้าต่างก็ค่อยๆเปิดแง้มออกช้าๆเบาๆ แอ๊ดดดดด... ผมตาค้างมองออกไปที่หน้าต่าง...เห็นชัดๆเลยว่าเป็นคนเนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือด เสื้อผ้าสีขาวขาดรุ่ย และแขนทั้งสองข้างที่ถูกล่ามโซ่ใหญ่ไว้ ผมแน่ใจมากๆว่าเห็นอย่างที่ตาเห็นแม้มันจะมืดมากก็ตาม เขาผู้นั้นค่อยๆหันตัวจากด้านข้างมาหาทางด้านผมแต่ผมกลัวที่จะได้เห็นเลยรีบคว้าผ้าห่มมาคลุมโปลงนอนตัวสั่นทันใด ลงท้านด้วยเสียงหน้าต่างค่อยแง้มปิดเองเบาๆ ผมข่มตาหลับไปทันใด เช้าวันรุ่งขึ้นผมตื่นมาทำภารกิจส่วนตัวแต่เช้า ก่อนที่จะลงไปเข้าแถว และวันนี้เองผมก้ได้คำตอบจากคนงานกวาดใบไม้แก่ๆว่า ก่อนที่ที่นี่จะมาเป็นสถานฝึกที่นี่เคยเป็นเรือนจำลับที่ทำโทษนักโทษทรมานเยี่ยงสัตว์มาก่อน เขาชี้ไปให้ดูทางอาคารนอนของผม "โน่น...ห้องทางด้านริมระเบียงโน่นเคยมีนักโทษตายกันเป็นร้อยเลย เขาจะเอาศพมาไว้ห้องนั้นก่อนส่งศพไปแหละ แต่อย่าบอกใครนะ...คนที่นี่เขาไม่ให้บอก กลัวคนจะตกใจ" ผมได้ฟังดังนั้นถึงกับผงะหลังหน้าซีดเลย ก็ห้องปิดตายที่ผมแอบลอกเข้าไปกับเพื่อนนั่นแหละที่เป็นเหตุให้ผมเจอกับเรื่องน่ากลัว ผมเลยไม่กล้าเข้าใกล้ห้องนั้นอีกเลย ตกเย็นหลังเสร็จการฝึกของวันนี้ ผมแอบมาจุดธูปขอคมากับเพื่อนที่เคยไปลบหลู่สถานที่เขาและกล่าวขอโทษไม่ให้เขามาหลอกหลอนผมตอนกลางคืนอีก และแล้วก้ไม่มีเรื่องประหลาดอะไนเกิดขึ้นอีกเลย นอกจากเสียงร้องทรมานตอนกลางคืนซึ่งแว่วเบามาเป็นเป็นระยะแล้วก้หายไป แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากรีบข่มตานอนต่อไป เช้าวันที่3ก็เป็นวันที่เราขึ้นรถกลับกัน ผมดีใจมากที่ได้กลับบ้านและไม่ต้องมาเจอกับเรื่องหลอนๆนี้อีก...วิญาณที่วนเวียนอยู่กับความทรมานก่อนตาย วิญญาณ...ที่ไม่ยอมไปเกิด...

 

ไม่ใช่ไม่ยอมไปเกิดแต่ไปเกิดไม่ได้..คุณแหละที่ต้องทำบุญให้

 

สัมภเวสี น่าสงสาร ตายอย่างทรมาน

ทำบุญ อุทิศส่วนกุศลไปให้ดีที่สุดครับ

 

ไม่มีใครรู้ว่าผีมีจริงหรือไม่ แต่เนื่องจากได้ฟังทุกเรื่องที่น่าเชื่อถือได้จากการได้ถูกผีอำ ผีเข้าสิง ผีปอป วันหน้าจะส่งเรื่องเล่าให้ฟัง แต่เพิ่งจะเข้ามาใหม่ยังไม่ทราบวิธีต้องค่อยๆรู้และส่งมาเล่าสู่กันฟังค่ะ

 

น่ากลัวนะค่ะ อย่าไปลองดีหรือว่าอยากรู้อยากเห็นนะค่ะ เพราะอาจมีเรื่องที่ไม่น่าเกิดขึ้น เช่นเรื่องวิญญาณที่ตายไปแล้วมาหานะ

 

ตอนอยู่ก็ทรมาน ตายแล้วก็ยังทรมาน ยังไม่ได้ไปเกิด ต้องทำบุญถวายมหาสังฆทานอุทิศให้ถึงจะได้ไปเกิดกันซะที