สงสัยเรื่องศีล 8 บางข้อครับ

คือว่าผมสงสัยศีล 8 บางข้อน่ะครับ

ข้อ 3 - เจตนาเป็นเครื่องเว้นจากการกระทำอันมิใช่พรหมจรรย์

- ขณะถือศีลแปดสามารถโทรศัพท์คุยกับแฟนตัวเองได้มั้ยครับ แบบว่าบอกรักก่อนนอนขอให้หลับฝันดี สามารถทำได้มั้ยครับ หรือต้องทำเหมือนว่าไม่มีแฟนไปเลยในช่วงถือศีลแปด จะได้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเรื่องเพศตรงข้าม
- เห็นบอกว่าห้ามแตะต้องโดนตัวผู้หญิง แม่หรือน้องสาวก็ไม่ได้รึเปล่าครับ แล้วถ้าผู้หญิงมาแตะก่อนจะผิดมั้ย

ข้อ 6 - เจตนาเป็นเครื่องเว้นจากการบริโภคอาหารในยามวิกาล

- ยามวิกาลเริ่มนับตั้งแต่หลังเที่ยงวันหรือว่าหลังมื้อเที่ยงครับ ถ้าทำงานหรือประชุมเลยเวลาเที่ยงตรงก็ต้องอดข้าวเที่ยงไปเลยหรือเปล่าครับ

ข้อ 7 - เจตนาเป็นเครื่องเว้นจากการฟ้อนรำ การขับร้อง การดนตรี การดูการเล่นที่เป็นข้าศึกต่อกุศล การทัดทรงสวมใส่ การประดับ การตกแต่งด้วยพวงมาลาด้วยกลิ่นหอม ด้วยเครื่องทา

- ถ้าเป็นคนมีกลิ่นตัว สามารถทา roll on เพื่อระงับกลิ่นกายได้มั้ยครับ

ข้อ 8 - เจตนาเป็นเครื่องเว้นการนั่งนอนบนที่สูงและที่นอนใหญ่

- สามารถหนุนหมอนได้มั้ยครับ

รบกวนไขข้อข้องใจทีนะครับ ขอบคุณครับ

 

เอาแบบที่ยายผีป่าไปบวชชีถือศีลแปดที่วัดนะคะ (ตอนนั้นหลวงพ่อเรียกยายผีป่าว่าแม่ชีรุ่นศีลกระเจิง)

ที่นอนเป็นเสื่อค่ะ มีหมอนหนุนได้ค่ะ แต่ยายผีป่าเห็นหลวงพ่อหลายองค์ค่ะนอนเตียงมีฟูกที่ไม่หรูมากนัก มีหมอน คือพอนอนได้ แต่ไม่ต้องให้สะดวกสบายเกินไป ไม่ใช่ต้องที่นอนชั้นเยี่ยมแพงๆ หรือฟองน้ำ แต่มีหลายองค์ค่ะที่นอนกับหมอนที่ทำจากไม้ และมีเพียงที่นอนแบบอิสาณน่ะค่ะ มันแข็ง หรือไม่ก็เสื่อสาด มีผ้าแพรสีเหลืองรองปูทับเสื่ออีกที อันนี้คือสายธรรมยุตและพระตามบ้านนอกค่ะ

ยายนอนกับเสื่อ แต่ตอนหลังเจ็บกระดูก เลยขออนุญาตหลวงพ่อเอาผ้านวมผืนเล็กมารอง ท่านก็บอกว่ามันไม่นิ่มมาก เพื่อไม่ให้เราป่วย ปูรองได้ แต่อย่าให้สูงนัก แล้วน้ำหอมต่างๆ เช่นน้ำยาทารักแร้ นี่เห็นพระท่านใช้กัน แต่ยายไม่ใช้ แป้งอะไรไม่ใช้เลย ปล่อยผิวแห้งขาด่าง(บวชหน้าหนาว) พระท่านว่า ถ้าปากแตก ทาสีผึ้ง ถ้าผิวแห้ง ชะโลมน้ำมันมะกอกได้ เพราะเป็นการดูแลสุขภาพอย่างพอดี ไม่ใช่ประโลมพรมอี้ฟแซงส์นะคะ และแฟนมาหาได้ แต่นั่งคุยกันห่างพอประมาณและมีผู้มานั่งเป็นพยานด้วย ไม่คุยเรื่องรักๆ ใคร่ๆ คุยเท่าที่คุยแล้วไม่ทำให้มันจิตคิดเกินกว่าจะคุมอยู่ อย่างถ้าจะบอกรักแฟน เราอ้อมไปค่ะว่า ดูแลตัวเองด้วยนะ สวดมนต์ก่อนนอนนะ ไม่ต้องห่วงนะ เราต้องคิดว่าเรามาล้างจิตเราจากนิวรณ์ เราต้องตัดทางโลกออกไปบ้าง ถ้าแฟนเราจะทิ้งเราเพราะเรามาทำดี ก็ให้เขาไปเสีย ถือว่าอยู่ไปก็พากันลงนรก เพราะจิตเขาฝักใฝ่ในกามคุณเกินไป ไม่แยกแยะกาละเทศะ บางวัดห้ามฆารวาสและพระเณรชีใช้อุปกรณ์สื่อสารทุกชนิดค่ะ คือให้เน้นหลีกหนีความเป็นโลกียะน่ะค่ะ ถ้าเรายังติดอยู่ อย่าถือศีลแปดเลย เอาแค่ทำดีไปเรื่อยๆดีกว่าค่ะ เกรงกลัวและละอายต่อบาป อย่างสามีภรรยาเวลาอยู่ร่วมบ้านกัน แต่ถือศีลแปดเป็นกรณีพิเศษ ก็จะอยู่ดันอย่างกัลยาณมิตรค่ะ จะคุยกันด้วยภาษาแห่งเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา จะให้เกียริตซึ่งกันและกัน อยากมีเพศสัมพันกัน ก็ควรมีวันที่ไม่ถือศีลแปด อยากเกี้ยวพาราศีกันเพื่อความใคร่ไม่ว่าทั้งทางกาย ใจ คำพูด เราก็อย่าถือเสียเลยดีกว่า มันมีแต่ขาดทุน เกินเที่ยงก็ไม่ฉันอาหารค่ะ น้ำปานะทานได้ค่ะ น้ำปานะมีอะไรที่ทานได้บ้าง ไปศึกษษดูนะคะ บางวัดจัดผิดค่ะ อย่างนมถั่วเหลือง อย่างน้ำเผือก น่ำข้าวโพดก็ไม่ได้นะคะ เวลาทานต้องนั่งทานค่ะ หรือถ้าต้องยืนก็ยืนอย่างสำรวม อย่าเดินทาน หรือทานไปพูดไป เวลาอาบน้ำก็อย่าแก้ผ้าหมดนะคะ ถ้าอยู่ที่วัด แต่ที่บ้านคงไม่เป็นไร หลวงปู่ท่านหนึ่งท่านอยู่ป่า ท่านแก้ผ้าจำศีลค่ะ ท่านบอกท่านอยู่ไม่มีคนเห็น ผ้ามันไปเสียดสีกับอวัยวะท่าน มันทำให้เกิดการกระตุ้น ท่านต้องแก้ผ้า ไม่ได้อุจาดเพราะท่านอยู่ของท่านลำพัง

 

การแตะเนื้อต้องตัวไม่ว่ากับเพศเดียวกัน หรือต่างเพศ ถ้าไม่มีความกำหนัด ถือไม่ผิด แต่จะผู้อื่นติเตียน จึงมิควร แต่พ่อกับแม่ คืออรหันต์ของบุตร เราไม่มีความกำหนัด มีแต่ความนอบน้อม เราถูกท่านได้ค่ะ น้องสาวถูกได้ถ้าอยู่ที่บ้าน ถ้าอยู่ที่วัด อย่าพยายามถูกเลยค่ะ ลูบหัวเบาๆ ก็พอค่ะ อย่าใช้จริยาทั่วไป อย่างเคยใช้มึงมาพาโวยกับน้องกับเพื่อน ก็สำรวมเสีย น้องสาวถูกต้องได้ แต่คนอื่นจะรู้ไหมว่านี่คือน้องสาว ดังนั้น ระมัดระวังไว้ดีกว่า อย่างการมีอารมณ์ทางเพศ เป็นปกติของผู้ชายค่ะ น้ำเคลื่อน(ฝันเปียกหรือมีอาการแข็งตัว เช้าและก่อนนอนหรือตอนอาบน้ำทุกวัน ที่เราเรียกว่าประจำเดือนของผู้ชาย เอ๊ะน่าจะเรียกประจำวันเสียมากกว่านะคะ เพราะมันมีอาการรายวัน หรือวันเว้นวันทีเดียว อันนี้เป็นทุกคนค่ะที่ฮอร์โมนส์ปกติ) เราก็ต้องคุมอารมณ์เราให้รู้ ว่ามันมิสมควรปล่อยตามอาการทางธรรมชาติ ฝึกไปเรื่อยๆ เราก็จะคุมอารมณ์ที่กระตุ้นนั้นอยู่ มีพระบวชสิบกว่าพรรษา โดนพระอาจารย์ท่านเรียกให้ไปนวด แล้วพระอาจารย์ท่านเอ็ดว่า

ท่านบวชมาสิบกว่าพรรษา...ยังแข็งอีกหรือ พระอาจารย์ท่านละสังขารไปแล้วค่ะตอนนี้ สังขารก็ไม่เน่าเปื่อยค่ะ ท่านรู้หมดว่าศิษย์ลูกวัดแต่ล่ะองค์ทำได้มากได้น้อยเพียงไร ท่านละได้ ตัดได้ แต่อีกหลายองค์ยังตัดไม่ได้ ท่านจึงต้องตำหนิ เพราะถ้าตัดไม่ได้ สึกไปเป็นฆารวาสเสียดีกว่า อาการมันเกิดต้องระงับเป็น นี่คือที่ท่านพระอาจารย์ท่านต้องการให้รู้ ไม่ใช่ไม่ให้อาการมันเกิดเลย เพราะร่างกายมันทำให้เกิด ไม่ใช่จิตทำให้เกิด ถ้าจิตทำให้เกิด นี่ผิดค่ะ