สงสารลูก นก ลูกกา

(พระมหาอุปราชารำพึงถึงพระบิดา)​

๒๑(๑๕๐) สระเทินสระทกแท้ ไทถวิล อยู่เฮย
ฤาใคร่คลายใจจินต์ จืดสร้อย
คำนึงนฤบดินทร์ บิตุเรศ พระแฮ
พระเร่งลานละห้อย เทวษไห้โหยหา
๒๒(๑๕๑) อ้าจอมจักรพรรดิผู้ เพ็ญยศ
แม้เพระเสียเอารส แก่เสี้ยน
จักเจ็บอุระระทด ทุกข์ใหญ่ หลวงนา
ถนัดดั่งพาหาเหี้ยน หั่นกลิ้งไกลองค์
๒๓(๑๕๒) ณรงค์นเรศวร์ด้าว ดัสกร
ใครจักอาจออกรอน รบสู้
เสียดายแผ่นดินมอญ พลันมอด ม้วยแฮ
เหตุบ่มีมือผู้ อื่นต้านทานเข็ญ
๒๔(๑๕๓) เอ็นดูภูธเรศเจ้า จอมถวัลย์
เปลี่ยนอุระราชรัน - ทดแท้
พระชนม์ชราครัน ครองภพ พระเอย
เกรงบพิตรจักแพ้ เพลี่ยงพล้ำศึกสยาม
๒๕(๑๕๔) สงครามครานี้หนัก ใจเจ็บ ใจนา
เรียมเร่งแหนงหนาวเหน็บ อกโอ้
ลูกตายฤใครเก็บ ผีฝาก พระเอย
ผีจักเท้งที่โพล้ ที่เพล้ใครเผา
๒๖(๑๕๕) พระเนานัคเรศอ้ เอองค์
ฤาบ่มีใครคง คู่ร้อน
จักริจักเริ่มรงค์ ฤาลุ แล้วแฮ
พระจักขุ่นจักข้อน จักแค้นคับทรวง
๒๗(๑๕๖) พระคุณตวงเพียบพื้น ภูวดล
เต็มตรลอดแหล่งบน บ่อนใต้
พระเกิดพระก่อชนม์ ชุบชีพ มานา
เกรงบ่ทันลูกได้ กลับเต้าตอบสนอง



เรื่องย่อ
พระมหาอุปราชารำพึงถึงพระบิดา พระมหาอุปราชาทรงรำพึงถึงพระบิดาว่าหากต้องทรงเสียโอรส คือพระมหาอุปราชาแก่ข้าศึกพระเจ้านันทบุเรงคงจะทรงเสียพระทัยและทรงเป็นทุกข์ยิ่งแผ่นดินมอญก็จะไม่มีผู้มาปกป้องด้วยพระเจ้านันทบุเรงก็ทรงชราภาพแล้ว เกรงว่าจะแพ้ข้าศึกหากพระมหาอุปราชาสิ้นพระชนม์ในสงครามครั้งนี้ทรงเป็นห่วงว่าจะไม่มีใครมาเก็บพระศพพระเจ้านันทบุเรงนั้นมากล้นเกรงว่าจะไม่ได้ตอบแทน






ขอความช่วยเหลือจาก พี่ ที่ เก่ง ภาษาไทย หรือ จบ ภาษาไทยมา หรือใครก็ได้ที่เก่งภาษาไทยช่วยลูก นก ลูก กา ที่กำลังลำบาก ช่วย ถอดคำประพันธ์ ในบทลิลิตตะเลงพ่าย ให้หน่อยครับ นะนะ ขอ ร้อง ขอความกรุณา แก่ พี่ๆ ทุกคนครับ....เพราะมีบทนี้ที่ผมไม่รู้เรื่องเลยจะ ทำรายงาน ส่ง อาจารย์ นะครับ
ขอบคุณร่วงหน้าครับ

;aa21

 

(พระมหาอุปราชารำพึงถึงพระบิดา)​

๒๑(๑๕๐) สระเทินสระทกแท้ ไทถวิล อยู่เฮย
ฤาใคร่คลายใจจินต์ จืดสร้อย
คำนึงนฤบดินทร์ บิตุเรศ พระแฮ
พระเร่งลานละห้อย เทวษไห้โหยหา
พระมหาอุปราชารำพึงถึงพระบิดา
๒๒(๑๕๑) อ้าจอมจักรพรรดิผู้ เพ็ญยศ
แม้เพระเสียเอารส แก่เสี้ยน
จักเจ็บอุระระทด ทุกข์ใหญ่ หลวงนา
ถนัดดั่งพาหาเหี้ยน หั่นกลิ้งไกลองค์
พระมหาอุปราชาทรงรำพึงถึงพระบิดาว่าหากต้องทรงเสียโอรสหมด
คือพระมหาอุปราชาแก่ข้าศึกพระเจ้านันทบุเรงคงจะทรงเสียพระทัย
๒๓(๑๕๒) ณรงค์นเรศวร์ด้าว ดัสกร
ใครจักอาจออกรอน รบสู้
เสียดายแผ่นดินมอญ พลันมอด ม้วยแฮ
เหตุบ่มีมือผู้ อื่นต้านทานเข็ญ
หากต้องทรงเสียโอรสหมด
ทรงเป็นทุกข์ยิ่งแผ่นดินมอญก็จะไม่มีผู้มาปกป้อง
๒๔(๑๕๓) เอ็นดูภูธเรศเจ้า จอมถวัลย์
เปลี่ยนอุระราชรัน - ทดแท้
พระชนม์ชราครัน ครองภพ พระเอย
เกรงบพิตรจักแพ้ เพลี่ยงพล้ำศึกสยาม
รำพึงถึงพระเจ้านันทบุเรงก็ทรงชราภาพแล้วและ
เกรงว่าพระมหาอุปราชาจะแพ้ข้าศึก
๒๕(๑๕๔) สงครามครานี้หนัก ใจเจ็บ ใจนา
เรียมเร่งแหนงหนาวเหน็บ อกโอ้
ลูกตายฤใครเก็บ ผีฝาก พระเอย
ผีจักเท้งที่โพล้ ที่เพล้ใครเผา
หากพระมหาอุปราชาสิ้นพระชนม์ในสงครามครั้งนี้
นี้ทรงเป็นห่วงว่าจะไม่มีใครมาเก็บพระศพกลับ
๒๖(๑๕๕) พระเนานัคเรศอ้ เอองค์
ฤาบ่มีใครคง คู่ร้อน
จักริจักเริ่มรงค์ ฤาลุ แล้วแฮ
พระจักขุ่นจักข้อน จักแค้นคับทรวง
๒๗(๑๕๖) พระคุณตวงเพียบพื้น ภูวดล
เต็มตรลอดแหล่งบน บ่อนใต้
พระเกิดพระก่อชนม์ ชุบชีพ มานา
เกรงบ่ทันลูกได้ กลับเต้าตอบสนอง
หากพระมหาอุปราชาสิ้นพระชนม์ในสงครามครั้งนี้
จะไม่ได้กลับไปตอบแทนคุณของบิดา และจะไม่มีใคร
ที่พระร่วมคิดร่วมทุกข์กับพระบิดา


เรื่องย่อ
พระมหาอุปราชารำพึงถึงพระบิดา พระมหาอุปราชาทรงรำพึงถึงพระบิดาว่าหากต้องทรงเสียโอรส คือพระมหาอุปราชาแก่ข้าศึกพระเจ้านันทบุเรงคงจะทรงเสียพระทัยและทรงเป็นทุกข์ยิ่งแผ่นดินมอญก็จะไม่มีผู้มาปกป้องด้วยพระเจ้านันทบุเรงก็ทรงชราภาพแล้ว เกรงว่าจะแพ้ข้าศึกหากพระมหาอุปราชาสิ้นพระชนม์ในสงครามครั้งนี้ทรงเป็นห่วงว่าจะไม่มีใครมาเก็บพระศพพระเจ้านันทบุเรงนั้นมากล้นเกรงว่าจะไม่ได้ตอบแทน
เป็นความเข้าใจส่วนบุคคลโปรดใช้วิจารณญาณ