บารมีหลวงปู่ครูบาชัยยะวงศาพัฒนา วัดพระพุทธบาทห้วยต้ม อ.ลี้ จ.ลำพูน

ครูบาชัยวงศ์ กับครูบาธรรมชัย วัดทุ่งหลวง และพระเกจิดัง รวม 49 รูป ร่วมพิธีพุทธาพิเษกพระพุทธบุพพาภิมงคล ภ.ป.ร ซึ่งเป็นพระพุทธรูปที่ ในหลวงรัชกาลที่ 9 พระราชทานนาม และ เสด็จพิธีเททอง ณ วัดบุพพาราม ปี 19

 

#เป็นพระที่อารมณ์ขันเวลาเดินทาง
เมื่อผ่านช่วงถนนสายลี้เถิน(เป็นทางโค้งนับร้อย) หลวงปู่จึงสั่งให้ทุกคนในรถนับโค้งว่าถนนเส้นนี้มีกี่โค้ง...
พอสุดทางทุกคนในรถก็ตอบคำถามหลวงปู่
บางคนบอกเป็นหลับสิบหลักร้อยโค้ง..
"หลวงปู่หัวเราะแหะๆ??? คณะศิษย์ต่างรอคำเฉลยหลวงปู่...
คำตอบจากหลวงปู่คือ โค้งทั้งหมดมีเพียง2โค้ง คือโค้งซ้าย และโค้งขวา ...
จากนั้นก็มีแต่เสียงหัวเราะเต็มรถ
..แปลโดย หนานตั้ม

 

#เรื่องไม่ชอบงานเต้นรำเฮฮา
คนขับรถข้างวัดห้วยต้มเล่าว่า สมัยรับกิจนิมนต์ไปวัดที่อำเภอแม่ระมาด กลางคืนจะมีการแสดงรำดง บรรเลงดนตรี ละครม่าน(ละครพม่า) เวลานั้นคนขับรถออกไปดูงานแสดงโดยคิดว่าครูบาเองคงจะพักที่วัดนี้ เลยปิดรถและรู้สึกว่าล็อกกุญแจรถดีแล้วจึงไปดูการละเล่นกลับมาถึงรถก็ห้าทุ่มกว่าๆ(คนขับรถจะชอบนอนในรถเพราะหลวงปู่จะเดินทางเช้า) พอกลับมาดูรถไม่ได้ล็อกกุญแจรึเนี่ย ...
"เปิดประตูรถก็เจอครูบาวงศ์ท่านนอนบนเบาะรถ(ตรงตำแหน่งนั่งประจำ) "น้ำเสียงออกจะดุหน่อยว่า "ถ้าเฮาขับรถเองได้คงจะปิ๊กละคนขับละเน้อ(ถ้าหลวงปู่ขับเองได้คงจะขับรถกลับนานแล้ว)...

หลวงปู่บอกนอนไม่หลับ เสียงดัง (ท่านรักความเงียบสงบ).... แต่ก็จะกลับมาห้วยต้มคืนนั้นเลย จนถึงห้วยต้ม ...
เรื่องที่แปลกกว่านั้นคือ คนขับรถเล่าว่าตอนกลับขณะรถออกจากวัดนั้น ไม่มีใครเห็นรถหลวงปู่ออกจากวัดเลยสักคน พอรู้ก็เช้าแล้ว ?? ได้แต่ตามถามกันว่าหลวงปู่ไปไหน

ขอบคุณเรื่องเล่าจาก พ่อสุมีหน้าเรือ

 

หลวงปู่เดินทางทางเครื่องบินของกองทับบก ไปยังหมู่บ้านแม่ระมาดน้อยและบ้านห้วยโป่ง เพื่อไปโปรดโยมบนดอยต่างๆ สมัยที่ยังไม่มีถนนเข้าหมู่บ้าน ห้วยโป่งคือสถานที่สำคัญที่หลวงปู่บวชเป็นพระภิกษุ สมัยนั้นหลวงปู่ใช้แผ่นหินกลางทุ่งนาเป็นโบสถ์น้ำ อธิฐานบวช ชาวบ้านช่วยกันทอผ้าและย้อมผ้าไตรให้ท่านห่ม ใบหน้าหลวงปู่มีแต่รอยยิ้มเมื่อได้ไปโปรดชาวกะเหรี่ยงแห่งลุ่มน้ำแม่ตื่น ....คำบอกเล่าจากผู้ติดตาม

 

หลวงปู่ครูบาชัยยะวงศาพัฒนา กับ ครูบาบุญชุ่ม( ครูบาบุญชุ่ม ญาณสังวโร) ภาพแรกสมัยท่านยังเป็นสามเณร และอีกภาพท่านมากราบหลวงปู่

 

เมื่อครั้งยังเป็นพระน้อย ต้องหลบเข้าไปอยู่ในป่าอาศัยชาวกะเหรี่ยงคอยดูแล สมัยนั้นหลวงปู่เล่าว่าต้องหนีทางการจะโดนจับสึก(สมัยเมื่อนานมาแล้วสมัยอยู่กับครูบาขาวปี) ตนต้องแยกกับครูบาขาวปี ส่วนครูบาขาวปีถูกควบคุมที่แม่ระมาด ..
หลวงปู่หนีขึ้นบนดอยชื่อว่าตะนอเกลปู่หรือห้วยมะนาวสมัยนี้ บนผาจะมีน้ำตกต้องขึ้นไปจนสุดต้นน้ำ จะเป็นแอ่งโคลนและมีเกาะอยู่กลางแอ่งน้ำ โคลนรอบๆเป็นโคลนดูด ชาวบ้านเอาไม้ไผ้ทำเป็นทางสะพานให้ข้ามไปอยู่ในเกาะกลางนั้น จึงอาศัยเป็นโบสถ์น้ำและอธิษฐานกับพระรัตนตรัย อาศัยเป็นที่บำเพ็ญ ทุกๆวันพอหลวงปู่กลับข้ามไปอยู่ยังเกาะกลางแอ่งน้ำโคลนแล้ว เสร็จแล้วชาวบ้านได้ดึงสะพานออกตอนก่อนกลับลงไปหมู่บ้านเพื่อป้องกันสัตว์ร้ายและบุคคลไม่ดีมาจับหลวงปู่ไป เวลาเจ้าทางการมาถามชาวบ้านต่างไม่ตอบและทำเป็นไม่รู้ แม้จะพอรู้ว่าทางการจะมาตามหาหลวงปู่... หลวงปู่บอกชาวกะเหรี่ยงเป็นกลุ่มที่จะสอนได้แต่เขามีศรัทธา มีความซื่อตรง รักษาคำพูด ช่วงหน้าฝน เวลาชาวบ้านลงไปปลูกข้าว หลวงปู่สมัยนั้นจะเป่าเขาควายเป็นสัญญาณไล่สัตว์ป่าไม่ให้มากินพืชปลูกของชาวบ้านเป็นการตอบแทน สิ่งที่ชาวบ้านปลูกไม่มีสัตว์ตัวไหนมากินรุกรานทำลายเลย... ชาวบ้านปลื้มใจ
เรื่องเล่าจากตะก๊ะแงพอ แปลโดยหนานตั้ม

 

กินอาหารมังสวิรัติ
เมื่อท่านอายุได้ ๑๒ ปี ท่านได้พบเหตุการณ์สำคัญที่ทำไม่อยากจะกินเนื้อสัตว์นั้นเลยนับแต่นั้นมา กล่าวคือ มีครั้งหนึ่งท่านได้เห็นพญากวางใหญ่ถูกนายพรานยิง แทนที่พญากวางตัวนั้นจะร้องเป็นเสียงสัตว์ มันกลับร้องโอย โอยๆ ๆ ๆ เหมือนเสียงคนร้อง แล้วสิ้นใจตายในที่สุด และเมื่อท่านไปอยู่กับครูบาชัยลังก๋าซึ่งไม่ฉันเนื้อสัตว์ หลวงปู่จึงงดเว้นอาหารจำพวกเนื้อสัตว์ตั้งแต่นั้นมา อีกประการหนึ่ง

อาจเป็นด้วยบุญบารมีที่ท่านได้สร้างสมมาแต่อดีตชาติ ประกอบกับได้เห็นความทุกข์ยากของสัตว์ต่างๆ ที่ถูกทำร้าย จึงทำให้ท่านเกิดความสลดใจอยู่เสมอ ท่านจึงตั้งจิตอธิษฐานถึงคุณพระศรีรัตนตรัยตั้งแต่นั้นมาว่า

"จะไม่ขอเบียดเบียนชีวิตผู้อื่นไม่ว่าจะเป็นคนหรือสัตว์
และจะไม่ขอกินเนื้อสัตว์อีกต่อไป"

ท่านเมตตาสอนว่า
"สรรพสัตว์ทั้งหลายย่อมรักและหวงแหนชีวิตของมันเอง
เราทุกคนไม่ควรจะเบียดเบียนมัน มันจะได้อยู่อย่างเป็นสุข"

และท่านยังพูดเสมอว่า
"ท่านต้องการให้ศีลของท่านบริสุทธิ์ขึ้นไปเรื่อยๆ"

สัตว์ทุกตัวมันก็รักชีวิตของมันเหมือนกัน เมื่อเราฆ่ามันตายเพื่อกินเนื้อมัน จิตของมันไปที่สำนักพญายม ก็จะฟ้องร้องว่าคนนั้นฆ่ามันตาย คนนี้กินเนื้อของมัน ถึงแม้จะไม่ได้ฆ่า คนกินก็เป็นจำเลยด้วย ก็ย่อมต้องได้รับโทษ แต่จะออกมาในรูปของการเจ็บไข้ได้ป่วย และความไม่สบายต่างๆ ซึ่งเจ้าตัวไม่รู้สึก เห็นว่าเป็นเรื่องธรรมดา

 

พระเครื่องและวัตถุมงคลของหลวงปู่ครูบาวงศ์มีหลายรุ่นที่น่าบูชามากๆ อาทิเช่น...พระกริ่งขวานฟ้าโลกอุดรแช่น้ำมนต์ (มีแบบอุดกริ่ง และอุดผงมวลสาร) จัดสร้าง1,500องค์ ตอกโค๊ดด้านหลัง ต่อไปจะหากันมาก



พระกริ่งรุ่นนี้สร้างจากชนวน ขวานฟ้า (เนื้อโลหะ) แผ่นจาร (ที่ได้รับมอบมาสร้างพระ) ลงอักขระโดย หลวงปู่ครูบาชัยวงศาพัฒนา หลวงพ่อคูณ ปริสุทโธ หลวงพ่อแพ วัดพิกุลทอง หลวงปู่นิล จังหวัดนครราชสีมา หลวงปู่เครื่อง สุภัทโท ชนวนอื่น ๆ (ที่ได้รับมอบสร้างพระ) อธิษฐานจิต ปลุกเสกไว้โดย หลวงปู่ชอบ ฐานสโม หลวงปู่หลุย จันทสาโร พระอาจารย์จวน กุลเชฏโฐ พระอาจารย์วัน อุตตโม หลวงพ่อเกษม เขมโก หลวงปู่หล้า หลวงปู่ครูบาดวงดี สุภัทโท หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี (เป็นฉนวนเก่าที่ท่านได้ปลุกเสกกันไว้สมัยยังอยู่) แผ่นยันต์ชินบัญชร – แผ่นยันต์ 121 พระ คาถาสมเด็จพระพุฒาจารย์โต แผ่นยันต์มหาลาภ หลวงพ่อโต วัดอินทรวิหาร ข้าวตอกร่วง เหล็กน้ำพี้ ขี้เหล็กไหล สังฆวานร จากวัดเจดีย์หลวง จังหวัดเชียงใหม่ เงินโบราณจากกรุสุพรรณบุรี น้ำพุทธมนต์ที่แช่พระกริ่ง ได้ จาก น้ำพุทธมนต์ ที่ได้จากพิธีพุทธาภิเษกวัตถุมงคลครูบาศรีวิชัย วัดบ้านปาง อำเภอลี้ จังหวัดลำพูน และน้ำทิพย์จากบ่อน้ำทิพย์ (บ่อน้ำศักดิ์ที่วัดพระพุทธบาทห้วยต้ม)

ครูบาอาจารย์ที่อธิษฐานจิตปลุกเสก ก็เป็นที่รู้จักของพุทธศาสนิกชนทั่วไปอาทิ.

ครูบาหน้อย วัดบ้านปง เชียงใหม่
ครูบาอิน วัดฟ้าหลั่ง เชียงใหม่
ครูบาดวงดี วัดท่าจำปี เชียงใหม่
หลวงปู่ทองดำ วัดท่าทอง อุตรดิตถ์
หลวงพ่อสุมโน ดาบส อาศรมเวฬุวัน เชียงราย

ที่สำคัญหลวงปู่ครูบาวงศ์ท่านปลุกเสกเดี่ยวตั้งแต่วันที่ 11 - 15 มิถุนายน 2538 ด้วยตำหรับพิธีล้านนาเต็มสูตร

 

พิธีรุ่นนี้จะมี..
1.พระกริ่งขวานฟ้าโลกอุดร
2.เหรียญขวานฟ้า
3.พระสมเด็จโรยผงขวานฟ้า
4.พระสมเด็จเชียงแสน

 

เราเป็นผู้กระทำเพียรในกุศลธรรม กรรมอันดีนี้ให้ตั้งใจไว้ว่า แม้นตีนและแข้งขากูไม่หัก มือกูไม่ง่อย กูจักค่อยทำไป แม้นจักลุกนั่งยาก เทียว(เดิน)ไม่ได้ ก็จักนึกในใจรำพึงเอา ไม่ควรเราจักหดย่อท้อถอย คิดเอาอย่างพระยาจักกะวาตีราช เพียรไปหาพระพุทธเจ้า ไปตั้งไกล เทียวไปจนเท้าแตกพอง เดินไปไม่ได้ก็คลานไป ถึงคลานไปไม่ได้ก็เถือกไป เถือกไปไม่ได้ ก็ต้องนอน จิตใจรำพึงถึงคุณพระพุทธเจ้าอยู่กลางทาง ต้องมีใจจดจ่อในธรรม ต้องมีวิริยะบารมีอยู่ในใจนั้นเถอะฯ

 

เมื่อครั้งยังเป็นพระน้อย ต้องหลบเข้าไปอยู่ในป่าอาศัยชาวกะเหรี่ยงคอยดูแล สมัยนั้นหลวงปู่เล่าว่าต้องหนีทางการจะโดนจับสึก(สมัยเมื่อนานมาแล้วสมัยอยู่กับครูบาขาวปี) ตนต้องแยกกับครูบาขาวปี ส่วนครูบาขาวปีถูกควบคุมที่แม่ระมาด ..
หลวงปู่หนีขึ้นบนดอยชื่อว่าตะนอเกลปู่หรือห้วยมะนาวสมัยนี้ บนผาจะมีน้ำตกต้องขึ้นไปจนสุดต้นน้ำ จะเป็นแอ่งโคลนและมีเกาะอยู่กลางแอ่งน้ำ โคลนรอบๆเป็นโคลนดูด ชาวบ้านเอาไม้ไผ้ทำเป็นทางสะพานให้ข้ามไปอยู่ในเกาะกลางนั้น จึงอาศัยเป็นโบสถ์น้ำและอธิษฐานกับพระรัตนตรัย อาศัยเป็นที่บำเพ็ญ ทุกๆวันพอหลวงปู่กลับข้ามไปอยู่ยังเกาะกลางแอ่งน้ำโคลนแล้ว เสร็จแล้วชาวบ้านได้ดึงสะพานออกตอนก่อนกลับลงไปหมู่บ้านเพื่อป้องกันสัตว์ร้ายและบุคคลไม่ดีมาจับหลวงปู่ไป เวลาเจ้าทางการมาถามชาวบ้านต่างไม่ตอบและทำเป็นไม่รู้ แม้จะพอรู้ว่าทางการจะมาตามหาหลวงปู่... หลวงปู่บอกชาวกะเหรี่ยงเป็นกลุ่มที่จะสอนได้แต่เขามีศรัทธา มีความซื่อตรง รักษาคำพูด ช่วงหน้าฝน เวลาชาวบ้านลงไปปลูกข้าว หลวงปู่สมัยนั้นจะเป่าเขาควายเป็นสัญญาณไล่สัตว์ป่าไม่ให้มากินพืชปลูกของชาวบ้านเป็นการตอบแทน สิ่งที่ชาวบ้านปลูกไม่มีสัตว์ตัวไหนมากินรุกรานทำลายเลย... ชาวบ้านปลื้มใจ
เรื่องเล่าจากตะก๊ะแงพอ แปลโดยหนานตั้ม

 

หลวงปู่ครูบาวงศ์ และหลวงปู่บุญฤทธิ์ ปัณฑิโต ท่านทั้งสองเป็นสหธรรมิกกัน

************************
การจะไปกราบหลวงปู่บุญฤทธิ์ ที่พักสงฆ์สวนทิพย์ อ.ปากเกร็ด จ.นนทบุรี มีกำหนดกราบหลวงปู่เวลา 11.00 - 11.30 น.

และจะมีการนั่งภาวนา 30 นาที โดยหลวงปู่จะอยู่บนห้องปลอดเชื้อ เปิดม่านให้เหล่าสาธุชนได้มองเห็น

************************
หลวงปู่บุญฤทธิ์ เป็นครูบาอาจารย์ที่ได้รับการกล่าวขานถึงมากที่สุดอีกรูปหนึ่งในวงพระกรรมฐานในปัจจุบัน เพราะท่านละทิ้งชีวิตอันก้าวหน้าในวงข้าราชการ และท่านก็เรียนจบต่างประเทศ ถือว่าชีวิตฆราวาสรุ่งเรืองอย่างสูง ด้วยสมัยนั้นใครเรียนจบระดับนี้ย่อมไปได้ไกลอย่างแน่นอน

หลวงปู่ตัดสินใจออกบวชและเดินทางบุกป่าเขาไปพบหลวงปู่ชอบ ทั้งๆที่ได้รับการทัดทานจากครูบาอาจารย์หลายรูป เช่น หลวงปู่แหวน หลวงปู่ตื้อ เพราะหลวงปู่ชอบมีกิตติศัพท์ถึงเรื่องความเป็นเลิศทางธุดงค์ อยู่อย่างลำบาก เกรงว่าหลวงปู่บุญฤทธิ์จะอยู่ไม่ได้

แต่ด้วยความอยากได้อภิญญา หลวงปู่บุญฤทธิ์จึงดั้นด้นไปพบหลวงปู่ชอบจนได้ และก็เป็นเช่นนั้น ท่านแทบเอาชีวิตไม่รอดเพราะโรคอาหารเป็นพิษ จากคนสกุลสูงศักดิ์กินอาหารดีๆ แล้วมากินอาหารบ้านป่าเขา... แต่ท่านไม่ย่อท้อ ออกติดตามหลวงปู่ชอบนานถึง 9 ปี และตัดสินใจทิ้งชีวิตฆราวาส ออกหาสัจธรรมแห่งชีวิตจนถึงทุกวันนี้

ถ้าหลวงปู่ยังอยู่ในเพศฆราวาส ปัจจุบันก็เป็นเพียงคนในวัยเกษียณ ที่อาจไม่รู้สัจธรรมใดๆ และต้องเวียนว่ายตายเกิดต่อไปไม่สิ้นสุด

การตัดสินใจออกบวชตามหาหลวงปู่ชอบ จึงถือว่าเป็นการพลิกชีวิตครั้งสำคัญและเป็นหัวเลี้ยวหัวต่อว่าชีวิตท่านจะไปสู่แนวทางใด

ปัจจุบันหลวงปู่บุญฤทธิ์ อายุ 104 ปี

 

รอยเท้าหลวงปู่ครูบาวงศ์ ที่ วัดพระบาทเขาหนาม เขื่อนภูมิพล อ.สามเงา จ.ตาก









ขอบคุณภาพ พระอาจารย์โญ วัดพระพุทธบาทห้วยต้ม, คุณหมออั๋น

 

..............คำสั่ ง ห ล ว ง ปู่....................
ที่ทิ้งไว้เป็นกุศโลบาย ในการรักษาผืนป่าต้นน้ำ
ปลูกฝังไว้ในศรัทธา และความเชื่อสืบต่อกันมา
...ลำห้วยแม่หละ ณ พระบาทห้วยต้ม....

เครดิตภาพ...ป.วิมล ไชยมงคล

 

อาหารบางอย่างที่ควรงด รับประทานในแต่ละวัน
ถ้าใครถือปฏิบัติได้ โรคภัยจะไม่เบียดเบียน
1.วันอาทิตย์ งดรับประทาน บ่าเต้า (แตงโม) ,บ่าแต๋ง (แตงกวา)
2.วันจันทร์ งดรับประทาน ฟัก,แฟง
3.วันอาคาร งดรับประทาน บ่าแคว้ง (มะเขือพวง) , มะเขือ
4.วันพุธ งดรับประทาน น้ำตาล , น้ำอ้อย , น้ำผึ้ง , ใบกะเพรา
5.วันพฤหัสบดี งดรับประทาน ของหมักดอง , ส้ม , (ของเปรี้ยว) เค็ม
6.วันศุกร์ งดรับประทาน ผำ , สาหร่าย
7.วันเสาร์ งดรับประทาน บอน , เผือก , มัน
ตำราของหลวงปู่ครูบาชัยยะวงศาพัฒนา

 

จากซ้าย : หลวงพ่อฤาษีลิงดำ วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี

หลวงปู่คำแสน คุณาลงฺกาโร (หลวงปู่ครูบาคำแสนน้อย)
วัดดอนมูล จ.เชียงใหม่ (ศิษย์พระอาจารย์มั่น ภูริทตฺโต)

หลวงปู่บุดดา ถาวโร วัดกลางชูศรีเจริญสุข จ.สิงห์บุรี

ครูบาชุ่ม โพธิโก วัดวังมุย (วัดชัยมงคล) จ.ลำพูน

ครูบาชัยยะวงศาพัฒนา วัดพระพุทธบาทห้วยต้ม จ.ลำพูน

พระภาวนาปัญญาวิสุทธิ์ (อำพัน บุญ-หลง อาภรโณ)
วัดเทพศิรินทราวาส กรุงเทพฯ

ครูบาธรรมชัย ธมฺมชโย วัดทุ่งหลวง จ.เชียงใหม่

ครูบาอาจารย์ท่านเดินทางมาร่วม ในพิธีบรรจุพระบรมสารีริกธาตุในพระเกศมาลาขององค์พระพุทธรูป “พระพุทธมหามงคลบพิตร” ณ พระวิหารน้ำน้อย (พระวิหารพระพุทธมหามงคลบพิตร) ต.น้ำน้อย อ.หาดใหญ่ จ.สงขลา

ภาพนี้บันทึกที่หน้าบ้านพักอธิการบดีมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ เมื่อวันอาทิตย์ที่ ๒๖ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๑๙

 

หลวงปู่ครูบาวงศ์ถ่ายรูปที่วัดพระธาตุห้าดวง ซึ่งเป็นวัดที่ครูบาได้นำคณะศรัทธามาบูรณะ

 

"ภาพหลวงปู่ครูบาชัยยะวงศาพัฒนา"
วัดพระพุทธบาทห้วยต้ม อ.ลี้ จ.ลำพูน

นั่งรับอาหารบิณฑบาต แด่คณะศรัทธามีทั้งชาวกะเหรี่ยงและละแวกใกล้เคียงที่มารอใส่บาตรทุกเช้า

คณะสงฆ์วัดศาลพันท้ายนรสิงห์พร้อมทีมงาน (นำโดยพระครูปลัดวสันต์) มีโอกาสได้ใส่บาตรก่อนเข้าไปหล่อพระหน้าตัก ๔ ศอก ที่พระธาตุแก่งสร้อย เดินทางจากวัดพระบาทห้วยต้มนั่งรถผ่านอุทยานไปนั่งเรือที่ท่าก้อใน วันที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ.2539

น้อมถวายเป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา
และน้อมบูชาพระคุณครูบาอาจารย์
ขอโมทนาสาธุ สาธุ สาธุ

ภาพถ่ายเมื่อวันที่ 14 พฤษภาคม พ.ศ.2539

ขอบคุณเจ้าของภาพ

 

หลวงปู่บุดดา ถาวโรและหลวงปู่ครูบาชัยยะวงศา หน้าเมรุปราสาทจตุรมุขงานพระราชทานเพลิงศพหลวงปู่ครูบาพรหมจักร วัดพระพุทธบาทตากผ้า จ.ลำพูน