เทวดาทำอย่างไรเพื่อรักษากายทิพย์ครับ

มนุษย์เวลาหิวก็เดินไปหาอะไรทานแต่เป้นทวดาแล้วเราจะทำอย่างไรเพื่อรักษา
สังขารให้คงรูปเดิมแล้วถ้าไม่ทานอะไรเลยสังขารจะคงสภาวะเดิมนานไม๊ครับ

 

ส่วนใหญ่กินบุญเก่าอย่างเดียว......มากสุดก็โมทนาสาธุบุญกับมนุษย์.....หมดบุญ...เกิดใหม่....

 

ในพระไตรเขียนไว้แบบนี้ครับ

เหตุที่ทำให้เทวดาจุติ มี 4 อย่าง

1.เวลาหมด
2.บุญหมด
3.โทษะ
4.เสพกามจนลืมบริโภคอาหาร



หากมีเหตุอย่างใดอย่างหนึ่งก็ทำให้มาจุติได้ แต่จะเป็นอะไรนั้นแล้วแต่ วิบากกรรม


คำว่า สวรรค์ แปลว่า เลิศด้วยกามคุณ 5 มีรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ที่เลิศ


ส่วนเทวดาทานอย่างไร เคยสดับ จากหลวงปู่ สมจิตร ท่านเคยตายมาแล้วหลายครั้ง ท่านเล่ามาว่า บุญที่เราทำนี่ จะไปอยู่ในส่วนของใครของมัน พอเวลาหิวเกิดอยากกิน นึกปั๊ป จะไปปรากฏให้เห็นทันที เพียงนึกอีกก็จะรับรสของอาหารนั้น

ท่านอธิบายต่อไปอีก ว่า หากทำบุญด้วยทานด้วยความอยากหวังผล ความเป็นทิพย์ของอาหารทิพย์จะมีความหยาบไม่น่ากิน คล้ายๆกับ กินข้าวที่ไม่สะอาจเหมือนกับคลุกกับทราย แต่หากว่า ทำบุญด้วยทานที่ใจสะบายๆไม่หวังผล ความเป็นทิพย์ จะมีความปราณีต เหมือนกับ การได้กินข้าวที่สะอาด กินแล้วก้อร่อย

..อีกอย่างนึง เคยสดับ จากครู ว่า เวลาที่เทวดานางฟ้า มาถวายเพล จะเหาะลงมา
ถือถาด ใส่เหมือน จอกถ้วยเล็กๆ แล้วนำมาถวาย ซึ่งมีขนาดเล้กนิดเดียว แต่กินเท่าไรก้ไม่หมด แล้วกินนิดเดียวก้อิ่ม มีกลิ่นหอม ครูท่านว่า เป็นอาหารทิพย์ ที่เทวดานางฟ้ามาถวาย

 

นั่งสมาธิดูแล้วจะรู้สภาวะเป็นเทวดา
จะเข้าใจคำว่ากายทิพย์ ถ้าเข้าใจขันธ์ 5 และแยกแยะได้

 

ได้ยินว่าเทวดาเสพกาม เสพแล้วนางฟ้าจะตั้งท้องไหมครับ

 

อยากทราบว่าเทวดามีวิธีเสพกามอย่างไรครับ

 

โหว ถามวิธีเสพด้วยอ่ะ นึกภาพใส่ชฎา ใส่สังวาล แล้วทำแบบนั้นอ่ะ เหอ เหอ

มีร.ร.สอนเทพและเซียนด้วยนะ ที่หงอคง กะ นาจาเรียนไงครับ
แสดงว่ามีเทวดาที่เป็นเด็กๆด้วย

 

หากเคยสัมผัสสภาวะสุขในฌาน ก็อาจจะสำเหนียกได้ครับ
หากพิจารณาและแยกซอยชิ้นส่วนของขันธ์5 ได้ และเข้าใจระบบการทำงานของแต่ละประตูสัมผัสได้ก็น่าจะเข้าใกล้สภาวะทิพย์แล้วล่ะครับ

ยกตัวอย่างกรณีที่ใกล้เคียงกันนะครับ
เวลาฝัน เราทุกคนนอนฝันมีรูปมีร่างเห็นภาพเห็นนั่นเห็นนี่ได้
แต่หากวันใดวันหนึ่งเกิดไปเป็นผู้กำกับฝันได้แล้วไซร์ นั่นก็ย่อมหมายความว่า...?

หมายความว่าเราเสกนั่นนี่โน่นได้ตามอำเภอ ตำบลใจได้แล้วสิ วิเศษล่ะสิ
ทำอะไรๆให้มันเป็นตัวตนขึ้นมาได้ภายใต้สิ่งที่ไม่มีตัวตนอยู่จริง เหมือนกับว่าตื่นมาอยู่กับโลก หลับก็เข้าไปสร้างสรรต่อในยามหลับ

คราวนี้ลองสมมติว่า
เราฝันอยู่ดีๆ เราสร้างนั่นสร้างนี่ขึ้นมาตามมโนภาพต่างๆจากที่เคยได้รับฟังกันต่อๆมา หรือแม้แต่มโนภาพตามความเชื่อ(ความยึดมั่นถือมั่นต่างๆ จากการคาดเดา จิตนาการ ฯลฯ)
ทีนี้ก็โอ้โห..นางฟ้าสวยเหลือเกินอย่างนั้นอย่างนี้ พอดีกับหัวใจวายตายไปแบบสงบๆ ไปแบบไม่รู้ตัวเลย นั่นก็แสดงว่าเราเข้าไปอยู่ในฝันนั้นแล้ว ออกมาก็ไม่ได้ เพราะอะไรถึงออกมาไม่ได้ครับ ?
ก็เพราะว่าขันธ์5 และธาตุทั้ง 4 สลายไปแล้ว จะกลับไปไหนอ่ะ ?
แย่เลยกำลังสนุกกับฝันอยู่ดีๆ..ซักพัก(บนเวลาของโลกแห่งความฝัน อาจจะนาน) วันใดวันนึงเบื่อแล้วนึกเสียดายที่ไม่ได้สร้างบุญสร้างกุศลดั่งใจหวังอยากจะกลับมาสร้างอยากจะกลับมาแก้ตัว แบบว่าพอดีในฝันบางทียังคิดถึงคนทางโลกอยากจะกลับออกมาคิดพ่อ แม่ พี่น้อง ญาติ ร้านอาหารโปรด สถานที่ๆชอบ สิ่งที่เคยชอบเพราะตอนที่มีชีวิตอยู่นังคิดว่าเสพยังไม่พอ พอเข้ามาในฝันเสกอะไรๆก็ได้ดังใจเพลิดเพลินสนุกสนานสำราญยิ่งนัก กายก็ไม่เหลือ ตาก็มองไม่เห็นแล้ว หูก็ไม่ได้ยิน จมูกก็ไม่ได้กลิ่นแล้ว ปากก็ไม่รู้รส ใจก็เอิบอิ่มค้างอยู่อย่างนั้น แล้วเราๆท่านๆตอนมีชีวิตอยู่เราหิวก็ต่อเมื่อ ?
เมื่อท้องลำไส้มันย่อยสลายอาหารไปแล้ว มันว่างมันก็หิว ปากมันก็อยากกิน จมูกได้กลิ่นอาหาร ตาก็มองหาว่ากลิ่นมาจากไหน ใจก็ปราถนาตามก็สั่งให้กายเดินไปหามาใส่ท้อง นี่เห็นไม๊ครับ แต่ถ้าเราไม่เหลือแล้วซึ่งขันธ์ 5 ยังคิดว่าจะยังกิน ยังเสพกามได้อย่างไร ? ยิ่งไปกว่านั้นวันดีคืนดีนึกอยากบำเพ็ญเพียรความดีเหมือนตอนเป็นมนุษย์อยากทำนั่นทำนี่ แล้วจะทำยังไงล่ะทีนี้ จะกำหนดรู้ลมเข้าลมออก ท้องยุบพอง กันอะไร ?
อุปมาอุปมัยไว้อย่างนี้นะครับ

ฉนั้นการมีชีวิตอยู่ทุกวันนี้คือโอกาสอันดีที่ควรจะใช้โอกาสนี้บำเพ็ญเพียรใฝ่รู้ใฝ่ศึกษาใฝ่ปฏิบัติ เพราะเรายังมีกุญแจสำคัญอยู่เช่น ปลายจมูก ท้องพองยุบ แต่ก็มิได้หมายความว่าให้หวงแหนกายจนเกินพอดีนะครับ จะกลายเป็นว่ายึดติดที่ตัวตนขึ้นมาอีก กล่าวคือ ใช้กายนี้ให้เป็นประโยชน์เพื่อแสวงหาทางหลุดพ้นของกองทุกข์ทั้งปวง


เจริญธรรมครับ