เศร้ามาก เกลียดแม่ ไม่อยากรู้สึกอย่างงี้เลย แม่ลำเอียงตลอด

เราเคยรักแม่มาก แต่แม่ลำเอียงรักลูกคนอื่นมากกว่า ทั้งๆ ที่เราช่วยเหลือทางบ้านมากที่สุด น้องชายไม่เคยทำอะไรเลยเห็นแก่ตัว ทำแต่เรื่องตัวเอง แต่แม่ก้อรักมันที่สุด แม่มองเราเป็นตัวร้ายเพราะเราชอบเถียงและเสียงดัง เราเกลียดแม่มากและน้อยใจไม่อยากทำดีแล้ว ไม่อยากรู้สึกอย่างงี้เลย

 

ถามเค้าดูสิครับว่ารักคุณมั้ย

 

คนเราเกือบ 100 เปอร์เซนต์ ยังไม่เป็นอริยะบุคคล มีความลำเอียงเป็นธรรมดา ดูตัวเราก็แล้วกัน ยังลำเอียงเลย... ต้องให้อภัยแม่...(อภัยด้วยจิต...) อย่าเถียงท่าน พูดกับท่านดีๆ อย่าเสียงดัง เหตุการณ์จะดีขึ้นบ้าง... การที่เราทำงานบ้านมากนั้นจะเป็นผลดีกับตัวเราเอง ใครทำมากก็ได้มาก ใครทำน้อยก็ได้น้อย ประการแรกต้องดูใจเราก่อน อย่าไปดูที่ตัวแม่ หรือน้องชาย หากเราไม่ชนะใจตัวเองแล้ว... ไม่มีทางชนะใจใครได้เลย และจะแพ้ตัวเองนะ...(ขอเป็นกำลังใจให้นะ...)

 

หลีกเลี่ยงการโต้เถียง ไม่มีผลดีเลย กลับทำให้ได้รับผลกรรมทันทีคือความเสียใจ

คนเป็นแม่ย่อมรักลูกอยู่แล้ว ถึงจะรักน้อย แต่เมื่อเทียบกับทุกคนบนโลกใบนี้ที่รักคุณแล้ว ความรักของแม่ย่อมมากมายกว่าหลายเท่า เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว ที่เราไม่ต้องมานั่งเสียใจ ถ้าคุณไม่ทำใจ คุณจะตกนรกทั้งในใจ และลำบากกายที่โดนเอาเปรียบ ขอให้วางใจอยู่ที่การทำความดี สิ่งใดที่ดีให้ทำต่อไปโดยไม่ต้องไปมองใครว่าเค้าจะทำอย่างไร เป็นอย่างไร แล้วความดีที่คุณทำนั้นจะไม่ไปไหน จะตามสนองคุณให้ได้รับสิ่งดีๆถึงบางครั้งชาตินี้ยังไม่ได้รับผล ชาติหน้าก็ต้องได้ค่ะ

แม่ เป็น ผู้มีบุญคุณสูงสุดในชีวิตลูก เราควรจะเว้นท่านไว้ ท่านจะผิดยังไง เราไม่มีสิทธิ์ล่วงเกิน เพราะพระคุณของท่านที่ให้กำเหนิดและเลี้ยงดูเรามา ทดแทนทั้งชาติก็ไม่หมดค่ะ

 

อดทนและทําใจ ค่ัะ ชีวิตนี้สั้นนัก เคยผ่านมาแล้วอย่างคุณ ยังเสียใจและเสียดายที่ไม่ได้อยู่ใกล้แม่ก่อนที่แม่จะจากไป ขอเอาใจช่วยค่ะ โชคดีและบุญรักษาค่ะ

;aa41;aa6

 

ไม่เห็นด้วยเลยกับคำพูดที่ว่าเกลียดแม่ เคยคิดบ้างหรือเปล่าว่าแม่อุ้มท้องคุณมาตั้งเก้าเดือนและตอนคลอดจะเจ็บและทรมานขนาดไหนคิดผิดคิดใหม่ได้นะค๊ะ อย่าลืมว่าแม่เป็นผู้ให้ชีวิตเรามานะแม่เปรียบเหมือนพระองค์หนึ่งที่เราควรจะกราบไหว้บูชาไม่ใช่จะมาบอกว่าเกลียดถ้าไม่มีแม่แล้วคุณจะเกิดมาได้หรือเปล่าคุณพูดแบบนี้คุณคิดในสิ่งที่ตรงกันข้ามบ้างไหม ถ้าเกิดคุณมีลูกแล้วลูกบอกว่าเกลียดคุณไม่รักคุณ คุณก็คงจะต้องเจ็บปวดเหมือนกับที่คุณบอกว่าคุณเกลียดแม่ของคุณ ขอเถอะค่ะลบความคิดนั้นทิ้งไปเสีย คุณรู้ไหมฉันรักแม่ฉันมากไม่เคยเกลียดเลยแต่ฉันก็มาโดนด้วยตัวเองคือลูกชายของฉันเกลียดฉันและสร้างแต่ปัญหาเอาไว้ให้ ขอโทษด้วยนะถ้าคำไหนที่เขียนรุนแรงไป ฉันเขียนหรือบอกออกมาจากใจจริงๆอยากให้ทุกคนรักแม่ค่ะอย่าไปเกลียดท่านเลย ไม่มีแม่คนไหนหรอกที่จะไม่รักลูกและแม่ทุกคนนั้นรักลูกเท่ากันไม่เคยลำเอียงหรอกค่ะ รีบทำความดีเสียตั้งแต่วันนี้ก่อนที่มันจะสายเกินไปแล้วจะหาว่าไม่บอกใครที่ล่วงเกินพ่อแม่จะด้วยคำพูดใดๆก็แล้วแต่รู้ไว้ด้วยว่าบาปมากมายเลยนะคุณ

 

การทำไม่ดีกับแม่ด้วยกาย วาจา ใจ ไม่ว่าจะตั้งแต่ยังเป็นเด็กทารก ต้องให้แม่ป้อนข้าว อาบน้ำให้ เช็ดล้างอุจจาะ ปัสสาวะให้ ต้องลำบากอุ้มท้องตั้ง 9 เดือนกว่าจะคลอด การเถียงแม่ก็เป็นบาป ( แม่สอนให้พูดได้ โตขึ้นมายังมาเถียงแม่อีก ) การคิดอคติกับแม่ น้อยใจแม่ ก็เป็นบาป ถึงแม้ว่าเราอาจจะถูก ก็ไม่ควรเถียง ผลกรรมนี้จะทำให้ตกนรกอเวจีได้ (ขุมลึกที่สุด ไฟร้อนมากที่สุด ไม่เห็นแสงอาทิตย์เลย) ขอแนะนำให้ไปกราบขอขมาแม่ซะ โดยนำน้ำใส่กะละมัง ไปล้างเท้าแม่ เสร็จแล้วใช้ผ้าสะอาดเช็ดเท้าแม่ให้แห้ง แล้วพนมมือ กล่าววาจาขอขมาแม่ ที่ได้ทำให้แม่ลำบากตั้งแต่อยู่ในท้อง เลี้ยงดู มาตั้งแต่เล็กจนโต ล่วงเกินแม่ โดยการเถียงแม่ คิดน้อยใจแม่ อคติกับแม่ ขอให้แม่กล่าวอโหสิกรรมให้ กราบขอขมาแทบเท้า แล้วจากนั้นนำเท้าทั้งสองข้าง ของแม่ มาวางไว้ที่ศรีษะของตัวเอง จึงจะสามารถพ้นจากบาปกรรมที่ล่วงเกินแม่ได้ค่ะ ควรทำทุกปีปีละ 1 ครั้ง ขอให้ตั้งจิตเป็นกุศลต่อมารดาผู้มีพระคุณค่ะ แล้วชีวิตจะเจริญรุ่งเรืองค่ะ

 

คุณอยู่ในภาวะ น้อยใจหรือเปล่าค่ะ..บางทีน้องชายคุณอาจมีสิ่งที่

บกพร่องบางอย่างที่แม่ของคุณ พยายามหลอมจิตใจให้อยู่ในภาวะที่ดีขึ้น

คุณเลยมองแม่ของคุณในลักษณะ ว่าลำเอียงน่ะ ดิฉันขอพูดในฐานะ

แม่ลูกสามที่เรียนกำลังจบในระดับ มหาวิทยาลัย.. มีเหมือนกันที่ลูกบางคนใน

ครอบครัวที่มีความผิดปรกติ ที่ต้องดูแลพิเศษ.. แต่บางทีคุณอยู่ในภาวะที่ดี

กว่าที่ไม่ต้องดูแลพิเศษอะไร..หากมีเวลาอยากให้คุณนั่งทบทวน

ให้ดีว่า..คุณโตมาจนป่านนี้ได้..ถูกเลี้ยงด้วยความรักและความอบอุ่นนะคะ

ความคิคชั่ววูบ อาจเกิดขึ้นได้..ให้รีบลบความคิคที่ไม่ดีออกไปอย่าให้ลามเป็น

มะเร็งร้ายในครอบครัวเลย..ยังมีอีกเยอะนะที่ลำบากกว่าคุณ.. บางคนนึกเสียใจที่

ไม่มีเวลาตอบแทนบุญคุณ แม่ได้ เพราะมารู้สึกตัวเมื่อสาย ไปแล้วค่ะ

คุณยังมีเวลาเปลี่ยนความคิคและรีบตอบแทนคุณ นะคะ ดิฉันขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ

คุณเชื่อมั๊ย แม้คุณบอกว่าเกลียดแม่ เพียงใด "แม่ของคุณก็ยังรักคุณเหมือน

เดิม และอาจมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ ......."

 

คุณเจ้าของกระทู้ ใจเย็น ๆ แล้วตั้งสติแล้วอ่านหนังสือเล่มนี้ดูก่อน(link)

แล้วค่อยคิดไม่ดีกับ ผู้ให้กำเนิดครับ

คนเราเกิดมาเพื่อใช้กรรมที่ก่อเอาไว้ อย่าได้สร้างกรรมบาปเพื่อไปนรกเลย

เกิดมาเป็นคนได้แสนลำบากน่าจะหาทางไปสวรรค์ ไปนิพพานดีกว่าครับ




ลูกไม่ดีแก้ที่พ่อแม่ พ่อแม่ไม่ดี แก้ที่ลูก


.

 

ก็คุณเป็นคนดีไม่มีไรน่าห่วง ท่านก็เลยดูไม่ค่อยสนใจคุณน่ะดิ
พอไอ้น้องคุณมันก็น่าห่วงอยู่นะ
คุณก็ ....เป็นพี่น้องกัน อย่าอิจฉากันสิ คุณเองก็ไม่รักน้องหรือ จะอิจฉาทำไม น้องคุณเค้าสร้างแต่ปัญหาให้ตนเองและผู้อื่น ก็น่าเป็นห่วงนะ

บ้านเราเองก็ดูเผินๆเหมือนมีแต่คนเข้าข้างเราเป็นส่วนใหญ่
แต่พี่ชายเราไม่อิจฉาเลย มันก็ลำเอียงเข้าข้างเราตลอดเหมือนกัน

 

พ่อแม่ คือ พระโพธิสัตว์ของลูก
​

คุณธรรมของพระโพธิสัตว์ คือ ยอมสละได้แม้กระทั่งชีวิตของตนเอง
เพื่อประโยชน์ส่วนรวม พ่อและแม่ยอมตายได้เพื่อลูก​

หากเราเป็นลูกที่ดีเมื่อทำสิ่งใดให้พ่อและแม่ ต้องไม่ต้องการผลตอบแทน
ลูกที่ดีควรมองหาความผิดและความบกพร่องของตนเอง
ไม่ควรอย่างยิ่งที่จะมองหาความผิดและความบกพร่องจากพ่อและแม่​

พ่อและแม่ให้เรามาแล้วทั้งชีวิต
เราเกิดมาแล้วกี่สิบปีได้สิ่งต่างๆ จากพ่อและแม่มาแล้วมากมาย
เราตอบแทนท่านคืนถึงเสี้ยวหนึ่งที่ท่านให้เราได้หรือยัง​

พ่อและแม่คือผู้ให้ชีวิตเรา ย่อมมีสิทธิ์ที่จะดุด่าและอบรมสั่งสอนเรา
ทุกสิ่งที่ท่านทำย่อมหวังผลที่ดีให้แก่เรา ยิ่งดุด่าเรามากท่านก็ยิ่งห่วงเรามาก​

คนไหนถูกพ่อแม่ดุด่ามาก
ให้รู้ไว้เลยว่าพ่อแม่ห่วงเรามากที่สุด
และหวังดีกับเรามากที่สุด ​

 

ขออนุโมทนา สาธุ แนะนำให้อ่านด้วยเช่นกันนะครับ เล่มนี้ดีนะครัีบ

ราคุพูดน่าฟัง เห็นด้วยตามนั้น

ความเห็นส่วนตัวว่า ขอให้วางใจว่า

ไม่ว่าอะไรทืี่เกิดขึ้นกับชีวิตเราล้วนดีทั้งนั้น สมกับเราตามเหตุตามปัจจัย

เพียงมองให้ออก และหาทางนำมาเป็นประโยชน์แก่ชีวิตให้เป็น แม้ความทุกข์แสนสาหัสเพียงใด ก็ต้องสามารถเอาประโยชน์จากความทุกข์นั้นๆให้ได้ อย่างต่ำก็ต้องให้ได้เป็นอุทธาหรณ์ หรือบทเรียน

อย่างกรณีนี้ก็เอามาเป็นตัวอย่างเสียเลย ว่าชีวิตของเราต่อไปจะไม่ดำเนินไปตามวิธีที่เห็นจากแม่(กรณีท่านลำเอียงมากจริงๆ) เราสามารถเอามาเรียนรู้อย่างวิเคราะห์โดยเอาตัวเองออกจากปัญหานี้แล้วมาเป็นผู้ดู ทำใจประหนึ่งเป็นผู้ดูเหตุการณ์ เราก็จะเป็นอีกคนหนึ่งที่ร่วมพิจารณาว่า ที่จริงที่ถูกต้อง ถ้าเป็นเรา เราจะทำอย่างไร

นี่เราก็ได้เห็นวิธีที่จะให้ความเป็นธรรมต่อผู้อื่น จะได้ไม่เป็นผู้ลำเอียงเสียเอง ลูกหลานถัดจากเราไปจะได้แน่ใจได้ว่า จะได้รับการเลี้ยงดูอย่างเป็นสุขและหล่อเลี้ยงจิตใจเขา ไม่ให้รู้สึกว่าแม่ลำเอียง และเราก็จะเป็นผู้ยุตินิสัยแบบนี้ได้จากตัวเราเอง โชคดีที่เกิดกัีบเราเสียก่อน ไม่ไปเกิดกับรุ่นลูกและหลาน

และที่จริง ธรรมชาติแล้วแม่ก็ต้องรักลูก แต่เราอาจไม่เป็นที่ต้องกังวลใจ แต่คนอื่นอาจมีข้อที่ต้องให้ห่วงใยประคบประหงมจริงๆน่ะแหละครับ แต่คุณแม่อาจจัดการปัญหาไม่ได้ดี(ดีหรือไม่ดี ก็แม่ของเรา) ก็เป็นโอกาสดีที่เราได้เรียนรู้ข้อบกพร่อง ก่อนที่เราจะเป็นผู้ที่ตัดสินปัญหาอย่างลำเอียงเสียเอง เพราะเราเองก็เป็นลูก สืบนิสัยของพ่อแม่มานั่นเอง เชื้อก็ไม่ทิ้งแถว แต่ก็พัฒนาได้ครับ โดยลูกที่มีความสามารถ ปรับเปลี่ยนข้อบกพร่องจากที่เห็นนำมาแก้ไขได้ ส่วนลูกคนอื่นๆก็จะเสียโอกาสที่จะพัฒนาตนเองไปหากเขาฉลาดไม่เพียงพอ

ในแง่ท่าทีต่อพ่อและแม่ มีอย่างเดียวคือ กตัญญู ๆๆๆๆๆ
ยิ่งหากแม่ของเราบกพร่องตามความรู้สึกของเรา แต่เราก็กตัญญููสวนเลย เราจะยิ่งเป็นลูกที่ประเสริฐ เหมือนสหายราคุ ที่พี่ๆน้องก็ยิ่งรักน้องและเข้าข้างน้องเสียอีก ถ้าวางใจได้อย่างนี้ ก็ไม่เห็นแปลกที่เราจะรักพี่รักน้อง แทนที่จะเอาตัวเองออกไปเป็นคู่กรณี อย่างนี้ก็ไม่มีใครเสียประโยชน์
ส่วนความน้อยใจของเรานั้นหลอกตัวเองไม่ได้ และไม่ควร แต่เป็นทุกข์ที่ให้รู้จัก ไม่มีไว้เป็น พอรู้แล้วเราก็หาวิธีจัดการที่ตัวเรา ส่วนแม่นั้น เรามีให้อย่างเดียว
กตัญญูๆๆๆๆๆๆ
ทำได้อย่างนี้ ใจเราก็ได้รับการเยียวยาด้วยตัวเราเอง ใจแม่ก็จะอ่อนโยนลง และที่สุด เมื่ออ่อนลงจนพอดีๆ ความลำเอียงก็อาจบางลงๆจนหาย ใจของเราก็ฝึกให้อภัยๆๆ กตัญญูๆๆๆ เราก็แก้โรคลำเอียงให้แม่ได้ด้วยการให้อภัยท่าน โรคน้อยใจของเราก็หายได้ด้วยยาให้อภัยๆๆ กตัญญูๆๆๆๆ

ขอให้กำลังใจ และมีปัญญาแก้ไขปัญหา(ขี้ปะติ๋วนี้)ได้นะครับ เหล่าฮูเป็นโรคน้อยใจแบบที่ว่ามาตลอดชีวิตเหมือนกัน แต่ก็วางใจไม่เก่งเพราะไม่ได้รับคำแนะนำที่เหมาะสม เลยหาวิธีวางใจที่เหมาะสมด้วยตัวเอง ก็ได้วิธีคิดแบบนี้โดยไม่ต้องหลอกตัวเอง หรือแกล้งลืมๆ แต่เป็นการวางใจที่ถูกต้องโดยไม่ต้องเสียใจ ไม่ว่าใคร ทุกคนได้ประโยชน์หมด