เสพเมถุนกับตัวเอง...เปนปราชิก...

ผมเคยบรรพชาอุปสมบทเป็นภิกษุ...ได้ 1 พรรษา
คิดว่าจะบวชไปนานๆ ไม่ก็ตลอดชีวิต แต่กลับต้องอาบัติปราชิก
คอขาดพ่ายจากการเปนภิกษุ...ด้วยการอมองคชาติของตัวเองครับ
โดยการทำโยคะแล้วเกิดความกำหนัด...ไม่รู้มาก่อนเลยว่า
เสพเมถุนกับตัวเองก็เปนปราชิก...

จึงขอให้เป็นข้อคิดกับท่านผู้มีบุญทั้งหลาย ก่อนบรรพชาอุปสมบท
ขอท่านศึกษาพระวินัยที่สำคัญๆให้ดีก่อนครับ...


[ame="http://www.youtube.com/watch?v=Nq14eKG-wHY"]YouTube - Paticca samuppada : Tears for Truth[/ame]

 

ความผิดยังไม่ครบองค์ คือขาดเจตนา ด้วยไม่รู้ข้อวินัย แม้จิตจะตั้งใจเสพ ก็เป็นคนละเรื่องกัน บวชใหม่ แล้วอยู่ปริวาสกรรมก็จะหายอาบัตได้แล้วจ้า...

 

เรื่องภิกษุมีหลังอ่อน
[๕๘] ก็โดยสมัยนั้นแล ภิกษุรูปหนึ่งมีหลังอ่อน เธอถูกความกระสัน
บีบคั้นแล้ว ได้อมองค์กำเนิดของตนด้วยปาก เธอได้มีความรังเกียจว่า พระ-
ผู้มีพระภาคเจ้าทรงบัญญัติสิกขาบทไว้แล้ว เราต้องอาบัติปาราชิกแล้วกระมัง
หนอ จึงกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า ๆ ตรัสว่า ดูก่อนภิกษุ เธอ
ต้องอาบัติปาราชิกแล้ว.

 

อ่าน อริยวินัยดีๆน่ะครับ ผมว่าคุณค่อนข้างจะสับสน มีรูปแบบไฟล์ pdf. ด้วยน่ะครับ จะได้รู้รายละเอียดมากกว่านี้ สำหรับผมวินิจฉัยให้ว่า ต้องปาราชิก แล้วครับ

 

ตอบ...ผมสับสนบ้างก็ไม่เป็นไรจ้า ผมไม่เป็นปราชิกแน่นอน แต่ชี้ช่องให้คนมีกรรมไปแล้ว ความหวังดีสำเร็จผลไปแล้วจ้า ส่วนใครจะผิดใครจะถูก ให้คนมีกรรมไปค้นดู แล้วช่วยเหลือตนเอง ผมคงไม่รับใช้ไปมากกว่านี้ แต่ที่เห็น ข้อมูลกล่าวหาปราชิกนี่ ไม่ค่อยชัดเจนเท่าไหร่นะ ถ้าจะเมตตาเขา ส่งเขาให้ถึงฝั่ง ก็เอาข้อมูลมาให้เค้าดูเต็มๆ แบบรอบด้านด้วยซิ คนอื่นดู เค้าจะได้ดูด้วย ตัวเองจะได้ไม่ถูกสงสัยว่ากล่าตู่พระตถาคต และพระธรรม จริงไหม อ่ะๆ ๆ ๆ

 

ความผิดไม่ครบองค์ตรงไหนครับ เจตนาอย่างเเรงกล้าในการทำทั้งก่อนทำ(คิดก่อนจึงโน้มตัว)ขณะทำ(ใช้ปากทั้งๆที่รู้ว่าจะสำเร็จ)สำเร็จเเล้วโดยเคลื่อนจากกายตัว

ไม่เจตนาโดยการอ้างว่าเพราะไม่รู้พระวินัย เพราะ อวิชา(ความไม่รู้) ตัวนี้เเหละเอามาอ้างว่าไม่เจตนาไม่ได้เพราะตัวเองไม่อบรมปัญญาให้ดี

ธรรมนั้นเป็นธรรมชาติผิดคือผิดถูกคือถูก จะบอกว่าไม่ตั้งใจโดยบอกว่าไม่รู้(อวิชา)ไม่ได้

ถ้าทนไม่ไหวก็อย่าบวชดีกว่าครับ ทนกินข้าว2มื้อไม่ได้ ทนต่อกามไม่ได้ ก็ไม่ต้องบวช บวชเเล้วเป็นมารศาสนาเเท้ๆ

 

ตอบ ด้วยคำพูดประโยคล่างนี้ ลองเอาเรื่องนี้ไปตรวจสอบตนเองดูใหม่ ได้คำตอบอย่างไร ก็สุดแต่เวร แต่กรรมละกันนะ อ๋ะ ๆ ๆ ๆ

พระพุทธองค์ ทรงแสดงไว้ว่า “ให้รักษาใจตัวเดียว” ดังในสมัยพุทธกาล ภิกษุรูปหนึ่งในจำนวน ๕๐๐ รูปผู้บวชใหม่ เมื่อบวชแล้วได้ไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเพื่อขอลาสิกขา โดยกล่าวว่า ศีลของภิกษุมากเหลือเกิน ปฏิบัติไม่ไหว จึงขอลาสิกขา พระพุทธองค์จึงให้ภิกษุรูปนั้นรักษาศีลเพียงข้อเดียว คือให้รักษาใจ พระภิกษุรูปนั้นจึงรับถือศีลข้อเดียวจนได้สำเร็จอริยบุคคล

 

ปราชิกหรือเปล่าผมไม่รู้ไม่สนใจเพราะรู้ว่าเป็นความผิดที่ค่อนข้างใหญ่เเล้วผมก็ไม่สนใจเพราะจะไม่ทำเป็นอันขาด การบวชพระเป็นของง่ายเเต่การเป็นพระเเท้เป็นของยาก บวชเเล้วไม่อบรม ศีล สมาธิ ปัญญา ก็เหมือนกับนุ่งเเต่ผ้าเหลืองหากินจากชาวบ้านไปวันๆเเล้วบอกว่าไม่ได้ทำผิดพระวินัยเลยก็ไม่ได้ บวช กินๆ นอนๆ ก็ไม่เเคล้วสักวันจะกลายเป็นมารศาสนาไปเพราะทนเเต่เเรงยั่วยุของกิเลสไม่ได้

สำหรับ จขกท นั้นเเนะว่าเป็นฆารวาสก็สามารถเข้าถึง อริยะ ได้เหมือนกันอดีตผ่านมาเเล้วให้เเล้วไปตั้งใจปฏิบัติธรรมเหมาะเเก่เพศของตนของสามารถสำเร็จได้

 

ผมจะแก้อารมณ์คุณให้ก่อนที่จะสำคัญผิดไปว่าเป็นตาลยอดด้วนมรรคผลไม่เกิดอ้าสาธุ

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ manymoons123
ผมเคยบรรพชาอุปสมบทเป็นภิกษุ...ได้ 1 พรรษา
คิดว่าจะบวชไปนานๆ ไม่ก็ตลอดชีวิต แต่กลับต้องอาบัติปราชิก
คอขาดพ่ายจากการเปนภิกษุ...ด้วยการอมองคชาติของตัวเองครับ
โดยการทำโยคะแล้วเกิดความกำหนัด...ไม่รู้มาก่อนเลยว่า
เสพเมถุนกับตัวเองก็เปนปราชิก...

จึงขอให้เป็นข้อคิดกับท่านผู้มีบุญทั้งหลาย ก่อนบรรพชาอุปสมบท
ขอท่านศึกษาพระวินัยที่สำคัญๆให้ดีก่อนครับ...

</TD></TR></TBODY></TABLE>
ภิกษุสามเฌรทีขาดจากความเป็นสมณะไปแล้ว

ภิกษุ และ สามเณร ที่เป็นสังฆาทิเสส และ ปราชิก แต่ยังไม่ยอมสึกหาลาเพศนักบวช ตามโทษของศีลที่ผิด อาจจะมีผู้สงสัยว่าทำไม่ ? พระเณรท่านที่ขาดจาก

ขาดจากความเป็นสมณะแล้วไม่สามารถถึงมรรคผลนิพพานได้
เป็นเพราะเมื่อพระพุทธเจ้าทรงตรัสอะไรไว้ ก็ทรงตรัสในสิ่งที่เป็นจริงตามธรรมชาติที่เป็นบทข้อบังคับของคณะสงฆ์

เพราะฉะนั้นสิ่งใดที่พระองค์ทรงบัญญัติสิ่งนั้นต้องเป็นจริงตามฐานะ และเนื่องจากภิกษุ และ สามเณรทั้งหลายในพระพุทธศาสนา ดำรงณ์ชีพอยู่ได้ ด้วยฐานะของพระพุทธะองค์
ดั้งนั้นสิ่งที่พระพุทธะองค์ทรงตรัสไว้จะต้องเป็นจริงตามนั้น

ยกเว้นท่านเหล่านี้ยอมสละเพศจากการเป็น
ภิกษุ หรือ สามเณรมาเป็นฆารวาส เมื่อยังปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานต่อเนื่องอยู่ ก็มีโอกาศถึงซึ่งมรรคผลนิพพานเป็น
พระอริยบุคคได้

<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

เต็มตัวเลยครับ.....ไม่มีอุทรณ์...ฏีกา.....

เมื่อสมเด็จท่านกล่าวไว้ไม่ได้ปรับยกเลิก...ชื่อว่าเป็นอาบัติปราชิกตามนั้นครับ.....

สงฆ์ในพระศาสนาย่อมไม่ก้าวล่วงพระธรรมวินัย.....

 

เอามาจากใหนครับ.......ที่ว่าอ้างพระองค์ท่านหนะ...

ถ้าอย่างนี้พระศาสนนาไม่ต้องไปมีหลักอะไรเลย.....รักษาศีลนั่นก็คือรักษาใจนั่นหละ.....

ถ้ารักษาใจ...แต่ไม่มีหลักไปรักษามันจะรักษาอย่างไรครับ.....

คิดเองเออเอง.....รักษาเองอย่างนี้เหรอ.....ถ้าอย่างนี้ก็ไปตั้งลัทธิใหม่เป็นของตัวเองไม่ดีเหรอ.....

 

ก่อนอื่นต้องขอชมเชยท่านเจ้าของกระทู้ที่กล้ารับผิดปราชิกไปแล้วชาตินี้ก็ต้องรอต่อไปในพบชาติหน้าหากปราถนาถือครองสมณเพศแต่การประพฤติปฏิบบัติธรรมนั้นยังเพียรสร้างต่อได้สวรรค์นิพพานนั้นยังเปิดกว้างอยู่

คุณเชื่อหรือไม่ มีบางคนกระทำอาบัติปราชิกมีผู้รู้จนต่อหลักฐานแล้วปิดบังซ่อนเร้นไม่ยอมสละผ้าเหลืองจนสิ้นชีวิตเที่ยวประกาศตัวว่าบรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์คนพวกนี้ห้ามสวรรค์ห้ามนิพพานแท้ๆเป็นบาปกรรมแสนนาน ตัวอย่างที่มีให้เห็นก็คือตำนานก้อนศิลาเปรตที่เป็นที่ประทับรอยพระพุทธบาท 4 รอย ต้องรอจนกว่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในภัทรกัลป์นี้บรรลุธรรมจนครบทั้ง 5 พระองค์ ช่างเป็นการชดใช้กรรมที่นานแสนนาน

 

ผมเข้ามาชื่นชม จขกท. อีกจากจิตนี้อีกหนึ่งดวง

สำหรับอาบัติปาราชิกนี้ ครูบาอาจารย์แนะนำ
ให้ทำงานช่วยเหลือพระศาสนา เพื่อช่วยประคองยังจิต
ให้ติดกับกุศลอยู่เนือง ๆ

เพราะปาราชิก ท่านห้ามนิพพานในชาตินั้น แต่ไม่ได้ห้ามสุคติครับ
ดังนั้นสุคติยังหวังได้ ขอให้มีสติอยู่กับปัจจุบันอย่างต่อเนื่อง
ด้วยบารมีเก่าแต่เดิมที่ส่งให้คุณมาบวชได้นั้นก็ไม่ได้น้อย ๆแล้วครับ

ขอเป็นกำลังใจให้อีกหนึ่งแรงใจ...

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=Nq14eKG-wHY]YouTube - Paticca samuppada : Tears for Truth[/ame]