ไซอิ๋ว...วรรณกรรมเล่าซ้ำ ๆ ~ เห้งเจีย vs หนุมาน

<CENTER>ไซอิ๋ว...วรรณกรรมเล่าซ้ำๆ </CENTER>
<!--detail--><!--images--><!--images--><!--images--><!--images--><!--images--><!--images--><!--images--><!--images--><!--images--><!--images--><!--images--><!--images--><!--images--><!--images--><!--images--><!--images-->

<!--images--><!--images-->​

"ถ้าไม่นับมังกรหยกที่ถูกรีเมกทำซ้ำแล้วซ้ำเล่าแล้ว ไซอิ๋วคงเป็นนวนิยายอีกเรื่องที่ถูกแปรรูปเป็นละครและหนังหลายต่อหลายเที่ยวเช่นกัน อย่างตอนนี้หากกลับบ้านตั้งแต่หัวค่ำ เราจะได้ดูไซอิ๋ว ศึกเทพอสูรสะท้านฟ้า เวอร์ชั่นทีวีบี ทางช่อง 3 กันด้วย"



ไซอิ๋วเป็นนิยายคลาสสิกของจีน แต่งขึ้นช่วงประมาณปี ค.ศ. 1590 ตรงกับราชวงศ์หมิง โดย อู๋เฉินเอิน ที่แต่งเรื่องไซอิ๋วขึ้จากเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ โดยนำเอาเค้าโครงเรื่องของหลวงจีน "เหี้ยนจัง" ที่อาสาพระเจ้าถังไท่จงฮ่องเต้แห่งราชวงศ์ถัง เดินทาางจากเมืองซีอานไปยังประเทศอินเดียเพื่อนำพระไตรปิฎกมาถวาย ในการเดินทางนั้นต้องใช้ความวิริยะอุสาหะ และความมานะในการเรียนภาษาบาลีจนสามารถนำคำภีร์พระไตรปิฏกเป็นภาษาจีนนำกลับมาถวายฮ่องเต้ ทำให้ทรงปลื้มปิติจนโปรดให้สร้างหอไตรชื่อต้าเอี้ยนถะ ตั้งอยู่ในเมืองซีอานปัจจุบัน หลังจากนั้นก็สามารถสภาปนาหลวงจีนเหี้ยนจังขึ้นเป็นพระองค์ชาย ทรงพระนามว่า ถังซัมจั๋ง แปลว่า องค์ชายไตรปิฏก และเป็นสังฆนายกจีนองค์แรก

เรื่องไซอิ๋วถูกแปลเป็นภาษาต่างๆ รวมทั้งภาษาไทย ในเรื่องก็สะท้อนหลายมิติ ทั้งเรื่องการเดินทางผจญภัยของพระถังซัมจั๋ง ที่มีลูกศิษย์เห้งเจีย หรือซุนหงอคง (ลิง) ตือโป้ยก่าย (หมู) และซัวเจ๋ง (ปีศาลปลา) เป็นผู้ติดตาม ในมิติของวัฒนธรรมประเพณีจีนที่กำเนิดในสมัยราชวงศ์ถัง เช่น การใช้สตางค์ โปรยทาน กำเนิดทวารบาล การเผากระดาษเงินกระดาษทอง ฯลฯ และอีกมิติคือการเดินทางของจิตวิญญาณเพื่อบำเพ็ญไตรสิกขา ผ่านศิษย์เอกทั้ง 3 ของพระถังซัมจั๋งที่เปรียบเหมือนเป็นตัวแทนของไตรสิกขา และการเดินทางต้องเผชิญกับยักษ์ มาร ภูติปีศาจต่างๆ ซึ่งเปรียบเหมือนกิเลสตัณหรือกุศลธรรม ส่วนคนดีที่พบเจอในระหว่างเดินทางเป็นตัวแทนของกุศลธรรม

​

ไซอิ๋วมีผลกระทบต่อคนรุ่นหลังมาก เพราเะกลายเป็นแรงบันดาลใจในวรรณกรรมเด็ก ภาพยนตร์ และบทละครหลายต่อหลายเรื่อง อย่างดราก้อนบอลที่เราอ่านมาตั้งแต่สมัยประถม ก็ได้แรงบันดาลใจจากไซอิ๋ว มีการนำเอาไซอิ๋วมาทำเป็นภาคพิศดารหลายต่อหลายครั้ง ย้อนกลับไปใกล้ๆ เมื่อปลายปี 2005 ก็มีเรื่อง A Chinese Tell Story ที่เอานักแสดงสุดฮอตของฮ่องกงมาลงจอกันอย่างคับคั่ง (Charlene Choi, Kenny Kwan, Fan Bing Bing, Steven Cheung และ Nicholas Tse)

ล่าสุดก็มีการนำเอาแรงบันดาลใจจากเรื่องนี้มาสร้างเป็น The Forbidden Kingdom หนังฟอร์มยักษ์ระดับฮอลลีวูด ที่ได้ เฉินหลง และ เจ็ต ลี มาร่วมงานกันเป็นครั้งแรก พร้อมด้วยนักแสดงสาว หลิวอี้เฟย โดยจุดขายหนึ่งของหนังที่น่าสนใจคือมี หยวนหวูปิง มากำกับคิวบู๊ และ ปีเตอร์ เปา เจ้าของ 2 รางวัลออสการ์ มากำกับฯภาพ และใช้ทุนสร้างสูงถึง 3,000 ล้านบาท

ถ้าใครที่เป็นแฟนพันธ์แท้ของไซอิ๋วแล้วล่ะก็ คงจะคิดเหมือนกันว่า เห้งเจีย เป็นอะไรกับหนุมาณ ถึงได้มีรูปลักษณะและอิทธิฤทธิ์ความเก่งกาจคล้ายกันเหลือเกิน จะว่าไปแล้วเห้งเจียนั้นถอดแบบมาจากหนุมานทุกประการ ข้อแตกต่างอยู่ที่ หนุมานของอินเดียนั้น เป็นอุปมาพลังแห่งภักตะ(ภักดี) ต่อองค์พระราม(คือ สัจจะ) ในการยกทัพไปช่วงชิงสีดา(อาตมัน) ส่วนเห้งเจียของจีนนั้นได้เป็นโพธิปัญญา โป๊ยก่ายนั้นคือศีล และซัวเจ๋งนั้นก็คือสมาธิ

​

รามายณะ นั้นดำเนินเรื่องสงครามระหว่างสัจจะ(รามจันทรา) กับอหังการ(ทศกัณฐ์) ส่วน ไซอิ๋ว ให้เป็นการเดินทางผ่านป่าทุรกันดาร ผจญภูติผีปีศาจนานา ทั้งสองมหากาพย์นี้เป็นการนำเรื่องจริงทางประวัติศาสตร์มาห่อหุ้มใหม่พร้อมกับดัดแปลงตัวละครให้เป็นคุณค่าทางศีลธรรมหรือ โลกุตรธรรม วีรบุรุษเหล่านั้นมหากาพย์ได้ถุกปัดความเป็นคนออกไปสิ้น เหลือแต่เพียงความเป็นทิพยลักษณะ(DIVINITY) สำหรับฮินดูธรรม และเป็นคุณธรรม หรือบารมี สำหรับพุทธธรรม



มีอยู่หลายตอนที่ผู้แต่งหยิบมาจาก รามายณะ ตรงๆ เช่นใน รามายณะ หนุมานพบนางสีดาในสวน แล้วไม่สามารถอุ้มนางมาได้เพราะจะเป็นมลทินแก่นาง(รามเกียรติไทย นิยมเรียกตอนนี้ว่า หนุมานถวายแหวน) ซึ่งแท้จริงมีความหมายมากกว่านั้น ซึ่งจะเฉลยรวมกับ ไซอิ๋ว ในตอนเห้งเจียตีลังกาไปหาพระยูไล แลัวไม่สามารถรับพระไตรปิฎกมาเมืองจีนได้นั่นเอง เพราะต้องรอให้ปัญญาหรือโพธิจิตนี้ ได้บารมีอื่นสนับสนุน และที่สำคัญต้องผ่านการฆ่าปีศาจ นั่นคือชนะอุปสรรคต่างๆได้แล้ว จึงจะได้รับวิมุติ มิใช่ว่าจะเข้าถึงได้ด้วยสักแต่ว่า คิดๆ นึกๆ ตามแบบอย่างวิธีการของปรัชญาแต่อย่างใด

อย่างไรก็ตามไม่ว่าเห้งเจียกับหนุมาน จะเหมือนหรือต่างกัน แต่วรรณกรรมคลาสสิกเรื่องไซอิ๋วก็ถูกนำกลับมาสร้างซ้ำแล้วซ้ำเล่า ให้เราได้ชื่นชมกันอยู่เสมอ เพราะไม่ว่าจะกี่ครั้งกี่หน สิ่งที่เราได้รับจากความบันเทิง ก็คือ ข้อคิดที่แฝงไว้ซึ่งปรัชญาของพระพุทธศาสนานั่นเอง

​

แต่สำหรับเด็กๆ หรือผู้ใหญ่หัวใจกระเตาะ ก็คงจะชื่นชอบ ซุนโงกุน จากการ์ตูนเรื่องดราก้อนบอล ที่ลักษณะไม่แตกต่างจากทั้งเห้งเจีย และหนุมานเลย เพียงแค่เปลี่ยนจากวรรณกรรม, ภาพยนตร์ มาเป็นการ์ตูนเท่านั้นเอง

ข้อมูลจาก
ข้อมูลจากเว็บไซต์ศูนย์วัฒนธรรมตะวันออก

http://palungjit.org/showthread.php?t=109897

http://webboard.mthai.com/61/2008-05-02/377921.html​

 

ชอบดูหมดเลยอ่ะเฮีย ได้ข้อคิดดีสำหรับไซอิ่วกับรามเกียรติ์ ส่วนดาก้อนบอลก็ให้ความบันเทิงดี ชอบค่ะ

 

คุณบุษ ฯ สาวไทยใจบู๊ แนวเดียวกับ จีจ้า หรือเปล่า...ชอบดูหนัง แอคชั่น

เฮีย ฯ พูดอะไรผิดหู...อาจจะโดนก้านคอ....^_^

 

ไม่หรอกเฮีย บุษจะก้านคอใครบุษดูก่อนอ่ะไม่ซี้ซั้วหรอก หุหุหุ

 

ครูบาอาจารย์เรา ท่านบอกว่ารามาเกรียร เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงเมื่อนานนนนนนน มาแล้ว และเมื่อครั้งพระรามฯท่านเสด็จออกจากเมืองไปอยู่ป่า ท่านเสด็จมาถึงประเทศไทยเราด้วยจ๊ะ หุ หุ หุ

 

บุษก็เชื่อนะว่ามีเค้าโครงมาจากเรื่องจริงอ่ะ

 

เกี่ยวข้องกับพระพุทธเจ้าองค์ต่อไปและถัดไปอีกองค์ด้วยจ๊ะ

 

ในที่สุดหนุมานก็เป็นชาวไซย่า!!

 

วรรณกรรม"อมตะ"ดูไม่เบื่อเลย ทั้ง2เรื่องเลย
อ้าว.....คุณบุษ.นึกว่าชอบดู"เซรามูน"????

 

ยังมีนิยายจีนอีกเรื่องที่เค้าโครงเรื่องเหมือนนิทานพื้นบ้านของไทยมากคือเรื่องนาจาของจีนกับเรื่องโกมินทร์ของไทย นาจาเป็นลูกเจ้าเมืองมีพี่ชายสองคน โกมินทร์ก็เป็นลูกเจ้าเมืองมีพี่ชายสองคน นาจาอยูในครรภ์มารดาสองปีกว่าๆถึงคลอด โกมินทร์ก็อยู่ในครรภ์มารดาสองปีกว่าๆถึงคลอดเหมือนกัน นาจาได้ฆ่าลูกพญามังกรตายจนเกิดเรื่องกับพญามังกรและในที่สุดนาจาก็ต้องตายแต่ถูกชุบชีวิตขึ้นมาใหม่และอาฆาตพ่อของตัวเองพยายามจะฆ่าพ่อของตัวเองจนอาจารย์ที่ชุบชีวิตต้องเข้ามาช่วยเหลือ โกมินทร์ก็ฆ่าลูกชายพญานาคตายจนทำให้มีเรื่องกับพญานาคและในที่สุดโกมินทร์ก็ตายแต่ถูกฤษีชุบชีวิตขึ้นมาใหม่และก็โกรธพ่อของตัวเองและพยายามจะฆ่าพ่อของตัวเองจนฤษีที่ชุบชีวิตต้องเข้ามาห้าม และอีกหลาย ๆ อย่างที่เหมือนกันจนน่าจะเป็นเรื่องเดียวกัน

 

คุณใหญ่ บุษดูหมดแหล่ะค่ะการ์ตูนอ่ะ การ์ตูนลึกลับ นักสืบจิ๋วโคนันก็ดูนะ
ส่วนเรื่องนาจาของจีนกับโกมินทร์ของไทยคล้ายกันก็อย่าไปคิดอะไรมากเลยค่ะ ไทยจีนพี่น้องกันค่ะอาจมาจากแหล่งเดียวกันค่ะ