นิทานชาดก..สุขวิหารีชาดก ว่าด้วยสุขอันเกิดจากการบรรพชา

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width=800 align=center bgColor=#ffffff border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top width=31>






</TD><TD vAlign=top width=780><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width=769 border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" background=../../../images/kal_titlebar_bg.gif border=0><TBODY><TR><TD align=left></TD><TD align=middle></TD><TD align=right></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top width=1></TD><TD vAlign=top align=middle><!-- #BeginEditable "content" -->

สุขจริงหนอ

ว่าด้วยสุขอันเกิดจากการบรรพชา​

<TABLE height=46 width="100%" border=1><TBODY><TR><TD bgColor=#00cc33 height=21>

<?XML:NAMESPACE PREFIX = O /><O></O>​

</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE width="100%" border=1><TBODY><TR><TD bgColor=#00cc33>[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif].....สมัยหนึ่ง พระเจ้าพรหมทัต ครองกรุงพาราณสี มีพราหมณ์ผู้หนึ่งชื่อ อุทิจจะ เป็นผู้ฉลาดปราดเปรื่องมาก เป็นที่นับถือยกย่อง มีลูกศิษย์มาก ได้พิจารณาเห็นโทษของการครองเรือน และเห็นอานิสงส์ของการออกบวช[/FONT]

<O></O>​

</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE width="100%" border=1><TBODY><TR><TD width="44%" bgColor=#00cc33>[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif]จึงนำทรัพย์ออกแจกจ่ายเป็นทาน[/FONT]

[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif]แล้วไปอยู่ในป่าหิมพานต์ บวชเป็นฤาษี[/FONT]
[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif]ฝึกสมาธิจนได้ฌานโลกีย์บรรลุสมาบัติ ๘[/FONT]
[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif]มีลูกศิษย์ ๕๐๐ คน เป็นบริวาร [/FONT]​

</TD><TD width="23%">

​

</TD><TD width="33%"></TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE height=0% width="100%" border=1><TBODY><TR><TD width="19%" height="100%">

<O></O>​

</TD><TD width="55%" bgColor=#00cc33>[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif]ในช่วงฤดูฝนไม่เหมาะแก่การเจริญภาวนา[/FONT]

[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif]ฤาษีอาจารย์จึงพาศิษย์เข้ามาพำนักในเมือง[/FONT]
[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif]พระเจ้ากรุงพาราณสี จึงพระราชทาน[/FONT]
[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif]พระราชอุทยานให้เป็นสถานที่บำเพ็ญภาวนา[/FONT]​

</TD><TD width="26%"></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE height=215 width="100%" border=1><TBODY><TR><TD vAlign=center width="38%" bgColor=#00cc33 height=211>

[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif]เมื่อสิ้นฤดูฝนพระเจ้าพาราณสี[/FONT]​

[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif]เห็นว่า พระฤาษีอาจารย์นั้น[/FONT]
[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif]ชราภาพมากแล้วจึงอาราธนา[/FONT]
[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif]ให้ท่านพำนักอยู่ต่อ ส่วนลูกศิษย์[/FONT]
[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif]ก็ให้กลับไปบำเพ็ญเพียร[/FONT]
[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif]ในป่าหิมพานต์กันเองตามลำพัง[/FONT]​

</TD><TD vAlign=center width="13%"></TD><TD vAlign=center width="28%"></TD><TD vAlign=center width="21%"></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE height=186 width="100%" border=1><TBODY><TR><TD width="20%" height=182>

​

</TD><TD width="61%" bgColor=#00cc33>[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif]วันหนึ่งศิษย์คนโตรู้สึกคิดถึงอาจารย์ [/FONT]

[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif]จึงเดินทางไปเยี่ยมเยียนอาจารย์[/FONT]​

</TD><TD width="19%" bgColor=#ffffff>[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif] [/FONT]


</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE height=250 width="100%" border=1><TBODY><TR><TD width="23%" height=246>


</TD><TD width="9%">[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif][/FONT]



</TD><TD width="68%" bgColor=#00cc33>[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif]ขณะศิษย์คนโตลงนอนในสำนักพระอาจารย์ [/FONT]

[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif]พระเจ้าพรหมทัตได้เสด็จมาถึงเพื่อ[/FONT]
[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif]กราบมนัสการฤาษีอาจารย์เช่นกัน [/FONT]​

</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE width="100%" border=1><TBODY><TR><TD width="31%" bgColor=#ffffff> </TD><TD width="47%" bgColor=#00cc33>

[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif]ฤาษีผู้เป็นศิษย์แม้จะเห็นพระเจ้าพรหมทัต[/FONT]​

[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif]ก็มิได้ลุกขึ้นทำการต้อนรับตามมารยาทอันดี[/FONT]
[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif]แต่ประการใด กลับนอนเฉยเสีย [/FONT]
[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif]ซ้ำยังเปล่งอุทานออกมาอีกว่า [/FONT]
[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif]" สุขจริงหนอ สุขจริงหนอ " [/FONT]​

</TD><TD width="22%"></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE height=260 width="100%" border=1><TBODY><TR><TD width="67%" bgColor=#00cc33 height=256>

[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif]พระเจ้าพรหมทัตทอดพระเนตรแล้ว[/FONT]​

[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif]รู้สึกขัดเคืองพระทัยจึงตรัสถามพระฤาษีอาจารย์ว่า [/FONT]​

</TD><TD width="6%">


</TD><TD width="27%">


</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE width="100%" border=1><TBODY><TR><TD width="16%" bgColor=#ffffff>


</TD><TD width="42%"></TD><TD width="42%"></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE width="100%" border=1><TBODY><TR><TD width="27%" bgColor=#ffffff></TD><TD width="24%">[FONT=MS Sans Serif, Tahoma, sans-serif][/FONT]


</TD><TD width="42%" bgColor=#00cc33>[FONT=Microsoft Sans Serif, MS Sans Serif, sans-serif]พระเจ้ากรุงพาราณสีสดับ[/FONT]

[FONT=Microsoft Sans Serif, MS Sans Serif, sans-serif]พระธรรมเทศนาด้วยใจที่[/FONT]
[FONT=Microsoft Sans Serif, MS Sans Serif, sans-serif]เบิกบานแช่มชื่น เข้าพระทัยแล้ว[/FONT]
[FONT=Microsoft Sans Serif, MS Sans Serif, sans-serif]ก็มิได้ถือโกรธดาบสผู้นั้น[/FONT]​

</TD><TD width="7%">


</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE width="100%" border=1><TBODY><TR><TD bgColor=#00cc33>

[FONT=Microsoft Sans Serif, MS Sans Serif, sans-serif]ดาบสผู้ศิษย์เองก็กราบลาพระอาจารย์กลับสู่ป่าหิมพานต์บำเพ็ญเพียรต่อไป ส่วนพระอาจารย์ได้พำนักอยู่ [/FONT]
[FONT=Microsoft Sans Serif, MS Sans Serif, sans-serif]ณ พระราชอุทยานจนสิ้นอายุขัยเมื่อละโลกไปแล้วได้ไปบังเกิดในพรหมโลก ด้วยอำนาจฌานสมาบัติ [/FONT]​

</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE height=0% width=770 border=1><TBODY><TR><TD width=760 bgColor=#339933 height="100%">


</TD></TR></TBODY></TABLE>

​

​

​

​

</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>​

ที่มา : หนังสือนิทานชาดก โดย พระภาวนาวิริยคุณ ​

 

สนุกดีจังเลย อยากออกบวชบ้างจัง
คุณสังขารไม่เที่ยงเอาการ์ตูนสนุกๆมาลงอีกนะกิมหยงชอบค่ะ