พิมสร

แม่ชีคะ หนูมีเรื่องอยากระบายและขอความช่วยเหลือหน่อยค่ะ
หนูไม่รู้จะเริ่มตรงใหนดี

เอาเป็นว่า ตั้งแต่แม่พาหนูไปทำงานบาร์ โดยที่หนูไม่รู้ว่าจะต้องเป็นอะไรแบบนั้น หนูหาเงินมาได้กี่บาทกี่สตางค์หนูให้แม่หมด จนนะวันนี้หนูไม่มีอะไรเลย เป็นเวลา 10 กว่าปีแล้วที่เป็นแบบนี้ หนูสร้างบ้านไว้แม่ก็ยกให้พี่สาวหมดทั้งสองหลัง และแม่ก็ไม่เคยถามว่า สบายดีมั้ยลูก เห็นหน้าก็มีแต่เงินๆๆๆ ให้เท่าใหร่ก็ไม่เคยพอ ลูกชายที่ไม่ได้เจอหน้าไป 10 กว่าปี ได้กลับมาอยู่กับ ทุกคนในครอบครัวไม่อยากให้รับมาอยู่กับหนู เค้ากลัวลูกหนูซึ่งอายุแค่ 13 ขวบมาปอกลอกหนู ทุกคนด่าว่าหนูไม่เชื่อฟังคำสั่ง หนูอายุ32 แล้วนะคะ ทำไมทุกคนต้องพยายามควบคุมชีวิตหนู ไม่ยอมปล่อยให้หนูคิดเองทำเอง ใช้เงินที่หามาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง ก็โดนด่าหาว่าไม่รู้จักเก็บเงิน ต้องให้เอาไปฝากเค้าไว้
หันหน้าหาใครไม่ได้เลย ถึงหนูจะอยู่กินสบายตอนนี้ แต่ไม่เคยสบายใจเลย พอหนูมีแฟนเป็นต่างชาติ แม่ก็บอกให้หนูเลิก ข้อหาผัวคนนี้จน โดยที่ไม่คิดว่าหนูมีความสุขที่ได้อยู่กับแฟนคนนี้ เค้าไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ กลับบ้านตรงเวลาทุกวัน ไม่ออกไปใหนโดยไม่มีหนูไปด้วย ที่สำคัญเราไม่เคยทะเลาะกันเลย
แค่เค้าผิดที่จน แต่หนูรู้อย่างหนึ่งคือ หนูหาแฟนแบบนี้ที่ใหนไม่ได้แล้ว
หากวันใดที่แฟนฟนูเป็นอะไรไป หนูจะฆ่าตัวตายตาม ในโลกนี้มีแค่เค้าคนเดียวที่เข้าใจหนู และรักหนูมากว่าใครๆ
หนูกับแฟนอยู่กันมา 10 กว่าปี บางวันต้องนั่งกินม่าม่ากัน เพราะแฟนทำงานได้เงินเดือนน้อย หนูก็อยู่อย่างประหยัด แต่ในวันนี้ เราสองคนสบายแล้ว แฟนทำงานในหน้าที่ที่ดีขึ้นกว่าเดิม
แต่สิ่งที่หนูไม่มีความสุขคือ ครอบครัวตราหน้าว่า หนูเอาลูก เอาผัวมากว่า แม่ และพี่น้อง หนูเนรคุณ
แปลกดีเหมือนกันนะคะ ส่งเงินให้แม่ใช้ไม่เคยขาด ลมหายใจเข้าออกกลัวแต่แม่ลำบาก แต่วันนี้ หลายสิ่งหลายอย่างที่แม่กับพี่ๆทำกับหนู ทียังพูดออกมาไม่หมด มันเจ็บเหลือเกิน
หากวันใดที่ไม่มีแฟนอยู่แล้ว หนูขอให้แม่ชี อุทิศบุญส่วนกุศลให้หนูบ้างนะคะ หนูไม่มีใครแล้วจริงๆ