การฝึกสมาธิที่ถูกต้องตามหลัก พุทธวจน..

งง เต๊ก

สัญญาเที่ยง ไม่เที่ยง ตอบไม่ได้

กายในกาย หากเห็น ธาตุ อารมณ์ปรมัตถ์ ไม่มีหรอก จะบ่นว่า ไม่ว่างทำสมาธิ
เขามีแต่จะออกแนว ขยันทำฌาณ แกะแทบไม่หลุด

ยกสัญญามา พินา อันนี้ถูกจริตก่า แต่กลับ มะตอบ คำถาม

 

เด็กอนุบาลก็ตอบได้ครับ สัพเพธรรมมาอนัตตา ธรรมทั้งปวงไม่เที่ยง



ขอร้องนะครับ การที่ผมวิจารณ์สายดูจิต อย่ามาทำของขึ้นไล่บี้ผมครับ

ผมคุยกับคุณ วรณิ เขาเข้าใจดี ว่าผมทำได้แบบไหน และผมก็เคยเอามาพูดแล้วว่าปัญญาผมหายไป เพราะไม่ได้ทำสมาธิต่อ


คุณ นิวรณ์ จะเลี้ยงผมไหมครับ เงินกินเงินใช้ในแต่ละวัน ผมต้องทำมาหากินนะครับ ธรรมปฏิบัติได้เท่าที่มีเวลาครับ


ขอร้องครับ อย่าเถียงแบบเด็กๆ ผมเห็นว่ามันจะเริ่มบานปลาย ผมเลยอยากเป็นฝ่ายยุติก่อน เพราะบางทีคุณก็จะเอาแต่ชนะ


ขอบายครับ

 

กลุ้มเลย

ก็คุณ ยกมาเอง ขณะกินข้าว คุณทำกรรมฐานได้

เราก็แค่บอกว่า ไปได้ไกลกว่านั้น กินข้าวอยู่นี่แหละ

คุณก็ไปอ้าง ทำงาน ทำการ เดี๋ยวไม่มีเวลากินข้าว ทำกรรมฐาน

ไม่เอาอย่าง คุณ อิกกาบอท เครน ( 4ม้า ) ขานั้น พอบอกว่า ถ่ายทุกข์
ก็ทำสมาธิได้ พี่แก เลยเดินไป แค่จะไปยิงกระต่าย กลับมา ขนลุกซู่
ภาวนาสนุกสนาน เล่ากันให้บันเทิงแก่ สหธรรมิก ภายใตบรรยากาศ
"คิดว่าทะเลาะกัน"

 

ในสมัย พุทธกาล มี พระท่านนึง เก่งมรณะสติ พร้อมกับ กินข้าว

ชื่อ พระโสณะ

ท่านไปบิณฑบาตร กลับมายังไม่ถึง วัด กลัวไม่มีเวลากินข้าว หรือ
อย่างไรไม่ทราบ ท่านเลยแวะกลางทาง กินข้าวใต้ร่มไม้ ริมสระ ดูนกกระยางกินปลา

กินไปคำนึง ก็ พูด " นกกระยางกินปลา "

พระหลายท่านเห็น ก็เอาไปฟ้องพระพุทธเจ้า ท่าจะเป็น เดียรถีย์ปลอมเข้า
มาหาอาชีพ กินข้าวฟรี

พระพุทธองค์ ตรัสบอกว่า อย่าปรามาส พระอริยเจ้า ท่านสำเร็จแล้ว ขณะ
กินข้าวดูนกกระยางกินปลา ด้วยพิจารณา มรณะสติ ธาตุไหลเข้าไหลออก

พอพระโสณะกลับมาถึง ก็เรียกมาถาม

" สัญญา เที่ยงหรือไม่เที่ยง ฯลฯ "

ภิกษุได้ยิน ก็ ขนหัวตั้ง ที่ปรามาส พระอริยะ

 

พี่จอน..ทำเล่นๆอย่ามาทำเลยครับ ไมไ่ด้ประโยชน์ครับ

 

ไม่ได้ให้ ทำเล่นๆนาฮับ ต้องเอาไปลองทำดูเอง
ถ้าทำได้มันจะค่อยๆเป็นกลางมากขึ้นฮับ

บาลีก็ สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง
ไม่ว่าหยาบ กลาง ละเอียด
รู้ไปตามที่มันเป็น ต่อสังขารทั้งหลาย ด้วยใจที่เป็นกลาง

 

อ้อ..ขอโทษทีครับ อาจเขียนไม่ชัดเลยทำให้เข้าใจคลาดเคลื่อนไป แค่เปลือกนั่นหมายถึง ถ้ามัวแต่คิดว่าเป็นการเกทับกัน นั่นแหละครับแค่เปลือก อุตส่าห์แยกย่อหน้าไว้แล้วเชียว ก็ยังพลาดจนได้ ภาษาพาจนใจ แต่ก็ดีครับ มีอะไรให้ดูกัน คือ คุณเห็นจิตคุณเกิดไหมอ่ะครับ ตอนเห็นประโยคที่ว่า แค่เปลือก นั่นน่ะครับ ถามเฉยๆหรอก แค่ชวนสังเกตครับ

ไม่ต้องละเอียดขนาดนั้นก็ได้ครับ อันนั้นแทบจะไม่ต้องคิดเลย มันรู้โดยอัตโนมัติอยู่แล้ว กระทบปั๊บสัญญา สังขารทำงาน ปรุงเป็นพอใจไม่พอใจ

(เรื่องรู้ผัสสะเป็นเหตุนั่น ผมรู้มาตั้งแต่ปี 2533 ตอนนั้นยังบวชอยู่ แจ้งมาตั้งแต่ลมหายใจเลย นั่งดูอารมณ์มันจะโผล่ตอนไหน ยังไง ปรากฏว่ามาจากลมหายใจ คิดไม่ถึงมาก่อนเหมือนกัน ตอนนั้นมีอึ้ง ลมหายใจหนักเบา เคยหายใจแบบนี้ที่ไหน สัญญาจำอารมณ์จากลมหายใจนั้นได้ แล้วมาปรุงแต่งต่ออีกที ตอนนั้นทำให้เข้าใจว่าไม่มีใครทำทุกข์ให้เรา มีแต่เราทำตัวเราเองทั้งนั้น คลับคล้ายคลับคลาว่าผมเคยโพสต์ไว้ที่นี่แล้วเหมือนกัน ทีนี้พอเวลาจิตเกิด จึงมักจะชอบทวนกระแสไปทำความเข้าใจเหตุของการกระทบ กระทบอะไรแล้วเป็นยังไง ศึกษามาแบบนั้นก่อนแล้ว

แล้วก็มีวิธีสลายอารมณ์ตนเอง คือทำให้มันหายเดี๋ยวนั้น คือพออารมณ์เกิดก็แค่รู้อารมณ์ แล้วกำหนดรู้ในอาการไป เช่น ถ้ามันคิด คิดก็สักแต่ว่าคิด ถ้ารู้มาที่ลมหายใจ เห็นการหายใจ ก็คิดในใจว่า หายใจก็สักแต่ว่าหายใจ ร้อนก็สักแต่ว่าร้อน ปรุงสักแต่ว่าปรุง รู้สักแต่ว่ารู้ อาการก็สักแต่ว่าอาการ พออาการถูกกำหนดตามจริงที่เป็นอารมณ์ก็ดับ ปกติเลย ใหม่ๆ ตื่นเต้นใหญ่ นั่นหลังสึกสิกขาลาเพศมาแล้ว)

ดังนั้นความสงสัยตรงนี้ไม่มีอยู่แล้ว ไม่ติดใจ เพราะมันก็ลูปเดิมๆ สติเกิดรู้ความกระเพื่อมจนชิน ตัดกระแสๆ ไปจนกระทั่งวันหนึ่งมันอิ่มโน่นแหนะ แล้วมันจึงคลายออกมายอมรับความจริง รู้โลกตามความเป็นจริง จริงๆ จะว่าไปแล้วมันเป็นการเจริญสมถะอย่างหนึ่งนั่นเอง เจริญไปจนกระทั่งจิตมันพอของมันเอง ไม่รู้นะเหตุปัจจัย วาสนามันมาแบบนั้น เกิดการยอมรับความจริงขึ้นมา พอใจที่จะเรียนรู้โลกตามความเป็นจริงขึ้นมาเอง จากตรึงก็มาคลาย คลายเอง

และผมไม่ใช่สายดูจิตหลวงพ่อปราโมชโดยตรง แต่ก็เคยได้ปฏิบัติตามแนวทางท่านมาก่อนบ้าง ประมาณ 2-3 เดือน มีคนเอาซีดีมาให้ฟัง ก็ปฏิบัติตาม แล้วรู้สึกว่ามันลอยๆ รู้อะไรก็รู้เฉยๆ ไปไม่เป็น ตอนนั้นรู้สึกใจมันเลือดเย็น คิดไปว่านี่ถ้าจะฆ่าใครก็คงจะฆ่าได้ ใจมันรู้เฉยๆ ไม่มีใครแนะนำต่อให้ ก็เลยมาฝึกทางนี้ ฝึกไปฝึกมาเลยมารู้ถึงคลื่นที่กลางอกนี่แทน ซึ่งมันก็มั่นคงไปอีกแบบ

สรุปผมเล่นมาหมดแล้วน่ะครับ เหลือแต่ฌานทำไม่เป็นจริงๆ ได้แค่เฉียดๆ จากที่คนอื่นเขาบอก ใจมุ่งออกจากทุกข์มากกว่าอย่างอื่น

เรื่องอื่นๆ ก็ช่างมันเถอะ ผมไม่ถือคุณหรอก ผมแค่เล่าประสบการณ์ให้ฟังบ้าง ไม่ได้โอ่หรอก แค่นี้คนอื่นเขาหัวเราะตาย คนเก่งกว่าผมมีเยอะ แต่ผมเลือกออกจากทุกข์ดีกว่านะ

 

เกรงว่า ถ้ารู้สึกไม่เบื่อหน่าย ไม่รู้สึกคลายกำหนัด เกรงว่าอ.ทั้งหลายอาจจะเลี้ยวผิดแยกนะขอรับ

 

มันยัง รู้ไม่ถึง ฐานจิต นะฮับพี่ที

ทีนี้

จะเอา มุขนัยไหน เลือกเอา เอาแบบ ขาจอน ไม่ต้องเห็นยิบยับ
ก็ยังรู้ว่า ภาวนาอยู่ ไร้กระบวนท่า หมดวิภวตัณหายิ๊บๆยับๆ(มุขนัยหลวงพ่อลี)

หรือจะ หาอะไรมาทำเล่นๆ กรรมฐานเก่าๆ ที่เคยเห็นว่า ตนเก่งในทางนั้น
ตอนนี้ไม่เอา อะไรแบบนี้ ลองเอามา ทำเบย

ขยันยิ๊บๆแย๊บๆ แต่มันขี้เกียจ มีจริงๆ น๊า

กิเลสมันขยันออกหน้าออกตา ฮิวววววววววส์

 

อันไหนเป็นคุณ ผมใช้หมดแหละครับ ในแง่ของความไม่ประมาท ยกของเก่ามาให้เขาดูเฉยๆ ไม่ใช่ว่า ไม่เคย เพื่อให้รู้ว่าทำไมถึงทำอย่างนั้นๆๆ ก็เพราะเหตุปัจจัยมันมีมาอย่างนี้ ๆๆ เป็นการชี้แจงให้เขาเห็นที่มาที่ไป ที่เหลือแล้วแต่เขาแหละครับ

 

เอ่อ........คือว่า คนเดียวกันฮะ ประชดใช่ไหม?


วันนี้ไม่มีรมณ์เล่นมุขฮะ
ตอบรวมๆเลยนะฮะ สัญญาไม่เที่ยงก็งั้นๆแหละฮะ ถ้าไม่มีสมาธิมาช่วย พินาแบบไม่มีสมาธิก็ดีฮะ ดีในแบบจิตสะสมแต้ม แต่ท้ายที่สุดยังไงก็ต้องพึ่งสมาธิ ถึงจะมีกำลังเอาที่เคยสะสมแต้มตอนที่ไม่มีสมาธิมารวมคะแนน

ถึงแนะนำคนอื่น ว่าขยันสะสมแต้มไปหลายๆกอง เดี๋ยววันนึงจิตมีสมาธิขึ้นมาเมื่อไร

"เกมส์มันจะนับคะแนนรวมแบบ"คอมโบ"ให้ทันที"

 

อย่าไปเอา ปัจจงปัจจัย มากล่าว จิฮับ นั่นมัน ธรรมเมา เมาอดีต ยิ่งยก ก็ยิ่งเมา

เวลาผม จิ้ม พี่ทีก็ทราบ รสอยู่ ผมจิ้ม เอาตรงนี้ เดี๋ยวนี้

มี ฝีไม้ลายมือภาวนามายังไง งัดที่วางที่จิตเลย

แล้วจะเห็น คนขี้เกียจ มันอยู่ตรงนี้ ไม่ได้ รู้ปัจจัยอะไรเลย แม้แต่นิดเดียว

 

ก็เนี่ยะ ถึงได้ถาม

คุณบอกว่า ปัญญาดับ แล้ว สัญญาเกิดทีหลัง เอาสัญญาไปทำกรรมฐานต่อ

ผมก็เลยต้องถามไปตรงๆ สัญญา เที่ยง หรือไม่เที่ยง

ถ้า คุณตอบว่าไม่เที่ยง

แล้ว ปัญญาดับไปแล้ว คุณไปคว้าอะไรมาทำ หละนั่น

ถามเนี่ยะ ให้ตอบ

ถ้า ถูก มันจะตอบได้

ถ้าไม่ ถูก ก็คิดว่า ผมตีรวน เอาชนะ ...อะไรแบบนี้ก็ไม่
ต้องเสวนา จิฮับ ปัญญาดับก็คว้าสัญญามาเลย ก็สิ้นเรื่อง

 

เริ่มนับ 1 ใหม่ไง ทำเหมือนคนอื่น ไม่เห็นยาก ไม่เห็นเสียดาย
เพราะรู้แล้ว ถ้าเราทำให้เกิดอีกมันต้องทำยังไง
ได้เปรียบกว่าคนอื่นด้วย จะว่าไปแล้วอนะ อืม........

ยังไม่สามารถไปบวช สละทางโลกได้ 100 % ก็ต้องทำใจรับสภาวะแบบนี้ไป

แค่ตั้งเป้าหมายไว้ ว่าห้ามตาย ก่อนถึงเป้า ดีซะอีก รู้เป้าหมายชีวิต(แต่ถ้าตายก่อนก็ซวยไป)

"รู้แล้วว่าเกิดมาทำไม" ได้คำตอบมานานละ


อย่าไปซี อย่าไปซี ห้างหุ้นส่วนโกเต๊กจำกัดได้กล่าวไว้

 

อย่าหาว่า ผมแกว่งเปลยวน หน่า ฮับ

คือ มันไม่ใช่ !!

คนที่ทำมรณะสติ มีเหรอฮับ จะมีอารมณ์ ยังมะตาย
แถมไป กลัวอนาคต ที่มัน ดับไปแล้ว

เนี่ยะ ปัญญามันดับไปแล้ว พี่ไปคว้าสัญญาขึ้นมา

ผมก็จำเป็นอยู่เองที่จะถามเป็น คำรบสุดท้าย สัญญาเที่ยง หรือไม่เที่ยง

ตอบอะไรมา ผมมะ สนคำตอบแล้วนะฮับ คุงพี่ต้องเอาไป วิจัย เอาเอง


มรณะสติ จริงๆ นี่ อย่างน้อยจะได้แบบ หลวงพ่อโต ฮับ

ท่าน รู้ วัน เวลา น. เลยว่า จะ มรณะภาพตอนไหน ก่อนหน้านั้น
ท่านใช้เวลาให้คุ้มสุดๆ นั่งเทศนาบรธรรมาส พอจบกัณฑ์ ก็
มรณะกาลพอดิบพอดี

 

พี่ฮะ อารมณ์สัมมายังไม่เกิดฮะ ณ ตอนนี้


จิตเป็นปุถุชนฮะ ปกติฮะ มีไหล มีทัน มีรู้ มีหลง ธรรมดาฮะ


จะไม่ด่าว่าตีรวนได้ไงฮะ พี่เล่นเอาจิตพระอรหันต์มาคุยกับผม




เด๋ววันไหนทำสมาธิ จิตมันก็อีกแบบหนึ่งฮะ เป็นจิตที่รู้เท่าทันฮะ ถ้าทำสมาธิหลายๆวันติดกัน


แบบนี้แหละฮะ ถึงบอก "แม่ไม่เข้าใจดาว"!!!!!

 

ฮึย หลวงพ่อโต คนเขา รือกันว่า ท่านเป็น พุทธภูมิ

ถ้าเป็น พุทธภูมิ นี่ก็เหมือน ฆราวาส ธรรมดาๆ กิเลสไม่ตัด
สักตัวมีแต่รำงับ ไม่ต้องไปพูดถึง สังโยชน์

ลอง ภาวนาใหม่ จิฮับ

มรณะสติ มีเหรอ จะปรารภ " ตายก่อนก็ซวยไป "

มรณะสติพุทธ ตัดห่วง นอนนิ่งๆ จมดินลงไปดื้อๆ
แนบสนิทดีๆ เขาไปเคาะ ประตูเหล็กหนาๆ เล่นกัน
ซะส่วนใหญ่

พอกลับมา เหมือนไม่เกิดไปด้วย อันนี้ ต้องระลึกลมหายใจสู้
ห้ามทิ้ง [ เป็นพระ ทิ้งการระลึกลม นี่ อาบัติ เลยนะ ]



ปล. เสวนากับ " ศิษย์โง่ (ชื่อสมาชิก นะฮับ ไม่ได้ นับ ศิษย์ ครู อาจง อาจาน)"

ปล. เสวนากับ " ศิษย์โง่" มาก็พอสมควรแก่เหตุ และ กราบลา ฮับ

 

โอเคครับ จะระมัดระวังเรื่องการหยิบคำมาใช้ให้มากขึ้น

 

ลือนู่น ลือนี่ ลือนั่น ตื่นมงคลฮะ แล้วก็เอาความเชื่อบ้าๆบอๆ มาตัดสินเทียบกับธรรม

ไม่ดูตลกไปหน่อยหรือฮะ

ผมพูดให้ดูอ่อนน้อมถ่อมตนครับ บอกแล้วจิตปัจจุบัน นิวรณ์เต็มเหนี่ยว สติสตัง มีบ้าง ไม่มีบ้าง บ้าๆบอๆ ภาวนาไปตามยถากรรม

อย่าจับผิดคำพูดมากนักเลยฮะ


พี่เล่นเอาจิตอรหันต์มาคุยกับปุถุชน แล้วบอก เฮ่ย เอ็งผิด เอ็งต้องมีสติรู้ความตายทุกลมหายใจแบบพระพุทธเจ้า
อานนท์ เอ็งยังใช้ไม่ได้ เอ็งคิดถึงความตายแค่วันละ 7 ครั้ง


แล้วตรูผิดตรงไหนว้าาาา ตรูสติปัญญายังด้อยกว่าพระอานนท์ด้วยซ้ำ


สมควรแก่เหตุเช่นกัน

กราบลา