การสืบทายาทผีกะ

เรื่องราวของ :ผีกะ
แหล่งข้อมูลจาก ชาวบ้านตำบนแม่นาวาง อำเภอแม่อาย จังหวัดเชียงใหม่
เรื่องสยองขวัญ ผีกะ คือ อะไร

ลักษณะ : เป็นวิญาณที่คนนำมาเลี้ยงไว้ในหม้อ
ห่อด้วยผ้าขาว และจะถูกส่ง ตกถอดมาสู่ลูกหลาน
เสมือนเป็นมรดกชิ้นหนึ่ง แต่ถ้าไม่มีลูกหลานคนใดเหลือให้สืบทอดแล้ว
จะเก็บเอาสิ่งของ แก้ว แหวน เงิน ทอง ของมีค่า
ฝังไว้ใต้ ดินบริเวณบ้าน ถ้ามีผู้ใดขุดพบแล้วนำไปเป็นของตนเอง
คนนั้นก็จะต้องเป็น เจ้าของผีกะคนต่อไป

ผีกะ จะมีนิสัยอาฆาตแค้น คนที่ทำให้มันอับอาย
ถ้าคนๆนั้นดวงตกเมื่อไร มันก็จะกลับไปแก้แค้นทันที
อาหาร : ผีกะชอบกินของสด ของคาว ทั้งของคนและสัตว์
เรื่องเล่า : ผีกะ มัก จะชอบทำร้ายคนที่ดวงตก ขวัญอ่อน
ชอบทำร้ายเด็ก และทำร้ายคนที่มันหรือเจ้าของไม่ชอบ

การออกไปทำร้ายคนของผีกะนั้น จะมี อยู่ 2 สาเหตุ คือ
1. เจ้าของสั่งให้ไปทำร้าย
2. เจ้าของเลี้ยงไม่ดี
ผีกะจึงออกไปทำร้ายคนอื่น เพื่อให้เจ้าของอับอายขายหน้า
การ ทำร้ายของผีกะนั้น อาจจะเข้าฝันคนที่มันต้องการจะทำร้าย
ในความฝันนั้นผี กะจะเป็นหมาดำและจะเข้ามาทำร้ายเราในความฝัน
ถ้าเราสู้มันในความฝันไม่ไหวก็จะชักตายทันที
อีกวิธีในการทำร้ายของผีกะ จะเข้าคนที่ดวงตก ขวัญ อ่อน
หรือเด็ก โดยการเข้าสิง ถ้าไม่มีใครมาปราบผีกะ
คนๆนั้นก็จะตายทันทีเช่นกัน

คนสมัยก่อนเล่าว่า ก่อนที่ผีกะจะออกจากร่าง
ชาวบ้านที่มาเห็นจะเอา เตี่ยวหม้อนึ่ง
(ผ้าที่ใช้พันรอบรอยต่อ ระหว่างหม้อนึ่งกับไหนึ่งข้าว ของชาวเหนือ)
พันคอไม่ให้มันออกร่างแล้ว ขู่ให้ผีกะบอกชื่อคนที่เป็นเจ้าของ

วิธีการปราบผีกะที่เข้าสิงร่างคน เท่าที่รู้มามีอยู่ 2 วิธี คือ

1. ผู้มีคาถาอาคม จะขู่ ให้ผีกะ บอกชื่อ จะถามสาเหตุที่มาทำร้ายคน
และไล่ให้ออกจากร่างไป ถ้าผีกะไม่ ยอมออกจากร่าง
ผู้ที่มีคาถาอาคม จะใช้กะลามะพร้าวหรือหม้อแกง
สวมศีรษะ คนที่ถูกเข้าสิง แล้วท่องคาถา
เอามีดขูดกะลามะพร้าว รือหม้อแกง
เมื่อ ผีกะออกไปแล้ว รุ่งเช้า ผมคนที่เป็นเจ้าของผีกะ
ก็จะร่วงตามมีดที่ผู้มี คาถานั้นขูดกะลามะพร้าว
หรือหม้อแกงไว้ ฉะนั้นชาวบ้านก็จะรู้ได้เลยว่าคน
ที่ผมร่วงนั้นเป็นเจ้าของผีกะจริงๆ

2. ถ้าผีกะไม่ยอมออก จากร่างผู้ที่มีคาถาอาคม
เป่าพริกแห้งที่ตำแล้ว ใส่ตาคนที่ถูกผีกะเข้า สิง
เมื่อผีกะออกจากร่างแล้ว รุ่งเช้า คนที่เป็นเจ้าของผีกะนั้นก็จะตาแดง
จนไม่กล้าออกไปข้างนอกบ้าน
หลังจากนั้นผู้ที่มีคาถาอาคม จะต้องป้องกันตัวเอง
และลูกหลาน โดยจะใช้คาถา ต่อ 7 ตัว
มัดคอลูกหลานไว้ เพื่อที่จะไม่ให้ผีกะทำอันตรายไม่ได้

 

คนสุโขทัยผวา! 'ผีกะ'ในร่างหญิงสาว อาละวาดลักกินไก่สด
โดย ไทยรัฐออนไลน์ 30 ม.ค. 2556 13:21

ชาวบ้านทุ่งเสลี่ยม สุโขทัย ผวาผีกะหน้าตาคล้ายหญิงสาว
ออกอาละวาดกัดกินไก่ในเวลากลางคืน
จัดเวรยามเฝ้าระวังสัตว์เลี้ยงในบ้าน
เพราะแค่คืนเดียวไก่ถูกกินมากถึง 4 ตัว บางตัวคอขาด
ถูกกัดก้นกินเครื่องในสดๆ...

เมื่อวันที่ 30 ม.ค.2556 ผู้สื่อข่าวได้รับแจ้งจากชาวบ้าน
บ้านโป่งฝาง ต.กลางดง อ.ทุ่งเสลี่ยม จ.สุโขทัย
ว่าขณะนี้เกิดความหวาดกลัวผีกะในพื้นที่เป็นอย่างมาก
เพราะในช่วงระยะหลังมานี้มีคนแปลกหน้าเข้ามาในหมู่บ้าน
และในแต่ละบ้านมีไก่ตายบ้านละตัว สองตัว

จนล่าสุดมีการลือว่า มีผู้พบเห็นเงาตะคุ่มคล้ายคน
เป็นหญิงสาวมาขโมยกินไก่ที่เลี้ยงไว้ถึง 4 ตัว ในคืนเดียว

ขณะที่นางวิน สกุลรัตน์ คุณยายวัย 64 ปี
อยู่บ้านเลขที่ 33 หม่ 4 บ้านโป่งฝาง ต.กลางดง
อ.ทุ่งเสลี่ยม ยืนยันว่า กระแสข่าว
ที่ชาวบ้านกลัวผีกะนั้นเป็นเรื่องจริง
และเชื่อว่าในหมู่บ้านมีผีกะจริง
ซึ่งจะเป็นวิญญาณที่อยู่ในร่างคน ซึ่งคนๆ
นั้นจะรู้ตัวเองดีว่า มีผีกะอยู่กับตัว
ซึ่งต้องปิดเป็นความลับ ไม่บอกกับใคร
โดยผีกะจะชอบกินของสกปรก หรือเครื่องในไก่แบบสด
กบ และเขียด เมื่อผีกะออกหากินในกลางดึก
มักถูกชาวบ้านเห็นหน้า จึงรู้ว่าใครเป็นผีกะ

ดังนั้นเมื่อมีชาวบ้านคนใดจะปองร้ายผีกะ
หรือต่อว่าผีกะ จะทำให้ผีกะคับแค้นใจ
และเข้าสิงชาวบ้านคนนั้น
ส่วนไก่ที่ถูกกัดกินจะถูกกัดบริเวณก้นเพื่อกินเครื่องใน
บางตัวคอขาดหายไปในลักษณะถูกขบกัด
ซึ่งยืนยันว่าเป็นฝีมือของผีกะอย่างแน่นอน

คุณยายวัย 64 ปี ยังเล่าอีกว่า
มีวันหนึ่งมองลอดช่องไม้ขัดฝาบ้าน
เห็นเงาคล้ายหญิงสาวกำลังจับไก่ แต่พอตะโกนเรียกคนในบ้าน
ภาพนั้นกลับกลายเป็นหมาดำ วิ่งหายไปในความมืด
เหมือนเช่นที่ผู้เฒ่าผู้แก่เคยเล่าให้ฟัง
ซึ่งล่าสุดชาวบ้านถึงกับต้องนำใบหนาดมาแขวนไว้
เพราะมีความเชื่อว่าใบหนาดจะช่วยปกป้องตนเองจากผีกะได้
อีกทั้งมีการพูดคุยกันว่าคนที่คิดว่าเป็นผีกะนั้น
ได้มาคุยกับเพื่อนบ้าน ถามว่าบ้านไหนมีไก่อ่อนบ้าง
จากนั้นไก่ในแต่ละบ้านได้ถูกกัดกินต่อเนื่องกว่า 1 สัปดาห์
โดยจะเกิดกับบ้านที่ผู้ชายไม่อยู่ และมีผู้หญิงเฝ้าบ้านเท่านั้น
จนเกิดการวิพากษ์วิจารณ์และวางมาตรการ
ป้องกันมีการเฝ้าเวรยาม และระวังสัตว์เลี้ยงที่อยู่ตามบ้าน

 

ตอนเป็นเด็กสัก 17 แยมก็มีเพื่อนเป็นผีกะคะ
กลางวันดูเฉย ๆ
แต่กลางคืนนิจะหล่อออร่าจับ
ได้ยินว่าเค้าเป็นทายาท แต่จริงหรือเปล่าไม่รู้ นะคะ เพราะได้ยินว่า
ผีกะเป็นผู้หญิง ไม่มีผู้ชาย

 

ผีกะสามารถสืบทอดได้ทั้งชายและหญิงค่ะ
เพราะเป็นทายาทของผู้เป็นเจ้าของผี
คุณยายฉันเคยเล่าให้ฟังเหมือนกันค่ะ

 

คุณยายฉันเคยเล่าว่า
สมัยก่อนคนที่ทำมาค้าขาย
ทอผ้าไหมจะเลี้ยงผีกะ
ให้ช่วยในการทำมาหากิน

หากเลี้ยงไม่ดีผีกะก็จะไปทำร้าย
หรือเข้าสิงร่างคนที่จิตอ่อน
คุณยายอยู่ที่บ้านสวน
มักจะโดนเข้าสิงอยู่บ่อยๆ

คุณตาก็ต้องคอยไล่ด้วยการร่ายมนต์
อยู่บ่อยๆและให้คล้องสายสิณย์
คุณตาจะเป็นผู้ที่มีคาถาไว้ป้องกัน
เพราะคุณตาเป็นตำรวจ
ก็จะมีวิชาคงกระพันและเหล็กไหล

 

ง่อววววว...กลัวตอนนี้จะทันมั้ยเนี่ยย

 

ขอบคุณสำหรับข้อมูลค่ะ
----------------------------------------------------------

สมัคร gclub

 

น่าจะเป็นภูมิภูตอสูรกาย เวอร์ชั่นที่มีรูปแบบ
คือถูกเลี้ยงถูกบังคับ ด้วยพิธีการอย่างใดอย่างหนึ่ง
เอกลักษณะ แปลงกายจะเป็นหมาดำหน้าตาดูดุๆ.
และมีตะขาบตัวป้อมๆกว้างๆแต่ยาวเหมือนตะขาบอ้วน
มีที่เป็นหมาดำที่เป็นเองก็มี พวกนี้จะหน้าตานิ่งๆ
เห็นได้ตามวัดอย่างนี้ไม่เป็นไรครับ
ส่วนพวกหน้าดุ กับตะขาบอ้วน
พวกหมอผี หมอธรรมนิสัยไม่ดีชอบเลี้ยงไว้
ส่งไปทำร้ายคน. ยังมีแบบผีเสื้อสีน้ำตาลปนดำ
ตัวใหญ่พวกนี้จะเป็นแผนกสายลับ
ส่วนจะเรียกว่าอะไรแล้วแต่พื้นที่
แต่จะประมานที่เล่าๆให้ฟังครับ

 

ฉันมีเพื่อนรุ่นพี่ที่สนิทกันอยู่รัฐเดียวกับฉัน (Wisconsin)
เธอเป็นคนพื้นเพจังหวัดอุดรธานี
เธอเล่าว่าพี่สาวแม่ของเธอ(ป้า) มีอาชีพค้าขายผ้าไหม
ซึ่งป้าของเธอได้เลี้ยงผีไว้ ให้คอยช่วยในการขายผ้าไหม
กิจการของป้าเธอเจริญรุ่งเรืองมาก
จนสามารถเปิดร้านได้อย่างใหญ่โต

จนทุกวันนี้ป้าของเธอก็ยังดูแลผีที่เลี้ยง
เป็นอย่างดี ทุกวันจะต้องตั้งเครื่องเซ่น
ให้ผีโดยมี หมูดิบ ไก่ดิบ เหล้า
ผลไม้ และหมากพลู

 

เพื่อนรุ่นพี่คนนี้เล่าให้ฉันฟังว่า
คืนหนึ่งเธอฝันเห็นป้าของเธอ
ในฝันป้าของเธอถือผะอบไม้มาบอก
กับเธอว่าป้ามีของจะให้
และอยากให้ดูแลให้ดี

ป้าของเธอแต่งงานแต่ไม่มีลูก
และเป็นหม้ายเนื่องจากสามีเสียชีวิต
จากการป่วย ในฝันเธอตอบปฏิเสธ
ที่จะรับ แล้วเธอก็ตื่นจากฝัน
พร้อมทั้งปฎิบัติธรรมอย่างสมำ่เสมอ
เพื่อให้ห่างไกลจากพลังด้านมืด

 

ทำไมอ่านหนังสือบางเล่ม เขาว่าผีกะเป็นม้าผี น่าจะแถวเหนือ บางทีเป็นม้าครึ่งคน บางทีก็ม้าเต็มตัว
ส่วนผีกะที่เล่านี้ เหมือนปอบ ยังไงคะเนี่ย

 

อาจจะเป็นที่แต่ละท้องถิ่นเรียกไม่เหมือนกันมั้งค่ะ

 

ดิฉันเป็นคนรุ่นหลังที่ได้รับฟังคำบอกเล่า
จากผู้เฒ่าผู้แก่และคนรู้จักอีกทีค่ะ
แหล่งข้อมูลมาจากหลายที่
ซึ่งบางพื้นที่ก็เรียกชื่อต่างกันไป

 

เกี่ยวกับ ผีม้า หรือ ผีม้าบ้อง เคยอ่านจากเรื่องราวผ่านหนังสือ คสคส. มีคนมาแชร์ประสบการณ์ให้ฟัง เป็นสัมภเวสี ทางภาคเหนือ
(ส่วนตัวก็เป็นคนภาคเหนือ) แต่ยังไม่เคยได้ยินหรือได้ฟังเพราะไม่ค่อยมีคนได้พบปะมากนัก จนได้มาอ่านประสบการณ์
ที่คนอื่นมาเล่าบอกต่ออีกที ลักษณะของ ผีม้าบ้อง ช่วงลำตัวด้านบนจะคน เพศชาย จากเอวลงไปจะเป็นลักษณะลำตัวเป็นม้า

ผีม้าบ้อง เป็นผีแขนงหนึ่งที่แยกออกมาจาก ผีกะ อาจเพราะเป็นเพศชาย ด้วยกระมัง มักชอบออกมาข้างคืนเดือนแรม หรือคืนวันพระ
ออกมาหากินของเน่า ของเสีย หรือของคาว โดยส่วนมากบ้านต่างจังหวัด สมัยนั้นจะเป็นบ้านไม้ยกพื้นสูง บ้านไหนที่ล้างของ
คาวของเสีย ลงพื้น ตกดึก ผีม้าบ้อง ก็จะมาหากินของคาว ของเสีย ที่ตกลงมา

เมื่อได้อ่านเรื่องราวเกี่ยวกับ ผีม้าบ้อง แล้วทำให้นึกถึงเรื่องของน้องสาวคุณแม่ (น้าสาว) บ้านของน้า จะอยู่ถัดจากหลังบ้านเรา ปลูก
ในรั้วเดียวกัน สมัยก่อนรั้วบ้านทางภาคเหนือหรือ ต่างจังหวัดจะเป็นรั้วไม้ไผ่ที่สานกัน หลังบ้านของคุณน้า จะติดกับ ถนนตรอก
เล็กๆ และห้องน้ำจะอยู่แยกออกจากตัวบ้าน ดึกสงัดคืนเดือนมืดลุกไปทำธุระส่วนตัว ระหว่างนั้นทำกิจได้ยินเสียง ดัง กึก กึก กึกๆ
วิ่งมาแต่ไกลกำลังใกล้เข้ามาทุกที จึงแอบส่องผ่านฝา ออกไปสิ่งที่เห็นเป็น เงาดำทะมึนแต่พอเห็นได้ว่าเป็นรูปร่าง เป็นแบบได
เป็นรูปม้า วิ่งผ่านไปอย่างเร็ว ขานี่แทบทรุดทรงในห้องน้ำ ยังดีที่ประคองสติ รีบกลับเข้าบ้านได้ แต่ตอนนั้นเรายังเด็กจึงไม่ได้สนใจ
อะไรมากมายจนได้มาอ่านเรื่องเล่าอีกทีจึงนำมาแชร์เรื่องราวให้เพื่อนสมาชิก อีกที

แต่เรื่องราว ผีกะ นั้นก็พอมีประสบการณ์บ้างแต่ไม่โดนกับตัวเอง เพราะการสืบสายยังมีอยู่ในปัจจุบันเอาไว้มีโอกาสค่อยนำมาเล่าให้ฟัง

 

แสดงว่าผีกะมีหลายลักษณะใช่หรือเปล่าค่ะ
ทำไมฟังจากคนเฒ่าคนแก่บางคนเล่าแล้ว
คล้ายกับพวกปอบ

หากคุณ Empire triumph
มีข้อมูลเพิ่มเติม
รบกวนแชร์ให้ดิฉันและเพื่อนสมาชิก
ด้วยค่ะ ขออนุโมทนาค่ะ

 

เท่าที่ศึกษามาน่ะครับ หาข้อมูลในเวปพลังจิตนี่แหละ (คนเก่งๆเยอะมากเลย) และจากการเก็บข้อมูลส่วนตัว
ผีกะ แบ่งเป็น 2 ประเภทหลักๆ ครับ

-เป็นโดยสืบสาย ทางเชื้อพันธ์
-เป็นโดยเลี้ยงไม่ดี สุดท้ายต้องเข้าตัวเอง

คล้ายๆกันกับปอบ (หาข้อมูลเพิ่มได้จาก กระทู้แม่กาลีนะ) แต่ว่า สกิลล์ความสยอง ปอบ จะเยอะกว่าครับส่วน
ผีกะ ถ้าเราไม่ยุ่งกับเค้า เค้าก็ไม่ยุ่งกับเรา ต่างคนต่างอยู่เป็นบุพกรรมของแต่ละคนเค้าจะไม่เบียดเบียนใคร
นอกจากว่า เค้าอดอยากจริงๆและคนๆนั้นเป็นช่วงดวงตก จริงๆ ผีกะ จึงเข้ามาสิงได้ สิงเพื่อขอกิน กินของอย่างที่เรา
ทราบกันดีจากนั้นจะออกไปหรือไม่ขึ้นอยู่กับการเจรจาสันติ จากหมอธรรม หรือ ผู้ที่มีความรู้ แตกต่างจากปอบ
จะแฝงอยู่ในร่าง อาศัยกินเจ้าร่างจนหมด

ส่วนตัวเคยมีประสบการณ์เห็นคุณป้า โดนผีกะสิงมาแล้วด้วยตัว แต่ผ่าน
การเจรจาจากหมอธรรม มาทำพิธีให้ จึงผ่านมาได้ และ ในชุมชนนั้นก็พอรู้ว่าเป็นใคร บ้านไหนแต่ก็อย่างที่บอก
เป็นบุพกรรมของเค้า เราก็ต่างคนต่างอยู่ตามวิถีบ้านนอก ปัจจุบันเค้าได้เสียไปแล้วและเชื้อสาย มาสืบต่ออีกที


สาธุครับ

 

ขอบคุณคุณ Empire triumph มากค่ะ สำหรับข้อมูลเพิ่มเติม
ฉันจะเข้าไปอ่านในกระทู้ของแม่กาลีนะ
ขออนุโมทนาค่ะ

 

ได้ข้อมูลมาจากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี ค่ะ

ผีกะ

ผีกะ เป็นผีพื้นบ้านทางภาคเหนือ ผีพวกนี้จะมีลักษณะคล้ายผีปอบ
คือเข้าสิงในคน และชอบกินของสดของคาว

คนที่เลี้ยงผีกะ เป็นคนที่มีวิชาอาคม เล่นคุณเล่นของ
ผีกะจะถูกเลี้ยงไว้ในหม้อดิน โดยมีผ้ายันต์สีขาวปิดปากหม้อไว้
โดยจะวางไว้บนเพดานบ้าน เจ้าของจะเซ่นผีกะด้วยไข่ดิบวันละฟอง

ผีกะ แต่เดิมคนที่เริ่มนำมาเผยแพร่ คือพวกลิเก หรือพวกนักดนตรี
ที่แสดงการละเล่น เรียกว่าผีกะพระ-นาง ผีกะชนิดนี้มีลักษณะคล้ายวอกหรือค่าง
ตัวเล็กๆสองตัว มักจะนั่งบนบ่าคนเลี้ยง ผีกะชนิดนี้มีคุณประโยชน์ตรงที่
หากใครเลี้ยงไว้ไม่ว่านักแสดงจะขี้เหร่แค่ไหน
พอตกกลางคืนมันจะเลียหน้า ทำให้ยิ่งดึกยิ่งงดงาม
การเลี้ยงผีกะจึงเป็นแฟชั่นของนักแสดงทางภาคเหนือ
ในช่วงหนึ่งและเริ่มแพร่หลายสู่ภาคเหนือในจังหวัดต่างๆ
จนกระทั่งแยกเป็นหลายชนิด ผีกะมีคุณอนันต์แต่ก็มีโทษมหันต์
หากใครเลี้ยงไม่ดี ปล่อยให้ผีกะอดๆอยากๆ
มันก็จะทำให้เจ้าของกลายสภาพเป็นกึ่งคนกึ่งภูติ
ชอบสิงสู่ชาวบ้านกินตับไตไส้พุง ต้องหาหมอผีมาไล่ออกไปเป็นประจำ

ชนิดของผีกะ :ผีกะได้แตกสาขาออกเป็นหลายชนิด ดังต่อไปนี้

ผีกะพระ-นาง
ผีกะต้นฉบับดั้งเดิม ไม่มีใครรู้ว่ามาจากที่ไหน แต่เป็นที่นิยมเลี้ยงกัน
เพื่อให้มันเรียกคนดูมาชม ทำให้คนดูหลงใหลในการแสดง
ของนักแสดงคนนั้นๆ แม้ว่ากลางวันจะขี้เหร่แค่ไหน
แต่ตอนกลางคืนผีกะสามารถทำให้นักแสดงคนนั้นๆ
สวยหรือหล่อหยาดฟ้ามาดินได้

ผีกะดง
จากคำบอกเล่าของคนเฒ่าคนแก่ บอกว่าผีกะดงนี้
มีอยู่จริงในนิทานพื้นบ้าน ในอำเภอหนึ่งของจังหวัดเชียงใหม่
ผีกะชนิดนี้มีความดุร้าย วิ่งไวดุจลมพัด
มักออกหากินเป็นฝูงในยามพลบค่ำ
แต่น้ำลายของผีกะชนิดนี้วิเศษมาก
สามารถรักษาอาการบาดเจ็บได้ทุกชนิด
ทำให้ร่างกายมีความคงกระพันชาตรี
ดังมีเรื่องเล่าว่า มีชายหนุ่มผู้หนึ่ง หลงรักลูกสาวของคหบดีในตัวเมือง
แต่พ่อตาไม่ชอบเพราะว่าชายหนุ่มจน
และจัดการให้ลูกสาวของตนแต่งงานกับชายหนุ่มที่มั่งคั่ง
ฝ่ายเจ้าบ่าวเองก็ทราบเรื่องของเจ้าสาวดี
จึงส่งคนมาทำร้ายคนรักของเจ้าสาว
และหิ้วไปทิ้งในป่า ชายหนุ่มสะบักสะบอม
เจ็บทั้งกายและใจ แต่ก็ไม่อาจเคลื่อนไหวได้
ได้แต่ปลงต่อความตาย รอให้สัตว์ร้ายในป่ามากิน
ประจวบกับเวลานั้น มีฝูงผีกะดงกำลังออกหากิน
ลูกฝูงผีกะจับขาชายหนุ่มเพื่อลากไปเป็นอาหาร
ชายหนุ่มนิ่งเงียบปลงต่อชีวิต หัวหน้าผีกะแปลกใจมาก
จึงห้ามลูกฝูงและสอบถามเรื่องราว
ชายหนุ่มเล่าเรื่องให้ฟังทั้งหมด หัวหน้าผีกะเห็นใจ
จึงบอกว่า หากชายหนุ่มยอมนับถือพวกตนเป็นผีประจำตระกูล
จะช่วยให้ชายหนุ่มได้สมหวัง ชายหนุ่มตอบตกลง
ผีกะจึงพากันรุมเลียตัวของชายหนุ่ม
อานุภาพน้ำลายบาดแผลจากการถูกทำร้ายหายสนิท
ฝูงผีกะพาชายหนุ่มนั่งบนบ่า บุกบ้านแต่งงาน
ลูกน้องของเจ้าบ่าวรุมทุบ รุมฟาดชายหนุ่ม
แต่ก็ไม่อาจทำร้ายชายหนุ่มได้แม้ปลายขน
เพราะฝูงผีกะดงกำบังตาไว้ และถีบลูกน้อง
จนกระเด็นตกเรือนกันหมด พวกผีกะพาเจ้าบ่าวและเจ้าสาว
ออกมาโดยสะดวก หัวหน้าผีกะให้ทองคำและสมบัติ
ที่พวกตนเฝ้ารักษาไว้ ชายหนุ่มปฏิบัติตามคำสัญญา
และนับถือผีกะเป็นผีประจำตระกูล
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

ผีกะอาคม
การเรียนวิชาอาคมในสมัยโบราณ ครูจะหวงวิชามาก
ดังนั้นก่อนการเรียนจะต้องมีการขึ้นครูก่อนเสมอ
เพื่อให้อาคมนั้นสามารถรักษาผู้เรียนได้
มีคนบางคนที่เรียนอาคมโดยไม่ได้ขึ้นครูก่อน
จึงโดนคำสาปที่ครูสาปแช่งไว้ในปั๊บหรือตำรานั้นๆ
ทำให้กลายเป็นผีกะ ผีกะชนิดนี้จะสิงสู่ในตัวผู้เรียนโดยไม่รู้ตัว
แต่ยามค่ำคืนมันจะออกไปหาอาหาร
โดยแปลงตัวให้เหมือนหน้าร่างกายที่มันสิงอยู่

ผีกะตระกูล
ผีกะอีกสายหนึ่งที่มีคุณอนันต์เช่นกัน ผีกะชนิดนี้เป็นที่นิยมเลี้ยงแพร่หลาย
ของชาวภาคเหนือ วิธีสังเกตว่าบ้านไหนเลี้ยงผีกะ ให้ดูนาของบ้านนั้นๆ
ไม่ว่านานั้นจะอยู่ที่ดอนหรือที่ลุ่ม ไม่ว่าฝนจะแล้งหรือฝนจะขาด
นาของบ้านที่เลี้ยงผีกะจะอุดมสมบูรณ์เสมอ ไม่มีแมลงมากวน
ไม่มีโรคระบาด ผีกะชนิดนี้เลี้ยงดีมีคุณมาก
ถ้าเลี้ยงไม่ดีผีจะออกหากินสิงสู่ชาวบ้าน
เมื่อโดนหมอผีไล่ มันก็จะประจานผู้เลี้ยงทำให้อับอายขายขี้หน้าชาวบ้าน

ผีกะตายโหง
คนบางคนเมื่อตายโหง จิตใจยังพะวกพะวนกับโลก
จึงสิงสู่ในที่ๆตนตาย แต่เพราะความยึดถือในกายว่าตนยังไม่ตาย
เมื่อไม่ได้กินอะไรนานๆเข้า มันหิวกระหาย
จึงสิงสู่คนผู้มีจิตอ่อนแอทำให้กลายเป็นผีกะโดยไม่รู้ตัว
ผีกะชนิดนี้มีอยู่จริงๆ
จากเรื่องเล่าของแม่อุ้ยท่านหนึ่ง ว่า มีคนผู้หนึ่งชื่อ หนานเจต
ทำนาที่ริมเขตเมืองเก่าแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงราย(ทางอำเภอเชียงของ)
โดยไม่รู้ว่าที่ตรงนั้นเคยมีคนถูกควายขวิดตาย
วิญญาณของคนผู้นั้นจึงสิงสู่หนานเจต
พอค่ำลงที่ใกล้ๆหนานเจตนั้นมีชาวบ้านคนหนึ่งทำนาอยู่
หนานเจตเดินเข้ามาหาชาวบ้านคนนั้น
ชาวบ้านถามว่ามีอะไร หนานเจตไม่ตอบแต่ดวงตาค่อยๆแดงก่ำ
และมีเขี้ยวงอกออกมา กระโจนเข้าหาชาวบ้านผู้นั้น
ชาวบ้านคนนั้นวิ่งหนีลงมาจากระท่อมนาอย่างขวัญกระเจิง
มาหาพ่อของย่าที่กำลังนอนอยู่ บอกให้ช่วยไล่ผีไปที
พ่อของย่าจึงถือไม้ไผ่และสายสิญจน์เดินไปดู
แต่หนานเจตกลับไม่รู้ตัวว่าทำอะไรลงไป
ยังคงนอนหลับอยู่ที่ห้าง
ผีกะชนิดนี้จึงอาศัยร่างต้นเหมือนปรสิตวิญญาณ
จะพาร่างกายออกหากินในยามเจ้าของหลับ

นกเค้าผีกะ
ผีกะชนิดนี้มีทูตเป็นนกเค้าแมว สังเกตได้ง่ายว่าหากจะมีผีกะมาเยือนหมู่บ้านไหน
กลางคืนคืนนั้นจะมีนกเค้าแมวมาร้อง ทั้งๆที่ไม่ใช่ฤดูที่นกควรร้อง(ฤดูหนาว)
รุ่งเช้าคนที่เข้ามาหมู่บ้าน ให้สันนิษฐานไว้ก่อนว่าเป็นผีกะ

อ้างอิง:
ผีกะ บทความหลากหลายเรื่องเมืองล้านนา
ผีกะ ผีก๊ะ ผีปอบ ชวนกันเป็นชาวคติชน
หมวดหมู่: ผีไทย
หน้านี้แก้ไขล่าสุดเมื่อวันที่ 11 กันยายน 2555 เวลา 10:50 น

 

จาก facebook : Northern Thailand culture[วัฒนธรรมคนเมืองเหนือ]
October 4, 2012

ผีก๊ะ..เป็นผีชนิดหนึ่งที่รังควานผู้คน..เป็นชื่อที่เรียกกันตามในภาคเหนือ
ตรงกับภาษาไทยกลางคือ..ปอบ..
ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2525
คำว่า..ปอบ.. ผีอย่างหนึ่งเชื่อกันว่าสิงอยู่ในตัวคน
กินตับไตไส้พุงจนหมดแล้วออกไป คนนั้นก็ตาย
และคำว่า..ผี.. สิงที่มนุษย์เชื่อว่าเป็นสภาพลึกลับมองไม่เห็นตัว
แต่อาจจะปรากฏเหมือนมีตัวตนได้ อาจให้คุณหรือโทษได้
มีทั้งดีและร้าย เช่น ผีปู่ ย่า ตา ยาย ผีเรือน ผีห่า เรียกคนที่ตายไปแล้วว่า..ผี..

แต่ผีก๊ะ ภาคเหนือเสมือนมีตัวตน มีวิญญาณ
มีชื่อ นามสกุล มีบ้านอยู่ ตามบัตรประชาชนทุกประการ
ลึกลับน่าฉงนล้ำลึกและแอบแฝงซ่อนเร้นอยู่ในตัวตน
สมัยที่บ้านเมืองยังไม่เจริญ ถนนหนทางไฟฟ้า น้ำประปา ยังไม่มี
บ้านเมืองชุมชนภาคเหนืออุดมไปด้วยป่าไม้
สัตว์ป่าชุกชุม อารยะธรรมดึกดำบรรพ์ยังไม่จืดจาง

ภูตผี ปีศาจ สิ่งแปลกมักจะปรากฏให้เห็น ประเพณีวัฒนธรรมที่ผูกติดนับถือ
กันมายังผูกพันล้ำลึก ผีก๊ะในยุคของภาคเหนือ ที่ยังคงล้าหลังด้านวัตถุมีบทบาท
แสดงพฤติกรรมอาระวาดเข้าสิ่งผู้คนเป็นประจำบ่อยที่สุด

ผีก๊ะกับภูมิหลัง.. ลึกลับและแปลกประหลาด
ผีก๊ะเป็นมาโดยกำเนิดของคน ในตระกูลนั้นทั้งหมดและประจำในบ้าน
หมู่บ้านทั้งหมดก็มีหากเป็นเชื้อชาติตระกูลญาติเดียวกัน
เสมือนกับ..ผีเรือน.. แต่พฤติกรรมของผีก๊ะให้ร้าย
ให้ความเสื่อมเสีย ขายหน้าแก่เจ้าของที่มีเชื้อสายเป็น.ผีก๊ะ
ความเข้าใจของชาวบ้าน ตัวผีก๊ะเป็นคนมีชีวิตตัวตน
ในตระกูลที่เป็นผีก๊ะทั้งหมด ตัวใดดีตัวใดรายขึ้นอยู่กับอุปนิสัย
บางตระกูลบางบ้านที่เป็นผีก๊ะเขามีการเลี้ยงและเอาใจใส่อย่างดี
ไม่ให้ผีของตระกูลออกอาระวาดด้วยทำพิธีกรรมแต่ละวิธีของเขา

พฤติกรรมผีก๊ะ.. การเข้าสู่สิงคนของผีก๊ะไม่เลือกหญิงชายหรือเพศ
สามารถเข้าสิงได้ทั้งนั้น ผีก๊ะคล้ายๆ กับจะออกจากร่างจริงของผู้เป็นแล้วไปเข้าสิงร่างผู้อื่น
หรือเหยื่อ โดยเฉพาะกับคนตระกูลอื่นที่ไม่ได้เป็นผีก๊ะ
ส่วนมากมักจะเป็นคนอ่อนแอ ขวัญอ่อน
หรือสภาพร่างกาย จิตใจไม่สบาย โดยเฉพาะผู้หญิง
เมื่อเข้าสิง ผู้ถูกสิงจะแสดงพฤติกรรมต่างๆ ร้องไห้หุย
โดยหวนดังลั่นทำหน้าหลอกล่อเลิ่กลั่ก
ออกปากเสียงเหมือนผู้ที่เข้ามาสิง เรียกเงื่อนไข
ส่งเสียงร้องไห้ ทางเหนือเรียกว่า. .หุยสนั่นปั่นปื้น
ดังไปสองสามบ้าน เสียงกั้ดเสียงเย็น

ชนิดของผีก๊ะ วัดประเมินจากพฤติกรรมความรุนแรง ความโหด เฮี้ยน (กั่น)
และระยะเวลาการเข้าสิงสู่เหยื่อ สามารถแบ่งเป็น 3 ชนิด คือ

ผีก๊ะธรรมดา..ไม่เฮี้ยน ไม่โหดเหี้ยมไม่เป็นอันตรายต่อผู้ถูกสิงมากนัก
หรือสร้างความรำคราญ แค้นเคียงต่อเหยื่อน้อยมาก
เป็นการมาเทียวเยี่ยมเยือนทักทายกับญาติของเหยื่อมีความละอายพอสมควร
เข้าสิงไม่นาน บางทีจะออกเอง ไม่จำเป็นต้องใช้หมอปราบ

ผีก๊ะหงอน..พฤติกรรมอาละวาด เหี้ยมโหด ทรมาน ใช้เวลานาน
หมอปราบหรือปู่จารย์ต้องทำพิธีนานหลายรอบ
คำว่า..หงอน..หมายถึงมันแก่เหนี่ยว ทนทาน
เสมือนไก่มีหงอน งูมีหงอน คงทนอยู่นาน แก่กล้าวิชา

ผีก๊ะยักษ์..พฤติกรรมดุร้าย รุนแรง เก่งกล้าผาดโผน
ด้วยกำลังวังชาและฤทธิ์เดช เสมือนยักษ์เหยื่อ
จะได้รับอันตรายถึงป่วยไข้ และถึงเสียชีวิต จำต้องมีหมอผีระดับเซียน
ระดับเกจิอาจารย์หรือบางทีต้องใช้หมอผีหลายคนหลายตำรา
จากหลายสำนัก ช่วยกันเข้าปราบถึงจะเอาอยู่ ใช้เวลานานมาก
หรือบางทีไม่สามารถเอาชีวิตเหยื่อไว้ได้ ผีก๊ะ..ออกอาละวาดตอนไหน?..

ตอน..พลบค่ำหรือตอนเย็น หัวค่ำและตอนกลางคืน
ตอนอื่นก็มีบ้างเหมือนกัน ผีก๊ะมักกลัวแสงสว่างอยู่แล้วตอนกลางวัน
จึงเกิดขึ้นน้อยมาก สัญญาณบอกของผีก๊ะ..
เมื่อผีก๊ะจะออกอาละวาดจะมีนกเก๊าผีก๊ะ(นกเค้าแมว)
บินมาร้องที่บ้านของเหยื่อ กูบแม่ม..!! กูบแม่ม..!!
ติดต่อกันหลาย บางครั้งนกเก๊าผีก๊ะบินนำผีก๊ะมาบ้านเหยื่อ
ส่งเสียงร้อง แม่ม..กูบแม่ม ๆๆๆ..!!
ผ่านเข้าบ้านเกาะหลังคา ประตู หน้าต่าง ทุกคนจะตกใจ
เหยื่อเคราะห์ร้าย จะโดนเข้าสิงทันที
แสดงอาการร้องไห้หุยๆ ดังลั่น
ผู้เฒ่าผู้แก่เล่าให้ฟังว่า..ถ้าเป็นผีก๊ะหงอนหรือผีก๊ะยักษ์
ผีก๊ะจะขี่ม้าห้อวิ่งมา เสียงวิ่งของม้าดังลั่น.. ก๊อบ ๆ แก๊ป ๆ
ฝุ่นฟุ้งตลบจากบ้านผีกะมายังบ้านเหยื่อ
ฟังแล้วขนลุกซู่ซ่ายิ่งเป็นรัตติกาล
คนที่นอนหลับใหลแล้วเสียงหุยไห้กังวานขึ้น..
ผีก๊ะหงอนและผีก๊ะยักษ์..เข้าสิงเหยื่อได้ทุกเพศวัย
เพราะเฮี้ยนละกั่นอยู่แล้ว เป็นที่หวาดกลัวกันทั่วไป

เรื่องราวผีก๊ะนี้ บัดนี้เหตุการณ์บางแห่งก็ยังมีอยู่
แต่ส่วนมากจะเลือนหายไป พร้อมเกิดอารยะธรรมสมัยใหม่
ที่หลั่งไหลเข้ามา ในจังหวัดภาคเหนือปัจจุบัน
หมู่บ้านผีก๊ะที่ยังมีชื่ออยู่ หลักแหล่งที่ตั้งเป็นที่รู้จักกันทั่วไป
และละแวกนั้นๆ อย่างจังหวัดลำพูน
ไม่ต้องบอกว่าบ้านไหน หมู่บ้านใด..บางคนจะรู้จักดี..

 

ขอขอบคุณแหล่งข้อมูลที่ได้มาค่ะ