คนที่เห็นว่าลมหายใจเป็นของเรานี่มีมั้ยครับ

เคยได้ยินมีคนบอกให้ดูว่าลมหายใจไม่เที่ยง ไม่เป็นของเรา ผมไม่เคยดูว่ามันไม่เที่ยงนะ แต่ผมก็รุ้สึกอยู่แล้วว่าไม่ใช่ของเรา โดยปรกติทั่วไปแล้วคนจะรุ้สึกว่าลมหายใจเป็นของตัวเองหรอครับ

 

อยู่กับ เหตุ แต่ปฏิเสธ ปัจจัย เราก็จะมองว่ามันไม่เกี่ยวกับเรา

คนมีลมหายใจ คือ คนที่ยังมีชีวิต
คนไม่มีลมหายใจ คือ คนที่ไม่มีชีวิต
ชีวิต ก็คือ เรานั้นหละ เราจะไปโยนให้คนอื่นได้ยังไง

ลมเป็นปัจจัยแห่งการมีชีวิต น้ำเป็นปัจจัยแห่งการมีชีวิต ดินเป็นปัจจัยแห่งการมีชีวิต
ไฟเป็นปัจจัยแห่งการมีชีวิต ขาดน้ำ/ขาดอาหาร/ขาดความร้อน
อยู่แบบเย็นเจี๊ยบหละจะมีชีวิตอยู่ต่อไปยังไง

ชีวิตนี้เป็นของมีคุณค่า เมื่อเห็นแล้วว่าปัจจัยต่างๆมันไม่แน่ไม่นอน เราจึงไม่ประมาทในชีวิต
ใช้ปัจจัยไปในทางรู้คุณค่า กับ ใช้ปัจจัยไปในทางสูญเปล่า

การเริ่มรู้คุณค่า/เห็นคุณค่า ก็เริ่มมีเหตุแห่งความกตัญญู ลมหายใจก็เหมือนกับ พ่อ/แม่ เรานี้หละ
แล้วจะไม่เกี่ยวกับเราได้ยังไง

ลมเป็นปัจจัย แห่งการรู้สึกตัว คนทิ้งผู้มีพระคุณ
จะไปสามารถไปรู้ทางมาของเราในแต่ เหตุ+เหตุ ได้อย่างไร
สติกับการทำงานต่างๆที่ส่งผลตอบแทนไปถึงผู้มีพระคุณ ย่อมทำให้เราเป็นผู้ไม่หลงลืม
เป็นผู้มีความทรงจำดี เป็นผู้ไม่เลินเล้อต่อสิ่งที่เคยผ่านมาต่างๆ

หากเปรียบ เงิน คือ ลม ฐานะ คือ ชีวิต
คนประมาทพลาดพลั้ง ต่อการใช้ปัจจัย ย่อมทำให้ ฐานะ ความเป็นอยู่นั้นสั่นคลอนลงได้
เมื่อฐานะความเป็นอยู่สั่นคลอนมาก ย่อมถึงแก่ความล้มละลาย
ความประมาทจึงเรียกได้ว่า เป็นหนทางไปสู่ความตาย

คนร่างกายปรกติ คือ มีการทำงานที่สัมพันธ์กันได้ โดยไม่ตัดขาดกับความสัมพันธ์
คนร่างกายผิดปรกติ คือ มีการทำงานไม่สัมพันธ์กัน
ทำให้ร่างกายเขาบกพร่องหรือขาดหายบางส่วนทำให้เป็นผู้ไม่สมประกอบ

ไม่ใช่สัตว์ บุคคล ตัวตน เรา เขา อันนี้เป็นธรรมที่สูงไป ควรใช้ธรรมที่พอดีตัว
เป็นธรรมของผู้ที่ สิ้นภพ สิ้นชาติ จบกิจการงานต่างๆไปแล้ว

มีเขา จึง มีเรา มีผู้มีพระคุณ จึง มีเราวันนี้ ยังอยู่ในความสัมพันธ์ ยังอยู่ในเหตุปัจจัย

แล้วแต่จะพิจรณาละกันครับ ^_^