คนไม่รู้พระอภิธรรม สามารถเข้าถึงธรรมได้ไหมครับ

อยากทราบว่า คนไม่รู้พระอภิธรรม สามารถเข้าถึงธรรมได้ไหมครับ

 

ถ้ารู้ว่าธรรมได้แก่อะไรก็เข้าถึงได้ ถ้าไม่รู้ว่าธรรม ได้แก่อะไร หมายถึงอะไร ต่อให้จบประโยค ๙ จบอภิธรรมบัณฑิต ก็หาเข้าถึงได้ไม่ (เพราะไม่รู้ว่าอะไรธรรม อธรรม)

 

จขกท.ว่า ๔ ข้อนี่เป็นธรรมหรือไม่ใช่ธรรม

ทิฏฐธัมมิกัตถะ ประโยชน์ในปัจจุบัน, ประโยชน์สุขสามัญที่มองเห็นกันในชาตินี้ ที่คนทั่วไปปรารถนา มีทรัพย์ ยศ เกียรติ ไมตรี เป็นต้น อันจะสำเร็จด้วยธรรม (เรียกเต็มว่า ทิฏฐธัมมิกัตถสังวัตตนิกธรรม ธรรมอันเป็นไปเพื่อทิฏฐธัมมิกัตถะ) ๔ ประการ
คือ
๑. อุฏฐานสัมปทา ถึงพร้อมด้วยความหมั่น

๒.อารักขสัมปทา ถึงพร้อมด้วยการรักษา

๓. กัลยาณมิตตตา ความมีเพื่อนเป็นคนดี

๔.สมชีวิตา การเลี้ยงชีวิตตามสมควรแก่กำลังทรัพย์ที่หาได้

มักเรียกคล่องปากว่า ทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์

 

ตอบคุณมาจากดินนะครับ
ตัวธรรมเองแสดงไว้แล้วชัดเจนนะครับว่า ทิฏฐธัมมิกัตถสังวัตตนิกธรรม ธรรมอันเป็นไปเพื่อทิฏฐธัมมิกัตถะ เป็นธรรมเพื่อประโยชน์ในปัจจุบัน

กระทู้นี้ถามว่า ธรรมเพื่อการเข้าถึงธรรมหรือบรรลุธรรม
ส่วนมากธรรมเหล่านั้นอยู่ในพระอภิธรรม ผมจึงถามคำถามว่า คนไม่รู้พระอภิธรรม สามารถเข้าถึงธรรมหรือบรรลุธรรมได้หรือไม่

ธรรมสองเหล่านี้มีเป้าหมายคนละอย่างกันนะครับ พระพุทะเจ้าแสดงธรรมไว้หลายหมวดหมู่
แต่ท่าคุณมาจากดิน จะบอกว่าธรรมหมวดอื่นๆที่ไม่ได้เพื่อการบรรลุธรรมก้สามารถทำไห้บรรลุธรรมได้ ผมก้จะรับฟังนะครับมันเป็น นานาทัศนะ ส่วนจะเห็นด้วยหรือไม่ตรงนี้ คิดว่าคนอ่านจะใช้วิจารนญานส่วนตัวตัดสินเองเพราะ คุณธรรมเละปัญญาแต่ละบุคคลไม่เท่ากัน ผมขอเปิดกว้างให้เจรจากันอย่างเป็นมิตรนะครับ

 

ธรรมที่คุณต้องการบรรลุนั้น คุณคิดว่ามันเป็น มันคืออะไร ที่คุณตั้งเป้าไว้

 

คุณต้องหาคำตอบนั้นเองนะครับ กระทู้นี้ตั้งเพื่อฟังทัศนะคนอื่นๆเรื่อง ที่กล่าวมาข้างต้น เชื่อว่ามีผู้รู้หลายท่านที่เชี่ยวชาญด้านจิต สามารถแสดงอรรถอทิบายความทั้งสั้นทั้งยาวได้อย่างมีประโยชน์ ไม่ได้ถามเพื่อโต้แย้งอะไรนะครับ ขอไม่ตอบคำถามแล้วนะครับ

 

คุณยังไม่รู้เลยว่าธรรมที่ตนเองต้องการ คือ อะไร แล้วจะบรรลุธรรมอะไร อ้าวจริงๆนะครับ

 

พูดให้เห็นภาพเป็นรูปธรรมชัดๆ

คุณได้ยินคนพูดกันว่า ภูเก็ตเนี่ยสวย คุณอยากเห็นอยากไปบ้าง แต่คุณไม่รู้เลยว่าภูเก็ตอะไร อยู่ทิศเหนือทิศใต้ ออก ตก ลุกขึ้นก็เดินลงบันไดบ้านดุ่มๆไป ไปแบบไม่รู้เหนือรู้ใต้ คุณลองคิดสิว่าจะออกหัวออกก้อย

 

ผมก้ว่าจะไม่ตอบแล้วนะขอตอบอีกนิดนึงแล้วกัน อะไรที่ใจคุณขาดเพื่อเป็นกำลัง สิ่งนั้นแหละครับที่คุณต้องสร้างเละสะสม เละเมื่อกำลังใจของคุณมากพอธรรมต่างๆนาๆที่คุณใช้ก้จะบรรลุผล ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

ร่างกาย กับ จิตใจ นี่แหละธรรมะ เมื่อเราปฏิบัติจนเข้าใจมันแล้ว เราก็อยู่กับมันนี่แหละ แต่อยู่อย่างรู้เข้าใจ ไม่ต้องหนีมันไปไหน หรือคุณจะหนีไปไหน

 

พูด "ธรรม" คำเดียวโดดๆ ความหมายคลุมหมดทุกสิ่งทุกอย่างดีชั่วถูกผิด เรียกว่า ธรรม ได้

แต่ถ้าแยกเพื่ออธิบายเป็นอย่างๆ ท่านแยกเป็นกุศลธรรม อกุศลธรรม โลกิยธรรม โลกุตรธรรม ฯลฯ ตย.นิดหน่อย


โลกิย, โลกียะ, โลกีย์ เกี่ยวกับโลก, ทางโลก, เนื่องในโลก, เรื่องของชาวโลก, ยังอยู่ในภพสาม, ยังเป็นกามาวจร รูปาวจร หรือ อรูปาวจร คู่กับ โลกุตระ


โลกิยธรรม ธรรมอันเป็นวิสัยของโลก, สภาวะเนื่องในโลก ได้แก่ ขันธ์ ๕ ที่ยังมีอาสวะทั้งหมด คู่กับ โลกุตรธรรม


โลกุตตรธรรม ธรรมอันมิใช่วิสัยของโลก, สภาวะพ้นโลก มี ๙ ได้แก่ มรรค ๔ ผล ๔ นิพพาน ๑


โลกุตร, โลกุตตระ, โลกุตระ พ้นจากโลก, เหนือโลก, พ้นวิสัยของโลก, ไม่เนื่องในภพทั้งสาม


โลกียสุข ความสุขอย่างโลกีย์, ความสุขที่เป็นวิสัยของโลก, ความสุขที่ยังประกอบด้วยอาสวะ เช่น กามสุข มนุษยสุข ทิพยสุข ตลอดจนถึงฌานสุข และวิปัสสนาสุข

โลกธรรม ธรรมที่มีประจำโลก, ธรรมดาของโลก, ธรรมที่ครอบงำสัตว์โลก และสัตว์โลกก็เป็นไปตามมัน มี ๘ อย่าง คือ มีลาภ ไม่มีลาภ มียศ ไม่มียศ นินทา สรรเสริญ สุข ทุกข์

 

ก็ต้อง ได้ จิฮับ

ทั้งนี้ จะ ภาษาสาวก ภาษาปริบัติ ภาษาปฏิบัติ มันเป็น อุบาย
เป็น ขันธ์5ทั้งหมด

สัทธรรม ของพระผู้มีพระภาค ก็ไม่พ้น อำนาจจาก ขันธ์5

ความแตกต่างของ ภาษา จะเป็นเรื่อง ความกตัญญู รู้คุณ ในการ
ที่จะ ตั้งจิต อธิษฐาน รักษา พุทธวัจนะ ในฐานที่เป็น ภาษาที่
พระพุทธองค์เลือกเฝ้นแล้วว่า จะมีความยืนยาวได้มากที่สุด และ
เป็น คำที่ห่างไกลข้าศึก ไม่ถูกคนนอกศาสนาตีกิน ได้มากที่สุด

ยกตัวอย่าง จิต ที่คุณตั้งเป็นประเด็น

จะเห็นว่า ภาษาสาวกชั้นหลัง จะไปคนละเรื่อง ทั้งนี้ทั้งนั้น
เพราะ ความสามารถของสาวก ไม่ว่าคนไหน ท่านจะ ฉลาด
ใน มุขนัย ที่ท่านใช้ ....งุดโงๆๆๆๆๆ หรือแม้นแต่ให้บริกรรม ฮี ฮี ฮี ฮี !!

ท่านก็จะใช้ของท่าน และรับรองได้ว่า บรรลุได้แน่นอน หาก
ยังวนเวียนให้ ท่านแก้ หรือ วนเวียนให้ สานุศิษย์ ที่อาศัย
จดจำ มรรคของครู มาพร่ำบ่นได้( ศิษย์อาจจะ ชำนาญ มุขนัยอื่น
ไปคนละเรื่องเลยก็ได้ )

ดังนั้น

ภาษาธรรม คุณก็พิจารณาเอาเอง ของมันไป ทวง ให้ อธิษฐาน ขึ้นมาไม่ได้

หลวงปู่หล้า ท่านก็กล่าวเอาไว้ พระอรหันต์ ลืม อธิษฐานได้ ถ้าลืมอธิษฐาน
สิ่งที่เป็น วัตรที่ควรเพื่อพุทธบูชา ท่านก็หมด "เหตุ" ที่จะไป ขยันใช้ภาษา
พุทธวัจนะ

ซึ่งก็เป็นเหตุให้ คนในพุทธศาสนานั่นเอง ที่ทำให้ อายุศาสนาสั้นลง

เพราะถ้าไปใช้ คำอื่นปั๊ป ร้อยละร้อย พวกลัทธิศาสนาอื่น ชูคอ ท้า
ทดลองขยับเส้นหอยแลกศรัทธานิรันดร์ การดำริออกจากภพ หาย
จ้อย มีแต่พลัดวันประกันพรุ่ง อ้างอินทรีย์ยังต้องเก็บ สะสม โน้นนั่นนี่
"สร้างภพสร้างชาติ" พากันไปหาข้าศึก(กิเลส เทวดา พรหม ยมย่ามแดง จับตัวไว้ )

แต่ถ้าใช้ พุทธวัจนะ ......จะสามารถแยก ภาวนาลำพัง ไม่ต้องอิงสาวกคนไหน
ถ้าไม่สำเร็จ อย่างน้อยจะมี อุปนิสัย กตัญญู รู้คุณ

 

เนี่ยะ สังเกตเลย

ถ้า คุณหยิบจับ "จิต" ในนิยามที่คุณใช้

ร้อยละร้อย จะภาวนาเพื่อสร้างภพ ภพของนักปฏิบัติ อย่างงั้น อย่างงี้

อาการ สิ้นไปของภพ ดับไปของภพ ไม่เคยเห็น ภาวนาให้ตายก็ไม่เห็น
[ พอไม่เคยเห็นการดับของภพ ปิติ ที่เป็น โพชฌงค์ จะไม่เคยสัมผัส ]

ต่อให้มีอภิญญาขยับเส้นหอยระยะไกลได้ ก็ไม่เห็น

การดับของภพ

เห็นได้แค่ การก่อภพ อย่างงั้น อย่างงี้ จิตส่งออกร่ำไป

ปล.

อย่าลืมนะ การใช้ มุขนัย ปริยัติตาม พุทธวัจนะ ก็ไม่ใช่ว่า ใช้แล้วบรรลุอะไร
พระพุทธองค์แค่ อนุเคราะห์ให้ใช้ เพื่อการห่างข้าศึก เพื่อความสุข
เพื่อประโยชน์ เพื่อปิติ เมื่อมีปิติ จิตย่อมตั้งมั่น เมื่อจิตตั้งมั่น ย่อมเห็น
ตามความเป็นจริง เมื่อเห็นตามความเป็นจริง จึงเบื่อหน่าย เพราะเห็น
ความเบื่อหน่าย จึงรู้จัก อาการคลายกำหนัด เพราะเห็นอาการคลาย
กำหนัดจึงรู้ว่า "พ้น" เมื่อเห็นการพ้น .......จึงเห็น.....กุปธรรม อกุปธรรม
และ เหตุของ การกำเริบกลับไปเป็น .......ยังอีกเยอะนะ สำหรับกรณี
ของคุณเจ้าของกระทู้ ถ้าเป็น อินทรีย์อื่น อาจจะ เคี้ยวหมากแหลกเห็น
ธรรมตั้งแต่โน้นเลย "ปิติเกิดดับ จิตย่อมตั้งมั่น" เป็นอาธิ

 

E]

ตอบธรรมกระทู้นิดเดียวตอบจิตคนถามเป็นกิโลเลย ....

 

ธรรมของพระพุทธองค์ เป็นเรื่อง รู้เร็ว ไม่ใช่ รู้ช้า

ธรรมของพระพุทธองค์ ไม่เกิดในภพ จะใช้ หู ตา จมูก ลิ้น กาย ใจ รับธรรม ไม่ได้

จะต้อง เฝ้นธรรมให้ดีๆ เห็น ปิติเกิดดับ เห็นความดับของภพ จึงจะสดับธรรมะ
ของพระพุทธองค์ได้

ธรรมของพระพุทธองค์ เป็นเรื่อง รู้เร็ว ไม่ใช่ รู้ช้า

 

ได้ซิครับ มีเยอะแยะ
พระป่าที่มีชื่อเสียงสมัยก่อน
ในอดีตที่ล่วงลับไปแล้วไงครับ....
เป็นตัวอย่างที่แสดงให้ปรากฏ
ต่อชาวโลกมาแล้วไงครับ

ที่ส่วนตัวพอรู้จัก ที่พึ่งทิ้งสังขารไปไม่นานนี้
เรียกว่า แม้ไม่ได้อ่านตำราเล่มนั้นเลย
ก็รู้ทุกสิ่งที่อย่างที่มีในตำราได้
บอกบท บอกเลขหน้า ได้หมดนั่นหละครับ

ที่เราควรจะต้องรู้ และเข้าใจ ก็คือ
สภาวะของดวงจิต ที่เราเข้าใจว่าเข้าถึงธรรมนั้น
เป็นอย่างไร อย่าไปมองเพียงภายนอก
เพราะภายนอกพวกนี้เป็นแค่ของหยาบๆ
มันสร้าง มันหลอก มันอุปโลกน์กันได้
แต่ก็พอใช้เป็นแนวทางได้อยู่แต่ไม่ใช่ทั้งหมดครับ

 

อภิธรรม มี อยู่ ถึงศึกษา แต่ไม่ปฏิบัติก้อเท่านั้น

ข้าพเจ้าให้ความสำคัญกับ สติ คำเดียว

 

ได้สิทำไมจะไม่ได้ละ

 

ธรรมมีมากแต่ขอให้เห็นได้สักสิ่งก็เรียกว่าเห็นธรรมแล้วแต่ถ้าเรามองแต่สิ่งสูงส่งโดยไม่มองความเป็นจริงทำเท่าไหร่จะไม่มีทางมองเห็นเพราะทุกสิ่งไม่ใช่อยู่แล้วจะเริ่มจากที่สูงหรือที่ยากธรรมจึงมีจุดที่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่เหมาะกับเราเพราะมันอยู่ที่้เราเป็นผู้เลือก ธรรมทั้งหลายไม่ได้เลือกเราแต่เราต่างหากเป็นผู้เลือกธรรมนั้นและนำมาใช้พัฒนาจนถึงซึ่งความหลุดพ้น

 

ทางโลกเขาเรียกวิธีคิดทางธรรมเขาเรียกมรรค