คุยเรื่อง พระถัง

ท่ากามสุขกั้นอริยสัจไว้ งั้นแปลว่ายังไงก้ต้องละกามสุข แบบนี้ที่ผมยังไม่เห็นอริยสัจผมต้องไปแก้ที่ความยึดมั่นในกามสุขไหมครับ เพื่อไห้เกิดนิโรธสัญญา นิโรธเวทนา นิโรธสังขาร นิโรธวิญญาน ท่ากามสุขหายไป สัมมาสมาธิเกิดเละยั่งยืนได้ แล้วสัมมาปัญญาจะเกิดไหมครับ เมื่อผมยังมีกังขา อวิชา ผมจะแก้ยังไงต่อไป

ผมหมายถึงทั้งหมดนั่นแหละครับไม่ใช่กามแบบเพศครับ

 

ขอบพระคุณทั้งสองท่าน ที่ชี้เนะครับเหมือนว่าวันนี้ ผมจะได้คำตอบแล้วด้วยโยนิโสมนสิการ ว่าจะต้องไปพัทนาอย่างไรต่อ ขออภัยในความโง่เขลาของผมด้วยครับ ขออภัยด้วยกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ทุกประการแก่ท่านทั้งหลายด้วยครับ

 

สัมมาสมาธิ เป็น อนิจจัง อนัตตา

การไป ตั้งจิตว่า ภาวนาแล้ว เกิดสมาธิเที่ยง จิตเที่ยง จัดเป็น มิจฉาทิฏฐิขั้นร้ายแรง

ภาวนาอีกแสนกัป ก็ได้แต่ เปรียบเทียบ ให้เหมือนๆ

สัมมาสมาธิ เป็น ทุกขัง เห็น ขณะจิตเดียว สังสารวัฏ คว่ำลงไปแล้ว

ไม่ใช่ไปทำอะไรให้มันเที่ยง

อย่าลืม ผู้ถาม เอา ตัณหานำการภาวนา แต่ เอาตัณหานำก็เพื่อย้อน
ไปละ ตัณหา ที่ใช้อยู่นั่นแหละ เรียกว่า กำหนดรู้ทุกข

ถ้ายังเอา สิ่งเที่ยงนำหน้า(ตัณหาไปสร้างภพ อะไรเที่ยงๆ แล้ว ภาวนา
เป็นพิธี มันจะ วนในอ่าง ช่วยไม่ได้ อีกแสนล้านกัปป ก็หาไม่เจอ)

 

รับทราบครับจะนำไปพิจารนา

 

ทีนี้ ถ้าจะให้ ลงใจ

อันนี้ ต้องอาศัย กัลยาณธรรม ที่ถูกต้อง

ขอแนะนำ คำเทศนาของพระ

ฟังในช่วงคำถาม " นิพพานแล้วมีจิต หรือไม่มีจิต " <--- Click

 

ต้องไปฟั

จะเข้าไปฟังครับขอบพระคุณครับ

 

อินทรียดี

เอาให้ได้ในชาตินี้ ไปเลย อย่า เสียเวลา

ถ้า กำหนดรู้ถูกนะ " ความไม่เที่ยง " จะเป็น ทรัพยากรที่มีทุกขณะจิต

แต่ถ้า จะเอาตัณหานำหน้าการภาวนา ก็ต้องพูดว่า ทุกขัง มีอยู่ในทุกสถาณ กาลทุกเมื่อ

ตามเห็นความไม่เที่ยง ทุกขังได้ จะรู้เลย ไปเสียเวลาหา สิ่งเที่ยง โดยไม่ใช่..............

 

จากพระถังกลายเป็นทุกขังไปเฉยเลย

จานวอนนิ ที่วันก่อนลบโพสไปในกระทู้อะไรจำม่ายล่าย เพราะขี้เกียจเอามาเป็นประเด็นไงที่เอาคำสอนหลวงพ่อปราโมทชมาลงให้ดู บางเรื่องท่านก็สอนตรงเลยเอามาลงให้ดู
แต่บางเรื่องท่านก็สอนดูตะหงิดๆ ที่บอกขี้เกียจเอามาเป็นประเด็นก็ที่หลายๆคนรู้ไง ตรงนี้แหละ ก็เอาเป็นว่าเอาแต่ส่วนที่ดีๆมาแล้วกันเนอะ

 

(สติ)ปัญญาอบรม(สัมมา)สมาธิ (สัมมา)สมาธิเมื่อมีกำลังแก่กล้าละนิวรณ์5ได้ละเอียดมากขึ้นตามกำลังสมาธิ ก็จักไปอบรม(สติ)ปัญญา
กระบวนการนี้ตัวที่จะขาดไม่ได้เลยคือ "สติ" อานาปานสติ คือกุญแจสำคัญที่จะได้ทั้ง "สัมมา" และ "สติ" อบรมบ่มเพาะให้อินทรีย์5 +พละ5 แก่กล้า
เมื่อไรที่จิตถอนกำลังลงจาก(สัมมา)สมาธิ รับรู้ถึงความรู้ทางกายก็ให้มีสติประคองอานา ถ้าเวทนาเข้าแทรก ก็ถือโอกาสเจริญ สติปัฐฐาน 4 พิจารณา เวทนา หรือองค์ธรรมทั้ง 4 เป็นการฝึกวิปัสสนา+(สติ)ปัญญา ในขณะที่ยังไม่ได้ลุกมาจากที่นั่ง


เมื่อสติเริ่มมีกำลังเข้าสู่สมาธิได้อีกรอบ ก็เจริญ อานาปานสติ กลับเข้าสมาธิไปใหม่

ยังครับ สภาวะนิพพานเป็นโลกุตระ เมื่อจิตปราศจากซึ่งกิเลส เป็นลักษณะของ"จิตเดิมแท้" ที่ครูบาอาจารย์บางองค์ท่านเรียก คาดว่าสภาวะโลกียะ ยังเทียบไม่ติดฝุ่นกับสภาวะของ โลกุตระ น่าจะมีความบริสุทธิ สงบ เมตตา มากกว่าสภาวะโลกียะไกลโข


อย่าหาว่าเขาเผือกนะ

 

ความสงบในสมาธิ.....เรียกว่า ความสงบชั่วคราว
ความสงบในองค์ฌาณ....เรียกว่าญาณิเป็นความสงบเลย

ถ้าเป็นความสงบในสมาธิ ถ้าฝึกแล้วไม่เป็นองค์ฌาณ...(นั่งหลับ นั่งหลบเวทนาจากกายใจ)..มันก็จะไม่เกิดญาณ (ฌาณคือปัญญาสงบที่ สงบแม้ออกจากนั่งสมาธิ แปลว่า มีสมาธิทุกเวลา)

ดังนั้น ถ้าฝึกสติปัฏฐาน เป็น ..มันถึงจะเกิดองค์ฌาณ..(องค์ฌาณ แปลว่า ฝึกสะสมความสงบให้กับสติ สงบจนไม่หลงไปกับ ผัสสะอายตนะของกายใจได้...จนเกิดปัญญารู้ความจริงของกายใจ สติที่ฝึก ก็จะไม่หลงไปกับผัสสะอายตนะของกายใจอีกต่อไป...นี่เนียก ปัญญา หรือญาณ หรือความสงบที่สงบแล้วสงบเลย ไม่ต้องมาคอยนั่งสมาธิ เข้าสมาธิ เข้าฌาณ อะไร เปรียบเหมือน อยู่ในฌาณ ตลอดเวลา...นั่นเอง

 

กาม ไม่มีใครตัดได้ เพราะนี่คือ กามภพ...ทั้งวัฏะสงสาร
แต่กาม คือ มีใน ผัสสพอาบตนะกายใจเท่านั้น....ด้วยการฝึกสติปัฏฐานสี่ ที่ถูกต้อง...แค่ตั้งสติได้ถูกต้อง...มันจะเป็นการ แยก ผัสสะ อายตนะ จิต ที่ร่วมปรุงแต่ง ให้แยกห่างออกจากกัน ชั่วคราว ..เราจะไม่หลง ร่วมปรุง ไปกับ ผัสสะ อายตนะกายใจ และจิต......แค่นี้ กาม ก็จะมีให้เห็น ให้เรียนรู้ ครับ..เพื่อความไม่หลง เมื่อเราได้เรียนรู้ ความจริงเกี่ยวกับ การทำงานของ กาย ใจ จิต

 

นิวรณ์ พระ ไม่ไช่ กัลยาณมิตร หรือกัลยาณธรรม สำหรับ...ฆราวาสนะ...อย่า ส่ง มั่ว...ดิ...
แนะนำพระ ให้ไปหาพระ..น่ะถูก
แกจะมาแนะนำ ฆราวาส มีลูกมีเมีย ไปหาพระ....ไม่ถูกนะ...สิบอกไห่

 

ดีแล้ว ไม่งั้น เป็นประเด็น เถียงกัน ไม่จบสิ้น เสียพระแน่ๆ....เรื่องความเป็นพระอรหันต์ เพราะจะเป็นการอวด..ตน

 

ปัญหา...ของการนั่งสมาธิ หลับตาหาธรรม ก็คือ....ตอยหลับตา มันอุปทานพาไปของใครของมัน...พอลืมตาเลิกจากการนั่งสมาธิ มันจะคุยกันคนละเรื่อง....เถียงกันไม่มีวันจบสิ้น แค่สองคน ยังเถียงกันเลย

แต่ถ้านั่งฝึกสมาธิแบบอานาปาณสติ ไม่หลับตา ให้เป็นสติปัฏฐานสี่ นั่งพันคน หมื่นคน ก็ไม่เถียงกันหรอก

 

ฮั่นแน่

ตอนยืน เดิน ..... นอน ดื่ม ทำ พูด คิด น้าจร แอบไม่หายใจ

อมมายมินท์ ดิ ฮับ

 

ใครหายใจ....ร่างกายมันหายใจของมันเอง แกควบคุมลมหายใจได้เหรอ ไอ้ติงต๊อง...ห๊า?

 

ก็โอเคร แหล่ะ...ติ นิดเดียว ตรง คำว่า น่าจะมีความบริสุทธ์...กับ ที่ครูบาอาจารย์บางองค์ท่านเรียก....แบบนี้ มันเหมือน พูออกมาในสิ่งที่ ตนเองไม่รู้ ไม่มีในตน แบบนี้...แปลว่า ตนเองไม่รับรองในสิ่งที่ตนเองได้แสดงมา

มันเลย หาคนรับผืดชอบ ไม่ได้ มีแต่ กิริยา กรรม ขาด ประธาน....น่ะ

 

เดี๋ยวๆ

น้าจร รู้ดะงาย ร่างกายมันหายใจเอง

ดูมันอยู่ตลอด ทุกลมหายใจเข้าออก

หรือ เหมาเข่ง ไม่มีจิต ที่ไประลึกได้ในลม
หายใจมันเข้าออกของมันเอง อันเกิดจากกุสลยังให้ผล

ถ้า รู้ทุกลมหายใจเข้าออก ตอบได้เป่า วันนึง
ระลึกเหนความตาย วันละกี่ครั้ง

เหมาเข่งตอบ กับไม่เหมาเข่งตอบ จะพิสูจน์อย่างไร อะน้าจร

มะมี ประธาน อะเป่า

 

โ....ห.......เฮะ

ถามซะตูต้องตอบยาวเลยนะเนี่ย..ไอ้จ้าวสำนักกะลา
จะถามอะไรนักหนาวะ....ไม่เคยเรียนเรื่อง...อายุขัย คืออะไร รึไง ไม่รู้หรือว่า เวลามีเวลามาได้ยังไง...เคยเรียนระยะเวลาของการทำปฏิกิริยาของธาตุของเคมีหรือไง...มันมีวันจบมั้ย...มันมีวันจบ ในการทำปฏิกิริยา ของกายใจ...และ เหตุปัจจัยที่ทำให้เกิดมีกายใจ ...ไม่รู้รึไง

ใครจะตอบไหววะ..โง้วเรือหาย
ระลึกแบบไหนความตาย...วันละกี่ครั้ง ตูระลึกทุกครั้งที่ตูตื่นมาว่า อ้าวทำไมไม่ตายสักที อยากตายมานานแล้ว...ระลึกแบบนี้ ได้ป๊ะ

ประธาน...มีในใจเว้ย....แกไม่รู้หรอก

 

มันมีอะไรในตัวแกหายรึไง ถึงต้องดูตลอด
มันมีอะไรน่าสงสัยรึไง ถึงดูตลอด
แกบ้าเปล่าวะ...ไอ้จ้าวสำนักเพี้ยน...