ค่อนข้างเบื่อครับ

ท่านพี่งูๆปลาๆเคยคิดเช่นเดียวกันจนวันหนึ่งเห็นว่า สังขารธรรมเหล่าใดๆที่เกิดขึ้น กุศลก้ดี อกุศลก้ดี อพยากตาก้ดี เป็นดั่งเช่นเดียวกับโลภะและปติคะ เป็นดั่งเช่นทุขสุขอทุขมเวทนา ให้ค่าถูกผิดอย่างไรกับจิต ก้ด้วยอวิชาทั้งหมด ค่าถูกผิดนั้นไม่เป็นจริง ปล่อยสังขารธรรมเหล่าใดในใจ จะกุศลก้ตาม อกุศลก้ตาม คืนอวิชาไป ทุขร้อนใดๆในการเห็นสังขารเห็นเวทนา ที่มีอวิชา เป็นแดนเกิดไม่สำคัญอีกเลย กุศลจิตอกุศลจิตยึดติดกันจึงมีอีกฝ่าย เช่นเดียวกีบโลภะปติคะที่ติดกัน ท่านพี่ต้องปล่อยทั้งกองไปด้วยกัน งูๆปลาๆปัญญาน้อยนิดต้องขออภัย

 

ขณะที่ท่านพี่เห็นอกุศลนั้น กุศลจึงมี เพราะอวิชามีปัญญาจึงมี ทั้งกุศลอกุศลมีด้วยอวิชา ปัญญาก้จึงมี วิญานผัสสะเวทนาจึงมีตามมา อวิชาเป็นดั่งไฟร้อน ทั้งไฟสุขไฟทุข เราร้อนเพราะเราเห็นสังขารของอวิชาเป็นเรา

 

ความคิด จิต ผัสสะ เป็นวงมโหรีที่พร้อมจะบรรเลงตลอดเวลา
โดยมีเจ้าสติ เป็นไวทยากร ควบคุมวงจะหยุดหรือเล่นต่อ

 

หายเกลี้ยงงง (ฮา)

ค่อยๆเป็นค่อยๆไป....

 

ใช่ครับ

การวัดว่าก้าวหน้าหรือไม่ก้าวหน้า ก็เหมือนที่ทุกท่านทราบ
กิเลสมันเบาลงไหม นิสัยดีขึ้นไหม
การปลงไตรลักษณ์ในชีวิตประจำวันพัฒนาขึ้นไหม

สัพเพธรรมมา อนัตตา ไม่อยู่ในบังคับบัญชา สั่งไม่ได้
มีเจริญ มีเสื่อม เสื่อมไปซักพัก ก็เจริญขึ้นมาได้อีก
ถ้ามันเจริญอย่างเดียว และแสดงอาการเที่ยง อันนี้แหละคือสิ่งที่ควรเครียด

ดังนั้น ที่ยังฮาออก และไม่ซีเรียสมาก เพราะวัดจากความก้าวหน้าเป็นหลัก

ผ่านมาแล้ว ก้าวหน้าขึ้นกี่เปอร์เซนต์ กิเลสเบาลงไหม ปัญญาเป็นยังไง

แค่นี้ก็ภาวนาคุ้มแล้วครับ

 

การกล่าว เจริญ และ เสื่อม จะจัดเปน เดรัจฉานกถา

จะให้ดี พูดไปเลย หลังบ่าย คลายเครียด

ถ้ายังพูด จะเริงละ เสื่อมและ อย่ามาโม้ เหน สัมมาสมาธิ

ติด จิตเฮีย! มีอุปปาแถ อยู่แน่นอน


ปล. ทนหน่อยสิละ นานๆ มาถี่

 

เฮีย ก็โหดเกิ๊นน
ไม่ถามที่มาที่ไป มาถึงก็อัดเอา อัดเอา เดี๋ยวปั้ด
เอากระโถนเขวี้ยง(แบบพระป่า)

จะเล่าให้ฟัง
ไอตอนที่ผัสสะมันไวอะไรนั่น มันไว ถึงขนาดที่ว่า
มือสะบัดไปโดน ขอบประตู โอยเจ็บ....
มันเห็นโทสะ เกิดขึ้นมาทันที ในอาการเจ็บนั้น
ปริศนาธรรมโผล่ อ้าวเฮ่ย ในความเจ็บก็มีโทสะ นี่หว่า

เท่่านั้นแหละ หลังจากนั้น เสื่อม....เรียบบ

เจริญภาวนายังไงก็ไม่ขึ้น นั่งสมาธิ ก็ยังกะลิง นั่งไม่ได้
ถามว่าเซ็งไหม เซ็ง
แต่ช่างมัน

เพราะอย่างที่บอก รู้สึกว่านิสัยหลังนั้น มันเปลี่ยน
เปลี่ยนไปประมาณ 2.5%
ก็ถือว่ากำไร ดีดลูกคิดรางแก้วดูแล้ว เออ คุ้ม!!

ปอลิง นานๆมาถี่อะไร เห็นไปเริงละลม อยู่ที่พันทิป
ไปหน้าดำ หน้าแดง อยู่ที่นั่น

ฮี่ ฮี่ ฮี่ แว็ปปปปปปปปปปป

 

ว่าแต่วันนี้มีเรื่องอะไรกันเหรอ เห็นกระทู้ข้างๆ กำลังดร่าม่าเรื่องคลอง 10
อยู่ๆก็เอ่ยชื่อถึง ชื่อข้าพเจ้า และบอกว่าจะไม่สนทนากับข้าพเจ้า
และบอกว่าเดี๋ยว อาจารย์นิวรณ์จะมาช่วย และไม่ถึง สิบนาที
เสด็จเฮียนิวรณ์ ก็โผล่มาอัดเอาๆ นี่กระทู้ผมนี่เฉลยเบย

เค้างงเต๊ก !!!

ธรรมคือธรรม ถ้าผมจะถกกับใครยาวๆ คือมันต้องเหตุ แก้กรรมฐาน
สอนธรรม อะไรทำนองนั้น

นอกเหนือจากนี้ อย่าลากเค้าไปเกี่ยว ริวไม่ยุ่ง.....

งงเต๊กเลยอ่าาาา

 

มาถี่ จีจีนะ นุ้งมานะ ไม่ได้โม้ ก่อนไป พังกระติ๊บ แวะ มาหา ศิโง ก่อง

เอ คอง10 แล้วเหรอ เห็นแต่ ทำใหม่ ภาค1

เรื่องเรียกมาช่วย ตื๊บ อันนี้ ไม่รู้ แต่โดยกรรมวิภาค
ป๋มกับปู่ฉับฉล ย่อมเวียนมาบรรจบ จักรภพ กระอวนวาน อยู่แว้ว

 

ถ้าจะเอาเรื่อง ภาวนา คราวหน้า กระแทก ปั๊ก!!

อย่าไป ดู โทษะ ........ให้ โยกขึ้นเวทนากาย เวทนาจิก

แต่ถ้า อินทรีย์ดีกว่านั้น ให้ดู ปฏิฆสัญญา ( ไม่ได้แปลว่า
โทษ ขัดเคืองใจ ) จะเป็น การดู การได้มาซึ่งแขนขา
ที่งามบ้าง ไม่งามบ้าง อันเกิดจาก " ผัสสะ " ที่กระทบ
แล้ว สัญญามันเกิด อุปทายรูปเกิด เป็นรูปกุศลบ้าง อกุสลบ้าง
ถ้านิ่ง ก็เป็น อัพยากฤติ ( ตา หู ตะหมูก ลิ้น ใจ ก็ คือกัน )

ดูแล้วได้อะไร เผือฝลุ๊ค ไป อเนญชา หรือ โน้นนนนน ไปพรหมโลกโน้นนนน

 

ตรงๆเลยก็คือ

เอาเรื่องเสื่อมอะไรนี่ไม่ซีเรียสมากนักดอก

แต่กำลังปวด กบาล เรื่องนั่งสมาธิไม่ออกเนี่ยแหละ
ยังกะลิง ไม่รู้เป็นไร งงเต๊ก!!!
อยากหามุมสงบๆ มุมดันหาย!!!


ก็เลยออกอาการช่างมันฉันไม่แคร์ นั่งไม่ได้ก็ไม่นั่ง (ฮา)

ช่วงนี้เลยชิล ไปก่อน

พักร้อน.....

สงสัยครูบาอาจารย์(ถ้ามี)ได้ฟังคำปรารภนี้คงด่าเละ 5555

 

ไม่ใช่ห่างแบบนั้นครับ จิตมันภาวนาไตรลักษณ์ในชีวิตประจำวันอยู่แล้ว
มากบ้าง น้อยบ้าง เรื่องของจิตมัน
ส่วนเรื่องสมาธิ ย่อหย่อนจริง อะไรจริง
มันฝืน ไม่ได้ ก็เลยยอมแพ้ไปก่อน
เรื่องนี้ผิดจริง ไม่มีข้อแก้ตัว.....

 

ในแง่วิปัสสนา อารมณ์เบื่อๆ
ถือเป็น ของดี ของหายาก ของชั้นสูง
ของนักทำวิปัสสนา ที่อยากได้ วิปัสสนาญาน
หาได้ยากนัก เมื่อได้มาแล้ว
ก็ไม่สามารถ ทรงอารมณ์เบื่อ นี้ได้ตลอด
เรียกอารมณ์อย่างนี้ว่า อารมณ์เบื่อๆอยากๆ
คือ แปปเดียวมันก็เบื่อๆ พออีกแปนนึงมันก็ไม่อยากอีก
เป็น อารมณ์แท้ๆ ของผู้ที่ฝึก วิปัสสนา มาได้ระดับหนึ่งแล้ว
อินทรีย์แก่กล้าพอตัว มีสิทธิ์ที่จะ บรรลุธรรม ได้แล้ว
หากพิจารณาร่วมกับ กาย หรือ กายคตานุสติ หรือ กายในกาย
คือ พิจารณาเพิ่มไปในอารมณ์ของเรา
แล้ว ภาวนาออกเสียงว่า เบื่อกายนี้หนอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วก็ตามอารมณ์ เบื่อกาย นั้นให้ทัน
พิจารณาอยู่แค่เรื่องเดียว คือ คิดว่า
กายนี้น่าเบื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทำแค่อย่างเดียว ไม่เกินหนึ่งปี จะเห็นผล
มีสิทธิ์ บรรลุโสดาบัน ได้เหมือนกัน

 

ถือว่า ทรงอารมณ์วิปัสสนาญาน ได้ดีแล้ว
ถูกต้องตรงทางแล้ว แต่ต้องเพิ่ม อารมณ์สมมุติ
อีกนิดหนึ่ง จึงจะดี พิจารณาต่อไปว่า ทุกสิ่งเป็นของสมมุติ ขึ้น
แล้ว อารมณ์วิปัสสนาญาน จะเข้มข้นขึ้นทันที
เมื่อเห็นสิ่งใดในจิต นอกจาก วางเฉย แล้ว
ต้องรู้อีกว่า สิ่งเหล่านั้นถูกสมมุติ ขึ้นมานั่นเอง

 

อารมณ์อย่างนี้ เรียกว่า วิปัสสนาญาน หมุนติ๊วแล้ว
คือ วิปัสสนากำลังพิจารณาทุกสิ่งที่มากระทบใจ แล้วปล่องวาง
หากรู้ปั๊บ แล้วปล่อยวางทันที ก็เป็น พระอรหันต์ ทันที

ถึงตอนนี้แล้ว จะกลับไปทำ สมาธิ ไม่ได้อีกพักใหญ่
เพราะใจมันตั้งมั่น ที่จะออกจากทุกข์ อย่างเดียว

อารมณ์ของ สมาธิ จะไม่มีประโยชน์เลยตอนนี้
ต้อง พิจารณาจนกว่า จะจบกิจ จึงจะจบกัน
ต่อให้นั่ง สมาธิ ได้อารมณ์สุขทั้งวัน
มันก็จะไม่สุขเหมือนก่อน
แต่มันจะสุข แค่ในการพิจารณา เท่านั้น
อารมณ์อย่างอื่น แทบไม่อยากทำเลย
อยากจบกิจอย่างเดียว

 

อารมณ์จิตของผู้ที่ กำลังทำวิปัสสนาญาน

อารมณ์จิต ของพระอริยะเจ้า
จะไม่ พิจารณาธรรม อยู่อารมณ์เดียว
เพราะว่า มันจะเนิ่นช้า ในการปฏิบัติ
ต้องยก ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่มีตัวตน
เป็นของสมมุติ เป็นแค่กาย เป็นแค่เวทนา
เป็นแค่จิต เป็นแค่ธรรม เป็นเพียงธาตุสี่
เป็นแค่ซากศพ เป็นแค่ของเน่า เป็นแค่กระดูก
เป็นแค่ขันธ์ห้า และอื่นๆ อีกมากมาย
มาต่อสู้อยู่เสมอๆ ของเก่า จะใช้ไม่ได้นาน
ต้องเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ตามสิ่งที่เข้ามากระทบ

เมื่อพิจารณาอันไหน แล้วเห็นได้จริงตามนั้น
ก็แสดงว่า การวิปัสสนา เห็นผลแล้ว

 

คุณยศวดี ลองมองเพิ่มอีกนิดซิว่า
"ทุกสิ่งกำลังหลอกเราๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
เอาแค่นี้พอ พอเจออะไรก็ให้ท่องว่า
"ทุกสิ่งกำลังหลอกเราๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
แล้วลอง ตามอารมณ์ นี้ให้ทัน
ถ้าทัน ก็แสดงว่า คุณแน่จริงๆ
คุณพร้อม บรรลุธรรม แล้ว

 

ถึงชั้นนี้แล้ว สมาธิญาน ก็ยังเป็นของ เล็กน้อย หรือ ต่ำ ไป
ยังไม่ต้องไปเข้าญาน ให้เกิดกิเลสบางเบา อีก
ให้ พิจารณาธรรม แค่งานเดียวพอ
เมื่อจบแล้ว ก็จะรู้ได้ด้วยตนเองว่า
ไม่เหลืออะไรให้กระทบอีกแล้ว
ก็จะสามารถ เข้าญาน ได้ตามปรกติ
แต่ตอนนี้ ให้อด หวาน แล้วกินเปรี้ยว แทนไปก่อน

 

จิตจับพระไตรลักษณ์คืออาการของอวิชชา
ถ้ามองเห็นจิตนี้เป็นไตรลักษณ์ธรรมธาตุที่เที่ยงแท้จึงปรากฏ
สั้นๆ ขยายกันตามสะดวก