จะเอามดออกจากภาพกสิณดินได้อย่างไรครับ

สนใจฝึกกสิณดินครับ เลยไปจ้องดูดิน เป็นผนังดินข้างทางที่ถูกรถขูดแต่งขอบทาง
ตอนจ้องดูนั้นก็มีมดดำตัวใหญ่มันไต่ที่ผิวดินนั้น ปัดหล่นลงไปแล้วก็ไต่ขึ้นมาใหม่
คราวนี้นึกถึงภาพนั้นทีไรมันก็มีภาพมดติดมาด้วย เห็นมันกำลังไต่หน้าดินนั้นอยู่
จะทำอย่างไรถึงจะเอาภาพมดนั้นออกไปจากภาพกสิณดินได้ครับ

ขอบคุณครับ

 

ผลักภาพที่นึกให้ออกทะลุเหนือระหว่างคิ้ว
ให้ไปปรากฏที่อากาศภายนอก
ด้านหน้าแทน ประมาน
มุมที่เรามองระเบียงชั้น ๒ ครับ
ให้เห็นภาพนิมิตเป็นขอบๆวงกลมก่อน
จะตัดภาพนิมิตขวาง(มดเป็นหนึ่งในนั้น)
และการสร้างภาพที่เกิดเป็นมดจากสัญญา
ในจิตกับความคิดในสมองได้ของมันเอง
อีกอย่างสามารถใช้ตรวจสอบได้ว่า
จิตเรามันเริ่มสร้างภาพนิมิตได้หรือยังครับ
โดยสังเกตุว่ามีภาพบนอากาศ
ปรากฎได้ไหม

ปล.ถ้าจิตเริ่มสร้างภาพได้ด้วย
ตัวจิตเองบ้างแล้ว
ต่อไปจะไม่จำเป็น
ต้องใช้ดินจริงๆในการเริ่มต้นครับ
ระลึกเอาก็พอ

 

ดูๆแล้วก็นึกขำ อะไรนักหนานะชาวพุทธ

 

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับ จะลองทำดูครับ

 

เป็นแบบนี้นี้เอง

 

ขอเสนอแนะว่า ทำไมไม่จับภาพเป็นพระพุทธเจ้า คือ พระพุทธรูป หรือพระพุทธเจ้าที่เป็นรูปวาดไปแทน จะได้ผลดีกว่าเพราะเป็นการนึกถึงท่านที่เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน จับกสินดินไปไม่ค่อยน่าจะได้ประโยชน์ เห็นมดคุณก็รำคาญมดอีก จับภาพพระพุทธเจ้า แล้วบริกรรม เช่น พุทโธ, นะโมพุทธายะ, นะมะพะธะ หรืออื่นๆที่เป็นบทสวดมนต์จะสั้นหรือยาวแล้วแต่จริตของคุณ จะช่วยให้คุณเป็นสมาธิได้ดีกว่า แล้วก็ทำวิปัสสนากรรมฐานให้มากขึ้นเรื่อยๆ เพื่อพัฒนาจิตวิญญาณเข้าสู่นิพพานโดยเร็ว ลองอ่านคำสอนของหลวงพ่อฤาษีลิงดำดูค่ะ

 

ขออนุญาตเล่าให้ฟังแบบนี้นะครับ
การขึ้นด้วยภาพพระพุทธกับการขึ้นด้วยกสิณนั้น
จะได้ผลที่ออกมาแตกต่างกันครับ ซึ่งขึ้นอยู่กับว่า
จริตบุคคลนั้นๆเป็นอย่างไร.....
กสิณเป็นพื้นฐาน สร้างให้เกิดกำลังจิต
(จากการปั่นปฏิภาคนิมิตในกำลังสมาธิระดับสูง)
ต่อยอดไปทางวิชาเดินธาตุได้ ไปอรูปฌานได้ ใช้งานทางจิต
แบบภายนอกได้ ซึ่งก็สามารถไปถึงระดับสภาวะดับได้เช่นกัน
ซึ่งกำลังประมาณนี้เพียงพอต่อการต่อยอด
ไปวิปัสสนาและต่อไปปัญญาญานเพื่อการหลุดพ้นได้อยู่ครับ

การขี้นด้วยภาพพระพุทธฯต่างๆนั้น ในกำลังระดับปฏิภาคนิมิต
เท่ากันนั้น จะสามารถใช้เป็นฐานเพื่อให้
ได้ผลไปทางด้านอฐิษฐานให้เกิดผลต่างๆได้
ขึ้นอยู่กับว่าจะอฐิษฐานจิตเรื่องอะไร เช่น
อดีต อนาคต ปัจจุบัน ฯลฯ
และสามารถไปต่ออรูปฌานได้ แต่สำคัญต้องมีกำลัง
ที่จะทิ้งรูปให้ได้ก่อน แล้วไปต่อ แต่ส่วนมาก
มักจะติดกันที่เรื่อง การเห็น และยึดเป็นส่วนใหญ่
ทั้งๆที่ไม่มีกำลังจิต
และไม่มีภูมิต้านทานพลังงานภายนอกเพียงพอ
ส่วนกสิณก็มีพวกบ้าพลัง ใช้ในทางที่ผิด
หลงตัวเอง แสดงก้ามมีให้เห็นเยอะแยะเช่นกันครับ

ซึ่งในการจะอฐิษฐานจิตนั้น จิตจะตกลงมาระดับอุปจารสมาธิก่อน
แล้วถึงค่อยๆไต่ระดับขึ้นไปกำลังระดับปฏิภาคแล้วแสดง
เป็นผลออกมาให้ปรากฏครับ จะเป็นอย่างนี้เฉพาะ
ในครั้งแรกเท่านั้น แต่ครั้งต่อไป ผลจะแสดงออกมาได้เลย
โดยที่ไม่ต้องลดกำลังลงมาอุปจารสมาธิครับ

ซึ่งตรงนี้
กำลังกสิณก็สามารถทำได้เช่นกันครับ
และหากให้ไปเล่นกับภาพพระในระดับปฏิภาคนิมิต
กำลังสูงได้ ผลที่ได้ก็คือ จะมีความสามารถใช้งานทางจิตได้
เช่นกันในเวลาปกติคล้ายๆกสิณ
แต่เป็นไปในลักษณะภายในครับ

ภายในคือ รู้ได้เห็นได้ด้วยตัวเอง แต่
พิสูจน์ เรียกขึ้น แสดง ทำให้บุคคลอื่นๆ
รู้เห็น สัมผัสไม่ได้เหมือนตนเอง......
ที่ทางโลกเรียกกันว่า พวกญานทิพย์อะไรนั่นหละครับ
ส่วนมากจะกลายเป็นหมอดู
และอุปโลกน์ตัวเองเป็นผู้วิเศษร่วมด้วย
ทำแล้ว กลายเป็น มียศ มีลาภ มีสุข มีสรรเสริญ
หนักไปหนักมาวิปลาสไปเลยก็มี
ตัวอย่างมีให้เห็นเยอะแยะ

ซึ่งการที่เราจะไปทางด้านไหน แล้วแต่จริตเราเลย
ไม่มีว่า แบบไหนดีกว่า แบบไหนด้อยกว่า
ทำไมต้องแบบนั้น ทำไมต้องแบบนี้..
เพราะในระดับใช้งานได้จริงนั้น
มันสัมพันธ์ ส่งเสริมและเกี่ยวข้องกันหมดนั่นหละครับ
ไม่ได้มีการแยกอะไรกันเลย
ครูบาร์อาจารย์ท่านก็ไม่ได้บอกว่าของท่านดีหรือไม่ดี
หรือว่าทำไมต้องแบบท่าน คือมันยึดในส่วนวิธีการอะไรไม่ได้ครับ

ในส่วนภพภูมิท่าน ท่านก็มาแนะมาสอน
ในส่วนที่เป็นไปตามวิสัยของท่านและไม่ก้าวก่ายกันด้วยครับ
เช่น เทคนิคในการเข้าถึงผลสำเร็จของกรรมฐาน
จะเป็นพระสงฆ์ในอดีตซึ่งล้วนแล้วแต่มีชื่อเสียงทั้งนั้น
และ เทคนิคการนำไปใช้งานก็เป็นพระมหาฤาษี
ฝ่ายสนับสนุนเป็นระดับพรหมมีชื่อต่างๆในแต่ละด้าน
ส่วนระดับสูงสุดสอนแต่ธรรมะนะครับ
พอมองเห็นภาพรวมๆนะครับ

 

ขอบคุณทุกท่านครับที่เมตตาให้คำแนะนำ จะค่อยๆ ฝึกไปครับ

 

เรื่องที่เจ้าของกระทู้ต้องการคำตอบก็มีท่านอื่นตอบไปแล้ว
ผมจึงขอเสริมสักเล็กน้อยก็พอ ว่า...

กสิณดินเป็นหนึ่งในกรรมฐาน 40 กอง ชอบแบบไหนก็ทำไปเลยครับ
พระอริยะเจ้าที่ชอบในฤทธิ์มาก่อนก็มีมากมาย เพราะฤทธิ์ถ้าใช้เป็น จะมีประโยชน์เป็นอย่างมาก
เพราะถ้ามีความสามารถในเรื่องฤทธิ์ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
นั้นแสดงว่า คน ๆ นั้นมีกำลังสมาธิที่เข้มแข็งพอสมควรตามฤทธิ์ที่มี
และสมาธิก็เป็นสิ่งที่สำคัญในการปฏิบัติธรรมมาก
ถ้าสมาธิเข้มแข็งพอก็สามารถนำสมาธินี้ไปเจริญวิปัสสนาจนถึงพระอรหันต์ได้ไม่ยาก

ดังนั้นผมจึงหวังว่าผู้ปฏิบัติธรรมทั้งโลกใบนี้ และ โลกอื่น ๆ ทุกจักรวาล จะสามารถเข้าถึงธรรมของพระพุทธเจ้าได้โดยง่ายกันทุกท่านทุกคน โดยทุกถ้วนหน้ากัน สาธุ สาธุ สาธุ