ตั่งแต่ศึกษาธรรม คุณไปไกลถึงไหนกันเเล้ว

ตั่งแต่ศึกษาธรรม คุณไปไกลถึงไหนกันเเล้ว
มีคำถามว่า
1 คุณคิดว่าคุณดีพอยัง
2 คุณแอบหนีกิเลสหรือไม่
3 คุณเห็นว่าคนอื่นดีกว่าหรือแย่กว่าคุณหรือไม่
4 มีอะไรที่ต้องปรับปรุงอีก
5 สติกับสมาธิ คุณแยกได้ไหม
6 สติมีตอนไหนบ้าง
7 เห็นกิเลสความวุ่นวายของคนอื่นมั่งเปล่า
8 เห็นความเบื่อบ้างไหม
9 เรายังแอบพอใจอะไรบ้าง รูป รส กลิ่น เสียง เพศ
10 หมั่นพิจาราณา ธรรม ทุกวัน ทุกเวลาเเค่ไหน

 

ตั่งแต่ศึกษาธรรม-คุณไปไกลถึงไหนกันเเล้ว

จะไปไหนกันเล่าก็อยู่บ้านใครบ้านมัน ตื่นนอน (ถ้าไม่ไหลตาย) ใครมีหน้าที่อะไร ก็ไปทำ

 

ตอบเหมือนเซ็น

 

ระวังเป็นผู้ทรงใบลานเปล่านะจ้ะ ตอบใจตัวเองเป็นสำคัญ

 

เอ้า ถ้ายังงั้น ลุงแมวไปไกลแล้ว ไปถึงไหน ไหนลองว่ามาซิ คิกๆๆ

 

พูดให้คิดนะ คือ พระพุทธเจ้า และพระอริยะสาวกทั้งหลาย ท่านรู้ธรรมะแล้ว ขณะท่านยังมีชีวิตอยู่ท่านไปไหน ท่านไม่ได้ไปไหน ชีวิตที่เหลือ ท่านก็ทำหน้าที่ของท่านไป พระสารีบุตรมีหน้าที่อะไรก็ทำไป พระโมคคัลลานะ มีหน้าที่อะไรก็ทำไป ฯลฯ จริงไม่จริง

 

แลเหมือนท่าน มาจากดินเหมือนจะเปรียบอาการของตนเองกับพระอรหัตน์มีอาการคล้ายๆกัน คือ ใครจะทำอะไรก็ช่าง เราก็ทำหน้าที่เราไป เป็นคนวางเฉย แลดูคล้ายอรหัตน์

เเต่เหมือนท่านจะมาเเค่นเอาคำตอบ ว่าจริงไหมฉันพูดถูกไหม.. อยู่
อันนี้ขอฝากพิจารานานิด นะขอรับ

 

พิจารณาแล้ว จึงถาม แล้วมันจริงไหมเล่า

หรือเอางี้ ถ้าคุณรู้ธรรมะแล้ว คุณจะไปไหน ?

 

ท่านมาจากดิน ฝากเรื่องสติของท่านด้วยนะครับ ที่บอกว่าพระท่านไม่ได้ไปไหน เเละก็บอกว่าท่านก็ทำกิจของท่าน ไม่ทราบว่า กิจของท่านอยู่กับที่ตลอดเลยหรอครับ ถ้าจะแปลกันในทางนี้ อิอิอิ ขอจบการสนทนาเพียงเท่านี้ดีกว่า

 

กิจนั่นแหละหน้าที่ที่ท่านทำ อิอิ ท่านไปทำหน้าที่แล้วท่านก็กลับวิหาร (วัด)

 

นำหลักธรรมอีกด้านหนึ่งให้พินา

พระพุทธเจ้าตรัสจำแนกกามโภคีคือชาวบ้านออกเป็น ๑๐ ประเภท พร้อมทั้งส่วนดี และส่วนเสีย ของแต่ละประเภท มีใจความดังนี้

กลุ่มที่ 1 สวงหาไม่ชอบธรรม

1. พวกหนึ่ง แสวงหาโภคทรัพย์โดยไม่ชอบธรรม ได้ทรัพย์มาแล้วไม่เลี้ยงตนให้เป็นสุข, ทั้งไม่เผื่อแผ่แบ่งปัน และไม่ใช้ทรัพย์ทำความดี - ควรตำหนิทั้ง 3 สถาน

2. พวกหนึ่ง แสวงหาทรัพย์โดยไม่ชอบธรรม ได้ทรัพย์แล้วเลี้ยงตนให้เป็นสุข, แต่ไม่เผื่อแผ่จ่ายแบ่งปัน และไม่ใช้ทรัพย์นั้นทำความดี - ควรตำหนิ 2 สถาน ควรชม 1 สถาน

3. พวกหนึ่ง แสวงหาทรัพย์โดยไม่ชอบธรรม ได้ทรัพย์มาแล้ว เลี้ยงตนให้เป็นสุข, ทั้งเผื่อแผ่แบ่งปัน และใช้ทรัพย์นั้นทำความดี - ควรตำหนิ 1 สถาน ควรชม 2 สถาน

กลุ่มที่ 2 แสวงหาชอบธรรมบ้าง ไม่ชอบธรรมบ้าง

4. พวกหนึ่ง แสวงหาโภคทรัพย์โดยชอบธรรมบ้างไม่ชอบธรรมบ้าง ได้ทรัพย์มาแล้ว ไม่เลี้ยงตนให้เป็นสุข. ไม่เผื่อแผ่แบ่งปัน และไม่ใช้ทรัพย์นั้นทำความดี – ควรตำหนิ 3 สถาน ควรชม 1 สถาน

5. พวกหนึ่ง แสวงหาทรัพย์โดยชอบธรรมบ้าง ไม่ชอบธรรมบ้าง ได้ทรัพย์มาแล้ว เลี้ยงตนให้เป็นสุข, แต่ไม่เผื่อแผ่แบ่งปัน และไม่ใช้ทรัพย์นั้นทำความดี - ควรตำหนิ 2 สถาน ควรชม 2 สถาน

6. พวกหนึ่ง แสวงหาทรัพย์โดยชอบธรรมบ้าง ไม่ชอบธรรมบ้าง ได้ทรัพย์มาแล้ว เลี้ยงตนให้เป็นสุข, ทั้งเผื่อนแผ่แบ่งปัน และใช้ทรัพย์นั้นทำความดี - ควรตำหนิ 1 สถาน ควรชม 3 สถาน

กลุ่มที่ 3 แสวงหาชอบธรรม

7. พวกหนึ่ง แสวงหาทรัพย์โดยชอบธรรม ได้ทรัพย์มาแล้ว ไม่เลี้ยงตนให้เป็นสุข, ทั้งไม่เผื่อนแผ่แบ่ง และไม่ใช้ทรัพย์นั้นทำความดี - ควรตำหนิ 2 สถาน ควรชม 1 สถาน

8. พวกหนึ่ง แสวงหาทรัพย์โดยชอบธรรม ได้ทรัพย์มาแล้ว เลี้ยงตนให้เป็นสุข, แต่ไม่เผื่อนแผ่แบ่งปัน และไม่ใช้ทรัพย์นั้นทำความดี - ควรตำหนิ 1 สถาน ควรชม 2 สถาน

9. พวกหนึ่ง แสวงหาทรัพย์โดยชอบธรรม ได้ทรัพย์มาแล้ว เลี้ยงตนให้เป็นสุข, ทั้งเผื่อแผ่แบ่งปัน และใช้ทำความดี; แต่ยังติด ยังหมกมุ่น กินใช้ทรัพย์สมบัติ โดยไม่รู้เท่าทันเห็นโทษ ไม่มีปัญญาที่จะทำตนให้เป็นอิสระ เป็นนายเหนือโภคทรัพย์ - ควรตำหนิ 3 สถาน ควรชม 1 สถาน

พวกพิเศษ : แสวงหาชอบธรรม และกินใช้อย่างมีสติสัมปชัญญะ มิจิตใจเป็นอิสระ

10. พวกหนึ่ง แสวงหาโภคทรัพย์โดยชอบธรรม ได้ทรัพย์มาแล้ว เลี้ยงตนให้เป็นสุข, เผื่อแผ่แบ่งปัน และใช้ทรัพย์นั้นทำความดี; ไม่ลุ่มหลง ไม่หมกมุ่นมัวเมา กินใช้ทรัพย์สมบัติ โดยรู้เท่าทัน เห็นคุณโทษ ทางดีทางเสียของมัน มีปัญญาทำตนให้เป็นอิสระ - เป็นชาวบ้านชนิดที่เลิศ ประเสริฐ สูงสุด ควรชมทั้ง 4 สถาน (สํ.สฬ.18/631-643/408-451...)

 

ท่านผู้รู้จบพรหมจรรย์แล้ว ท่านก็ทำหน้าที่ของท่านคือเผยแผ่ธรรมกล่าวคือสอนประชาชน ตามหลักฐานทางตำราว่าอยู่ใน 16 แคว้นนี้ เมื่อท่านจาริกทำหน้าที่ของท่านแล้ว ก็กลับวัดพักผ่อนนอนหลับ (จำวัด) ไม่เจ็บไม่ไข้ พรุ่งนี้ไปต่อ

 

ตอบ
1 เราคิดเสมอว่า เรายังดีไม่พอ อยู่ตลอดเวลา
2 แอบหนีกิเลส ด้วยการเข้า อรูปญาน หรือ อรูปสัญญา เป็นประจำ จนเดี๋ยวนี้ ชักเป็นคนขี้หลงขี้ลืมเหมือนคนแก่
3 เราเห็นว่า คนอื่นๆ ก็ยังเหมือนกับเรา ยังหลงกิเลสอยู่ตลอดเวลา
4 สิ่งที่ยังต้องปรับ คือ อธิศีล ยังไม่เต็มเปี่ยม
5 นั่งทำสมาธิด้วยการเข้าญาน ก็จะได้ สมาธิ
และ ถ้าทนต่อ โลกธรรมแปดอย่างได้ จะเรียกว่า มีสติ
6 สติจะเกิด ในขณะที่เรา ดึงจิตกลับคืน ร่าง จะเรียก สติในสมถะ และ สติจะเกิดในขณะที่เผชิญกับ ความอยาก หรือ ความไม่อยากได้ เมื่อเราทำ จิตเฉยๆ หรือ จิตอุเบกขา
สติก็จะเกิดตอนนั้น
7 กิเลสของคนอื่น เห็นได้ตลอด แต่ กิเลสของตนเอง
เดี๋ยวก็เห็น เดี๋ยวก็ลืมเห็น เห็นได้ไม่ชัด ถึงชัดก็ยังคิดว่าไม่ใช่กิเลสของเรา คิดว่า ของเราเบาบางแล้ว ทั้งๆที่มันไม่จริงเลย
8 ความเบื่อ มีอยู่ในจิต ทุกวัน แต่มีน้อยไป กำจัด อวิชชา ได้ไม่หมด
9 ตอนนี้พอใจ แต่การรับรู้ด้วยใจ สิ่งอื่นนอกจากนั้น
น่าเบื่อเกินไป
10 หมั่นพิจารณาธรรมทุกวัน ว่า สรรพสิ่งล้วนสมมุติๆๆๆๆ

 

สาธุ กับคุณ นิกาน สักวันก็จะถึงเป้าหมายเป็นเเน่เเท้

 

คุณมาจากดิน รู้เยอะจังนะครับ รู้ดีกว่าไม่รู้ สาธุๆ ว่าเเต่สรุปว่าคุณ สรุปได้อะไรบ้าง หรือสรุปไม่ลงครับ ดูคุณถนัด copy วาง เป็นหลัก เเต่ก็หวังว่าคุณจะสรุปลงได้สักวัน

 

ผมเห็นการปฏิบัติมาทุกรุ่นๆๆๆ..วนเวียน-เวียนว่ายตายเกิด-เป็นเขาวงกฏ-นับพระ ไม่ถ้วนครับ..ที่ยังค้างอยู่ในระบบ ไม่สึกนี่ มหาศาล ไม่รู้จัก ปฏิจจะสมุปบาทเลยยย ..
เพราะเริ่มต้นภาวนาผิดหมด จิตไม่มีความรู้เลย-บรรจุแต่สมาธิ-วัตรปฏิบัติ ผิดเล่นแต่สมาธิ-สวดมนต์-หาพ้นทุกข์ไม่มีเลยยยยนอกจากรวยยยยๆๆ
ตั้งแต่ หลวงพ่อเกษม-มิตซูโดะ-นิกร ยันตระ ภาวนาพุทธโธ ธรรมชโย สมีคำ..ดูเจ้าคุณ จัน-สึกมาเล่นลิเก โอ๊ยยยย จะบ้าตาย

 

อ้าว...งี้...ก็ไม่มีใครสู้ หลวงเพ่เกษม ของผมไม่ได้น่ะสิ
เพราะท่านสึกออกมาแล้ว ก็ยัง นุ่งขาวอยู่วัด
ด้วยเหตุผลที่ว่า ไม่ใที่ไป เพราะ ญาติไม่มี

อย่ารวม หลวงเพ่กษมนะ....เพราะหลงงเพ่เกษม เจ๋งกว่าใครๆ

 

ที่ว่าๆมาเนี่ย
รวม หลวงตาบัว หลวงปู่มั่น หลวงตาคูณ ...หลวงตาอื่นๆที่มรณภาพในผ้าเหลือง ทั้งหมดเลยมั้ยครับ..คุณไม่รู้จักโต

 

ปี้นี้ ยุคนี้....เป็นยุคของ เด็กแนว..

ดังนั้น ถ้าจะมีพระแนว เณรแนว..บ้าง..จะเป็นไรไป
กินข้าวเย็น อาหารเย็นที่มีอยู่เต็มตู้เย็น
กลางคืน ล้อมวง..เล่นไพ่ มั่วยา มั่วกระเทย ในตึกห้องแอร์ ใครจะเห็น
วัดใหญ่ๆ ย่อมมี ผลประโยชน์เยอะแยะมากมาย ให้ต้องบริหารจัดการ
ทุกวันนี้ โยมไม่ไส่บาตรก็ไม่ต้องเดือดร้อน ใครจะว่าเป็นพระไม่ดีก็ไม่สน เพราะบริหาร จัดการ หาเงิน หาอาหาร กันเอง เงินเดือนมี
ไม่ต้องห่วงภาพลักษณของความเป็นพระ เพราะ ชุดพระสวมไส่ ใครก็ไม่กล้าคิดในทางไม่ดี

โอ้ยย..พระแนว เณรแนว....หากินทางใครทางมัน...สนุกฉัน สนุกจำวัด สนุกใช้ปัจจัย...อิอิ

 

เขาเรียกว่าไงนะ

รอวันตายไปวันวันงั้นสิ...ไม่เกี่ยวกับรอด ไม่รอด
แต่มันหลง มันทำกันได้แค่นี้เอง...คน