ทำบุญช้า-ไว

ทำบุญช้า-ไว

ผู้ถาม - กระผมสงสัยเรื่องการทำบุญ บางคนก็ทำช้า บางคนก็ทำไว อยากเรียนถามหลวงพ่อว่า การทำบุญช้าบ้าง เร็วบ้าง ยืดยาดบ้าง อานิสงส์จะต่างกันหรือไม่ขอรับ?

หลวงพ่อ - ต่างกัน คือได้ช้า ได้เร็ว ก็เหมือนท่าน จูเฬกสาฏก ท่านฟังเทศน์จากพระพุทธเจ้า ยามต้นตั้งใจถวายทานกับพระพุทธเจ้าก็เป็นห่วงยายที่บ้าน ถ้าถวายวันนี้ยายไม่มีโอกาสจะฟังเทศน์ เพราะไม่มีผ้าห่มต้องระงับไว้ก่อน

พอยามที่ 2 ตั้งใจถวายใหม่ ก็คิดถึงยายอีก ยามที่ 3 ตั้งใจถวายใหม่ ก็คิดถึงยายอีก ถวายไม่ได้ พอใกล้สว่างตัดสินใจถวาย พอถวายแล้วก็ประกาศว่า "ชิตัง เมๆๆ" ประกาศอย่างนั้น

พระเจ้าปเสนทิโกศล ท่านรบทัพจับศึกกลับมา ก็สงสัยว่าผู้เฒ่าผู้นี้ชนะอะไร ก็ให้นายทหารผู้ใหญ่เข้าไปถาม ก็ทราบว่าชนะความตระหนี่ จึงนำผ้าสาฏกมาให้ 2 ผืน ที่ท่านใช้เอง ตัวพราหมณ์ก็ถวายพระพุทธเจ้าหมด นำมาใหม่ 4 ผืนก็ถวายอีก นำมาให้อีก 8 ผืน ก็ถวายอีก ถึง 32 ผืน ก็ถวายอีก

ก็ให้บ้านส่วย 100 หมู่บ้าน ข้าทาสหญิงชายอย่างละ 100 ช้าง 100 กระบือ 100 เป็นอันว่ามีฐานะเท่าคหบดี

ต่อมาพระก็นั่งคุยกันว่าน่าอัศจรรย์ พราหมณ์ฟังเทศน์ของพระพุทธเจ้าจบเดียวจนแสนจนเป็นคหบดีได้ องค์สมเด็จพระจอมไตรจึงเสด็จไปถามว่าเพราะอะไร คุยกันเรื่องอะไร พระก็เล่าให้ฟัง

แต่อันที่จริงท่านรู้แล้วแต่ทำไม่รู้ พระพุทธเจ้าก็เลยตรัสว่า "ถ้าพราหมณ์นี้ถวายในยามต้นจะได้เป็นมหาเศรษฐี

ถ้าถวายยามที่ 2 จะได้เป็นอนุเศรษฐี

ยามที่ 3 จะได้เป็นคหบดีใหญ่

นี่เป็นคหบดีได้น้อยเพราะถวายช้าเกินไป"

พระองค์จึงตรัสว่า "การทำบุญในพระพุทธศาสนา ต้อง "ตุลิตะ ตุลิตัง สีฆะ สีฆัง" เร็วๆ ไวๆ

นี่ไม่เหมือนกันนะ แต่ก็ได้เหมือนกันได้น้อยไปหน่อย



(จากธัมมวิโมกข์ ฉบับที่ 188 เดือนพฤศจิกายน 2539 หน้า 98)