ทำอย่างไรถึงจะเข้าญาณได้เพราะฝึกตั้งนานยังทำไม่ได้เลย ถามผู้รู้ครับ

ทำอย่างไรถึงจะเข้าญาณได้เพราะฝึกตั้งนานยังทำไม่ได้เลย ที่ผมอ่านจาก

อินเทอร์เน็ตมันเหมือนง่ายแต่พอทำจริงๆ ยากมาก

ผมกลับจาก รร.ผมก็ นอนสมาธิ ทำจิตใจให้ว่างแต่ก็เข้าไม่ได้สักทีครับ แต่มี

ตอนมันบังเอิญผมเข้าญาณ4แบบลืมตาตอนท่าหกสูง (มือค้ำพื้นขาลอยฟ้า)

ผมก็งงนะ ยังไงก็ถามผู้รู้ที่เคยเข้าญาณหน่อยครับ เพราะมันรู้สึกสบายมาก

ร่างกายทุกส่วนเหมือนกำลังตาย ยังไงก็บอกวิธีอย่างละเอียดหน่อยนะครับ

หรือกลวิธีอะไรก็ได้ พอทำจริงๆมันยากกมากก ขอบคุณครับ

 

ใช่ว่าเราจะมาทำตอนปฏิบัติด้วยนะครับถึงจะไปได้เร็ว ลองดูนะครับว่ามีองค์ประกอบต่างๆที่จะช่วยทำให้ไปได้เร็วหรือไม่ในชีวิตปกติของเรา..
1.เวลาไม่ได้ทำสมาธิ แล้วมาฝึกเจริญสติจนต่อเนื่องเป็นอัตโนมัติได้หรือยัง
2.มีความเมตตาต่อ คนและสัตว์เป็นปกติหรือไม่
3.มีความเสียสละต่อส่วนร่วมมากขึ้นหรือไม่
4.ลดความอยากเล็กๆน้อยในชีวิตประจำวันได้หรือไม่ เช่น อยากไปโน้นไปนี่ หรือทานโน้นทานนี่
5.หยุดสนใจเรื่องของคนอื่นหรือยัง..ยังนินทา หรือ ว่ากล่าวใครหรือไม่
6.ระวังการรับรู้หรือรู้จักควบคุมการรับรู้ทาง ตา หู จมูก ปาก กาย และใจ หรือไม่
7.มีความตั้งใจจริง และเคารพในพระรัตน์ไตร ด้วยใจจริงๆหรือไม่..
8.นิวรณ์ทั้ง 5 ข้อได้ทุกข้อไหม...
9.ยังสนใจเรื่องในอดีตที่ผ่านมาและอนาคตที่ยังมาไม่ถึงหรือไม่
10.เลิกสนใจทั้งคำตำหนิหรือคำสรรเสริญหรือไม่..
ประมาณนี้ก่อนนะครับ..

 

ต้องเป็นคนดีก่อนหรอครับถึงจะเข้าถึงญาณได้

แล้วคุณ nopphakan ทำได้บ่อยหรือเปล่าครับ

มันมีความรู้สึกอย่างไงบ้างอ่ะครับ .... อยากเข้าญาณมากๆ

ได้เข้าแค่ญาณ1ก็ยังดี

 

แนะนำให้ไปลองปฎิบัติดูก่อนนะครับ..ว่าทำแล้วผลเป็นอย่างไร..
และก็เลิกสงสัย..และลดความอยากด้วยนะครับ...
และก็อย่าไปถามคำแบบนี้กับคนอื่นนะครับ..

 

ยากมาก ๆ
กับ อยากมาก ๆ
สองสภาวะนี้มันมีอะไรที่ต่างกันอยู่นะครับ

ลองถามตนเองดูก่อนว่า เหตุที่ทำนั้นเป็นไปเพื่ออะไร
เราหวังผลอะไรจากสิ่งนี้ ความตั้งใจไม่มีคำว่า บังเอิญ ครับ

 

..เข้า ฌาน เป็นระดับอารมณ์ของสมาธิ ขึ้นอยู่กับอารมณ์ระง้บนิวรณ์

..ระงับได้ ใจจดจ่อ ไม่สนใจเสียง เริ่มเข้าปฐมฌาน...จากนั้นคุมอารมณ์ จึงเจริญตามครรลองไม่ต้องบังคับแข็งขืน...

..ระงับนิวรณ์5(ข่มใจได้ชั่วคราว)
1.ระงับความสนใจใฝ่หาใน รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัสระหว่างเพศ..กายคตานุสติกรรมฐาน/อสุภกรรมฐาน
2.ระงับความโกรธแค้น อาฆาตมาตรร้าย ผูกพยาบาท..พรหมวิหาร4/กสิณสี
3.ระงับความง่วงเหงา หาวนอน...อิริยาบท4
4.ระงับความฟุ้งสร้านของใจ....อานาปานุสติกรรมฐาน
5.ระงับความสงสัยใคร่รู้เห็น...พุทธานุสติกรรมฐาน ธรรมานุสติกรรมฐาน สังฆานุสติกรรมฐาน

...ศีลดี สมาธิเกิด ปัญญามี...

 

ขอบคุณมากๆครับ จะลองปฎิบัติดู ^^

 

สิ่งที่ต้องทำอันดับแรกคือ พยายามลืม ว่าเราทำอะไรอยู่
มองความมืด ด้วยความเฉยเมย ไม่ต้องคิด ว่าเราคือใคร อยู่ที่ไหน ทำอะไร

รู้ลมหายใจ
ประเดี๋ยว มันจะมาเอง

 

แล้วต้องจ้องที่แสงไหมครับ มันจะมีแสงสีขาว..โผล่มา ตลอด

 

อย่าไปจ้อง อย่าไปเพ่ง อย่าไปตีความอะไรเลย
อย่าทำแบบเหมือนเราเข้าโรงหนังไปดูหนัง
ไม่ต้องรับรู้หรือตีความเรื่องราว เมื่อหลับตาไปแล้ว ตัดการทำงานสมองส่วนการตีความ การจับจ้อง การ Focus ทิ้งไปไปให้ได้

พอออกจาก สมาธิ ค่อยกลับมาคิดทบทวน ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง

อาการสมาธิมันจะแข็งแกร่งและลึกขึ้นตามลำดับ

อย่าลืม ข้อสุดท้ายสำคัญมาก
*** ทุกอย่าง ไม่ได้มาจากความตั้งใจว่าจะเอาให้ได้ มันมาจากความชิว และความบังเอิญล้วนๆครับ ***

อย่าไปแข่งหรือเอาชนะมันเด็ดขาด ผมเคยเป็นมาก่อนจึงอธิบายได้ และมั่นใจ
เมื่อใด ทำไปแบบชิวๆเรื่อยเปื่อย มาเพียบเลย แต่ตอน สนใจ จับจ้อง ทำตาม STEP กลับไม่มา

 

ฝึกโดยมีครูบาอาจารย์ดีกว่าฝึกเองที่บ้านมั้ง เดี๋ยวฝึกไปๆแล้วหลุดออกมาโดยไม่รู้ตัว จะตกใจเอานะ ถ้าเข้าร่างไม่ได้เนี่ย หรือโดนจับวิญญาณไป ใครจะมาช่วยล่ะ โลกวิญญาณน่ากลัวกว่าโลกมนุษย์นะ

ไปฝึกมโนมยิทธิกับวัดท่าซุงสิ ที่นี่เทวดา พรหม ท่านมาช่วยดูแลกันเยอะ

 

ฝึกสมาธิ กำหนดให้จิตอยู่กับตัวเสมอ ไม่ให้ส่งจิตออกข้างนอก จะปลอดภัยครับ

 

ทำอย่างไรถึงจะเข้าญาณได้

ญาณ (ยาน) นี่หมายถึงรู้ คงไม่ได้หมายถึง ฌาน (ชาน) ที่เป็นสมาธิระดับละเอียด แต่ยังไงมันก็ต้องเกี่ยวข้องกันอยู่ดี

ญาณ (ยาน) ให้เริ่มต้นที่สภาวะความเป็นจริงที่มีอยู่จริงก่อน เช่นร่างกายของเราในขณะนั้น (มีอยู่จริง) ให้กำหนดจิตตัวเองแล้วทำความรู้สึกทั่วทั้งตัว ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายแขนและขา ไม่ใช่การเห็นตัวเองนะ แต่เป็นความรู้สึกตัวที่อยู่ใต้ผิวหนังนั่นแหละ เอาแบบเต็ม ๆ ตัวเลยทีเดียว แล้วตั้งมั่นให้มันดำรงค์อยู่แบบนั้น

การกำหนดจิตจนเกิดความรู้สึกตัวได้นี้ เรียกว่า ได้สติ เช่น คนไข้ได้สติแล้ว ก็หมายถึงคนไข้รู้สึกตัวแล้วนั่นเอง ส่วนการตั้งมั่นให้ความรู้สึกตัวดำรงค์อยู่แบบนั้นได้ เรียกว่าได้สมาธิ (แปลว่าตั้งมั่น)

เมื่อสามารถตั้งสติจนกลายเป็นสมาธิได้ด้วยตัวมันเองแล้ว ก็จะรู้ได้เองว่า สภาวะของปรากฏการณ์ใด ๆ ที่เกิดขึ้นนั้น เราย่อมรู้ได้ชัดเจนประดุจเห็น แต่ไม่ใช่ตาเห็น หรือ นึกคิดเห็น เรียกคร่าว ๆ ได้ว่า สติสัมปัญชัญญะเห็น ตรงนี้คือ ญาณทัศนะ

การเห็นของญาณทัศนะ นี้เป็นการเห็นปรากฏการณ์ ในปัจจุบันขณะ ในขณะนั้น ๆ ไม่ได้เป็นภาพ เรา เขา บุคคลตัวตนใด ๆ แต่เป็นสภาวะ ที่เกิดขึ้น และเป็นอยู่อย่างนั้น ในขณะนั้น ๆ นั่นเอง ฝึก ๆ ไปก็จะสามารถรู้ได้เองแหละ

หวังว่าภาษาคงจะไม่ยากเกินไป และ คงตอบคำถามเรื่อง ทำอย่างไรถึงจะเข้าญาณของคุณได้พอประมาณนะ

 

ตอนนี้ทำได้แค่ข้อ 2-3-4-5-10 ที่เหลือ ได้บ้างไม่ได้บ้าง ขอบคุณสำหรับคำชี้แนะ ครับ

 

อย่าทิ้งคำภาวนา ขณะที่จิตยังไม่รวม แล้วตัดปลิโพธิออกให้หมด
คนที่มีความอยากได้คุณวิเศษจากการปฏิบัติธรรม จิตจะเปนสมาธิได้ยากมากๆๆ
เพราะความอยากทำให้จิตไม่เปนอิสระ.... อยากเพียงอย่างเดียวพอ คือหวังให้จิตสงบ
หรือเปนสมาธิก้พอหรือให้ดีก้ไม่หวังอะไรเรยนี่ดีสุด ความอยากแค่ให้จิตสงบอย่างนี้จะไม่ใช่ความอยากที่รุนแรงอะไรมาก พอนั่งแล้วความกังวลและนิวรณ์จะไม่ค่อยรบกวนเท่าไร

และให้ดีอย่าพยายามนอนสมาธิ ถ้าไม่ได้ง่วงหรือเมื่อยอะไรมาก ให้มานั่งขัดสมาธิทำจะดีกว่า ดีกว่านั้นให้สวดบูชาพระ กับอิติปิโสด้วย แล้วถึงมานั่งสมาธิ จะดีมากๆ คุนควรเรียนรู้จากของง่ายไปหายากนะ ญานเปนของสูงใช่ว่าจะได้ง่ายๆกันทุก ถึงเวลาทำไปๆๆ เ่ด่วก้ได้ของมันเอง ต้องใจเย็นหน่อยนะ

 

ศีล5ครับ เป็นฐาน ถ้าฐานไม่แข็งแรงก็ไปต่อไม่ได้

 

ใช่ค่ะ สมาธิต้องการพื้นฐานคือศีล ๕
ศีลไม่บริบูรณ์ เจริญสมาธิยาก ทุกอย่างเป็นเหตุเป็นผลกัน

กสิณเป็นทางไปสู่ฌาน พระพุทธองค์บัญญัติไว้ว่า กสิณเป็นกองแรกของกรรมฐาน
ให้เริ่มต้นที่กสิณดินก่อน เพื่อให้เกิดความหนักแน่น จากนั้นจะไปฝึกกสิณกองอื่นที่ถนัดได้
และไม่ล้มเลิกไปง่าย ๆ เพราะมีความหนักแน่นของดินเข้าเป็นพื้นฐาน

ลดความอยากลงไปจะเริ่มต้นได้ง่ายขึ้น
ความอยากเป็นอกุศล จะเริ่มต้นทำกุศลต้องเริ่มให้ถูกต้อง

สนใจฝึกกสิณคลิกตรงนี้

กรรมฐานกลางมี ๑๐ กอง ที่ทุกจริตฝึกได้

เช็คจริตตนว่าเป็นจริตไหน เพื่อค้นหากรรมฐานที่เหมาะของตน คลิกตรงนี้

 

จ้องไปที่แสงได้เลย ค่อย ๆ รวมแสง ให้เป็นวงกลม
ทำไปเรื่อย ๆ อย่าไปรีบร้อนอะไร