ทำไม ภูมิมนุษย์จึงประเสริฐสุด

ทำไม ภูมิมนุษย์จึงประเสริฐสุด

มีคำกล่าวว่า "บัณฑิตย่อมฝึกตน" และ "คนดีย่อมฝึกตน"

นั่นก็เพราะ มนุษย์นั้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่สามารถฝึกตนเองได้

มนุษย์นั้นมีโอกาสเห็นทั้งทุกข์และสุข อยู่กึ่งกลางทั้งภพภูมิที่เป็นทุกข์็และภพภูมิที่เป็นสุข และเลือกที่จะนำตนเองไปยังฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งทั้งดีและเลวได้

เพราะเหตุนั้นเอง "พระพุทธเจ้า" จึงไม่เคยเกิดขึ้นในภพภูมิอื่น ไม่ว่าสวรรค์ พรหมเทพใดๆ ก็ตาม พระพุทธองค์เลือกที่จะจุติจากความเป็นเทพคือ ท้าวสันดุสิตแล้วลงมาเป็นพระพุทธเจ้าที่โลกมนุษย์

นั่นก็เพราะทรงได้ฝึกฝนพระองค์เองมาอย่างยาวนาน มาหลายภพชาติแล้ว

เมื่อลงมาประสูติจึงเป็น "เรื่องปกติ" ที่พระองค์จะประสูติออกมาด้วยลักษณะที่ต่างไปจากมนุษย์คนอื่น คือ ใช้เท้าออกมาก่อน ทรงลงยืนด้วยพระบาท ผินพระพักตร์ไปทางทิศตะวันออกทอดพระเนตรเหล่าเทวดาที่มาคอยเฝ้าชื่นชมยินดี

จากนั้นก็หันไปทางทิศเหนือ ย่างพระบาทไปโดยท้าวมหาพรหมทรงบันดาลให้มีดอกบัวรองรับไว้ทุกย่างก้าว

ทรงหยุดยืนแล้วประกาศก้องว่า

"เราคือผู้เลิศสุดในโลกนี้ เราคือผู้เจริญสุดในโลกนี้ เราคือผู้ประเสริฐสุดในโลกนี้ ชาตินี้เป็นชาติสุดท้าย เราจะไม่เกิดอีก"

ในที่สุดมหาบุรุษผู้นี้ก็กลายเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในเวลาอีก 35 ปีต่อมา

นั่นไม่ใช่ปาฏิหาริย์ แต่เป็นกฎแห่งธรรมชาติที่ทรงบำเพ็ญไว้แล้ว

มนุษย์ทุกผู้เกิดมาล้วนต้องมีเป้าหมายแห่งชีวิต
ต้องมีหน้าที่ที่ต้องทำ
ต้องเผชิญอุปสรรคกว่าจะถึงเป้าหมาย

มนุษย์จึงต้องฝึกตนเพื่อให้ไปถึงจุดหมายปลายทาง

"ผู้ที่ฝึกตนได้แล้ว แม้แต่เทพ พรหมใดก็ต้องน้อมนมัสการ" เพราะเหล่าเทพ พรหมไม่อาจทำเช่นมนุษย์ได้

คุณเกิดมาเพื่อสิ่งใด ?

เกิดมาเพื่ออยู่และตายไป
เกิดมาเพื่อหาความสุขใส่ตนให้มากที่สุด
หรือ เกิดมาเพื่อพัฒนาตนให้พ้นจากโลกนี้

การพัฒนานั้นก็คือ "การสร้างบุญ" เพื่อให้เรามีเสบียงบุญเอาไว้เป็นทุนเพื่อบรรลุจุดหมายปลายทาง

เมื่อมะละกอทุกลูกมีคุณสมบัติจะกลายเป็นส้มตำได้ฉันใด

มนุษย์ทุกผู้ทุกนามก็มีสิทธิ์บรรลุนิพพานได้ฉันนั้น

สิ่งที่ทำให้มนุษย์ไปถึงได้ก็คือ "บุญกุศล" และการฝึกฝนเท่านั้นที่ทำให้ "มนุษย์" อยู่เหนือเทพเจ้าทั้งปวง

โมทนาสาธุ
*********

‪#‎หนังสือธรรมทาน ‪#‎เสบียงบุญ #ธรรมะ #พระพุทธเจ้า