@@...ท่านผู้มีปนิธาณพุทธภูมิ มีกุศโลบายหรือแนวทางดูแลบุพการีอย่างไรครับ...@@

จาก บุรุษยากจนผู้เลี้ยงมารดา..สู่สำนึกแห่งพระโพธิญาณ





--------------------------------------------------------------------------------




ยถา หิ เอกํ อสงฺขยํ อติกฺกนฺตํ


ณ กาลใดเมื่อล่วงอสงไขยกัปป์อันหนึ่งไปแล้ว ในระหว่างกาลนั้น สมเด็จพระพุทธเจ้าแม้พระองค์เดียวก็มิได้มีมาตรัสในโลกเลย คราวนั้น จึงเทพยดาทั้งหลายที่เป็นพุทธศาสนิกบริษัท ได้ตรัสรู้มรรคผลธรรมวิเศษอันเป็นส่วนภูมิเบื้องต่ำ คือ พระโสดา พระสกิทา ซึ่งมีมาแต่ในศาสนาพระพุทธเจ้าก่อน ๆ นั้น ต่างองค์ต่างพยายามทำความเพียรเพื่อให้ได้มรรคผล คือ พระอนาคาบังเกิดขึ้นแล้ว ก็ได้ขึ้นไปบังเกิดในชั้นสุทธาวาสมหาพรหม ภาวนาได้สำเร็จพระอรหัตตผลแล้ว ก็นิพพานล่วงไป ๆ


สมัยนั้น มีสุทธาวาสมหาพรหมพวกหลัง ๆ เห็นหมู่มหาพรหมที่ถึงมรรคผลนั้นมีจำนวนน้อยเข้า แล้วก็พิจารณาไปในธาตุเห็นว่า กาลที่ไม่มีพระพุทธเจ้ามาตรัสนั่นแหละมีโดยมาก ก็บังเกิดความสังเวชสลดจิตคิดว่า กาลนี้หามีพระพุทธเจ้ามาตรัสไม่เลย ก็ใครหนอ จะมีวิริยภาพพยายามสามารถจะบำเพ็ญพุทธการกธรรมได้ จะมีอยู่บ้างแลหรือ ? ก็เมื่อสุทธาวาสมหาพรหมเล็งแลไปในแหล่งโลกธาตุนั้น ถ้าเห็นว่าผู้ใดอาจสามารถในการที่จะบำเพ็ญพุทธการกธรรมได้ ก็เข้าดลใจผู้นั้นให้เกิดความรักใคร่ในทางที่จะปรารถนาพุทธภูมิ ในกาลนั้น


สุทธาวาสมหาพรหมองค์หนึ่ง มีอายุยืนได้ ๑ หมื่น ๒ พันกัปป์ ทราบว่า พระพุทธเจ้ามิได้มีมาตรัสในโลกเลย จึงแลดูไปในหมื่นจักรวาล ก็ได้ทัศนาการเห็นพระมหาบุรุษเจ้า ครั้งนั้น พระองค์ได้บังเกิดในตระกูล ทลิทก ตกทุกข์ได้ยากอยู่ในแว่นแคว้น คันธารราชนคร อุตสาหะปฏิบัติอุปัฏฐากมารดาของตนอยู่เป็นนิตย์


เอกทิวสํ
วันหนึ่ง พระบรมโพธิสัตว์เจ้านำมาซึ่งภาระอันหนักเหลือกำลังจากป่า เหนื่อยนักหนา ให้กระหายน้ำเป็นกำลัง จึงแวะเข้าอาศัยหยุดพักริมฝั่งคงคา ใต้ต้นมหานิโครธไทรใหญ่ใกล้ท่าสำเภาจอด จึงมาคิดแต่ในใจว่า กาลนี้ เรายังกำลังรุ่นหนุ่มบริบูรณ์ด้วยกำลังกายอยู่ จึงองอาจนำภาระอันหนักถึงเพียงนี้ได้ ก็เมื่อกายของเราแก่ชราลง นานไปกำลังก็น้อยถอยลงทุกที ๆ หรือกาลเมื่อเจ็บไข้ได้พยาธิก็ดี จะประกอบการงานอันหนักเช่นนี้ได้ละหรือ

ยนฺนูน
อย่ากระนั้นเลยเราจะไปยังเมืองสุวรรณภูมิ เพื่อแสวงหาทองกับด้วยพาณิชสำเภาเหล่านี้เถิด ครั้นได้ทองมาแล้ว จะได้ขายเลี้ยงมารดาของเราโดยสะดวก คิดฉะนี้แล้ว ก็ไปหาพาณิชนายสำเภาผู้ใหญ่ พูดจาขอโดยสารเภตราไปกับพวกพาณิช ครั้นขอโดยสารได้แล้ว เมื่อวันที่สำเภาจะออกจากท่านั้น พระบรมโพธิสัตว์เจ้าก็พามารดาไปลงนาวาด้วย โดยที่มารดาเป็นคนอนาถาหามีใครจะอุปัฏฐากไม่ ครั้นเภตราเคลื่อนออกจากท่า แล่นไปในมหาสมุทรได้ ๗ วัน สำเภานั้นก็ต้องลมพายุกล้าใหญ่ ก็อัปปางลงในท่านกลางมหาสมุทรอันกว้างขวาง พวกพาณิชทั้งหลายก็พาถึงซึ่งความตายในมหาสมุทรทั้งสิ้น ครั้งนั้น พระบรมโพธิสัตว์เจ้าก็โลดโผนโจนลงจากเภตรา เพื่อจะรักษาชีวิตของตน ครั้นแล้วก็ระลึกถึงมารดาขึ้นมาได้ ก็ว่ายกลับมารับมารดาอันยังโยนโหนห้อยตัวเหนือท่อนไม้ ยังมารดาให้นั่งเหนือคอแห่งตน แล้วก็แบกพาว่ายข้ามมหาสมุทรไป สู้อดกลั้นทนทานกำลังคลื่น ฝ่าฝืนว่ายไปมิได้หยุดหย่อน ด้วยทรงพระอุตสาหะมากยิ่งนัก ฯ




ณ กาลครั้งนั้น ท้าวสุทธาวาสมหาพรหมในชั้น อกนิฏฐภพ เมื่อแลเล็งเพ่งดูในหมู่สัตว์ เพื่อจะเลือกคัดจัดสรรแสวงหาผู้มีหทัยสามารถ เพื่อจะกระทำพุทธการกธรรมได้ จึงเห็นองค์พระบรมโพธิสัตว์อันทรงบริจาคชีวิต เพื่ออุทิศประโยชน์แก่มารดาของตนอยู่ ดังนั้น จึงดำริว่า บุรุษผู้นี้เป็นมหาบุรุษได้โดยแท้ จึงไม่เอื้อเฟื้อต่อมหาสมุทรอันสุดซึ้งกว้างใหญ่เช่นนี้ สู้สละชีวิตของตนเพื่อจะรื้อขนมารดาขึ้นให้ถึงฝั่ง

เอวรูโป ทฬฺหวิริโย

ก็บุคคลผู้มีความเพียรอันมั่งคั่งเห็นปานดังนี้ ควรนับว่าเป็นผู้สามารถในพุทธการกธรรม เมื่อท้าวมหาพรหมรำพึงฉะนี้แล้ว ก็ดลจิตให้พระบรมโพธิสัตว์ให้นึกปณิธานปรารถนาพุทธภูมิ ด้วยเดชอำนาจแห่งน้ำพระทัยที่ท้าวมหาพรหมหากบันดาลให้นึกนั้น พระมหาบุรุษก็บังเกิดปริวิตกกระนี้ว่า ถ้าเราพิลาลัยตายลงในท้องมหาสมุทร เพราะเหตุเอื้อเฟื้อในมารดาฉะนี้ ขอให้เป็นปัจจัยแก่พระโพธิญาณในอนาคตกาล ครั้นทรงนึกปณิธานในพระทัยฉะนี้แล้ว ก็อุตสาหะแบกมารดาว่ายข้ามมหาสมุทรมา ด้วยกำลังอานุภาพอันท้าวมหาพรหมหากอนุเคราะห์ ๒-๓วัน ก็ถึงฝั่งมหาสมุทรแห่งหนึ่ง จึงพามารดาขึ้นฝั่งได้ เข้าไปอาศัยเลี้ยงชีวิตในบ้านแห่งหนึ่งตามประสายากจน อุตสาหะบำรุงเลี้ยงมารดาจนตราบเท่าสิ้นชีวิต ครั้นสิ้นชีวิตแล้วก็ได้ขึ้นไปบังเกิดในพรหมโลก ส่วนมารดาพระโพธิสัตว์นั้น ครั้นสิ้นชีวิตแล้วก็ไปตามยถากรรมแห่งตน ฯ












--------------------------------------------------------------------------------



ปฐมปณิธานความปรารถนา บัณฑิตพึงสันนิษฐานทราบเถิดว่า วัตถุนิทานก็พรรณนามาฉะนี้ เป็นปฐมปณิธานแรกนึกปรารถนาในน้ำพระทัย ยังมิได้พบพระพุทธเจ้าพระองค์ใดพระองค์หนึ่งเลย เพราะกาลเป็นระหว่างว่างพระพุทธศาสนา แต่หากนับเข้าภายในแห่ง ๗ อสงไขยกัปป์ คือ นันทอสงไขย ๑ สุนันทอสงไขย ๑ ปฐวีอสงไขย ๑ มัณฑุอสงไขย ๑ ธรณีอสงไขย ๑ สาครอสงไขย ๑ มุณฑอสงไขย ๑ เป็น ๗ อสงไขยกัปป์ด้วยกัน ฯ

*******************************************************************************
ตัดตอนจาก ฎีกา นโม เรียบเรียงโดย อมร
พิมพ์เพื่อการกุศล
โดย
พระเทพสิงหบุราจารย์
(หลวงพ่อแพ)
เจ้าคณะจังหวัดสิงห์บุรี
วัดพิกุลทอง อำเภอท่าช้าง จังหวัดสิงห์บุรี
พุทธศักราช ๒๕๓๕


เนื้อหา อาจไม่ได้ทำให้เกิดความเชื่อในบางท่าน แต่ อย่างน้อยข้าพเจ้าผู้ตัดตอนมา
เพียงปรารถนา ให้เห็น ถึงคุณค่าแห่งคุณธรรมภายในที่เต็มเปี่ยม ว่าแม้จะเกิดมาในฐานะใด( ..โดยเฉพาะชาติที่ท่านยากจน เข็ญใจ คนในโลกมองข้าม)
แต่หากมีคุณสมบัติถึงพร้อมแล้ว แม้คนไม่เห็น แต่สวรรค์มีดวงตาเห็น และพร้อมจะสนับสนุนช่วยเหลือ

 

พระสารีบุตรเทศนาธรรมโปรดโยมมารดาจนบรรลุโสดาปัตติผล

พระสารีบุตรพระอัครสาวกผู้เป็นเลิศในทางปัญญาอาพาธหนักด้วยโรคปักขันทิกาพาท(ถ่ายจนเป็นเลือด- โรคเดียวกับพระพุทธเจ้า) ตอบแทนคุณมารดาด้วยการเดินทางกลับไปแสดงธรรมเทศนาให้โยมมารดาที่บ้านของท่าน ท่านแสดงธรรมโปรดโดยพรรณนาถึงพระพุทธคุณนานาประการ อาทิ พระพุทธเจ้าทรงเป็นพระอรหันต์ห่างไกลจากกิเลส ตรัสรู้ชอบด้วยตนเอง โยมมารดาฟังแล้วเลื่อมใสยิ่งนักเมื่อจบฟังธรรมเทศนานางก็ได้บรรลุโสดาปัตติผล

ท่านนิพพานเมื่อวันขึ้น ๑๕ ค่ำเดือน ๑๒ ในห้องที่ท่านเกิด เทวดาและมนุษย์ได้พร้อมใจกันฌาปนกิจศพของท่านอย่างสมเกียรติ พระจุนทะนำผ้าขาวมาห่ออัฐิของท่านแล้วนำไปพร้อมทั้งบาตรและจีวร เพื่อมอบให้พระอานนท์นำไปถวายพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าทรงรับอัฐิของท่านแล้วโปรดให้สร้างสถูปบรรจุไว้ที่ใกล้ประตูเชตวันมหาวิหารเพื่อให้พุทธบริษัทได้สักการะต่อไป


0037]0037 :

 

ผู้มีความกตัญญู แม้ปรารถนาพระโพธิญาณ ก็สามารถส่งผลได้ ดังมีพระบาลีรับรองพุทธดำรัสไว้ในพระไตรปิฎก


อีกทั้ง ยังได้กระทำแต่กรรมดี อันเป็นคุณต่อตนและสาธารณะไม่ขาด
ย่อมไม่มีทางตกต่ำ แม้วิบากกรรมเก่าตามทัน ก็คลาดแคล้ว ผ่อนหนักเป็นเบา เทวดาฟ้าดิน รับทราบ ย่อมโมทนาชื่นชม แม้คนในโลกจะไม่ทราบไม่มีลาภสักการะชมเชยอะไรก็ตาม


เมื่อปฏิบัติภาวนา ละเอียดยิ่งๆขึ้น อาจจะได้เห็นว่ามีเหตุปัจจัยพิเศษที่คาดไม่ถึงในความเป็นบุคคลที่กตัญญูกตเวที

 

โยมมารดาด่าว่ากระแทกข้าวของแดกดันพระสารีบุตรพระลูกชาย ว่าเป็นพวกชอบกินเดน ทิ้งทรัพย์ 80 โกฏิออกไปบวช ทำให้นางได้รับความเสียหาย

พระสารีบุตร(พระอัครสาวกผู้เป็นเลิศในทางปัญญา) พร้อมด้วยภิกษุจำนวน 500 รูป ได้เข้าไปในหมู่บ้านนาลกะ และได้ไปยืนบิณฑบาตอยู่ที่ประตูบ้านของโยมมารดาของท่าน และโยมมารดาของท่านก็ได้นิมนต์ท่านพร้อมด้วยภิกษุเหล่านั้นเข้าไปในบ้าน ในขณะที่ถวายอาหารบิณฑบาตแด่พระลูกชาย นางได้ด่าว่าและพูดกระแทกแดกดันลูกชาย ว่าเป็นพวกชอบกินเดน ทิ้งทรัพย์ 80 โกฏิออกไปบวช ทำให้นางได้รับความเสียหาย และเมื่อถวายอาหารบิณฑบาตแก่ภิกษุทั้งหลายนางก็ได้พูดกระแนะกระแหนในทำนองว่าเป็นพวกที่ทำลูกชายของนางให้เป็นคนรับใช้

พระสารีบุตรไม่พูดโต้ตอบอะไรสักคำ เมื่อรับอาหารบิณฑบาตจากมารดาแล้ว ก็เดินกลับวัดพระเวฬุวัน เมื่อกลับถึงวัดแล้ว ภิกษุทั้งหลาย ได้สนทนากันในธรรมสภาว่า “ผู้มีอายุทั้งหลาย คุณของพระสารีบุตรน่าอัศจรรย์หนอ เมื่อมารดาของท่านด่าว่า จะโกรธแม้สักนิดหนึ่งก็ไม่มี”

พระศาสดาเสด็จมาตรัสถามถึงหัวข้อสนทนาของภิกษุเหล่านั้นแล้ว ตรัสว่า “ภิกษุทั้งหลาย ธรรมดาพระขีณาสพทั้งหลาย เป็นผู้ไม่โกรธเลย” จากนั้น พระศาสดาตรัสพระธรรมบท พระคาถานี้ว่า

อกฺโกธนํ วตฺตวนฺตํ
สีลวนฺตํ อนุสฺสทํ
ทนฺตํ อนฺติมสารีรํ
ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ

เราเรียกผู้ไม่โกรธ มีวัตร
มีศีล ไม่มีตัณหาเครื่องฟูขึ้น
ผู้ฝึกแล้ว มีสรีระในที่สุด
นั้นว่า เป็นพราหมณ์.

เมื่อพระธรรมเทศนาจบลง ชนเป็นอันมาก บรรลุอริยผลทั้งหลาย มีโสดาปัตติผลเป็นต้น.

ประวัติพระสารีบุตร

 

<object width="853" height="480"><param name="movie" value="//www.youtube.com/v/zeioidDYi9I?hl=th_TH&amp;version=3&amp;rel=0"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="//www.youtube.com/v/zeioidDYi9I?hl=th_TH&amp;version=3&autoplay=1&amp;rel=0" type="application/x-shockwave-flash" width="853" height="480" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object>

 

อธิษฐานด้วยผลบุญจากการบำเพ็ญ ให้ท่านหันมาทางธรรม



ก่อนทำ

ให้ทำสมาธิเจริญปัญญาชำระจิตใจให้ทรงสภาวะที่เบาจากกิเลสให้มากที่สุด
ตามวิธีการที่แต่ละท่านเรียนมา

หรือ เพิ่มการน้อมจิตใจให้มีปิติ สุข เอกัคตา ด้วยการอนุโมทนายินดี
ในบุญกุศลบารมีแห่งพระรัตนตรัย คือพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระธรรม พระอริยะสงฆ์ หมู่สงฆ์ผู้ปฏิบัติดี พระอริยสาวกที่ปฏิบัติดี สาธุชนที่ปฏิบัติดี

ด้วยอำนาจที่ข้าพเจ้าอนุโมทนาในบารมีพระรัตนตรัยนี้
ขอให้เกิดพุทธนิมิต ธรรมนิมิต สังฆนิมิต กุศลนิมิต น้อมนำจิตใจบุพการีแห่งข้าพเจ้า คือ.................. ให้มีความปิติยินดีในธรรม

ขอให้แตกจำนวนนิมิตออกมาเท่ากับเจ้ากรรมนายเวรของบุพการีของข้าพเจ้า
ให้เจ้ากรรมนายเวรที่คอยมาขัดขวางไม่ให้บุพการีของข้าพเจ้าเข้าถึงธรรม นั้น
ได้โมทนายินดี และเลิกจองเวรจองกรรมกับบุพการีของข้าพเจ้า เปิดทางให้ท่านได้เข้าถึงธรรมด้วยเทอญ

 

ครูบาอาจารย์ท่านเตือนเรื่อง อธิษฐานคำว่า"ไม่มี อย่าให้บังเกิด"

ให้พิจารณาให้ละเอียดว่า ขอให้สิ่งใดก็ตามที่เป็นมนุษย์สมบัติ สวรรคสมบัติ
นิพพานสมบัติ ที่ไม่ขัด และเอื้ออำนวยต่อการสร้างบารมีสู่พระนิพพาน จงอย่าขาด อย่าพบคำว่าไม่มี


ไม่งั้นเดี่ยว ทั้งสิ่งที่จะขัดต่อทาง จะมีมาด้วย


( ท่านเตือนญาติโยม ผุ้ปฏิบัติ ที่วัด เลยเก็บมาฝากครับ )

 

ลูกกตัญญูคนเดียวเท่านั้นแหละ

เลี้ยงพ่อแม่ให้เป็นสุขเหมือนเทวดาได้

 

บอกกับท่านว่า........


" เงินที่ลูกให้พ่อ ให้แม่ ในส่วนเพื่อทำทานกับพระปฏิบัติดีนี้

เวลาลูกจะดื่มจะทานสิ่งไม่มีประโยชน์ ลูกจะนึกถึงพ่อแม่ คิดว่า สละความอร่อยทางกาย แต่ละครั้งๆละ 10-20บาท สิบครั้้ง ลูกก็ให้พ่อกับแม่มีเงินทำบุญ100บาทแล้ว

ขอให้พ่อกับแม่ ตั้งใจทำบุญด้วยศรัทธา และเป็นตัวแทนลูกทำบุญกับพระดีๆด้วย "

 

เทศกาล งานบุญใหญ่ของชาวพุทธ มาถึงแล้วนะครับ


.........ชวนคุณพ่อ คุณแม่ บุพการี ไปร่วมทำบุญใหญ่ และ อนุโมทนามหากุศล แล้วหรือยัง???????????

 

การที่เราได้ชนะใจตนเอง
ขัดเกลาตนเองให้ดีขึ้นหลายอย่าง ในชีวิต

ก็เป็นอีกทางหนึ่ง ที่จะน้อมนำ ให้บิดามารดา ที่ไมเคยใส่ใจในพระศาสนา
ได้ตระหนักคุณค่าพระธรรม ที่เปลี่ยนใจลูกดื้อๆคนหนึ่งได้

 

"ทำบุญกับพระที่ไหนๆ ก็ต้องไม่ลืมพระที่บ้าน พ่อแม่เรานี่แหล่ะ อย่ามองข้ามท่านไป"
หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ

 

วันนี้ ...คุณพาคนที่เค้ารักคุณที่สุด
และ คนที่คุณควรรักเค้าที่สุด ไปทำบุญหรือยัง???

 

<object width="853" height="480"><param name="movie" value="//www.youtube.com/v/zeioidDYi9I?hl=th_TH&amp;version=3&amp;rel=0"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="//www.youtube.com/v/zeioidDYi9I?hl=th_TH&amp;version=3&autoplay=&amp;rel=0" type="application/x-shockwave-flash" width="853" height="480" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object>

 

...เราช่วยให้ท่าน ได้มีที่พึ่งอันไม่ตกต่ำ ไม่ต้องลงทุคติ เป็นที่ยึดได้ ในวัฏฏะสงสารหรือยัง??????





...........ขณะที่เราวิ่งเต้น ช่วยคนไกลตัว ........





.......แต่ลืมพวกท่าน.....