น้ำตาของชายเร่ร่อน

น้ำตาของชายเร่ร่อน....

6/8/60 :ช่วงเย็น วันนี้มีโอกาสได้เห็นรอยยิ้มเล็กๆ ของชายเร่ร่อนคนนึง ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นใครมาจากใหน ณ ร้านก๋วยจั้บชื่อดังแห่งหนึ่ง แอดมินเองกำลังนั่งกินก้วยจั้บอยู่ เหลือบไปเห็นชายเนื้อตัวมอมแมมสกปรก เดินมานั่งกินก้วยจั้บอย่างหิวกระหาย ซึ่งเป็นของเหลือที่ยังไม่ได้เก็บจากลูกค้าที่นั่งกิน กินหมดชามนี้ ไปนั่งกินชามที่เหลือจากโต๊ะอื่นๆ ซึ่งตอนนั้นลูกค้าที่นั่งกินอยู่มีแค่สองโต๊ะ ที่เหลือคือชามที่ยังไม่ได้เก็บ ชายเร่ร่อนกินของเหลือเหล่านั้นด้วยความหิวและอร่อย

เห็นเขาแล้ว ผมเลยบอกเขาไปว่า

"ไม่ต้องกินหรอกพี่ เดียวผมไปซื้อให้พี่กินเอง "

แต่เขายังไม่หยุดกินของเหลือจากชามโต๊ะนั้น จนผมไปซื้อก้วยจั้บชามใหม่สั่งพิเศษซึ่งเยอะมากๆ ผมเลยมานั่งกินร่วมโต๊ะเดียวกันกับชายคนนี้

ผมถามว่า "นอนที่ไหน กินอะไรมาบ้างยัง "

แกหยุดกินนิ่งไปพักนึง ....

แกตอบผมว่า " นอนแถวๆนี้แร่ะ อดบ้าง กินบ้าง "

แกนิ่งและหยุดกินไป พร้อมกับใช้หลังมือปาดน้ำตาที่จะไหล ผมเลยไม่กล้าที่ถามต่อ ผมกินเสร็จนั่งดูแกกินสักพัก ดูจากท่าทางที่แกกิน คงอร่อยและหิวน่าดู

มีอาเจ๊กคนนึงเป็นลูกค้าที่นั่งกินและเห็นว่าเราซื้อก้วยจั้บให้เขากิน อาเจ๊กอวยพรผมใหญ่เลย ผมรับคำอวยพรแก มีลูกค้าอีกโต๊ะเดินเอาน้ำมาให้ผมกับชายเร่ร่อน ผมมองและยิ้มขอบคุณที่เอาน้ำมาให้ ...

"รอยยิ้มของผู้ทุกข์ยาก หากคุณเคยเป็นผู้ให้ คุณจะมีความสุขเมื่อได้เห็น"

#แอดมินสายบุญ

เรื่องเล่าชาวสยาม


*****************************************
https://www.facebook.com/CHAOSIAM59/