ประสบการณ์ตรงวันนี้...ที่บ้านสายลมครับผม

ขอเริ่มต้นด้วยขออนุโมทนาผู้บอกบุญท่านแรกของผมคือน้องอ้น carbonato ที่ช่วยชี้ทางสว่างเกี่ยวกับศาสตร์แห่งมโนมยิทธิที่บ้านสายลมครับ
จริงๆแล้วผมเพิ่งจะรู้จักการนั่งกรรมฐานแบบนี้เมื่อประมาณแค่สองอาทิตย์ที่ผ่านมาเองครับ ซึ่งตลอดเวลาที่ผ่านมาผมปฏิบัติแบบยุบพองมาโดยตลอด แต่สำหรับมโนฯนี่ก็ลองผิดลองถูกแบบงูๆปลาๆ อ่านเอาในเวบมั่งล่ะ ฟังคลิปเสียงของหลวงพ่อบ้างล่ะ จนแน่ใจกับตัวเองแล้วว่าขอบเขตแห่งการปฎิบัติด้วยตนเองของผมนั้นอยู่ตรงไหน และจะไม่เป็นอันตรายแก่ตัวผมเอง(ยังตัดไม่ขาดครับ) แต่ก็จับใจความได้ว่านะมะ พะธะครับ เท่านั้นเอง

แต่แล้วศิษท์ไร้ครูอย่างผมก็รู้จักบ้านสายลมผ่านทางเวบไซด์นี้ ซึ่งเมื่อเช้ายังเข้ามาโหลดแผนที่ซึ่งน้องอ้นเอื้อเฟื้อให้ ก็ชวนเพื่อนไปอีกสองคนน่ะครับ

แวบแรกที่เห็นสถานที่ จัดได้ว่าเป็นระเบียบเรียบร้อยมาก แม้คนจะเยอะมากก็ตาม ผมก็ยังงงๆไม่รู้จะไปติดต่อใคร ถามไปถามมาปรากฏว่าไปชั้นสาม ไหว้ครูท่านปู่ท่านย่าเสร็จแล้วเรียบร้อยก็ถูกจัดให้เข้าไปในห้องเล็กๆห้องหนึ่ง จากจำนวนหลายห้องครับ พอท่านอาจารย์เข้ามาสอนในห้องก็จริงอย่างที่เรียนมาส่วนหนึ่ง นะมะพะธะจริงๆครับ แต่รายละเอียดนี่สิมันมากกว่านั้นเยอะมาก

อาจารย์เริ่มต้อนด้วยอัญเชิญพระพุทธเจ้ามาไว้กลางศรีษะ ขยายให้เล็กใหญ่ ให้รัศมีท่านครอบคลุมตัวเรา สุดแท้แต่ท่านอาจารย์จะบอกให้จิตไปตาม จิตผมเห็นหมดทุกอย่างตามที่อาจารย์บอกทั้งนั้นครับ

แต่รายละเอียดบางเรื่องผมอยากมาสอบทานในเวบอีกทีจะได้มั้ยครับ ถ้าเป็นเรื่องควรก็มีดังนี้ครับ

1. ทำไมผมขึ้นไปทั้งในชุดที่ใส่อยู่อ่ะครับ(เสื้อเชิ้ต กางเกงขาสั้น)ทั้งๆที่คนอื่นเค้านึกว่าตัวเองมีชฎาไรเงี้ยครับ แต่พอผมคิดตามมันก็มีนะ เลยไม่รู้ว่าอุปทานรึเปล่าครับ

2. ผมเห็นพ่อแม่ตัวเองในอดีตชาติหลายท่านทีเดียว เป็นแถวยาวพรึดเลย แต่เห็นหน้าจะๆเลยท่านเดียว เป็นผู้หญิงวัยเกือบชราแล้ว เรียกป้าได้เลย มากอดอ่ะครับ

3. ตอนไปพระนิพพานเห็นพระพุทธเจ้า ผมเห็นแต่พระบาทท่านไม่สามารถเห็นส่วนอื่นได้เลย เพราะกายท่านใหญ่มากๆๆๆๆๆๆๆ สุดๆๆๆเลยครับ

4. อาจารย์บอกให้ขอท่านดูวิมานของตัวเอง ผมก็เห็นนะครับ แต่เล็กนิดเดียวเองอ่ะครับ เหมือนห้องสีขาวๆ ข้างในไม่มีอะไรเลยครับ ทั้งๆที่ของคนอื่นเค้าบอกว่าใหญ่มากอ่ะครับ

5. สุดท้ายอยากจะถามจริงๆว่าเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ ผมอุปทานไปเองรึเปล่า หรือว่าแค่คิดตามครูไปเฉยๆ (จริงๆข้อนี้ไม่อยากถามเลย กลัวบาปอ่ะครับ แต่เพื่อนมันสงสัย เลยพาผมงงไปด้วย)

ที่นึกได้คร่าวๆก็มีเท่านี้อ่ะครับ ผมก็พอจะทราบเหมือนกันนะครับว่าเราไม่ควรเอาสิ่งที่เห็นมาพูดต่อๆกับคนอื่นเพราะอาจกลายเป็นอวิชชาได้ แต่คราวนี้ผมถามด้วยสภาวะจิตที่น้อมรับถึงการมีอยู่จริงของทุกๆอย่างที่ได้สัมผัสมาในวันนี้ หากแต่จะก่อให้เกิดโทษประการใด ผมก็ขออภัยไว้นะที่นี้ด้วยครับ

อนุโมทนาทุกๆท่านในเวบที่มีประโยชน์เช่นนี้ครับ
ขอขอบพระคุณ

 

โมทนาครับ ผมแค่บอกกระทู้แค่นั้นเอง หุหุ... มะต้องชมขนาดนั้นก็ได้ เขิลล..

...ส่วนเรื่องอื่นๆ ต้องรอท่านอื่นมาตอบครับ ไม่ค่อยกล้าตอบอ่ะครับ แต่ไว้ว่างๆจะเดาไปเรื่อยช่วยดำน้ำ

 

จริงๆๆ พอ ฝึกเสร็จ ไม่เข้าใจอะไร น่าจะ ถาม ครู
ให้ กระจ่างจะดีกว่านะครับ

วิชา มโนยิธ เป็นวิชาที่ ห้ามสงสัย ถ้าสงสัย นิวรณ์ ก็ กินใจ
ทำให้เรา สามารถ อุปทานได้ ฉะนั้น ปล่อยวางจิต ครับ
รับรู้อะไรมา เห็นอะไรมา รู้สึกอะไรมา ครั้งแรก จะเป็น ของจริงครับ
แต่ ห้ามสงสัย นะครับ ส่วนเรื่อง ชุด อยู่บน สวรรค์ ถ้าเราอยากเห็น
สภาพตัวเองจริงๆๆ ก็ให้ ขอพระบารมี องค์สมเด็จ ให้เราได้ รับรู้ และ เห็น
ในสิ่งที่เป็นจริง สักพัก ชุดเรา ก็จะใส่เต็มยศ ครับ

ตอนที่ผม ฝึกแรกๆๆ ครู ถามอะไร ผมตอบถูกหมด เพราะผม ไม่มีความสงสัย
ผมตัดความสงสัย ทิ้งไปหมด (สงสัยมาก นิวรณ์ ก็ แดก มาก ^^)
อีกอย่าง เราต้องมีความเชื่อมั่นว่า พระบารมีองค์สมเด็จ จะทำให้เราสามารถ เห็น สิ่งที่เป็นจริงได้

ถ้าเวลา ปฎิบัติ มโนยิธ แล้ว เห็นอะไรไม่กระจ่าง ก็ให้ อารธนาพระบารมีองค์สมเด็จ ท่าน ให้ช่วยให้เราเห็น เหตุแห่งความเป็นจริง (ห้าม สงสัย เตือนครั้งที่....) อิอิ แต่ นิพพานสบายนะ ผมชอบไปนอนเล่น ใน สระน้ำ สบายดี
บ้าน ผม ไม่ค่อยใหญ่ หรอก แต่เวลา เชิญ แขก ญาติ พี่ น้อง ที่อยู่ บนนิพพาน เวลา เข้ามาใน บ้าน ผม บ้านก็ ขยายใหญ่เอง (ไม่ต้องกลัวแออัด)

มีไรถามได้นะครับ ช่วงนี้ ฝึก ญาณ 8 อยู่ อาจจะไม่ค่อยมีเวลาตอบ ^^

 

ตามที่คุณ12punnaบอกครับ
ถ้าฝึกมโนยิทธิ แล้ว อย่าสงสัย เด็ดขาด เพราะ มันเป็น 1 ในนิวรณ์ 5
เอาอย่างนี้ครับ ถ้าฝึกกับอาจารย์ หรือ พระท่านแล้ว จิตใบสบาย ตัดกิเลสได้มากขึ้น ประมาณนี้ ใจสงบขึ้น ก็แสดงว่าได้สัมผัสความเป็นทิพพ์ หรือที่เห็นนะ ของจริง ครับ โมทนานะครับ
สายลม ทราบมาว่าคนแน่นมากๆเลย ที่วัด ท่าซุงไกลหน่อย แต่วันที่ผมไปได้ฝึกคนเดียว สงบดีครับ แต่คนเยอะๆ ก็ดีครับ เห็นเหมือนๆกันดี

หมายเหตุ ได้แล้ว ก็อย่าขี้เกียจ ขึ้นไปกราบ ขึ้นไปข้างบนทุกวันนะ ครับ ไม่งั้น ไม่ทำนานๆ อกุศลกรรมมันขวางไว้ ที่นี้ โดน อุปาทานกิน ไม่ก็ขึ้นไม่ได้ครับ

 

ผมเองก็ไปมาวันนี้ครับ.. แต่รู้สึกว่าจะจินตนาการเอาเองซะเยอะ

ว่าจะไปพรุ่งนี้อีกรอบนึงครับ

จะเอาสมองทิ้งไว้ที่บ้าน

เอาแต่ใจไปครับ...

เออ มีคำถามนึงครับ ผมลืมถามครูฝึกไป

ตอนที่ครูฝึกให้อาราธนาพระพุทธเจ้ามา ผมรู้สึก มือจะชาๆ และใจเต้นแรง... (แล้วก็ดันไปสงสัย และตกใจกะมันด้วยนะ ว่าตัวเราเป็นอะไร)

มันคือ อะไรเหรอคับ

 

บางทีก็คิดไม่ทันอ่ะครับ ...

..นิวรณ์ลืมตามทันก็มีนะบางที

..เช่น ฝึกๆอยู่ดีๆ อะไรไม่รู้ ไม่เห็นจะเห็นเหมือนคนอื่นเลย ..พอบอกว่าไปเที่ยววิมานกัน ไปดูหลังวิมานชมสวน.... เดินนำหน้าเราเฉยเลย พูดสาธยายไปเป็นฉากๆ สงสัยแกลืมนิวรณ์แก คิกคิก... เรานี่ตามไม่ทัน

 

.....เห็นอย่างไร รู้สึกอย่างไร ก็ตอบไปตามนั้นอ่ะครับ อย่าคิดมาก ผมฝึกที่วัดท่าซุงครั้งแรก คนเต็มห้องเลยครับ ตอบก็ไม่เหมือนชาวบ้านเขาหรอกครับ อาศัยความหน้าด้านตอบไปเรื่อยๆ ตามที่เราเห็น ผลออกมา ผมตอบถูก ที่เหลือในห้อง....ก็ตอบถูกเหมือนกันครับ 555(คงไม่งงนะครับ เพราะการฝึกมโนฯทีละหลายๆคนมักจะมีเหตุการณ์ทำนองนี้อยู่เสมอๆ) เพราะฉะนั้นเวลาฝึกก็ฝึก เลิกฝึกก็ถามตรงที่เราไม่เข้าใจ กลับไปก็ทบทวน รักษาศีล เดี๋ยวก็เก่งครับ 555

 

อนุโมทนาบุญน่ะค่ะ ทำใจสบายๆ เห็นสิ่งใดขณะฝึกยังไม่ต้องสงสัย เมื่อออกจากสมาธิแล้วจึงถามสิ่งที่สงสัยกับครูผู้ฝึกดีที่สุดน่ะค่ะ

 

อนุโมทนาบุญน่ะค่ะ ทำใจสบายๆ เห็นสิ่งใดขณะฝึกยังไม่ต้องสงสัย เมื่อออกจากสมาธิแล้วจึงถามสิ่งที่สงสัยกับครูผู้ฝึกดีที่สุดน่ะค่ะ

 

วิชามโนมยิทธิ

เป็นการถอดจิตไปดูได้ครับ อาศัยขอบารมีพระรัตนตรัยเป็นหลัก

แต่จะได้ไปจริงๆมั๊ย นี่ แล้วแต่จิตตอนนั้นครับ ...

หมวดนี้จะอยู่แนวอภิญญาครับ... และก็มีอุปาทานเจออยู่เยอะครับ ... อย่าเพิ่งถามกันเลย หุหุ

 

ไม่ลองไปดู แล้วจะรู้ได้อย่างไร ?

 

ขออนุโมทนา
คนอยู่ เมืองไทย โชคดี จริงๆๆ

 

ไปเหมือนกันครับ แปถวายสังฆทานมาครับ ที่สายลม,บ้านอนุเสาวรีย์ สอบเสร็จจะไปฝึกญาณ8มั่ง

 

ครับอยากทราบว่า การฝึกมโนมยิธ เนี่ยต้องมีพื้นฐานขนาดไหน ครับ เพราะผมก็เพิ่งเคยได้ยิน ในเวปนี้เองครับ เผื่อมีโอกาสไปกรุงเทพ จะได้ไปมั่งครับ

 

เรียนคุณ Sornchai ครับ
ไม่จำเป็นต้องมีพื้นฐานเลยก็ได้ครับ ไม่มีพื้นฐานเลยผมว่าน่าจะดีกว่าอีก จะได้ไม่ต้องรู้สึกสงสัย(อย่างผมเป็นต้น) อนุโมทนาด้วยครับทุกท่าน

 

เพราะว่าตัวผมเองนั้นปฏิบัติสายยุบพองมาตั้งแต่เริ่มฝึกที่วัดอัมพวันแล้วล่ะครับ(ประมาณสี่ปีเห็นจะได้) ก็นั่งบ้างไม่นั่งบ้างอ่ะครับ และตลอดเวลาพระเดชพระคุณหลวงพ่อจรัลท่านก็สอนในแนวให้จิตเกาะที่ลิ้นปี่ตลอดไม่ให้ไปไหนเลย ครั้นแล้วพอผมมาฝึกมโนมยิทธิก็เลยขัดแย้งในตัวเองเล็กน้อยเพราะแนวทางค่อนข้างจะต่างกันอย่างมาก ประสบการณ์เดียวที่ได้เจอตอนนั่งแบบยุบพองคือวูบวาบและขนลุกตามร่างกาย(ซึ่งปัจจุบันยังเป็นอยู่ครับ) แต่พอมานั่งแบบมโนฯแล้วนั้น บอกได้คำเดียวว่าเบากว่ามากๆเหมือนไม่มีกายเนื้อนั่งอยู่เลย มีอยู่หนนึงขณะฝึกเองอยู่ที่บ้าน ระหว่างวันนั้นดันเบื่อชีวิตขึ้นมาจากปัญหาเรื่องงาน ทำให้จิตเบื่อกายเนื้อจริงๆ เกิดอาการหลุดออกเลยครับ(ในขณะนึงที่นั่งเหมือนกำลังจะหลับๆ) เห็นโต๊ะในห้องนอนมีรูปสมเด็จองค์ปฐมที่ปริ๊นท์ไปจากเวบตั้งอยู่ นี่แหละครับที่ผมบอกว่าต่างกัน แต่บังเอิญว่าถูกจริตกับผมทั้งสองอย่าง ก็แล้วแต่คนจะเลือกนะครับ แต่ผมมีความคิดอีกอย่างว่า คนเราขอให้ปฎิบัติธรรมอย่างใดก็ได้ ดีทั้งนั้นนะครับ

 

น่าสนใจดี ครับ

อยากจะมาแนะนำ เสี่ยวโจวเทียน กับ ต้าโจวเทียน มั่ง

 

ไม่มีพื้นฐาน ก็ดีครับ จะได้ไม่งง

แต่จะให้ดีกว่านั้น เอาสมองทิ้งไปครับ

คิดแล้วจะทำให้ยึดติด จะทำให้เกิดลังเลสงสัย

 

ผมก็ฝึกรู้จักคับ อยากไปฝึกมากๆ อยากปฎิบัติด้วย
แต่ติดตรงที่ว่า ผมไม่สามารถไปกรุงเทพฯได้
เห้อ สรุปคือ ผมได้แต่อ่านประสบการณ์พี่ๆ ไม่มีสิทธิปฎิบัติ เห้อ

 

.....ก็มีคนที่เขารับสอนทาง msn นี่ครับ ลองหาๆดูนะ คงพอจะเป็นพื้นฐานที่ดีได้อ่ะครับ