"ปุพเพกต ปุญญตา" (หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี)

"ทำบุญไว้แต่ปางก่อน ย่อมตั้งตนได้โดยชอบ"

" .. "ศีล" ที่บุคคลรักษาดีแล้วในชาตินี้ "ย่อมเป็นเหตุเป็นปัจจัยให้มีธรรมประจำอยู่ในใจให้ไปเกิดต่อไปใน
ชาติหน้า" เมื่อเกิดมาเป็นมนุษย์ "จึงพึงมีแต่ความเมตตากรุณา ในหมู่มนุษย์และสัตว์ด้วยกัน ไม่มีความ
อิจฉาริษยา พยาบาทปองร้ายบุคคลอื่นและสัตว์อื่น"

เห็นคนอื่นเบียดเบียนมนุษย์อื่นและสัตว์อื่น "ก็กลัวและละอายต่อบาปกรรมนั้นเป็นอย่างยิ่ง" เมื่อได้ยินพระ
ท่านแสดงธรรม "หรือคนอื่นชักชวนให้งดเว้นจากบาปกรรมมารักษาศีล" ก็ยินดีพอใจที่จะทำตามทันที สม
กับคำว่า "บุคคลที่ได้กระทำบุญไว้แต่ปางก่อน ย่อมเป็นเหตุให้ตั้งตนไว้ชอบ"

หรือ "อุปมาเหมือนกับต้นไม้ใหญ่รากหยั่งลึกลงไปในดินมั่นคงดีแล้ว ย่อมดูดเอารสชาติอาหารขึ้นไป
หล่อเลี้ยงกิ่งก้านให้เขียวชอุ่มอยู่ตลอดเวลา" ถึงแม้กิ่งก้านจะลิดรอนไปบ้างบางกิ่ง วันหนึ่งข้างหน้าก็ต้อง
งอกขึ้นอีกตามเดิม

"ศีล" ก็เหมือนกัน ถึงจะขาดตกบกพร่องไปบ้างบางข้อ "แต่ธรรม คือ เมตตา กรุณา ยังเต็มเปี่ยมอยู่ในใจ
ของบุคคลผู้นั้น" ศีลก็อาจเกิดขึ้นได้ในวันหนึ่งข้างหน้า .. "

หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี