พลังรัศมีบุญ กับ รัศมีบารมี ไม่เหมือนกัน?

พลังรัศมีบุญ กับ รัศมีบารมี ไม่เหมือนกัน?

เวลาคนทำบุญมากๆ จะมีรัศมีบุญ เรืองๆ รอบตัวได้ด้วยนะ แล้วพวกเปรต, สัมภเวสี หรือพวกไม่มีบุญ อยากได้บุญ ก็ตามมาขอส่วนบุญบ้าง มาอาศัยพลังบุญบ้าง เหมือนสัตว์ที่ตามกลิ่นอาหารมาน่ะแหละ อยู่ไปนานๆ ถ้าคนมีบุญมาก แต่ไม่มี "ศีลบารมี" คุ้มครองป้องกัน เกิดทำผิดศีลขึ้นมา "จะเกิดช่องโหว่ ให้ผีเปรตมันเข้าตัวได้" เลยจนไง

บางคนทำบุญมาก ทำไปทำมา ไม่มีบุญเหลืออยู่ทางโลก สุดท้าย ก็ไปบวชชีหนีช้ำ อยู่กินกับวัดไป นั่นแหละ "เปรตมันเข้าตัว" ถ้าไม่มีศีลดีพอ ทำบุญมากไปก็เป็นเช่นนั้น มันถึงต้องทำให้ครบ คือมี บุญแล้วก็ต่อด้วยศีล และภาวนาให้มันถึงที่สุดแห่งธรรมไป แต่พลังรัศมีบารมีนี่ต่างกัน ผีเปรตสัมภเวสี ไม่กล้าเข้าใกล้ มันเจ็บ อย่าทำตัวเองให้เป็น "รังแห่งผีเปรต"

ผู้มีปัญญา เขาย่อมเลือกทางที่ดีให้กับตัวเอง ไม่เลือกที่จะให้ตัวเองเป็น "รังของผีเปรต" จริงอยู่ มันไม่ได้ผิดอะไรที่เลือกอย่างนั้น ทำได้ แต่บอกแล้วไง ผู้มีปัญญาจริงๆ ไม่เลือกทางนั้นหรอก ก็ต้องเลือกทางที่ดีกว่า สัตว์ใน ๓ ภพนี้ มีบุญกรรมของตัว "เป็นแบบทดสอบที่ต้องเรียนรู้" ไม่ใช่ ความผิด ที่โลกนี้มีสัตว์นรกหรือผีเปรต มันเป็นแค่การเรียนรู้ และสำหรับคนที่เรียนรู้ "ผ่านแล้ว" ก็จะไม่อยู่ใน "รังแห่งเปรต" ก็จะออกไปสู่ทางที่ดีขึ้น คือ "รับกิจสวรรค์" ทำอะไรที่ดีกว่านั้น เพราะมีงานใหญ่มากมาย ที่สวรรค์รอให้มนุษย์รับไปทำ และมัน สำคัญมากกว่าการ "ให้อาหารเปรต" ใครอยากทำ ก็ทำไป ไม่ว่ากัน ไม่ได้ห้ามนะ แต่ใครที่มี ปัญญาสูงมากๆ แล้ว เขามักจะไปทำกิจอื่นแทน ก็แค่นั้นเลือกเอาเอง ใครสนใจทางไหน บำเพ็ญไปนะ

คนมี "ทานบารมี" จะทำบุญเป็น คนไม่มี ทำไม่เป็น

ทานบารมี เป็นบารมีที่ส่งผลให้เข้าใจเรื่องบุญทาน จึงทำให้ทำบุญเป็น ไม่หลงบุญ ต่อให้มีบุญมาก เกิดมารวยเท่าใด ก็ไม่หลงบุญ ไม่หลงตัวเอง นี่คือ ผลของทานบารมี สำหรับคนที่ไม่มีทานบารมี หรือทานบารมีอ่อน เวลามีบุญเยอะ เสวยผลบุญมาก ก็จะหลงผลบุญ หลงตัวเองไปได้

"อุปมา ทานบารมีเหมือนภาชนะใส่น้ำ" ของแต่ละคนไม่เท่ากัน น้ำในภาชนะอุปมาดั่ง "ผลบุญ" เมื่อบุคคลใดมีภาชนะใหญ่ ย่อมรองรับบรรจุน้ำ คือ ผลบุญได้มาก ผู้ใดมีภาชนะบรรจุเล็ก ย่อมรองรับน้ำ คือผลบุญได้น้อย เมื่อผลบุญออกดอกผลมากเข้าก็จะ "ล้น" พอจะเข้าใจอาการ "ล้น" คือ มันเกินมากเกินขอบเขต มันก็ล้น ทำตัวล้นบุญล้นๆ หลอนๆ หลงๆ เลอะๆ เลือนๆ เว่อร์ๆ เคยเห็นไหม? ไอ้ที่รวยแล้ว ทำตัวเว่อร์ หรือพวกประเภทซื้อของที่ราคาแพงๆ โดยไม่คิดถึงประโยชน์ใช้สอยหรือความจำเป็น ที่เขาชอบเรียกว่า "มีเงินอย่างเดียวไม่พอ ต้องโง่ด้วย" ประมาณนี้ นั่นแหละ บุญมันเยอะ แต่ทานบารมีมันน้อย มันก็เลยล้นเอา.

วิธีแก้ง่ายๆ เมื่อ "ผลบุญล้น" คือ เอาออกไปซะ ทำทานบารมีให้เป็น ทานบารมีมีมาก ห่างไกลทุกข์ แต่บุญยิ่งมีมาก ยิ่งวุ่นวาย บุญยิ่งมีมากยิ่งวุ่นวาย เอาง่ายๆ ลองใครถูกหวยรางวัลที่หนึ่งสิ รับรองวุ่นวายแน่ บางคนถูกหวยแล้วต้องเก็บเงียบ บอกใครไม่ได้
เลย เพราะจะมีคนต่อคิวมาทวงเงิน ตั้งแต่เจ้าหนี้ ไปจนถึง "ญาติที่ไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน" มาได้หมดเลย เรียกว่า "รวมตัวกันโดยมิได้นัดหมาย" สรุปว่า มีบุญมากก็วุ่นวายมากนะ แต่ไม่มีเลยมันก็ไม่ได้ใช่ไหม ดังนั้น "พึงมีบุญ อันเหมาะควรแก่
ทานบารมีของตนๆ นั้น" ละกัน เหมือนมีน้ำในภาชนะพอเหมาะพอควร

สำหรับ "ทานบารมี" นั้น ต่างกันลิบลับ เพราะยิ่งมีมาก ยิ่งห่างไกลทุกข์ แม้ว่าจะมีบุญเสวยมากหรือน้อย ไม่กระทบต่อความสุขอันพึงได้ พึงมี มีน้อยก็มีสุขแบบสมถะ มีมากก็มีสุขแบบไม่หลงบุญ ไม่หลง
ตัวเอง เรียกว่า จะรวยหรือจะจน ไม่มีปัญหา ขอให้มี "ทานบารมี" ไว้ มากๆ เหอะนะ ไม่มีปัญหาแน่นอน แต่บุญนี่ต่างกัน มีมากแล้ววุ่นวาย.


ทำบุญมากเกิน เปรตเอื้อมไม่ถึง แต่ "มาร" มารุมแทน?

อีกแบบหนึ่งคือ ทำบุญมาก มีบุญมากทีเดียว เปรตเลยเอื้อมไม่ถึง เช่น ถ้าจิตวิญญาณข้างในเขาสูงมากไป เปรตเอื้อมไม่ถึง เขาก็จะโดน "มารรุม" แทน ดังนั้น คนบางคนจึงทำบุญมากๆ แล้วเกิดอาการ "เหมือนจะเป็นประสาท" หรือเครียด แบบว่าคิดมาก ความคิดมาจากไหนไม่รู้ (ผีมารมันดลใจ) แถมยังคิดผิดๆ มั่วๆ หรือไปคิดว่าคนนั้นด่าฉัน อย่างงั้น อย่างนี้ แท้แล้วเขา ไม่ได้พูดถึงตัวเองเลย ก็มี อันนั้นแหละ "ผีมารมันรุมเอา" เพราะเหตุว่า "มีบุญมากจนมารต้องอิจฉากลัวบารมีจะเยอะกว่าเขา" วิธีแก้ ก็คือ "ไปหัดทำทานบารมีซะนะ" ไม่ได้จะมาห้ามการทำความดีอะไรกันหรอก แต่ชี้ ให้ทำให้เป็น จะได้ไม่หลงแต่บุญแล้วได้ถึง "ทานบารมี" เห็นทำบุญกันนักกันหนา แต่ไม่ได้ทานบารมี กันเลย.

เครดิตเฟสบุ้ค การเกิดเป็นทุกข์อย่างยิ่ง เดินทางสู่ความว่างแห่งปัญญา

 

อนุโมทนาท่านจขกท.ค่ะ

 

ไปรับเอาคำสอนของใครมาเผยแพร่กันน๊อ
แล้วคนที่สอนนี่น่าเชื่อถือแค่ไหน คงไม่ใช่ว่านึกจินตนาการอยากจะสอนก็สอนหรอกนะ

แล้วทานบารมีกับการทำบุญนี่มันต่างกันยังไง ไม่เห็นอธิบายให้เข้าใจ

นับถือศาสดาหลายองค์ระวังจะเพี้ยนเอานะ เผลอๆพาเข้ารกเข้าพงกู่ไม่กลับ...

 

ขอบคุณสำหรับบทความดีๆ ค่า