ภาพที่เห็นเค้าเรียกว่าอะไร

คือเราเห็นภาพคนคนนึงยังมีชีวิตอยู่นะ ตอนลืมตา และหลับตา แบบเวลาว่าเค้าใส่เสื้อสีอะไร กำลังทำอะไร แล้วก็เห็นภาพเค้ากับเรา บางเหตุการณ์ บางทีก็รู้สึกเหมือนมาอยู่ใกล้ๆ และสิ่งที่เห็นก็เกิดขึ้น ตามที่เห็น แบบนี้เค้าเรียกว่าอะไร คิดมากไปเองรึป่าว ใครรู้รบกวรตอบให้ทีเถิด

 

เรียกปัจจุบันกับอนาคตังสญานคับ
เป็นของเก่า เพียงแค่มันขึ้นมา
ให้งานใช้ แต่ตอนจิตมันทำงาน
ยังติดมีวนดึงความคิดนิดเดียว
(ไม่อยู่ในระดับที่น่าห่วง)

ให้ฝึกตรวจสอบการเห็นในขณะ
ลืมตาให้ภาพไปปรากฎอยู่บนอากาศ
และมองผ่านหว่างเหนือคิ้วด้วยครับ
เพื่อตัดการเห็นที่ยึดกายอยู่
ที่เป็นเหตุให้เกิดความคิด
จณะที่จิตทำงานครับ
จะเป็นอุบายในการตรวจสอบ
การปรุ่งแต่งของจิตเราได้ครับ
หลับตามันตรวจสอบยากครับ
ปล เข้าใจที่พูดเนาะ

 

คือพอเห็นอีกก็ให้นึกเอาภาพนั้นขึ้นไปแล้วให้นึกว่ามองภาพนั้นผ่านทางหว่างคิ้วใช่มั้ยค่ะ เป็นของเก่านี้หมายถึงเคยได้มาก่อนแล้วหรือคะ แล้วเหตุการณ์ที่เห็นมันจะเกิดขึ้นจริงๆรึป่าวคะ

 

ใช่มองผ่านเหนือระหว่างคิ้วและพลักให้ภาพไปปรากฎบนอากาศนะเราจะเงยหน้า
นิดหนึ่ง เคยหาท่านที่ห่มเหลืองที่เก่งๆ
ไหม
สังเกตุไหมท่านก็ชอบมองเหนือศรีษะ
ก่อนจะบอกอะไรเรา. นั่นหละ.


ของเก่าคือ สิ่งที่จิตเคยทำได้มาก่อน
ซึ่งปกติจะเคยผ่านมาหมด เพียงแต่มันจะขึ้น
มาตอนไหน บางทีมันก็มาแล้วแต่เราไม่รู้
บางทีก็ยังไม่มา ขึ้นอยู่กับแนวทางเดิน

ซึ่งเรื่องพวกนี้ไม่ควรยึดเลย
ควรปล่อยให้มันเป็นไปของมันเอง
เพราะท้ายสุด ไม่ว่าของเก่าหรือกรรมฐาน
อะไร มันเพียงแค่จะเป็นไป ตามเนื้อหา
เดิมแท้ของจิตเราเอง ขึ้นอยู่กับว่า
จิตเรามันสะสมมาด้านไหนเยอะ
ก็จะไปทางนั้น แต่ท้ายสุดเราก็ต้อง
ทิ้งมัน(ยิ่งทิ้งยิ่งอัตโนมัติขึ้น)
ดังนั้นถ้ามันจะเกิดก็ช่างมัน
ถ้าจะใช้งานค่อยดำริใช้งาน
และถ้าใช้แล้วก็ให้แล้วไป
ไม่ต้องไปอะไร หรือหวังอะไรกับมัน
เรื่องคนอื่น มันจะรู้ก็ปล่อยให้รู้ไป
แต่ไม่ต้องไปสนใจ เรื่องของเรา
ควรรู้ แต่รู้แล้วให้วางและไม่ยึด

มันถึงจะค่อยๆเป็นไปของมันเอง
ไม่ว่าความสามารถอะไรๆ
และถึงจะไม่เป็นตัวขวาง
การคลายตัวของจิตเราได้อย่าง
ไม่รู้ตัว(จิตคลายตัว คือมีและอยู่ร่วม
กับทุกอย่างได้ปกติ
แต่จิตไม่ยึดคับ.)การคลายตัวได้โดย
ธรรมชาติของจิต โดยที่ไม่ใข้วิธีใดๆไป
กระทำมัน. เป็นตัวชี้วัดผลการปฎิบัติ
และคุณภาพจิตเราครับ
ท่านที่พ้นๆคือท่านที่จิตไม่เกาะอะไร
ทั้งๆที่ทุกอย่างมันมีเป็นปกตินั่นหละครับ
เพียงแต่ท่านเป็นโดยธรรมชาติได้ทั้งวันครับ

 

แล้วมีวิธีการฝึกและดึงมาใช้ได้อย่างไงบ้างคะ

 

ลองย้อนอ่านดีๆครับ
ส่วนตัวเขียนไปหมดแล้วครับ
ตอนนี้อาจจะงงๆไม่เข้าใจ
แต่ถ้าไปปฏิบัติ จะสังเกตุผล
และค่อยๆเข้าใจได้เอง
ตามการปฎิบัติของตนครับ

 

ขอบคุณมากนะคะพี่ ถ้าติดขัดตรงไหนจะมาถามเพิ่มเติมนะคะ

 

ในมิติปัจจุบัน อ้างอิงอัตภาพปัจจุบัน ในมิติกาลในอนาคต อ้างอิงอัตภาพในขณะนั้น ๆ รวมถึงอดีตที่คิดว่าผ่านไปแล้วก็เช่นกัน แต่มิติเวลาชาติภพนั้นเป็นวงกลม ไม่มีอดีต ปัจจุบัน อนาคต เพราะระบุไม่ได้ มันไม่เห็นเริ่มต้นและจุดจบ แต่เรายึดเอาอัตภาพล่าสุดที่คิดว่าจริง นับเป็นห้วงเวลาปัจจุบัน อัตภาพในแต่ละมิติไม่ยุ่งเกี่ยวกัน เหตุการณ์ต่าง ๆ ชาติภพต่าง ๆ การเกิด แก่ เจ็บ ตาย ของเรา ของคนอื่น ๆ ล้วนเกิดขึ้นไปแล้ว และเกิดอยู่ และจะเกิด ซ้ำ ๆ มันมีลิขิตของมันแล้ว และลิขิตนั้นลิขิตเราให้เป็นผู้ที่ได้ล่วงรู้ แต่ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเหตุการณ์ที่เป็นอยู่ และจะเป็นตลอดไปได้

 

ขอบคุณมากนะคะ คุณ tsukino2012

 

ขอถามเพิ่มเติมนะคะ ถ้าจะใช้ดูจำเป็นตัองมีภาพขึ้นมาอย่างเดียวรึป่าวค่ะ เราสามารถที่จะดูได้โดยไม่ต้องเห็นภาพขึ้นมาก่อนมั้ยค่ะ

 

ลิขิตให้เห็น ลิขิตให้รู้ จึงได้รู้ จึงได้เห็น ที่ว่ารู้ ที่ว่าเห็น ไม่ใช่ด้วยตา แต่เป็นความทรงจำ แว้บเข้ามาราวกับโดนจับใส่ หากไม่ลิขิตให้รู้ ทำให้ตายก็ไม่รู้ หากต้องรู้ แม้ไม่อยากก็จะได้รู้

 

ขอบคุณอีกครั้งนะคะ คุณtsukino2012