มารมาเเล้ว กิเลสตัวเเม่สุดท้าย กามฉันทะ

อันนี้เป็นเรื่องของวาสนาของบุคคลครับ เข้าใจ

 

เรียนรู้มาไม่เหมือนกันครับ ผมเข้าใจว่า อาจารย์เดิมของท่านองคุลีมารแกล้งสอนท่านให้ทำแบบนั้น แต่ท่านไม่รู้ ใจท่านมุ่งความสำเร็จมากกว่าเรื่องอื่น คิดว่างั้นนะ

 

ที่ตอบกันมาหลายๆ คำตอบ ผมเพียงแค่ถ่ายทอดข้อมูลให้มากขึ้นนะครับ จะได้เห็นอะไรๆ มากขึ้น เผื่อว่าที่ผ่านมาสื่อสารกันไม่ชัดเจน ก็จะได้ชัดเจนขึ้น ถ้าคิดว่าจุดนี้พอสมควรแก่เหตุแล้ว ก็คงจะต้องพอแค่นี้ก่อนนะครับ

 

สพฺเพ สงฺขารา อนิจฺจาติ ยทา ปญฺญาย ปสฺสติ
อถ นิพฺพินฺทติ ทุกฺเข เอส มคฺโค วิสุทฺธิยา.


(เมื่อใด บุคคลย่อมเห็นด้วยปัญญาว่า สังขารทั้งปวงไม่เที่ยง
เมื่อนั้น เขาย่อมเบื่อหน่ายในทุกข์ นั่นเป็นทางแห่งความหมดจด)


สพฺเพ สงฺขารา ทุกฺขาติ ยทา ปญฺญาย ปสฺสติ
อถ นิพฺพินฺทติ ทุกฺเข เอส มคฺโค วิสุทฺธิยา.


(เมื่อใด บุคคลย่อมเห็นด้วยปัญญาว่า สังขารทั้งปวงเป็นทุกข์
เมื่อนั้น เขาย่อมเบื่อหน่ายในทุกข์ นั่นเป็นทางแห่งความหมดจด)


สพฺเพ ธมฺมา อนตฺตาติ ยทา ปญฺญาย ปสฺสติ
อถ นิพฺพินฺทติ ทุกฺเข เอส มคฺโค วิสุทฺธิยา.


(เมื่อใด บุคคลย่อมเห็นด้วยปัญญาว่า ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา
เมื่อนั้น เขาย่อมเบื่อหน่ายในทุกข์ นั่นเป็นทางแห่งความหมดจด)

 

เย ธมฺมา เหตุปฺปภวา เตสํ เหตํุ ตถาคโต
เตสญฺจ โย นิโรโธ จ เอวํวาที มหาสมโณ.

(ธรรมเหล่าใด มีเหตุเป็นแดนเกิด พระตถาคตเจ้าตรัสเหตุแห่งธรรมเหล่านั้น
และเหตุแห่งความดับแห่งธรรมเหล่านั้น พระมหาสมณะมีปกติตรัสอย่างนี้.)

 

อสาเร สารมติโน สาเร จาสารทสฺสิโน
เต สารํ นาธิคจฺฉนฺติ มิจฺฉาสงฺกปฺปโคจรา

สารญฺจ สารโต ญตฺวา อสารญฺจ อสารโต
เต สารํ อธิคจฺฉนฺติ สมฺมาสงฺกปฺปโคจรา.


(ชนเหล่าใด มีปกติรู้ในสิ่งที่ไม่เป็นสาระว่าเป็นสาระ และเห็นในสิ่งที่เป็นสาระว่าไม่เป็นสาระ
ชนเหล่านั้น มีความดำริผิดเป็นอารมณ์ ย่อมไม่ประสบสิ่งที่เป็นสาระ

ชนเหล่าใด รู้สิ่งที่เป็นสาระโดยความเป็นสาระ และสิ่งที่ไม่เป็นสาระโดยความไม่เป็นสาระ
ชนเหล่านั้น มีความดำริชอบเป็นอารมณ์ ย่อมประสบสิ่งที่เป็นสาระ.)

 

อ่านหลายๆข้อมูลไว้ประกอบการ
พิจารณาจะดีมากครับ ฟังไว้ก่อน
แต่ไม่ควรฟันธงว่าใช่เลยครับ
เราจะมีมุมมองที่กว้างขึ้นครับ

 

เรื่องกาม ถ้าจะเห็นการทำงานของมัน ต้องบวชพระ
ถ้าเป็นฆรวาส ถือศีลแปด จะเห็นอำนาจของกาม ชัดมาก

ถ้าเป็นคนทั่วไป ชาวพุทธทั่วไป จะชินกับอำนาจมัน
เวลาหิวอยากเสพกาม จะตอบสนองความต้องการมัน ไปตามที่มันบงการให้ทำ

กามตัณหานี้ เป็นแม่ทัพกิเลส มีอำนาจมาก เป็นตัวบีบขันธ์ห้าทำงาน

กามาสวะ ตัวนี้ไม่ออกทำงาน มันฝังตัวในดวงจิตเจ้าของ
เชื้อร้ายในดวงจิต

 

บางคนต้องการความเป็นกลางจริงๆ อร้าาายหย่ะ
บางคนบอกไม่ยึดในการเเต่งกายโดยการเเต่งชุดขาวตลอด อร้าายยหย่ะ
บางคนไม่ติดในรสาติ กินเเต่รสจืดอยางเดียว อร้าายยหย่ะ

ถ้าใครเป็นแบบนี้นะต้องถอยหลังมานิดนึงใจเย็นพินาอีกหน่อย
พูดเฉยๆไม่ได้เจตนาตอบใครโดยตรงนะครับ

เจตนาเป็นตัวกรรม ใจ วาจา กาย

สุขกับทุกข์เป็นของคู่กัน ให้ยึดสงบ เเละวางสงบอีกทีคือ จะวุ่นวายก็ช่าง จะเงียบสงัดก็ช่าง วางเฉย

เมื่อเรือถึงฝั่งก็ให้ทิ้งเรือขึ้นฝั่ง เมื่อเข้าใจธรรมอันเป็นเครื่องมือของการนิพพาน เมื่อถึงเเล้วก็วางเฉยจากธรรม

เมื่อรู้เเต่ทำไม่ได้คือ กู 555 เพราะรู้ไม่จริง

 

มันก็ใกล้เคียงแล้วไง แต่ ยังขาดการสดับธรรมของพระผู้มีพระภาค ไปอีกนิดเดียว

แม้นจะฟังบ่อยๆ เข้าบอร์ดสนทนา ก็ยังชื่อว่า ขาดการสดับ

ทั้งนี้เพราะว่า จะต้องใช้ ปฏิภาณ หรือ " ปัญญาอันยิ่ง " อีกนิดเดียว
แต่ส่วนใหญ่จะลืมใช้กัน

ปัญญาอันยิ่ง อากัปกริยา จะเหมือน คนสงสัย

แต่ในทางธรรม เราเรียกว่า " กังขาวิตรณวิสุทธิ "

การสงสัยของบุคคลที่เออออไปตามกิเลส มันจะเป็นกิเลส คิดแก้ไข
หรือ แสวงหาธรรมด้วย กิเลส วันยันค่ำ

แต่ การกังขาวิตรณวิสุทธิ จะมีในผู้ เจ็บแค้นในการเห็นกิเลสมันย่ำยีเรา
เหมือนคนหาทางออกไม่เจอ

จริงๆ ไม่ได้ให้หาทางออก แต่ ต้องใช้ " ปัญญาอันยิ่งเอง " เห็นทุกข์
แล้วกำหนดรู้ แล้ว หาอุบายนำออก

ไม่ใช่หาที่พึ่ง

หาอุบายนำออก จะเป็นเรื่อง ความเพียร ของตนเอง

หาที่พึ่ง เราจะเผลอใช้กิเลส ก๊อปปี้ปัญญาธรรมเอาดื้อๆ ไม่ใช้ความเพียร ของตน

ดังนั้น

เจ้าของกระทู้ ต้อง โยนิโสมนสิการ ให้ดีๆ อย่าให้เป็น การหาที่พึ่ง (นิสรณะ)

ตามเห็น นิสรณะ แล้วตามเห็น การสลัดคืนขันธ์(ที่มันหลอกพาเราไปหานิพพาน)

เห็นขันธ์นั้น มันทำงาน ตามความเป็นจริง อย่าตำหนิขันธ์

สันติลักษณะ จะมีแก่ผู้มีปัญญาดี เพียรเพ่งพิสูจน์ธรรม ไม่ใช่ สุกเอาเผากิน
วิ่งเข้าหาที่พึ่ง โดยไม่ทำการเห็นธรรม ด้วยตนเอง