รักแท้...จริงหรือ (แค่ฝันไป)

แม้ตายก็ยอม

เมื่อตอนฉันเป็นเด็ก หน้าฝน การเก็บแมลงเม่าเป็นกิจกรรมตอนกลางคืนที่น่าสนใจถัดจากการรองน้ำฝนที่รั่วจากหลังคาบ้านเลยล่ะ อุปกรณ์ก็ไม่มีอะไรมากมีกะละมังหรือถังก็ได้ใส่น้ำลงไปหน่อย นำไปรองใต้หลอดไฟและเก็บแมลงเม่าใส่ในนั้น วิธีการกินก็ไม่ยากนำมาคั่วใส่กลัวเล็กน้อยแล้วก็กินได้เลย รสชาติมันมันอร่อยดี

ก่อนจะเป็นแมลงเม่าบินล่อแสงไฟในยามค่ำคืน แมลงตัวเล็กๆ ที่แต่ก่อนเคยเป็นปลวกมาก่อนแล้วจึงแปลงร่างมาเป็นแมลงเม่า ปลวกหนุ่มสาวที่มีปีกยาวเลยลำตัวออกมา จะพากันบินออกมาจากรังมารวมหมู่เพื่อเลือกคู่ครอง พอจับคู่กันได้หนึ่งต่อหนึ่ง ก็ชักชวนกันไปหาทำเลอันเหมาะสม จัดการสลัดปีกทิ้ง ผสมพันธุ์กันแล้วมุดลงสู่พื้นดิน หลังจากนั้นแมลงเม่าตัวผู้ก็จะตาย ส่วนตัวเมียจะกลายสภาพเป็นราชินีปลวกคอยทำหน้าที่วางไข่สร้างประชากรไปตลอดชั่วชีวิต

มันเป็นเรื่องที่น่าเศร้าสำหรับชีวิตน้อยๆ ที่ตัวมันเอง คงไม่มัวใจด้วยซ้ำแต่แมลงเม่าตัวผู้ก็ยอมที่จะตายเพียงเพื่อได้รักกับแมลงเม่าตัวเมีย แค่เพียงข้ามคืน มันทำให้ฉันคิดถึงเพลงๆ หนึ่งที่เนื้อหาคล้ายๆ กัน แต่เพลงนั้นแมลงเม่ามันยอมตายเพื่อแสงไฟ

“ นึกถึงเรื่องราวเก่าๆ เรื่องแมงเม่าบินเข้ากองไฟ
ยังถามตัวเองมันคิดอย่างไง ก็รู้ทั้งรู้ไฟจะเผา
แต่วันนี้ได้รู้ซึ้งถึงในใจ ความจริงที่แท้มันคงเหงา
แค่ลมพัดเบาเบา เหน็บหนาวใจมันสลาย
ครั้นเห็นแสงไฟสว่าง ก็แค่หวังเพียงช่วยบรรเทา
ปีกล้าระบมใจก็ซึมเซา อุ่นไอคงทำให้มันหาย
แต่พอเห็นแสงวาววับพันสว่าง ความเหงาก็หายไปกับไฟ
แผดเผาจนตาย ไม่เคยเสียดายวิญญาณ ”

สุภาษิตไทยแมลงเม่าบินเข้ากองไฟ "Flying termites fly into the fire." — "To act on impulse or recklessly. "ฉันเองเคยสงสัยเหมือนกันว่าทำไม ทีแรกฉันคิดว่ามันน่าจะหนาวเลยมาผิงไฟเหมือนกับฉัน แต่ฉันรู้ว่าฉันคิดผิด" การอธิบายทางวิทยาศาสตร์บอกว่า แสงไฟจากหลอดไฟ หรือกองไฟ เป็นสิ่งเร้าที่ทำให้แมลงเม่าบินเข้ามาเพื่อเล่นไฟหรือตอบสนองต่อสิ่งเร้านั้น แต่ในอีกมุมหนึ่งกลับบอกว่ามันเป็นการมาเอาไฟของแมลงเม่า ฉันเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าการมาเอาไฟมันคืออะไร แต่ผู้เฒ่าผู้แก่บอกมาอย่างนี้ แมลงเม่าหรือแมลงอื่นๆ ที่บินมาหาหลอดไฟตอนกลางคืนเพราะมันถูกใช้ให้มาจาก ผี ถ้ามันไม่ได้ไฟกลับไปมันก็จะต้องตาย แล้วตอนเช้า ฉันก็มักจะได้กวาดซากศพของแมลงเหล่านั้นเสมอ แสดงว่าพวกมันทำงานไม่สำเร็จใช่ไหม ?

วสันต์ย่าง กรายมา อีกคราแล้ว
หยาดฝนแก้ว ส่องประกายกลางเวหน
ปลุกชีวิต แมลงเม่า เร้ากมล
ให้ดั้นด้น พ้นดิน หอมกลิ่นไอ
โผล่พ้นดิน ปีกกล้า ถลาเหิร
บินข้ามเนิน แสวงหา อย่างสงสัย
ว่าสิ่งที่ อยากพบ คืออะไร....?
เห็นแสงไฟ บินรี่ ดุจต้องมนต์
มีเพื่อนพ้อง เริงร่า รอบไฟนั้น
บินไล่กัน อลมาน ดูสับสน
พบแมลงเม่า สาวสวย ตรึงกมล
สุดจักทน ต่างมอบกาย กันและกัน
เสร็จเสพสม สำราญ ไม่นานนัก
จึงประจักษ์ ว่าปลีกหลุด สุดโศกศัลย์
ต้องเจ็บปวด แทบดิ้น สิ้นชีวัน
เทพลงฑัณท์ เมื่อมีรัก ปีกมลาย

น่าเศร้าจริงๆ ชีวิตแมลงเม่า...
เมื่อถึงหน้าฝนมันจะขึ้นจากดินเพื่อมาผสมพันธุ์
และเมื่อผสมพันธุ์แล้วปีกของมันจะหลุด...! ! !
ชีวิตแมลงเม่าก็เป็นอย่างนี้แหละค่ะ
และจะยังคงเป็นอย่างนี้ตลอดไป

ที่มา : รักแท้ จากบล็อก โอเคเนชั่น oknation.net

 

หนึ่งรักแท้ นั่นคือ นกนางแอ่น ค่ะ

มีนกนางแอ่นสายพันธุ์หนึ่ง เกิดมามีคู่เดียว รักเดียวใจเดียว

ในรูป คู่ของมันโดนรถชนตาย ตัวผู้เข้าไปดูตัวเมียแล้วร่ำไห้..มันร้องตะโกนหาคนที่ขับรถชนคู่ของมัน

แต่ตัวเมียได้ตายเสียแล้ว.....ตามธรรมชาติ นกพันธุ์นี้จะไม่ยอมมีคู่อีก

และมันจะเป็นเช่นนี้ทุกคู่ไป และผลสุดท้ายของความรัก.....ของนกคู่นี้..คือ

ตัวผู้จะนอนกกศพตัวเมียจนกว่ามันจะหมดแรง.....

ขาดใจตายไปในที่สุด..ตายตามคนที่รักไป...

...เคยรัก...

แล้วทุ่มเททั้งชีวิตแบบนี้หรือเปล่า

ไม่ขอให้เทียบเท่า.....แค่ขอให้ยาวนาน

 

รักต้องฆ่า

แมงมุมหลายชนิด ตัวผู้ต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อผสมพันธุ์กับตัวเมีย เนื่องจากแมงมุมตัวผู้มีขนาดเล็กกว่าตัวเมียมาก และแมงมุมตัวเมียก็มีนิสัยดุร้ายเหลือเกิน ตัวผู้จะต้องเริ่มจากการเลียบๆ เคียงๆเข้าหาตัวเมีย หากไม่เป็นที่ถูกใจ ตัวผู้ก็อาจถูกตัวเมียจับกินตั้งแต่ขั้นนี้ และถึงแม้ว่าจะเป็นที่ต้องตาต้องใจของตัวเมีย มีโอกาสได้ผสมพันธุ์กัน แต่หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจตัวผู้ก็มักตกเป็นอาหารอันโอชะของตัวเมียอยู่ดี แมงมุมหลายชนิดจึงมักถูกตั้งชื่อว่า แมงมุมแม่หม้าย… ด้วยเหตุนี้

สัตว์อีกชนิดที่มีชีวิตคู่คล้ายๆ แมงมุม คือ ตั๊กแตนตำข้าว ตัวผู้ต้องเสี่ยงชีวิตจากการโดนตัวเมียสังหาร เนื่องจากขณะที่ตัวผู้ขึ้นขี่หลังตัวเมียเพื่อผสมพันธุ์ จังหวะนี้ตัวผู้มีโอกาสลื่นไปด้านหน้า หัวของตัวผู้จะยื่นไปพอดีกับขากรรไกรของตัวเมียที่กำลังหิวโหย หัวของตัวผู้จึงถูกตัดออกจากร่างกายขณะที่ผสมพันธุ์นั่นเอง

หลายคนอาจคิดว่าการสังหารคู่ของตัวเมียเป็นกระทำที่โหดร้าย นั่นเป็นเพราะเราตัดสินการกระทำนี้จากบริบทของความเป็นมนุษย์ ตัดสินว่าการที่ภรรยาฆ่าสามีตัวเองเป็นสิ่งชั่วร้าย แต่การกระทำนี้เป็นกลไกของธรรมชาติที่มีประโยชน์ต่อการดำรงเผ่าพันธุ์ของสัตว์เหล่านี้

สำหรับตั๊กแตนและแมงมุมแม้จะเป็นผู้ล่า แต่เหยื่อก็ไม่ได้หาง่ายๆ บางครั้งต้องรออยู่นานหลายวัน การให้กำเนิดทายาทจำเป็นต้องใช้พลังงานจำนวนมากและไม่สามารถรอช้าได้ การที่ตัวเมียกินตัวผู้ช่วยให้แน่ใจได้ว่าจะมีสารอาหารเพียงพอที่จะให้กำเนิดลูกๆ และหล่อเลี้ยงให้เติบโตได้ แมงมุมตัวผู้เองหลังจากผสมพันธุ์แล้วก็มีชีวิตได้อีกไม่นาน การเป็นอาหารของตัวเมียเป็นการบริหารจัดการทรัพยากรให้เกิดประโยชน์สูงสุด

บางคนอาจคิดว่า ตัวผู้ยอมเสียสละตนเองเพื่อลูกๆ นั่นก็เป็นมุมมองของมนุษย์อีกเช่นกัน ตัวผู้เองก็รักชีวิตพยายามทุกวิถีทางเพื่อจะมีชีวิตรอดจากตัวเมียให้ได้ แม้จะอยู่ได้อีกไม่นานก็ตาม แมงมุมตัวผู้จะหาอาหารมาประเคนให้ตัวเมียให้มากที่สุด เพื่อที่ว่าเมื่อตัวเมียอิ่มแล้วหลังผสมพันธุ์เสร็จตัวเมียจะไม่ไล่ล่าด้วยความโมโหหิว ไม่เกรี้ยวกราดมากนัก จะได้มีโอกาสรอดชีวิตมากขึ้น

ที่มา : ชีวิตคู่พิสดารของสัตว์โลก (รักหลากหลาย) (เป้าหมายของชีวิต)

 

หนึ่งรักแท้ นั่นคือ นกนางแอ่น รักเดียวใจเดียวจริง
เห็นด้วย เพราะมีอยู่ชาติหนึ่งองค์สมเด็จพระจอมไตรสัมมาสัมพุทธเจ้าก็เคยเป็น นกนางแอ่นตัวผู้ วิดน้ำทะเลเพื่อหาศพของนกนางแอนตัวเมียคู่ครองที่ตายในทะเนั้น

 

รักแท้อีกอย่างนกเงือก

 

พุทธดำรัส หากไม่ได้อริยะบุคคลตั้งแต่โสดาบัลขึ้นไป เวลาตายอย่าคิดว่าจะได้เกิดเป็นมนุษย์อีก เพราะ99%จะตกนรกหรือไม่ก็เป็นสัตว์เดรัจฉานเหมือนถูกจับวาง
หากไม่เข้านิพพาน ก็เตรียมไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานได้เลย
เราๆเหล่าผู้ชาย หากเป็นสัตว์เดรัจฉานก็เตรียมตัวถูกเชือดอย่างเดียว
ไม่ว่าตั๊กแตน หรือแมงมุมที่ถูกตัวเมียฆ่า
ก็เกิดเป็นสุกร หรือไก่ ได้เป็นพ่อพันมีแค่นิดเดียว ส่วนตัวเมียก็ให้ไปวางใข่
หากตัวผู้ก็เชือดอย่างเดียว

...

 

ฟังแล้วน่าสงสารจังเลยนะคะ
เพราะฉะนั้น พากันเร่งความเพียรให้ถึงความเป็นอริยะกันเถอะค่ะ
อย่าโอ้เอ้และหลงทางกันอยู่เลย มุ่งทางสายตรงอย่างเดียว

 

อีก1รักแท้ค่ะ
​

​

นกเลิฟเบิร์ด (Lovebirds)
ที่มาของชื่อมาจากธรรมชาติของนกเลิฟเบิร์ดเป็นนกที่มีความรัก
ภักดี รักเดียว ใจเดียวต่อคู่ของมัน มักจะอยู่เป็นคู่จนตาย​

 

เมื่อมีเกิด ก็ต้องมีดับ อยู่ที่เวลา ว่าจะนานหรือเร็ว
หากรู้เร็ว ก็สุขเร็ว...........

 

รักแท้

 

น่ากลัวค่ะ คุณbosslnwskr10
ใจหายแทนคนที่มีความรักนะคะ

 

ความรักของเจ้าหิ่งห้อย

ณ ป่าแห่งหนึ่งที่กว้างใหญ่มีสรรพสัตว์น้อยใหญ่มากมาย แต่ก็ยังมีสัตว์ตัวเล็กๆตัวหนึ่งที่อาศัยอยู่ ณ ป่าแห่งนี้เช่นกัน คือ เจ้าหิ่งห้อยน้อย

เจ้าหิ่งห้อยน้อยนี้ทุกคืนจะมีภารกิจก็คือ คอยออกไปให้ความสว่างแก่ผืนป่าแห่งนี้ เพื่อให้ป่าแห่งนี้เต็มไปด้วยความสวยงาม และด้วยความเสียสละของเจ้าหิ่งห้อยนี้ทำให้สรรพสัตว์ต่างๆมีความสุข เมื่อได้เห็นความสวยงามจากแสงของหิ่งห้อยนั้น

แต่แล้ววันหนึ่งเจ้าหิ่งห้อยได้ออกเดินทางจากป่าแห่งนี้ เพื่อต้องการค้นหาตัวเอง และการเดินทางออกมานี้เองทำให้มาเจอป่าแห่งหนึ่งที่สรรพสัตว์ที่นี้ยังคงอยู่ในความมืดมนอยู่ เขาจึงได้ตกลงใจที่จะอยู่คอยให้ความสุขแก่สรรพสัตว์ และค้นหาตัวเอง ณ ป่าแห่งนี้

แต่แล้ววันเวลาที่เจ้าหิ่งห้อยอยู่ที่นี้ เขาได้มอบความสุขให้กับป่าผืนนี้ เขาได้ไปพบกับหิ่งห้อยน้อยอีกหนึ่งตัว เป็นหิ่งห้อยสาวที่ดูธรรมดาตัวหนึ่ง แต่สิ่งที่ทำให้หิ่งห้อยนั้นพิเศษที่สุดในสายตาของเจ้าหิ่งห้อยก็ความงามของจิตใจของเธอที่เป็นผู้เสียสละตนเองให้แก่ผืนป่าแห่งนี้เช่นกัน

และการทำภารกิจที่ยิ่งใหญ่นี้ทำให้เจาหิ่งห้อยได้เห็นความดีของเธอขึ้นเรื่อยๆ และรู้สึกดีๆทุกครั้งที่ได้อยู่ข้างๆเธอแต่แล้วความรู้สึกนั้นก็ถูกพัฒนาในกลายเป็นความรักขึ้นมา

เจ้าหิ่งห้อยวันๆไม่เคยที่จะนึกถึงใจตัวเองมาก่อน เมื่อตกอยู่สถานการณ์เช่นนี้เขาก็รู้สึกสับสนในตัวเองเป็นอย่างมาก จนทำอะไรๆไม่ถูก เจ้าหิ่งห้อยก็ยังคงทำตามความต้องการของสรรพสัตว์ในป่าแห่งนี้ต่อไป แต่เขาอยากลองทำตามเสียงของใจเขาดูซะครั้ง
แต่เมื่อคิดไปคิดมา การที่เขาทำตามเสียงของหัวใจตัวเองนั้น อาจส่งผลกระทบแก่สรรพสัตว์ในป่านี้ คือ หากเขาบอกรักเธอไป เขาอาจต้องสูญเสียเธอไป และอาจต้องทำให้ภารกิจที่ทำร่วมกันนั้นจบลงไป ทำให้ความสุขที่มีอยู่ในป่าแห่งนี้ต้องหายไปก็ได้
เจ้าหิ่งห้อยจึงเลือกที่จะเก็บความรักครั้งนี้อยู่ในใจเขาต่อไป และค่อยห่วงใยเธออยู่ห่างๆ

ความรักของเจ้าหิ่งห้อยนี้อาจดูว่าเป็นความรักที่โง่ที่รักเขาแต่เพียงข้างเดียว แต่เขาก็ภูมิใจที่ได้มอบความรักของเขาให้กับคนที่ดีที่สุด ไม่ใช่เฉพาะคนที่อยู่ใกล้ๆเธอ แต่เป็นคนดีที่สุดต่อผืนป่าแห่งนี้

และสิ่งที่เจ้าหิ่งห้อยนี้ทำได้ และคงทำตลอดไป คือ การแอบรักเธอ

ที่มา : ความรักของเจ้าหิ่งห้อย

 

ความรักของเจ้าหิ่งห้อย ขอสดุดี..

 

ทำไมทุกชีวิต จึงไขว่คว้าหารักแท้???

 

อันนี้ตอนดูครั้งแรก ก็เอาน้ำตา(ซึม) เราไปแล้ว
ขอบคุณกับ บทความดีๆ ค่ะ

 

ขอแชร์ด้วยคนค่ะ ^^

นกเงือก

เป็นสัตว์รักเดียวใจเดียว ใช้ชีวิตคู่แบบ "ผัวเดียวเมียเดียว" จนแก่เฒ่าหรือกว่าจะตายจากกัน และตัวผู้ยังมีลักษณะของหัวหน้าครอบครัวที่ดี คอยหาอาหารให้และคอยดูแลปกป้องลูกนกและแม่นกให้ปลอดภัย นกเงือกจึงได้รับการยกย่องให้เป็นสัญลักษณ์ของ "รักแท้"

 

นิยามของคำว่า... “ รักแท้ ”

พระพุทธเจ้า ทรงตรัสว่า รักแท้นั้นจะต้องประกอบไปด้วยเหตุผล ด้วยสติปัญญา และพร้อมที่จะสร้างสันติสุขให้เกิดแก่ตัวเองและสรรพสัตว์ทั้งหลาย บนรากฐานของความเมตตาโอบอ้อมอารีอันเกิดมาจากความรักที่มีสติและปัญญาคอยควบ คุมกำกับดูแล

​

ในนิยามของคำ ว่ารักแท้นั้น เบื้องต้น พระพุทธองค์ทรงสอนให้เรารู้จักรักตัวเอง ด้วยความเป็นผู้มีสติอยู่กับตัวของเราทุกขณะ ไม่ละสติไม่เผลอสติไปในที่อื่น พระพุทธองค์ทรงสอนให้มีสติอยู่กับปัจจุบันของชีวิต เพราะทุกครั้งที่สติเกิดความทุกข์ก็จะหายไป ทุกครั้งที่มีสติความสุขก็จะเกิดขึ้น ยิ่งมีสติอยู่กับปัจจุบันมากเท่าไหร่ ความสุขก็จะมีมากเท่านั้น

​

ในนิยามของคำ ว่ารักแท้นั้น พระพุทธองค์ทรงสอนให้เรามีเมตตา คือมีความรักใคร่ต่อสัตว์โลก โดยเป็นความรักที่บริสุทธิ์ไม่เจือปนไปด้วยกามารมณ์และความกำหนัด เป็นความรักที่มีให้อย่างจริงใจโดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน แต่ปรารถนาที่จะให้ทุกๆ ชีวิตมีความสุขและความเจริญยิ่งๆ ขึ้นไป

​

ในนิยามของคำ ว่ารักแท้นั้น พระพุทธองค์ทรงสอนให้เรามีกรุณา คือมีความสงสาร และรู้จักที่จะอนุเคราะห์ช่วยเหลือเกื้อกูลต่อสัตว์โลก โดยไม่คิดที่จะเบียดเบียนรังแกหรือทำร้ายชีวิตของผู้อื่น เพราะรู้และเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่า ทุกชีวิตล้วนมีความต้องการและมีความปรารถนาเช่นเดียวกับเรา นั่นหมายความว่า เราต้องการเช่นไร คนอื่นและชีวิตอื่นก็ย่อมมีความต้องการเช่นนั้นเหมือนกัน

​

ในนิยามของคำ ว่ารักแท้นั้น พระพุทธองค์ทรงสอนให้เรามีมุทิตา คือมีความยินดีพึงพอใจต่อมวลมนุษยชาติ เมื่อเขาเหล่านั้นได้ดีมีความสุข ไม่เกิดการอิจฉาตาร้อนหรืออาฆาตมาดร้าย แต่พร้อมที่จะเอื้อมมือเข้าไปช่วยเหลือเพื่อที่จะให้เขาเหล่านั้นได้ไปสู่ สิ่งที่ดีกว่า ด้วยความเต็มใจและยินดี

​

ในนิยามของคำ ว่ารักแท้นั้น พระพุทธองค์ทรงสอนให้เรามีอุเบกขา คือรู้จักวางจิตใจของเราไว้ที่ความเป็นกลาง โดยไม่เอนเอียงไปในทิศทางใดทิศทางหนึ่ง ไม่กระโดดโลดเต้นไปตามกระแสที่มากระทบ แต่พร้อมยอมรับกับสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิตด้วยจิตใจที่เป็นกลางและรู้เท่า ทันในสิ่งนั้นๆ ด้วยอำนาจสติและปัญญาของเรา​

ที่มา : ธรรมรัก ธรรมรส > รักแท้...เป็นไฉน...? (ตอนที่ ๑) : จากหนังสือธรรมรัก ธรรมรส โดย พระมหาสัตย์จา กิจฺจสาโร วัดใหญ่ชัยมง [Engine by iGetWeb.com]
​

 

ดอกฟอร์เก็ตมีน็อต : Forget me not

ความหมายคือ : รักแท้...มั่นคงในคำมั่นสัญญา
(ดอกไม้ แห่ง รักแท้ ที่ไม่มีวันดับ)

ดอกไม้ชนิดนี้มีตำนานเกี่ยวข้องกับ
ความทรงจำเกี่ยวกับ "ความรัก "

มีความอยู่ว่า ครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้วในฝรั่งเศษ ในสมัยของอัศวินเสื้อเกราะและนางใน อัศวินผู้กล้าหาญได้เดินชมจันทร์กับสาวงามนางหนึ่ง

ณ ริมฝั่งแม่น้ำ ยอดหญิงของอัศวินได้มองเห็นดอกไม้เล็กๆ ขึ้นอยู่ริมตลิ่ง เธอวิงวอนให้เขาลงไปเก็บให้ แต่ขณะที่เขากำลังเอื้อมเก็บดอกไม้ก็พลันลื่นไถลลงไปในแม่น้ำ เสื้อเกราะที่หนักทำให้เขาไม่สามารถว่ายน้ำได้ แต่ก่อนที่เขาจะจมลงไปในกระเเสธาร

เขาก็โยนดอกไม้ให้หญิงคนรัก และร้องตะโกนว่า "Ne 'oubliezpas"...อย่าลืมฉัน ดอกไม้ชนิดนี้จึงมีชื่อว่า forget me not

ดอกฟอร์เก็ตมีน็อทยังมีความหมายว่ารักแท้ จึงมักปรากฎอยู่เสมอในการ์ดวันวาเลนไทน์ที่คู่รักหนุ่มสาวมอบให้แก่กัน

 

ดอกไม้แห่งรักนิรันดร์

กุหลาบถือเป็นสัญลักษณ์แห่งความรักและความโรแมนติก ซึ่งมีบางตำนานเล่าว่า ดอกกุหลาบเป็นเสมือนเครื่องหมายแทนการกำเนิดของ เทพธิดาวีนัส ซึ่งเป็นเทพแห่งความงาม และความรัก วีนัสเป็นที่รู้จักกันในชื่อ อโฟรไดท์ ในตำนานเทพของกรีกได้กล่าวไว้ว่า น้ำตาของเธอหยดลงปะปนกับเลือดของ อคอนิส คนรักของเธอที่ถูกหมูป่าฆ่า เลือดและน้ำตาหยดลงสู่พื้นแล้วกลายเป็นดอกไม้สีแดงเข้มหรือดอกกุหลาบนั่นเอง แต่บางตำนานก็เล่าว่าดอกกุหลาบเกิดจากเลือดของ อโฟรไดท์ เองที่หยดลงสู่พื้น เมื่อเธอแทงตัวเองด้วยหนามแหลม

บางตำนานกล่าวว่ากุหลาบเกิดจากการชุมนุมของบรรดาทวยเทพ เพื่อประทานชีวิตใหม่ให้กับนางกินรีนางหนึ่ง ซึ่งเทพธิดาแห่งบุปผาชาติ หรือ คลอริส บังเอิญไปพบนางนอนสิ้นชีพอยู่ ในตำนานนี้กล่าวว่า อโฟรไดท์ เป็นเทพผู้ประทานความงามให้ มีเทพอีกสามองค์ประทานความสดใส เสน่ห์ และความน่าอภิรมย์ และมี เซไฟรัส ซึ่งเป็นลมตะวันตกได้ช่วยพัดกลุ่มเมฆ เพื่อเปิดฟ้าให้กับแสงของเทพ อพอลโล หรือแสงอาทิตย์ส่องลงมาเพื่อประทานพรอมตะ จากนั้น ไดโอนีเซียส เทพเจ้าแห่งเหล้าองุ่นก็ประทานน้ำอมฤต และกลิ่นหอม เมื่อสร้างบุปผาชาติดอกใหม่นี้ขึ้นมาได้แล้ว เทพทั้งหลายก็เรียกดอกไม้ซึ่งมีกลิ่นหอมและทรงเสน่ห์นี้ว่า Rosa จากนั้น เทพธิดาคลอริส ก็รวบรวมหยดน้ำค้างมาประดับเป็นมงกุฎ เพื่อมอบให้ดอกไม้นี้เป็นราชินีแห่งบุปผาชาติทั้งมวล จากนั้นก็ประทานดอกกุหลาบให้กับเทพ อีโรส ซึ่งเป็นเทพแห่งความรัก กุหลาบจึงกลายเป็นสัญลักษณ์ของความรัก แล้วเทพ อีโรส ก็ประทานกุหลาบนี้ให้แก่ ฮาร์โพเครติส ซึ่งเป็นเทพแห่งความเงียบ เพื่อที่จะเก็บซ่อนความอ่อนแอของทวยเทพทั้งหลาย ดอกกุหลาบจึงกลายเป็นสัญลักษณ์ของความเงียบและความเร้นลับอีกอย่างหนึ่ง

ผู้หญิงคนแรกในประวัติศาสตร์โลกที่ได้รับสมญาว่าเป็นผู้หญิงงามเสมือนดอกกุหลาบคือ พระนางคลีโอพัตรา ซึ่งพระนางยังได้เคยต้อนรับ มาร์ค แอนโทนี คนรักของพระนาง ในห้องซึ่งโรยด้วยดอกกุหลาบหนาถึง 18 นิ้ว หอมฟุ้งไปด้วยกลิ่นกุหลาบ

สีกุหลาบสื่อความหมาย

สีแดง สื่อความหมายถึง ความรักและความปราถนา เป็นดอกไม้ของกามเทพ คิวปิด และอีรอส เป็นสิ่งนำโชคนำความรักมาให้แก่หญิงหรือชายที่ได้รับ

สีชมพู สื่อความหมายถึง ความรักที่มีความสุขอย่างสมบูรณ์

สีขาว สื่อความหมายถึง ความมีเสน่ห์ ความบริสุทธิ์ มิตรภาพ และความสงบเงียบ และนำโชคมาให้แก่หญิงหรือชายเช่นเดียวกับกุหลาบแดง

สีเหลือง สื่อความหมายถึง เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเสมอนะ

สีขาวและแดง สื่อความหมายถึง ความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

กุหลาบตูม สื่อความหมายถึง ความงามและความเยาว์วัย

 

รักแท้...ของแม่

แม่ ... ผู้สร้างโลก
พุทธทาส ภิกขุ

แม่สร้างจิตวิญญาณของลูก ยกตัวอย่างที่แม่ได้ทำหน้าที่ของแม่ในการสร้าง นิสัยอันละเอียดให้แก่ลูก เช่น ความเรียบร้อย แม่กวดขันให้ล้างจานข้าวให้สะอาด ให้เรียบร้อย เก็บให้เรียบร้อย เสื้อผ้าต้องเรียบร้อย ปูที่นอนเรียบร้อย ล้างมือล้างเท้าให้สะอาด

แม่สอนให้ประหยัด เกิดนิสัยประหยัด แม่บังคับให้ใช้น้ำล้างเท้าอย่างประหยัด ใช้น้ำอาบต้องประหยัด ใช้ฟืนอย่างประหยัด เชือกผูกของ กระดาษห่อของ เศษกระดาษที่พอจะทำเชื้อไฟได้สักนิดหนึ่งก็ยังต้องประหยัด

แม่สร้างนิสัยอ่อนน้อมถ่อมตน แม่สอนว่ายอมแพ้นั้นไม่ถือว่าเป็นการเสียเกียรติ เพราะให้เรื่องมันระงับไป ไม่ต้องเสียหายอะไร เพียงแต่ว่าต้องยอมแพ้ มันเป็นการปลอดภัย ใคร ๆ ก็รัก คนที่ยอมแพ้ไม่ให้เรื่องเกิด

แม่สอนให้เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ แม่สอนว่าให้ลูกแมวได้กินข้าวก่อน แล้วคนจึงกิน สัตว์เดรัจฉานเป็นเพื่อนของเรา คนขอทานเป็นเพื่อนของเรา คนไร้ญาติขาดมิตรมาตายอยู่ตามท่าน้ำเราก็ต้องเอื้อเฟื้อ ถ้าเรากินเองมันก็ถ่ายออกหมด ถ้าเราให้เพื่อนกินมันอยู่ในหัวใจของเขายาวนานนัก

แม่อบรมนิสัยให้รักน้องให้รักเพื่อน แม่สอนว่าน้องเอาเปรียบพี่ได้ แต่พี่เอาเปรียบน้องไม่ได้ น้องโกงพี่ได้ แต่พี่โกงน้องไม่ได้

แม่อบรมนิสัยกตัญญูรู้คุณ ให้เด็กเล็ก ๆ ช่วยทำงานให้แม่บ้าง ทำอะไรไม่ได้มาก แต่ช่วยตำน้ำพริกแกงให้ก็ยังดี เหยียบขาให้แม่หายเมื่อย เอาใจใส่เมื่อแม่เจ็บไข้ นี้ปฏิบัติกันมาจนเป็นนิสัย เคารพคนแก่คนเฒ่า พระเจ้าพระสงฆ์ ประนมมืออยู่ตลอดเวลา

แม่สอนให้ใช้เวลาว่าง ปลูกพริก ปลูกมะเขือ ปลูกตะไคร้ ดอกมะละ ดอกราตรี แม้แต่สับปะรด กล้วย ก็ยังสอนให้ปลูก แล้วยังสอนคาถากันขโมยให้ด้วยว่า “ถ้านกกินเป็นบุญ ถ้าคนกินเป็นทาน” อาตมายังจำได้อยู่กระทั่งบัดนี้ ว่าถ้านกกินให้ถือว่าเราเอาบุญ ถ้าคนขโมยเอาไปก็ถือว่าให้ทาน แล้วมันก็จะไม่ถูกขโมยเลยจนตลอดชีวิต กลายเป็นให้ทานไปเสียทุกที ถ้าสัตว์มากินก็เอาบุญ ก็ไม่ต้องฆ่าสัตว์ ไม่ต้องยิงสัตว์

แม่อบรมนิสัยห้ามเล่นการพนัน แม้แต่หมากรุกก็ไม่ได้ ห้ามเรื่องดนตรี เราชอบต้องแอบเล่น เรื่องชนไก่ กัดปลานั้นไม่ต้องพูด เรื่องเหล้า เรื่องบุหรี่นี้มันเกลียดเอง แม่ไม่ต้องห้ามพ่อ และอาก็ไม่เคยแตะต้องสิ่งเหล่านี้ เด็กๆ เห็นคนสูบกัญชา สูบยาแดงด้วยบ้องไม้ไผ่เสียงดังโครก ๆ นั่นรู้สึกว่าเขาเป็นวีรบุรุษ แต่เราไม่กล้าลอง...

“..ทั้งหมดนี้ได้อุปนิสัยมาจากแม่ที่คอยจ้ำจี้จ้ำไช ว่ากล่าวอยู่เสมอ
นี่ดูเถอะว่า แม่สร้างอุปนิสัย สร้างดวงใจพร้อม ๆ กับที่พ่อช่วยสร้างชีวิต
โดยส่วนใหญ่หรือโดยส่วนรวม แม่อยู่วงใน พ่ออยู่วงนอก..”

ควรจะดูต่อไปถึงปัญหาว่า เดี๋ยวนี้ในบ้านเมืองเรามีปัญหา เด็ก ๆ ไม่เคารพ ไม่รัก ไม่เชื่อฟังพ่อแม่ ชวนกันเป็นอันธพาลมากขึ้น เพราะเขาไม่รู้เรื่องแม่ ปัญหากำลังขยายตัวเพราะ เด็กไม่รู้ว่า “แม่” นั้นคืออะไร แม่บางคนเสียอีกก็ไม่รู้ว่าความเป็นแม่คืออะไร นี้ก็มีอยู่เหมือนกัน เพราะเด็ก ๆ เหล่านี้ไม่รู้ว่า การทำให้พ่อแม่ร้อนใจน้ำตาตกนั้น เป็นความเลวร้ายอย่างใหญ่หลวง เขาจึงยังกระทำกันอยู่ ดังนั้นเราจะต้องสอนให้เขารู้ว่า “แม่” คืออะไร

“ลูกหมาไม่มีโอกาสตอบแทนคุณพ่อแม่”
“แต่ลูกหมาไม่เคยทำให้พ่อแม่น้ำตาตก”

แม่คืออะไร ? เป็นสิ่งที่ทุกคนควรรู้ และรู้โดยปรมัตถ์ชั้นลึกซึ้ง เนื้อความลึกซึ้ง แม่เป็นผู้สร้างโลก โลกจะดี หรือเลวก็เพราะคนในโลกมันดี หรือเลว คนในโลกมันจะดี หรือเลวก็เพราะแม่ได้สร้างอุปนิสัยคนเหล่านั้นมาอย่างไร ถ้าสร้างมาดี คนมันดี โลกนี้มันก็ดี ถ้าสร้างมาไม่ดี โลกนี้มันก็ไม่ดี จึงเห็นได้ว่า “แม่” อยู่ในฐานะเป็นผู้สร้างโลก ราวกับว่าเป็นพระเจ้า แม่เป็นผู้สร้างดวงวิญญาณของลูก

แม่ต้องไม่ไปทำหน้าที่ “พ่อ” ถ้าทำหน้าที่พ่อ พ่อก็จะว่างงาน แล้วโลกก็จะเลวลง เพราะไม่มีใครกล่อมเกลาดวงวิญญาณ บางพวกเขาแก้ตัวว่ารายได้ไม่พอ แม่ต้องไปช่วยทำงานหารายได้ นั้นมันหลับตาพูด เพราะมันไม่มองดูว่า มันเป็นการเสียหายมากกว่าได้ ถ้าแม่จะต้องช่วยพ่อทำงานก็ต้องไม่ให้เสียหน้าที่ของแม่ คือ ทำงานชนิดที่ดูแลลูกไปพลางก็ยังได้ คนบางพวกเขายังเอาลูกสะพายหลังไปด้วยเมื่อไปทำงาน เพื่อว่าไม่อยู่ห่างจากลูก

แม่อบรมความเก่งในบ้าน พ่ออบรมความเก่งนอกบ้าน ในสังคมที่กว้าง แต่แล้วแม่ก็สร้างอุปนิสัยลูกได้มากกว่าพ่อ เราได้รับมารยาทอุปนิสัยต่าง ๆ นานา ติดเนื้อติดตัวมาจนกระทั่งถึงวันนี้ อุปนิสัยประหยัดก็ดี สุภาพก็ดี ขยันขันแข็งก็ดี มาจากแม่โดยตรง เรียกว่าเป็นเนื้อเป็นตัวมาเพราะการอบรมของแม่

“พระคุณของแม่ คือ สันติภาพของโลก
ไม่มีแม่ ไม่มีพุทธทาส
ไม่มีพุทธทาส ไม่มีสวนโมกข์”

ที่มา ปรมัตถวิจารณ์เกี่ยวกับพระคุณของแม่ ของ พุทธทาส ภิกขุ
​