รู้สึกเบื่อหน่ายทางโลก

ผมรู้สึกเบื่อหน่ายทางโลกมานานแล้ว ตั้งแต่ อายุ 13 ปี ตอนนี้ก็ 22 ปี ที่เบื่อหน่ายเป็นเพราะว่า สังคม สภาพแวดล้อม การใช้ชีวิต ผมโตขึ้นมาพร้อมกับคำว่า ทำไม อะไร สังเกตุและสงสัย เยอะไปหมด แต่ก็หาคำตอบได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ส่วนมากจะไม่ได้

ผมอยากจะบวชมาแต่เด็กๆ ไม่มีใครบังคับ แต่อยากบวชเอง

ผมก็อยากไปที่ไกลๆ ห่างไกลจากผู้คน แต่มักถูกแม่ผมกล่าวว่าทุกครั้งว่า ในเมืองก็มีไปทำไมตั้งไกล ประจำเลยครับ ก็สงสารแม่อีก กลัวบาป แต่พยายามพูดๆ ให้ท่านเข้าใจว่าต้องการแบบไหน ในเมืองมีแต่ความวุ่นวายสารพัด

ผมเบื่อทางโลกมานานมากละครับ

.....................................................

ผมเล่าแบบย่อๆ นะครับ ไม่มาก เพราะไม่ค่อยมีเวลา

 

ผมรู้สึกเบื่อหน่ายทางโลกมานานแล้ว ตั้งแต่ อายุ 13 ปี ตอนนี้ก็ 22 ปี ที่เบื่อหน่ายเป็นเพราะว่า สังคม สภาพแวดล้อม การใช้ชีวิต ผมโตขึ้นมาพร้อมกับคำว่า ทำไม อะไร สังเกตุและสงสัย เยอะไปหมด แต่ก็หาคำตอบได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ส่วนมากจะไม่ได้

ส่วนที่เบื่อก็ดีแล้วค่ะ แสดงว่าเราเกิดปัญญาแล้วเห็นว่าโลกมันเป็นทุกข์ เป็นจุดเริ่มของการแสวงหาธรรมะและการปฏิบัติธรรม

ผมอยากจะบวชมาแต่เด็กๆ ไม่มีใครบังคับ แต่อยากบวชเอง

อนุโมทนาด้วยค่ะ ที่อยากจะบวช

ผมก็อยากไปที่ไกลๆ ห่างไกลจากผู้คน แต่มักถูกแม่ผมกล่าวว่าทุกครั้งว่า ในเมืองก็มีไปทำไมตั้งไกล ประจำเลยครับ ก็สงสารแม่อีก กลัวบาป แต่พยายามพูดๆ ให้ท่านเข้าใจว่าต้องการแบบไหน ในเมืองมีแต่ความวุ่นวายสารพัด

จริงๆแล้วการปฏิบัติธรรมนั้น ทุกอย่างอยู่ที่จิตค่ะ ธรรมทุกอย่างสำเร็จด้วยใจ
บางทีถ้าเราอยู่ในเมือง เห็นความทุกข์ที่อยู่รอบตัว เราก็อยากจะพ้นทุกข์
ทำให้เราตั้งใจปฏิบัติ พ้นทุกข์ได้เร็วขึ้นโดยมีความทุกข์ความวุ่นวายรอบตัวเป็นเครื่องทดสอบ ถ้าเราปฏิบัติไปโดยไม่มีเครื่องทดสอบเราก็จะไม่รู้ว่าเราปฏิบัติถึงขั้นไหนแล้ว อย่าเห็นความทุกข์รอบตัวเป็นอุปสรรคซิคะ ให้เห็นและนำความทุกข์รอบตัวมาพิจารณาให้เกิดปัญญาในการปฏิบัติธรรมจะดีกว่าค่ะ

ผมเบื่อทางโลกมานานมากละครับ

ดูที่จิตค่ะ เบื่อก็ให้รู้ว่าเบื่อ เครียดก็ให้รู้ว่าเครียด มองดูอารมณ์เหล่านั้นไปเรื่อยๆ เป็นผู้ดูก็พอค่ะ สักพักคุณจะเห็นความไม่เที่ยงของอารมณ์เหล่านั้นค่ะ แล้วมันจะค่อยๆหายไปเองค่ะ

 

ขอบคุณครับ ที่ชี้ทางให้

 

อยู่ที่ไหนก็ได้ ทำใจให้สุขเป็นพอ

 

เป็นการอุทิศบุญที่ยังไม่ได้ระบุผู้รับน่ะครับ

ปุญญัง ก็คือ บุญ อุทิศสทานัง คือการอุทิศทาน สัพเพ สัตตา สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งสิ้น อะเวรา โหนตุ ... อิทัง สัพพะสัตตานัง โหตุ สุขิตา โหนตุ
........................................................

ปุญญัง อุทิศสทานังสัพเพสัตตา สุขิตาโหนตุ

..ข้าพเจ้าขออุทิศส่วนบุญส่วนกุศลของข้าพเจ้านี้ให้แก่ สัตว์ทั้งหลาย ที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันหมดทั้งสิ้น ขอให้สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงมีความสุขทั่วหน้ากันเทอญ


หรือจะเป็นแบบนี้ก็ได้นะครับ....

อิทัง สัพพะสัตตานัง โหตุ สุขิตา โหนตุ สัพเพ สัตตา
ขอส่วนบุญนี้จงสำเร็จแก่สัตว์ทั้งหลายทั้งปวง ขอให้สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงมีความสุขทั่วหน้ากันเทอญ
.......................................................

อันนี้สำหรับอุทิศแบบระบุตัวผู้รับ

อากาสัฏฐา จะ ภุมมัฏฐา เทวา นาคา มะหิทธิกา เทวดาและนาคทั้งหลาย ผู้มีฤทธิ์มาก ซึ่งสถิตอยู่ในอากาศก็ดี สถิตอยู่ในภาคพื้นก็ดี
ปุญญัง โน อะนุโมทันตุ จงอนุโมทนาบุญของข้าพเจ้าทั้งหลาย
จิรัง รักขันตุ สาสะนัง จงรักษาพระศาสนาอยู่ชั่วกาลนาน ฯ
อากาสัฏฐา จะ ภุมมัฏฐา เทวา นาคา มะหิทธิกา เทวดาและนาคทั้งหลาย ผู้มีฤทธิ์มาก ซึ่งสถิตอยู่ในอากาศก็ดี สถิตอยู่ในภาคพื้นก็ดี
ปุญญัง โน อะนุโมทันตุ จงอนุโมทนาบุญของข้าพเจ้าทั้งหลาย
จิรัง รักขันตุ ราชาโน จงรักษาพระราชาทั้งหลายอยู่ชั่วกาลนาน ฯ

อากาสัฏฐา จะ ภุมมัฏฐา เทวา นาคา มะหิทธิกา เทวดาและนาคทั้งหลาย ผู้มีฤทธิ์มาก ซึ่งสถิตอยู่ในอากาศก็ดี สถิตอยู่ในภาคพื้นก็ดี
ปุญญัง โน อะนุโมทันตุ จงอนุโมทนาบุญของข้าพเจ้าทั้งหลาย
จิรัง รักขันตุ คะรุอุปัชฌายะอาจะริเย จงรักษาครู อุปัชฌาย์ อาจารย์ อยู่ชั่วกาลนาน ฯ

อากาสัฏฐา จะ ภุมมัฏฐา เทวา นาคา มะหิทธิกา เทวดาและนาคทั้งหลาย ผู้มีฤทธิ์มาก ซึ่งสถิตอยู่ในอากาศก็ดี สถิตอยู่ในภาคพื้นก็ดี
ปุญญัง โน อะนุโมทันตุ จงอนุโมทนาบุญของข้าพเจ้าทั้งหลาย
จิรัง รักขันตุ มาตาปิตะโร จงรักษามารดาบิดา อยู่ชั่วกาลนาน ฯ

อากาสัฏฐา จะ ภุมมัฏฐา เทวา นาคา มะหิทธิกา เทวดาและนาคทั้งหลาย ผู้มีฤทธิ์มาก ซึ่งสถิตอยู่ในอากาศก็ดี สถิตอยู่ในภาคพื้นก็ดี
ปุญญัง โน อะนุโมทันตุ จงอนุโมทนาบุญของข้าพเจ้าทั้งหลาย
จิรัง รักขันตุ ญาตะโย จงรักษาญาติทั้งหลาย อยู่ชั่วกาลนาน ฯ

อากาสัฏฐา จะ ภุมมัฏฐา เทวา นาคา มะหิทธิกา เทวดาและนาคทั้งหลาย ผู้มีฤทธิ์มาก ซึ่งสถิตอยู่ในอากาศก็ดี สถิตอยู่ในภาคพื้นก็ดี
ปุญญัง โน อะนุโมทันตุ จงอนุโมทนาบุญของข้าพเจ้าทั้งหลาย
จิรัง รักขันตุ ธัมมะราชาโน จงรักษาพระธรรมราชาทั้งหลายอยู่ชั่วกาลนาน ฯ

อากาสัฏฐา จะ ภุมมัฏฐา เทวา นาคา มะหิทธิกา เทวดาและนาคทั้งหลาย ผู้มีฤทธิ์มาก ซึ่งสถิตอยู่ในอากาศก็ดี สถิตอยู่ในภาคพื้นก็ดี
ปุญญัง โน อะนุโมทันตุ จงอนุโมทนาบุญของข้าพเจ้าทั้งหลาย
จิรัง รักขันตุ โลกะปาลา จงรักษาท้าวโลกบาลทั้งหลาย อยู่ชั่วกาลนาน ฯ

อากาสัฏฐา จะ ภุมมัฏฐา เทวา นาคา มะหิทธิกา เทวดาและนาคทั้งหลาย ผู้มีฤทธิ์มาก ซึ่งสถิตอยู่ในอากาศก็ดี สถิตอยู่ในภาคพื้นก็ดี
ปุญญัง โน อะนุโมทันตุ จงอนุโมทนาบุญของข้าพเจ้าทั้งหลาย
จิรัง รักขันตุ โน สะทา จงรักษาข้าพเจ้าทั้งหลาย อยู่ชั่วกาลนานทุกเมื่อ ฯ

อากาสัฏฐา จะ ภุมมัฏฐา เทวา นาคา มะหิทธิกา เทวดาและนาคทั้งหลาย ผู้มีฤทธิ์มาก ซึ่งสถิตอยู่ในอากาศก็ดี สถิตอยู่ในภาคพื้นก็ดี
ปุญญัง โน อะนุโมทันตุ จงอนุโมทนาบุญของข้าพเจ้าทั้งหลาย
จิรัง รักขันตุ โลกัง สัพพะทา จงรักษาโลก อยู่ชั่วกาลนานทุกเมื่อ ฯ

อากาสัฏฐา จะ ภุมมัฏฐา เทวา นาคา มะหิทธิกา เทวดาและนาคทั้งหลาย ผู้มีฤทธิ์มาก ซึ่งสถิตอยู่ในอากาศก็ดี สถิตอยู่ในภาคพื้นก็ดี
ปุญญัง โน อะนุโมทันตุ จงอนุโมทนาบุญของข้าพเจ้าทั้งหลาย
จิรัง รักขันตุ จงรักษาชั่วกาลนาน

โสตถิง คัจฉันตุ เทวะตา ขอเทวดาทั้งหลายจงถึงความสวัสดี ฯ

เพื่อนกัลยาณมิตรสหายธรรม มอบให้ไว้หลายเดือนแล้ว สาธุ

 

ร้สึกเบื่อหน่ายทางโลก