ฤทธิ์อภิญญาตอนที่ 1(นิยายอิงเรื่องจริงในการฝึกอภิญญา)

เสียง กริ่ง ดังขึ้นเป็นสัญญาณบอก การสิ้นสุดของการเรียนในวันนี้ เด็กๆ ชั้นประถม ของโรงเรียน สหวิทยา พากันกรูออกมาจากห้องเรียน เสียงเจี๊ยวจ๊าวจ๊อกแจ๊กจอแจดังระงม
หน้าโรงเรียนมีแม่ค้าแผงลอยนำขนมและของกินต่างๆ มาวางขาย ไม่ว่าจะเป็น ไอศกรีม น้ำแข็งใส ก๋วยเตี๋ยวผัด ก๋วยเตี๋ยวกวางตุ้ง สารพัด เด็กนักเรียนจับกลุ่มยืนซื้อขนมขบเคี้ยวก่อนกลับบ้าน รถรับส่งนักเรียน ต่างพากันจอดอยู่เต็มบริเวณลานกีฬาข้างโรงเรียน

กวิน เด็กชายวัยแปดขวบ ขึ้นนั่งในรถรับส่งนักเรียนคันสีแดง พร้อมกับยื่นมือน้อยๆ มาฉุด เวคิน และทินกร น้องชายคนรอง และน้องชายคนเล็ก เด็กน้อยทั้งสามคนกลับมีใบหน้าประพิมประพายคล้ายกันยิ่ง หากแต่ กวินผิวขาวผ่อง เวคิน ผิวคล้ำนิดๆ แต่สวย ส่วนทินกร ผิวเหลืองนวลขมิ้น ใครๆ ที่พบเห็นเด็กทั้งสามก็อดไม่ได้ที่จะนึกรักนึกเอ็นดู

กวินหยิบขนมในกระเป๋านักเรียน แบ่งให้น้องๆ และเด็กๆ ที่นั่งข้างๆ อย่างใจดี ขณะที่รถได้แล่นออกไปช้าๆ เด็กๆ ต่างคุยกันโขมงโฉงเฉงอย่างสนุกสนาน ขณะที่คุยกันเพลินๆอยู่นั้น ก็มีเสียงเด็กผู้หญิงกรีดร้องอย่างตกใจ พร้อมกับเสียง โครม ดังสนั่นหวั่นไหว กวิน เวคิน และทินกร รู้สึกว่าร่างของพวกเขากระตุกไปข้างหน้าอย่างแรง จนขนมในมือร่วงหล่น พร้อมกับความรู้สึกที่ร่างถูกแรงอัดมหาศาลมากดทับจนหายใจไม่ออก ภาพเบื้องหน้าพร่ามันและค่อยๆ เลอะเลือน หากสิ่งที่ปรากฏขึ้นแทนคือแสงสีขาว สว่างไสว เจิดจ้า จนทั้งสามต้องหลับตาลง เวลาคล้ายผ่านไปนานยิ่งในความรู้สึก ทั้งสามพยายามขยับตัวและลืมตา แต่ทำไมได้ ดูเหมือนร่างกายไม่รับฟังคำสั่งใดๆ ทั้งสิ้น

ความกดดันในตอนแรกค่อยๆ ลดลงเรื่อยๆ จนร่างกายรู้สึกเบาโหวงเหวง ทั้งสามลองขยับตัวและลืมตาขึ้นช้าๆ ความมืดสนิทปรากฏเป็นอันดับแรก ต่อเมื่อสายตาได้ปรับสภาพจึงเห็นภาพที่ปรากฏอยู่ในคลองจักษุชัดเจน