วิถี แห่ง การปฏิบัติ วิถี แห่ง พระอาจารย์ "มั่น" วิถี แห่ง โยม "มารดา"

วิถี แห่ง การปฏิบัติ วิถี แห่ง พระอาจารย์ "มั่น" วิถี แห่ง โยม "มารดา"

คอลัมน์ วิถีแห่งพระอาจารย์ใหญ่

โดย ดวงเดือน ประดับดาว



สายสัมพันธ์ทางธรรมระหว่าง พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต กับ พระครูสีทา ชยเสโน เป็นสายสัมพันธ์อันลึกซึ้งแนบแน่น

พูดตามภาษาชาวบ้านก็คือ มองตาก็รู้ใจ

แทบมิได้สื่อสารด้วยคำพูดอันไร้สาระ ตรงกันข้าม แต่ละคำเลือกสรรมาอย่างประณีต บรรจง

พูดน้อย

ภายในลักษณาการพูดน้อย อีกด้านหนึ่ง กลับสะท้อนการนำไปครุ่นคิดและลงมือปฏิบัติอย่างอุกฤษณ์

เป็นการทำมากกว่าพูด

หลังจาก พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ได้ชี้แนะแนวทางอันได้มาจากการปฏิบัติที่เป็นจริงของท่าน โดยเฉพาะจาก ถ้ำสาริกา นครนายก และจากถ้ำสิงโต เขาพระงาม ลพบุรี ให้กับ พระครูสีทา ชยเสโน

ท่านก็ลงมือปฏิบัติ กระทั่งสามารถพิจารณาเห็นกายและเกิดนิพพิทาญาณ ความเบื่อหน่ายสามารถทวนกระแสจิตเห็นตัวผู้รู้เห็น

จากนั้นได้เชิญ พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต มารับฟัง แล้วท่านก็รำพึงว่า

ศิษย์ของเรารูปนี้นับว่าเป็นผู้มีความกตัญญูกตเวทีมากเหลือเกิน

เพราะเมื่อได้รู้ได้เห็นธรรมอันแท้จริงแล้ว ก็ไม่ลืมครูบาอาจารย์ อุตส่าห์มาแนะนำให้เราได้รู้ ได้เห็น

และเป็นการถูกต้อง

แม้เราจะเป็นพระผู้เฒ่า เป็นถึงอาจารย์ ถ้าจะพึงมัวถือแต่มานะทิฐิก็คงไม่สามารถฟังธรรมจากศิษย์ที่มีความสามารถในธรรมได้

แต่ก็ดีที่มีศิษย์ เป็นผู้ทรงคุณวุฒิ ได้เป็นประโยชน์แก่ชนเป็นอันมาก

อันว่าศิษย์นั้นถ้าดี ผู้เป็นครู เป็นอาจารย์ ก็พลอยได้รับเกียรติและชื่อเสียงตามไปด้วย

นี้ก็เป็นเช่นนี้

ธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นธรรมโดยทั่วไป สุดแล้วแต่ผู้ใดจะมีความสามารถ เมื่อผู้มีความสามารถมากก็แนะนำบอกกล่าวแก่ผู้มีความสามารถน้อย ก็จะทำให้สัตถุศาสนากว้างขวางออกไป

มิใช่ว่า ใครจะว่าเราใหญ่เราโต เป็นอาจารย์เป็นอุปัชฌาย์

เรามียศถาบรรดาศักดิ์แล้วนำเอาสิ่งเหล่านั้นมาเป็นเครื่องกีดขวางการที่จะศึกษาธรรมอันยิ่งให้ตน

นี่เป็นทางเสื่อมแก่ตนและผู้อื่นอย่างใหญ่หลวง

แต่เราเองมิได้คิดเช่นนั้น เราได้ตั้งหน้าตั้งตาบำเพ็ญสมณธรรมตามที่ศิษย์ของเราแนะนำให้จนเกิดผล และเราบัดนี้ก็จะสามารถสอนใครต่อใครให้ดำเนินการตามแนวนี้

อันเป็นทางถูกต้องแก้ความสงสัยได้

เมื่อรำพึงจบ พระครูสีทา ชยเสโน ก็นั่งนิ่งเหมือนเป็นปกติ

เป็นการนั่งนิ่งโดยไม่มีคำพูดใดปรากฏออกมาอีก คล้ายกับว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่ต้องการพูดก็พูดให้ พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต รับฟังจนหมดสิ้นแล้ว

พระอาจารย์มั่นเห็นพระครูนั่งนิ่งเฉยอยู่นาน ก็ขออำลากลับ

ปีเดียวกันนั้นเอง พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ก็ได้พบ โยมมารดา ของท่าน นางจันทร์ แก่นแก้ว

เป็นการพบที่บ้านเกิด คือ บ้านบง อำเภอโขงเจียม จังหวัดอุบลราชธานี

เป็นการพบเพื่อขอร้องโยมมารดาให้พยายามปฏิบัติจิตอันเป็นหนทางแห่งความพ้นทุกข์ เมื่อพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต แนะนำให้แล้วท่านก็ลงมือปฏิบัติตามคำแนะนำทุกประการ

จิตก็เป็นไปได้ตามจริงที่เกิดขึ้น

จากนั้น โยมมารดา ก็ออกบวชชี ยึดมั่นในแนวทางปฏิบัติอย่างเคร่งครัดโดยอธิษฐานนอนตะแคงข้างขวาตลอดชีวิต

รับประทานอาหารมื้อเดียวและออกธุดงค์ไปในถิ่นกันดารเช่นเดียวกับพระ

ความสัมพันธ์ระหว่าง พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต กับ พระครูสีทา ชยเสโน เป็นเช่นนี้ ความสัมพันธ์ระหว่าง พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต กับ โยมมารดา เป็นเช่นนี้

เป็นความสัมพันธ์ฉันศิษย์กับอาจารย์ เป็นความสัมพันธ์ฉันบุตรกับมารดา

กระนั้น ที่เชื่อมร้อยและยึดโยงของทั้งสองฝ่ายให้แนบแน่นกันอย่างลึกซึ้งกลับเป็นสายสัมพันธ์ในทางธรรม ธรรมอันมีพื้นฐานอยู่กับการปฏิบัติที่เป็นจริง

ความก้าวหน้าของ "โยมมารดา" ยังมีรายละเอียดต่อเนื่องที่น่าศึกษายิ่ง


ที่มาhttp://www.matichon.co.th/matichon/matichon_detail.php?s_tag=01col01211049&day=2006/10/21