วิทยาศาสตร์ทางจิตเราค้นพบแล้วว่าจิต....

...

 

จิตของเราเองก็เป็นเพียงเศษที่แตกตัวออกมานั่นแล
แต่ปัญหาคือ แตกออกมาจากอะไรก็ไม่รู้
บางคนว่า แตกออกมาจากจิตบริสุทธิ์ ที่เรียกกันว่านิพพาน
บางศาสนาว่า แตกมาเป็นทอดๆ
อย่างพุทธมหายาน เริ่มจากอทิพุทธะ แตกมาเป็นธยานิพุทธะ
มาเป็นมนุษพุทธะ
ศาสนาพราหมณ์เรียกว่า การอวตาล
จิตทุกดวง เริ่มจากที่เดียวกัน มาจากตรีมูรติเทพ (ศิวะ นารายณ์ พรหม)
ก็นานาจิตตังกันไป
จะไม่เชื่อเลยก็ไม่ได้ เขาว่าไม่มีมูลหมาไม่ขี้
แต่จะปักใจเชื่อร้อยเลย ก็ไม่ได้ เพราะสิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น

 

ขอบคุณจ้าที่ให้ความรู้ใหม่

 

แนวคิดคล้ายๆแสงทิพย์นิพพานเลยนะคะ แต่
ดิฉันก็เชื่อเช่นนั้นเหมือนกันคะ เรื่องที่ พวกเราแตกออกมาจก พระบรมบิดา

 

ผมก็เห็นด้วยที่จิตของเราแบ่งไปเกิดเป็นอะไรก็ได้ ที่เห็นได้ชัดในปัจจุบันนี้ก็คือเกมส์
คอมพิวเตอร์ผมก็เล่นเป็นทั้งตัวชายและตัวหญิงแล้วก็เอามาแต่งงานกัน และรู้สึกว่าเรา
ต้องใส่พลังงานให้ค่อนข้างเยอะทีเดียว แต่ตอนนี้หยุดเล่นแล้วเพราะทำให้ตัวตน
ปัจจุบันหยุดความก้าวหน้าไป แต่จริง ๆ มีเหตุใหญ่ที่ต้องหยุดเพราะถ้าไม่หยุดเราอาจ
จะต้องเสียความเป็นตัวตนของปัจจุบันไปก็ได้

 

สิ่งใดเกิดขึ้นอยู่ดับไปย่อมมีเหตุของการมีอยู่วัตถุสิ่งของในรูปและนาม แม้ในทางพุทธศาสนาบอกว่าสิ่งนั้นเป็นอจิณไตร ไม่ควรนำมาคิด แต่สิ่งนี้พระพุทธองค์เป็นพระสัพพัญญูซึ่งแล้วในทางโลกและธรรม ท่านย่อมเห็นสิ่งที่เป็นอจิณไตรที่มีความมหัศจรรย์พันลึกมหึมาอันแปลกพิสดารลึกล้ำซับซ้อนแต่ท่านไม่นำมาสอนเพราะไม่ใช่หน้าที่การงานที่เป็นเหตุที่ท่านต้องนำมาบอกกล่าว เพราะถ้าบุคคลเหล่าใดได้ฟังสิ่งที่เป็นอจิณไตรแล้วว่ามีความเป็นอัศจรรย์อย่างนั้น ย่อมมีควาสำคัญของการเกิดและมีอยู่บุคคลเหล่านั้นย่อมแสวงหาสิ่งที่เป็นอยู่นั้นจึงอาจจะละเลยต่อสิ่งที่เป็นแก่นธรรมอย่างแท้จริงที่มีอยู่ แม้พูดในเรื่องของจิตแล้ว ทางวิทยาศาสตร์เห็นว่ามันคือความเจริญพัฒนาเป็นวิวัฒนาการจากสิ่งที่เล็กที่สุดที่ทางวิทยาศาสตร์ค้นพบได้ ในอะตอมที่มี อิเลคตรอน โปรตรอน นิวตอน หรือระดับควาร์กก็ตาม แต่ก็ยังมีสิ่งที่เล็กมากกว่านี้ที่ทางวิทยาศาสตร์กำลังค้นพบและได้สมมุติฐานกันอยู่ แต่ในทางพุทธศาสนาแล้วสิ่งนี้คือความเสื่อม ไม่ใช่วิวัฒนาการ คือเสื่อมจากจิตที่ตั้งอยู่คือ เสื่อมจากพรหมลงมา ถ้าเราคิดดูดีๆแล้วจิตนี้มาจาก ที่พระพุทธองค์ตรัสไว้ว่า เราเกิดมาจากความไม่รู้ ความไม่รู้นั้นเป็นอวิชชา ตรงนี้แหละถ้าเราจะคิดไห้เป็นอจิณไตร คำตอบอยู่ตรงนี้เพราะจิตเรามาจากสิ่งที่เป็นอนันต์ไม่มีที่สิ้นสุดไม่ได้เป็นกลุ่มหรือก้อน หรือดวงอะไรทั้งสิ้น ไม่มีรูปและนามปรากฏไห้เห็นเป็นไตรลักษณ์ได้ จึงเปรียบกันดั่งนี้ว่า สว่างไสวประภัสสรนั่นเองหรือจิตเดิมนั่นเอง ไม่แน่จากสิ่งนี้ที่เรียกว่าจิตเดิมถ้ามันทำงานเป็นระบบเป็นกฏเกณฑ์เป็นวัฏจักรมีระเบียบขั้นตอนแบบแผนมันเริ่มเสื่อมมาจากจิตเดิมลงมาเป็นขั้นตอนลงมาจาก จิตเดิม-อกนิฏฐสุทธาวาสภูมิ-สุทัสสีสุทธาวาสภูมิ ไล่ลงมาเรื่อยๆสู่ความเสื่อมมีเป็นสัตว์บุคคล ถ้าถามว่าเป็นไปได้หรือที่ความเป็นอยู่ของคำว่าอกนิฏฐสุทธาวาสภูมจะเสื่อมเพราะเป็นภูมิของพระอริยะที่ไม่มีวันจะเสื่อมอย่างแน่นอน ผมมองว่าก็น่าคิดเพราะมันอาจเป็นกระบวนการสภาวะเสื่อมถอยที่เกิดจากความไม่รู้ เมื่อเรามีความรู้เราจึงเจริญขึ้นตามกำลังที่เราเรียกว่าบารมี จึงกระทำเจริญขึ้นไปที่สูงสุดเลยคำว่าจิตเดิมคือความเป็นอนัตตาเลย หรือ นิพพานนั่นเอง

 

เรารู้สึกว่า พระบรมบิดาแสงทิพไรนั้น ไม่ใช่ผู้แบ่งเรามา พระบิดาบรมแสงทิพย์ไรเนี่ยเรียกไม่ถูกเรารู้สึกว่าเขาคือพุทธเจ้าองค์แรกของโลก ยังไม่ใช่ผู้แบ่งมาเป็นเรา *-* มิรู้ซินะเรามั่วๆเอา

 

แสดงว่า นอกจากมด นก หนู หมู ผี ยุง ฯลฯ ขณะนั้นเศษวิญญาญของเราก็อาจแตกตัวไปเกิดเป็นคนอื่นๆ ด้วย เป็นไปได้มั๊ย ว่าคนบางคนก็แต่งงานกับวิญญาญต่างร่างของตัวเอง

 

ใช่แต่ว่า ต้องเป็นจิตวิญญาณที่ไม่ใช่เศษ คือแบ่งออกมาเยอะๆ ถึงจะมาเกิด เป็นคน2คนได้ ถ้าเป็นเศษวิญญาณ จะมาเกิดเป็นคนไม่ได้ พลังมันน้อยเกินไป เป็นได้แค่สัตว์เล็ก ๆ แบบเล็กมากๆ อะไรประมาณนี้แหละ

 

แต่ที่อ่านดู ในใบไม้นอกกำมือเค้าบอกว่าพระบรมบิดาฯ เป็นติตแรกดวงเดียวที่ถือกำเนิดมีเพียงสิ่งเดียวในห้องมหาพิภพ หลังจากนั้นท่านอยากจะให้มีเพื่อนมีสรรพสิ่ง สร้างนิพพานบนดิน คงจะเหงาด้วย เลยแตกจิตองค์ท่านออกมาเป็นพวกลูกๆมากมายก็คือพวกเรา แต่ทีหลังพวกลูกๆ หลงในกิเลสตัณหา อุปทาน จนกลับสภาพเดิมไม่ได้

 

ดวงจิต เริ่มต้น ตรงไหน

มนุษย์ ระยะเริ่มต้นของการพัฒนา มาจาก กลุ่มของพลังงาน
หรือ เรียกว่า กายพลังงาน

มีทั้งที่อยู่ นอกเขต และในเขต อนันตจักรวาล

เรียกรวมๆ ว่าต้นธาตุ ก็ ได้ เพราะว่า ธาตุที่เป็นทิพย์ ยังไม่ได้พัฒนา
เต็มที่ เพราะกว่าจะพัฒนาเต็มที่ อยู่สมัย จักรวาลชมภู หรือจักรวาลที่มนุษย์
โลกอยู่ปัจจุบัน

มนุษย์ บางตน มีต้นธาตุ นอกเขต และ บางตน มีต้นธาตุ ในเขต
มนุษย์ มีอิสระในการคิดพูดกระทำ ดังนั้น การคิดพูดกระทำ บางตน
ไม่เหมาะสม เบียดเบียน ซึ่งกันและกัน จึงทำให้มนุษย์ ที่ ถูกกำเนิดมา
ไม่บริสุทธิ์

แต่ธรรมชาติ พยายามหาวิธีการ พัฒนามนุษย์ ให้ สามารถดำรงอยู่ด้วยกัน
ด้วยการเกื้อกูล ต่อกัน (นี่เป็นเป้าประสงค์) แต่ความจริง มนุษย์ ไม่ได้ดำรง
อยู่ด้วยการเกื้อกูล ต่อกัน แต่ในทางตรงกันข้าม

ดังนั้น มนุษย์ที่ถูกกำเนิดมาจะต้องได้รับการแก้ไข ... มนุษย์ที่กระทำการเบียด
เบียนกัน ทำให้ขาดความบริสุทธิ์ ดังนั้น เพื่อกลับคืน มนุษย์ ธาตุตัวตน หรือ ต้นธาตุ จึงแตกตัว ออกไปเพื่อ กำเนิดใหม่ เพื่อการปรับปรุงตัวตน

และ เมื่อปรับปรุงตัวตนดีแล้ว มนุษย์ตนนั้น จะสามารถรวมธาตุต่างๆ ที่มีอยู่ก่อนหน้า ชำระบาป ชำระความสกปรก กระทำต้นให้ธาตุต่างๆ กลับคืน
สามารถ ผสานธาตุต่างๆ ได้ดีแล้ว จึงจะเรียกมนุษย์ตนนั้น ได้กลับคืน
ความบริสุทธิ์ ที่ได้รับการพัฒนาดีแล้ว ว่า ศรีอริย

ศรีอริย สามารถเป็นได้ทุกคน

มนุษย์ เผ่าพันธ์ใหม่ คือ ศรีอริย

ดวงจิต ของแต่ละคน จะไม่เท่ากัน ดวงจิตในตำราที่กำหนดว่า มี 121 หรือ
มากกว่า หรือ น้อยกว่า ขึ้นอยู่กับ ตัวตน ของมนุษย์ ตนนั้น

ในเสี้ยววินาที ที่มีการเกิดดับของดวงจิต หลายดวง
ความหมาย คือ เป็นภาคอดีตของตนเอง ที่ผลัดเปลี่ยนส่งกระแส
มายังตัวตนปัจจุบัน

1 ร่าง มีเพียง 1 ดวงจิต เท่านั้น
แต่ 1 ร่างจะรับกระแสคลื่น ของตัวตนในอดีต ได้มากตาม
จำนวนรอบ ของการเกิดดับของตนในอดีต
เพราะ กระทำบาปผิดสมดุล ไม่สมบูรณ์ของการเป็นมนุษย์
จึงต้องเกิดใหม่

เกิดใหม่เพื่อ กลับคืน

กลับคืน อย่างที่สุด คือ ศรีอริย เท่านั้น

--------------------------------
มนุษย์ ทุกตน เกิดจากการแตกธาตุ ของตนเองในอดีต
และมีการพัฒนา โดยลำดับ (หากมีโอกาสพัฒนาตนเอง)

หมายเหตุ บางตน ไม่สามารถพัฒนา ได้ เพราะเกิดปัจจัยภายนอก มากระทบ
ไม่สามารถหลุดพ้นการควบคุม ปัจจัยภายนอก จึงไม่สามารถพัฒนาธาตุ ตนเอง ให้สมบูรณ์ หรือ มีกายทิพย์ (ร่างมนุษย์) ที่สมบูรณ์ ได้

ร่างกายเนื้อ เป็นมนุษย์จริง แต่กายภายใน อาจจะไม่ใช่มนุษย์
หรือ ยังต้องรอเวลาพัฒนา หรือ พัฒนายังไม่สมบูรณ์ ....

ยังมีปัจจัย อีกเยอะ ที่ ทำให้มนุษย์ กลายพันธ์ เป็น ยักษ์ อสูร ปีศาจ หรือ สัตว์นรก หรือ เปรต เป็นต้น

 

หากเ้ราคิดว่าดวงจิตมนุษย์นั้นถูกแบ่งมาแล้วล่ะก็
แม้พระพุทธเจ้าก็เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาเหมือนกับเรา
ก็ย่อมถูกแบ่งออกมาเหมือนๆกัน

จงอย่าลืมว่า เมื่อแยกออกมาได้ ย่อมมีการรวมตัว
ในบางกลุ่มเรียกการกลับไปรวมตัวว่า นิพพาน
แต่สำหรับจิตบุคคลที่แยกออกมา แล้วยังถูกแบ่งให้แยกออก ด้วยอกุศลกรรม
เช่น กระจายจิตออกเป็นล้านๆ เพื่อกำเนิดเป็นแมลง
จิตนั้นย่อมสูญเสียความเป็นมนุษย์ไปแล้ว
แต่ใช่ว่าจะกลับมารวมตัวเป็นมนุษย์ไม่ได้อีก
มด แมลง ส่วนใหญ่ เวลาตาย ก็ตายหมู่
จิตที่ออกมา จิตน้อยๆ ก็จะมารวมตัวกันใหม่
เมื่อครบวาระ ย่อมกลับมากำเนิดเป็นมนุษย์ได้ใหม่

 

พระพุทธเจ้าทรงตรัสสอนว่าจิต มโน วิญญาณ คือสิ่งเดียวกัน จิตมีการเกิดดับตลอดเวลา จิตดวงหนึ่งดับไปจิตดวงใหม่ก็เกิด ขึ้นทันทีและเร็วมากๆ เปรียบได้กับฟองน้ำขณะฝนตกที่แตกและเกิดใหม่จนเรามองว่ามันเป็นฟองน้ำอันเดียวกัน จิตจะไปเกิดและดับ วนเวียนอยู่ในขันธ์ ทั้งสี่ คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร พระพุทธเจ้าจึงสอนให้ รักษาจิตไว้กับกายอย่าให้ออกห่างไปจากกาย และให้จิตรับรู้แต่สิ่งดี ที่เป็นกุศล ไม่มีโมหะ โทสะ โลภ โกรธ หลงอกุศลทั้งหลาย เพราะเมื่อเวลากายดับลงคือสิ้นขันธ์ ทั้งสี่แล้ว จิตก็จะไม่มีที่ไปเกาะไปเกิด มันก็จะสูญไป(คือไปนิพพาน)แต่ถ้าจิตไม่ได้มีการฝึกมาดี เมื่อกายดับก็จะไปเกาะไปเกิดในอารมณ์ ที่เป็นอบาย เช้นนรกภูมิ เปรตวิสัย และเดรัจฉาน แต่ถ้ามีจิตถูกฝึกให้เป็นกุศลก็จะไปเกาะในอารมณ์ที่เป็นสุขติ หรือในภูมิของเทวโลก

 

เคยฟังมาว่าคนเราเมื่อตายไปมีหลายจิต
ตอนเป็นคนจะรับรู้ได้แค่ 1 จิต

 

แตกออกมาจาก บิ๊กแบงรึป่าว อิอิ

 

อ่านความรู้จากหลายๆท่านแล้ว มึนตึบเลย ฝึกจิตแต่ไม่รู้ว่ามันมาจากไหน
รู้แต่ว่ามันอาศัยกายอันขี้เหร่นี้อยู่มาหลายสิบปีล่ะ รู้แค่นี้จริงๆ...