วิธีปฏิบัติ ให้รู้พระนิพพาน หลวงพ่อพระราชพรหมยาน

​

ผู้เขียนและเพื่อน ติดใจเรื่องนิพพานอยากจะเห็นนิพพาน พอตกเวลาราตรีก็ทำวัตรสวดมนต์ เสร็จแล้วเริ่มทำสมาธิตามแบบฉบับของโบราณพออารมณ์เข้าอุปจาระก็นึกถึงท่าน

พอนึกท่านก็ถึงทันที พอมาถึงท่านบอกว่าฉันมาคอยอยู่นานแล้วรู้แล้วว่าต้องมาแน่เพราะอย่างไรเสีย
เธอก็ต้องขอเรียนเรื่องนิพพานท่านเริ่มสอนว่า

นักนิยมนิพพานต้องมีแนวปฏิบัติตามนี้อย่างเคร่งครัด<O</O

๑.ระงับอุปกิเลส

ให้พยายามระงับอุปกิเลสให้สิ้นอย่าให้ใช้อารมณ์แม้แต่น้อยหนึ่ง ให้เข้าไปยุ่งแก่ภาระของคนอื่นจะเป็นเรื่องดีเรื่องชั่วก็ตาม ไม่ต้องคิดถึงใคร เขาจะชม เขาจะติเขาจะรวยจะจนจะเป็นอะไรก็ช่างห้ามยุ่งระวังตัวของตัวเองเป็นสำคัญ


ไม่ต้องคอยสอนคนอื่น พยายามระมัดระวังตัวเองเป็นที่สุดอะไรจะเกิดแก่ตนต้องถือว่าช่างเป็นสำคัญ อย่าสร้างความดีใจขัดข้องใจในอารมณ์นั้น ๆอย่างนี้เป็นระดับแรกถ้าทำได้อย่างนี้เรียกว่าถึงสะเก็ดของพระนิพพานแล้ว

๒. ระวังศีล นิวรณ์และสร้างพรหมวิหาร ๔

ต่อไปให้รักษาศีลให้บริสุทธิ์ไม่ทำลายศีลเอง ไม่ยุให้คนอื่นทำลายศีลไม่ยินดีต่อเมื่อเห็นคนอื่นทำลายศีล

ต่อไปก็ระงับนิวรณ์ ๕ด้วยการเจริญฌานนิวรณ์ ๕จะระงับได้ด้วยจิตทรงในฌาน ข้อนี้พวกท่านชำนาญแล้วและทำถูกแล้วควรรักษาไว้อย่าให้เสื่อม

ต่อไปก็เจริญเมตตาพรหมวิหารทั้ง ๔ให้ทรงใจเป็นปกติ รักด้วยเมตตา สงสาร มีใจอารีไม่ริษยา มีอารมณ์ปกติคือวางเฉย


พรหมวิหาร๔นี้ จะทำให้ฌานไม่เสื่อม และศีลจะบริสุทธิ์เป็นปัจจัยให้ได้วิปัสสนาญาณรวดเร็ว อันนี้ท่านก็ได้แล้วไม่มีอะไรหนักใจ


คนที่ทรงคุณตามนี้เป็นผู้มีความดีถึงเปลือกนิพพานแล้วพวกคุณทั้งสามมีความดีถึงเปลือกนิพพานแล้ว ท่านสอนไป ท่านก็พยากรณ์ไปด้วย

๓. ปุพเพนิวาสานุสสติญาณ

เมื่อเธอปฏิบัติตามข้อ๒ได้ครบแล้ว ความจริงพวกเธอได้มาแล้ว อาจารย์เธอสั่งมาว่าอย่างนั้นฉันจะสอนต่อไป


ต่อไปเธอจงพยายามสร้างปุพเพนิวาสานุสสติญาณให้ได้จงปฏิบัติตามนี้

เข้าฌานในกสิณอย่างใดอย่างหนึ่ง ถึงฌาน ๔ แล้วถอยจิตออกมาที่อุปจารฌาน นั่นทำอย่างนั้นถูกแล้ว


เพราะพอท่านสอนนักธุดงค์ก็ทำตามทันที แล้วค่อย ๆ คิดถึงเหตุในอดีต จนถึงชาติก่อนๆร้อยชาติพันชาติแล้วเข้าฌานใหม่นั่นถูกแล้ว


ออกจากฌานคิดใหม่ท่านบอกบทอยู่จนค่อนรุ่ง พวกนิยมไพรก็เต้นตาม พอใกล้สว่างท่านบอกว่าที่สอนนี้ทำให้คล่องภายใน ๓วัน


ถ้าไม่คล่องฉันจะไม่มาสอนอีกจนเธอตายท่านว่าถ้าได้คล่องตามนี้ พวกเธอก็เข้าถึงกระพี้นิพพาน แล้วท่านก็กลับ


พวกนิยมไพรซ้อมกันอย่างเอาชีวิตเข้าแลก พอวันที่ ๒ ก็ชำนาญ รุ่งขึ้นวันที่ ๓ท่านมาใหม่

๔. จุตูปปาตญาณ

พอท่านมาถึงท่านก็ยิ้มแล้วบอกว่า ฤาษีโพธิวัตรกับฤาษีพนมไพรเก่งมาก ตาลิงดำนี่แกนานหน่อยนะถึงแม้จะยังไม่ได้ก็ไม่เป็นไรรู้ไว้ใช่ว่าใส่บ่าแบกหามนานๆ ไปถ้าไม่เลิกเสียก็ได้เอง


ต่อไปจงเข้าฌาน ๔ ในกสิณ ท่านบัญชาพวกเราก็เข้า สักพักหนึ่งท่านสั่งคลายออกแค่อุปจาระพวกเราก็คลายตามท่านสั่งจับภาพกสิณให้แจ่มใสพวกเราก็ทำตาม


เพิกกสิณเสียขอภาพนรกจงปรากฏแทนพวกเราก็ทำตามเพราะจิตที่เรียนมายังสงสัยอเวจีมหานรก ก็พบอเวจีพอดีเอ้าถอนได้คลายมาอยู่อุปจารฌาน พวกเราก็ทำตาม


ต่อไปเข้าฌาน๔ ใหม่ พวกเราก็เข้าฌาน ๔ ออกจากฌาน ๔ท่านบัญชาพวกเราก็ออกมาหยุดอยู่แค่อุปจาระสร้างภาพกสิณให้แจ่มใสท่านสั่งพวกเราก็ทำตาม


ขอภาพกสิณจงหายไปภาพเทวโลกจงปรากฏ พวกเราทำตามเห็นเทวโลกแจ่มใสเป็นเมืองทิพย์สวยที่สุด พวกเราเพลิดเพลินมาก

แต่พอจะเพลินดีก็ได้ยินเสียงก้องมาว่าเทวโลกเป็นกามาวจรที่ยังไม่พ้นวัฏฏะจงถอนความพอใจเสีย


พิจารณาเทวโลกให้เป็นของปฏิกูลตามแบบอสุภกรรมฐานพวกเราเสียดายก็เสียดายแต่ต้องทำตาม


ท่านพูดว่าลิงดำอย่าพอใจในเทวโลกเทวโลกเป็นปัจจัยของความทุกข์พอท่านพูดเท่านั้นอารมณ์ก็เปลื้องออกได้

ท่านบอกว่ากลับใหม่ถอนอารมณ์ออกมาอุปจาระ พวกเราทำตาม

ท่านสั่งต่อไปว่า เข้าฌาน๔ใหม่พวกเราก็เข้าฌาน๔ออกจากฌาน ๔ พวกเราออก สร้างกสิณให้แจ่มใสพวกเราสร้างตาม


จงอธิษฐานว่ารูปกสิณจงหายไป พรหมโลกจงปรากฏพวกเราทำตามเห็นพรหมโลกแจ่มใส แล้วท่านให้ถอนและสอนว่าจงทำอย่างนี้ให้ชำนาญภายใน ๗ วัน


ดูแล้วเห็นแล้ว ถามผลกรรมเข้าด้วยแล้ว เขาทำแล้วอะไรจึงตกนรก เป็นเปรตเป็นอสุรกาย เป็นเทวดา เป็นพรหม


เธอทำอย่างนี้ชำนาญแล้วเธอจะเข้าถึงแก่นของพระนิพพาน เจริญวิปัสสนาญาณต่อ


ถ้ามีบารมีแก่กล้าจะได้วิมุตติญาณทัสสนะภายใน ๗ วัน ถ้ามีบารมีอย่างกลางจะได้วิมุตติญาณทัสสนะภายใน ๗ เดือน ถ้ามีบารมีทราม จะได้วิมุตติญาณทัสสนะภายใน๗ ปี


นี่เวลาจวนสว่างแล้วฉันจะไปก่อน ๗ วันแล้วฉันจะมาสอนวิปัสสนาให้แล้วท่านก็หายไปเหมือนความฝัน

แนวปฏิบัติเพื่อวิมุตติญาณทัสสะเพื่อเห็นพระนิพพานท่านสอนมาในสมัยไปธุดงค์


ท่านสอนอย่างนี้ผู้เขียนก็ได้เพียงฟังท่านสอนเพราะรับผลเพียงพหูสูตร ส่วนผลทางปฏิบัตินั้นไม่ทราบจะบอกอย่างไรเรื่องมรรคผลนั้นไม่ต้องพูดถึงทำขณะที่ท่านบอกแจ่มใสจริง ๆ


พอห่างอาจารย์เข้าความรู้กลับไปหาอาจารย์หมดเอามาเขียนไว้เพื่อเล่าสู่กันฟังเรื่องนิพพานมีหรือนิพพานสูญ


ถ้าท่านประสงค์จะทราบจริงก็ลองปฏิบัติตามท่านสอนดูบ้างเผื่อวาสนาบารมีท่านพอได้พอถึง


ท่านอาจได้วิมุตติญาณทัสสนะ และพบพระนิพพานด้วยตนเอง จะได้คลายสงสัย


สำหรับท่านที่เจริญกรรมฐานกองอุปสมานุสสติอยู่แล้วจงอย่าสนใจแต่คิดถึงพระนิพพานจงปฏิบัติตามแนววิชชาสามนี้ด้วยท่านจะพบความชื่นใจตามที่ท่านตั้งใจไว้

ขอยุติอุปสมานุสสติไว้แต่เพียงนี้ส่วนเรื่องที่เล่ามาในที่นี้ขอให้ถือว่าเป็นนิทานหรือความฝันก็แล้วกันจนกว่าท่านจะได้เองแล้วจึงค่อยถือเอาเป็นเรื่องจริงจัง

อ้างอิง....หนังสือกรรมฐาน๔๐ หลวงพ่อพระราชพรหมยาน

 

สพฺพทานํ ธมฺมทานํ ชินาติ<O
การให้ธรรม ย่อมชนะการให้ทั้งปวง<O

อภิวาท วันทาโมทนา สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ​

 

๑.ระงับอุปกิเลส
๒. ระวังศีล นิวรณ์และสร้างพรหมวิหาร ๔

1. ให้ถือคำว่าช่าง ช่างเขา ช่างเขา ช่างเรา ช่างเรา ก็ช่างมัน. ถ้าไม่เข้าใจขึ้นไปอ่านรายละเอียดข้างบน<br>
2. รักษาศีลให้ครบ อย่ายุใ้ห้คนอื่นทำขาด อย่าทำขาดเีสียเอง ยอมตัวตายดีกว่าศีลขาด<br>
3. ให้ระวังไม่ให้หลง ไปกับกระแสของโลก หลงไปกับ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัสทางร่างกาย <br>
4. ให้ระวังอย่าได้มีความอาฆาตร พยาบาท ผู้อื่น <br>
5. ให้ระวังเวลาปฏิบัติธรรมอย่าให้มีความ ง่วงหงาว หาวนอนเข้ามาเป็นอุปสรรค์การปฏิบัติ<br>
6. ให้ระวังอย่าคิดฟุ้งซ่านเวลาทำสมาธิ ให้ทำสมาธิให้เป็นสมาธิ<br>
7. อย่าปรามาสพระรัตนไตร ให้นับถือพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ให้ถึงที่สุด <br>
8. ให้แผ่เมตตาให้ได้ตลอดเวลา คือถือ เมตตา ในพรมวิหาร 4<br>
9. ให้มีความกรุณาต่อผู้อื่นให้ได้ตลอดเวลา คือ กรุณาในพรมวิหาร 4<br>
10. ให้มีความยินดีเมื่อผู้อื่นได้ดี คือ มุทิตา ในพรมวิหาร 4<br>
11. ให้วางเฉยใน ความ มีความสุข มีลาภสักระ มียศฐาบรรดาศักดิ์ มีคนสรรเสริญ และ เมื่อมีทุกข์ เมื่อมีคน เมี่อเสื่อมลาภ เมื่อเสื่อมยศ และเมื่อมีคนนินทา ก็ให้วางไม่สุขไม่ทุกข์ตามอารมณ์ทางโลก<br>
ตามความเข้าใจ ผมรวบรวมได้เป็นอย่างนี้ครับ

 

สาธุ.อนุโมทนาทั้งหมดทั้งมวลกับเจ้าของกระทู้ค่ะ
;k06

 

สาธุขอโมทนาบุญด้วยครับ..........พ่อครับรักหลวงพ่อมากครับ

นิพพานะ ปัจจโย โหตุ

 

เคยฝันถึงท่าน ว่าท่านมาหาแล้วเราก็วิ่งเข้าไปกอดท่านเลย แล้วก็สัญญาว่าผมจะเป็นคนดี แต่ก็ยังทำไม่ได้จนบัดนี้ แต่จิตใจยังรักท่านอยู่มิเสื่อมคลาย ผมรักท่านครับมิเสื่อมคลาย

 

แค่สมาธิก็รักษาได้ยาก...........เฮ้อ.

 

ขอบคุณมากค่ะ ที่นำบทความนี้มาให้อ่านเป็นกำลังใจ จะตั้งใจและพยายามฝึกให้มากขึ้นค่ะ