เรื่องเด่น สงเคราะห์ครอบครัวตามหน้าที่ ( พระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ )

ในห้อง 'พุทธศาสนา และ ธรรมะ' ตั้งกระทู้โดย อกาลิโก!, 9 พฤศจิกายน 2017.

  1. อกาลิโก!

    อกาลิโก! เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    20 กรกฎาคม 2017
    โพสต์:
    609
    กระทู้เรื่องเด่น:
    531
    ค่าพลัง:
    +3,731
    พระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ-14.jpg

    สงเคราะห์ครอบครัวตามหน้าที่


    ถาม : ตัดความห่วงนี่ยากกว่า ….?
    ตอบ : มีใครเขาตัดได้ล่ะ ? พระพุทธเจ้ายังตัดไม่ได้เลย อาตมาพูดนี่ไม่ได้ลบหลู่พระพุทธเจ้านะ ความห่วงใยในครอบครัวเป็นเรื่องปกติ พระพุทธเจ้าท่านก็ห่วงเหมือนกับพวกเรา เพราะว่าถึงเวลาท่านก็เสด็จไปโปรดพระพุทธมารดา เสด็จไปโปรดพระประยูรญาติ เสด็จไปโปรดพระนางพิมพา พระราหุล ถ้าไม่ห่วงจะไปทำเกลืออะไร ? เพียงแต่ความห่วงของพระองค์ท่านนั้น พระองค์ท่านแค่ทำตามหน้าที่

    ปุตตะทารัสสะ สังคะโห สงเคราะห์บุตร ภรรยาและหมู่ญาติเหล่านี้ คราวนี้ถ้าพระองค์ท่านสงเคราะห์ฺแล้วไม่ได้ผลขึ้นมา พระองค์ท่านก็จะไม่ไปกังวล แต่พวกเราถ้าสงเคราะห์แล้วไม่ได้ผล เราจะกังวล ต่างกันตรงนี้เอง พระสารีบุตรจนกระทั่งวาระสุดท้ายแล้ว ถ่ายเป็นเลือดจะมรณภาพอยู่แล้ว รู้ว่าแม่เป็นมิจฉาทิฐิ ก็ยังอุตส่าห์กลับไปโปรด ท่านก็ทำตามหน้าที่ของลูกที่ดี...ใช่ไหม ? สงเคราะห์แม่ได้เท่าไรก็แค่นั้น

    ถาม : หน้าที่นี่ อะไรคือขอบเขตของหน้าที่ของเราที่เราคิดว่าไม่อกตัญญูแล้ว ดีที่สุดแล้ว เหมือนกับว่าเราอกตัญญูเกินไป เออ….ทิ้งพ่อเถอะ พ่อจะคิดอย่างไร ?
    ตอบ : ถ้าหากว่าสงเคราะห์ได้ก็ให้การสงเคราะห์ ถ้ายังสงเคราะห์ไม่ได้ก็ปล่อยวางไว้ แต่ตั้งจิตหวังไว้ว่า ถ้ามีโอกาสเราจะสงเคราะห์ท่านอีก

    ถาม :
    แล้วเวลาพ่อว่าพระอริยะ แล้วเราโกรธ เราจะทำอย่างไรไม่ให้โกรธ ?
    ตอบ : แล้วจะไปโกรธทำไม ?

    ถาม : กลัวเขาลงนรกค่ะ ?
    ตอบ : เห็นพ่อลงแล้วเราก็โดดตามใช่ไหม ? แหม...ไอ้ที่โกรธนั้น เราโดดตามไปด้วยแล้ว

    ถาม : ก็เฉย ๆ หรือคะ ?
    ตอบ : วางอุเบกขา ถือว่าเป็นกรรมของเขา กัมมัง สัตเต วิภัชชะติ กรรมย่อมเป็นเครื่องจำแนกสัตว์ ใครทำใครได้ แต่ถ้าเราจะสงเคราะห์เพื่อให้พ่อได้รู้ได้เข้าใจว่า สิ่งทั้งหลายเหล่านี้เป็นอย่างไร นาน ๆ ก็แหย่ไปหน่อย ถ้าเห็นว่าท่านยังรับไม่ไหว เราก็ถอยออกมาอีก

    การปฏิบัติของเราจะมีตัวทดสอบอารมณ์อยู่ตลอดเวลา ทุกวินาทีสามารถมาได้ตลอด สติสัมปชัญญะต้องสมบูรณ์จริง ๆ ไม่อย่างนั้นเราจะแพ้เขา ข้อสอบมาใน ๔ แง่ รัก โลภ โกรธ หลง แค่นี้ แต่ออกมาได้เป็นแสนเป็นล้านข้อ อย่าคิดว่ามาแค่นี้เรารู้ทันแล้วเขาจะมาอีก เขาไม่มาอีกหรอก เขาไปอีกแง่หนึ่ง ถ้าเราตั้งหลักไม่ทันก็เสร็จเขา ลองนึกถึงวันนั้นสอบแล้วอย่างไร ? ตกระเนระนาดเลยใช่ไหม ?

    สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
    เดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๔๔ ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ



    ที่มา วัดท่าขนุน
     

แชร์หน้านี้

Loading...