~สตินี่สำคัญมาก~

ความระลึกได้เป็นกำลังของใจที่สำคัญ..เท่ากับอาหารนี่แหละ
ร่างกายของเรายังต้องรับประทานอาหารวันละครั้งสองครั้ง
ดื่มน้ำวันละ 3-4 ครั้ง

ส่วนจิตนี้ก็ต้องอาศัยสติ คือความระลึกได้
ขาดสติเมื่อไร จิตก็หลง..คิดผิดทันที
ท่านว่าขาดสติ 3 นาที ก็บ้า 3 นาที....นั่นคือ จิตคิดผิดไปเรื่อยๆ

ถ้าสติดี สัมปชัญญะดี เราจะมีความรู้สึกตัวว่า อะไรผิดอะไรถูก
จิตเราก็ปลอดภัย
เราจะไม่ทำผิด ไม่คิดผิด
ฉะนั้น การสร้างสตินี่เป็นเรื่องสำคัญ
การปฏิบัติธรรมของเราทั้งหมดที่เราอยู่วัดขณะนี้
เพื่อปฏิบัติอบรมสติอันนี้แหละ

ก่อนฟังเทศน์ เราต้องสำรวม กาย วาจา จิต
การสำรวมคือการตั้งสติ ดึงจิตที่คิดออกไปข้างนอกเข้ามา เป็นการสร้างสติ
การนั่งสมาธิ ระลึกถึงลมหายใจเข้า ลมหายใจออก นี่เป็นสติ
เราทำทุกสิ่งทุกอย่างก็เพื่ออบรมสติให้เจริญทั้งนั้น
จึงให้เข้าใจว่า
การปฏิบัติของเราคือการอบรมสติ สร้างสติ ด้วยการสำรวมกาย วาจา จิต
คอยระวังการกระทำ ระวังการพูด ระวังความคิด
สำรวมระวังเป็นข้อวัตรปฏิบัติของเรา

เมื่อเราพยายามสำรวมระวังทั้งกาย วาจา จิต เรียกว่าเราปฏิบัติอยู่


เป็นการปฏิบัติทางพระพุทธศาสนา
เป็นสิ่งจำเป็นมากที่สุด
ผู้มีศรัทธาในพระพุทธศาสนา ต้องสนใจอบรมสติ สร้างสตินี่แหละ
เพราะเหตุนี้ ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหน แม้จะออกจากวัดแล้วก็ตาม
ให้พยายามติดตามความรู้สึก ระวังความรู้สึก
ให้รู้ต่อเนื่องกันเป็นสำคัญ
ปฏิบัติเท่านี้ก็ใช้ได้..ชีวิตของเราจะไม่เสียเปล่า
ถ้าเราไม่ได้ปฏิบัติเราจะไม่รู้
บางคนแก่แล้วมีความทุกข์มากไม่สบายใจ เพราะไม่ได้สนใจที่จะปฏิบัติฝึกฝนจิต


ให้หมั่นพิจารณาว่า
ตั้งแต่เกิดมา เราดิ้นรนเพื่ออะไร
ธรรมดาทุกชีวิตแสวงหาความสุขกันทั้งนั้น
พยายามหนีจากทุกข์ หรือว่าบรรเทาทุกข์ หรือว่าดับทุกข์กันทั้งนั้น
ให้เราพิจารณาว่า เราแสวงหาความสุขกันตั้งแต่เกิดมา
แล้วเราได้กำไรอย่างไร
มีอะไรเป็นกำไรของชีวิต
หรือว่ามีความสุขขนาดไหนในปัจจุบัน
ที่แท้จริงนั้น เราไม่ค่อยได้กำไรเท่าไรหรอก
เพราะ..เราไม่มีหลัก ไม่ได้ตั้งใจภาวนา
แม้จะมีเงินทองมากเท่าใด เราจะอยู่ที่ไหนก็ตาม
ถ้าทำใจไม่ได้ จะเป็นทุกข์ตลอดเวลา

ดังนั้น พระพุทธเจ้าจึงตรัสว่า ชีวิตนี้เป็นทุกข์
สมมุติก้ได้นะ สมมุติว่าเราได้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราปรารถนา
โดยเฉพาะวัตถุเงินทองข้าวของมีทุกสิ่งทุกอย่าง
บุคคลก็ดี ลูกก็ดี หลานก็ดี มีเต็มไปหมด
อะไรที่เราต้องการเรามีหมด
แต่เราก็หนีความแก่ เจ็บ ตายไม่พ้น
ไม่สบายกายนิดหน่อย เช่น ถ่ายไม่หยุด ก็หาความสุขไม่ได้แล้ว
บางคนอาจจะเรียนสูงๆ ปรารถนาอะไรก็ได้ทุกอย่าง
เงินทองมีมากมาย แต่จิตใจไม่สงบ นอนไม่ค่อยหลับ
และหลายคนอาจจะเป็นโรคประสาทก็ได้
ถ้าเราไม่ได้ตั้งใจศึกษาธรรมะ ก็จะมีลักษณะอย่างนั้น
นอกจากเราจะปฏิบัติ เจริญสมาธิ ปัญญา จนมีกำลังใจสมบูรณ์
อินทรีย์แก่กล้า สติสมาธิปัญญาดี ทำใจสงบได้ ก็หมดปัญหา

ที่ท่านเรียกว่า ศีล สมาธิ ปัญญา เราต้องสนใจศึกษา
สนใจพัฒนาศีลให้บริสุทธิ์ อันนี้เป็นข้อสำคัญ
เมื่อศีลสมบูรณ์แล้ว สมาธิก็เกิดได้
เมื่อสมาธิสมบูรณ์แล้ว ปัญญาก็เกิดได้
จะมีปัญญาได้ต้องอาศัยาสมาธิ จะมีสมาธิได้ต้องอาศัยศีล


---------
ขอบคุณที่มาค่ะ หนังสือทุกข์เพราะคิดผิด พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก(f)