สมัยก่อนมีคนใส่ร้ายพระสายป่า (หลวงพ่อพุธ ฐานิโย)

หลวงพ่อสร้างวัดสร้างวานี่ไม่เคยคิดที่จะสร้าง มีแต่คนอื่นมาชวนสร้าง "ทำไมหลวงพ่อไม่ทำอย่างงั้น" "โอ๊ย! ไม่มีปัญญาทำดอก" "จะทำให้เอามั๊ยละ" "เออ จะใส่บาตรพระทั้งทีอุตส่าห์มาถาม" วัตถุก่อสร้างที่มีอยู่นี่ มีแต่คนมาทำให้ทั้งนั้น จนกระทั่งระยะหนึ่ง เขาส่งเจ้าหน้าที่กองปราบมานอนเฝ้าหลวงพ่ออยู่ตั้ง ๓ เดือน มีคนฟ้องไปว่าหลวงพ่อค้าของเถื่อน ค้ายาเสพติด เฮโรอีน เอาเงินคอมมูนิสต์มาสร้างวัด สมัยนั้นคอมมูนิสต์มันกำลังฮิต เขามานอนเฝ้าอยู่ตั้ง ๓ เดือน เราก็แปลกใจว่าคน ๒ คนนี่มันไม่ทำมาหาเลี้ยงชีพหรือ มานั่งเฝ้าเราอยู่ทั้งวันนี่หว่า เราก็ชักสงสัยเหมือนกัน ทีนี้พอเขาจะกลับ เขาก็เข้ามากราบ เขาบอกว่า พวกผมเป็นตำรวจกองปราบมียศเป็นนายร้อยเอกทั้งสองคน "แล้วพวกคุณมาทำอะไรล่ะ" "มาเฝ้าสังเกตการณ์พระคุณเจ้า มีผู้ฟ้องไปว่าพระคุณเจ้าค้าของเถื่อน ค้ายาเสพติด" "เพราะอะไรเขาจึงว่าอย่างนั้น" "เขาว่างานการก็ไม่ได้จัด ทำบุญประจำปีอะไรก็ไม่ได้จัดงานหาเงินหาทอง แล้วเอาเงินที่ไหนมาสร้างวัด ถ้าไม่ค้าของเถื่อนก็เอาเงินคอมมูนิสต์มาสร้าง เขาว่าอย่างนี้"
เพื่อนซึ่งเป็นเด็กๆ เล่นหัวร่วมกันมาอีกองค์หนึ่ง โดนในทำนองเดียวกัน อาจารย์วัน วัดถ้ำอภัยดำรงธรรม ที่ อ.ส่องดาว จ.สกลนคร อันนั้นเจ้าหน้าที่ทหารส่งเจ้าพนักงานไปสอบสวนเอง สอบสวน ๒ ที ๓ ที ก็ไม่ได้ข้อมูล มันไม่ได้ความ พอเสร็จแล้วครั้งที่ ๔ นี่ เขาสั่งให้พันโท…… ซึ่งนับถือเป็นญาติๆ กันกับหลวงพ่อไปสอบ ทีนี้เขาก็เอาห่อเอกสารมาให้ดู มาพลิก ๆ ๆ อ่านดูแล้ว โอ๊ย! เอกสารแค่นี้ก็ยังไปถือเป็นเรื่องสำคัญ บัตรสนเท่ห์ที่ไม่มีชื่อ บางทีก็ลงชื่อปลอม ๆ นายนู่น นายนี่ เขียนไปแล้ว จะลงชื่อใครก็ได้ทั้งนั้น ทีนี้เขาก็บอกว่าสอบสวนมาแล้ว ๓ ครั้ง นี่เป็นครั้งที่ ๔ หลวงพ่อจะทำอย่างไรมันจึงจะยุติสักที โอ้หนอ พวกคุณนี่เป็นข้าราชการทหาร เป็นนายทหารระดับนายพันนายพล อันนี้เขาเรียกว่าความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด กินเงินเดือนรัฐบาลเสียเปล่า เราก็ด่าเอาในฐานะที่คุ้นเคยกัน มันไม่ยากหรอก เอ้า! ฉันจะให้เงินสัก ๕,๐๐๐ บาท เงิน ๕,๐๐๐ สมัยก่อนนี่มันมากมายก่ายกอง ไปแล้วจะให้ทำอย่างไร ไปแล้วก็ไปนอนอยู่นั่นแหละ นอนอยู่กับท่านนั่นแหละ กินข้าวก้นบาตรอยู่นั่น แล้วทีหลังก็ไปแสดงความจำนงว่าอยากจะทำบุญกับหลวงพ่อ ถ้าใครจะทำบุญกับท่าน ท่านจะโยนบัญชีมาให้ ให้ลงชื่อเอาเอง แล้วถ้าอยากได้ใบอนุโมทนาบัตร ท่านเซ็นเอาไว้แล้ว ก็เขียนเอาเอง ทีนี่ก็ไปนอนอยู่ ๔-๕ วัน วันสุดท้ายจะกลับ ลาครูบาอาจารย์กลับแล้ว อยากจะทำบุญร่วมกับครูบาอาจารย์ ท่านก็ชี้เอานั่นบัญชี ปัจจัยใส่ลงในตู้แล้วก็ลงชื่อเอาไว้ ถ้าเป็นข้าราชการมีตำแหน่งหน้าที่ลงไว้ด้วยก็ยิ่งดี พอไปเปิดบัญชี พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระราชทานมา ๕๐๐,๐๐๐ สมเด็จพระราชินีทรงพระราชทานมา ๒๐๐,๐๐๐ พระบรมวงศานุวงศ์องค์ละแสนสองแสน นายพลนู่น พลนี่คนละสี่ห้าแสน อู๊ยตาย! ถ้าพระอาจารย์วันเป็นคอมมูนิสต์ เจ้านายเราก็เป็นคอมมูนิสต์หมดสิ เลยต้องทำหนังสือเป็นหนังสือราชการยืมบัญชีของท่านไปถ่ายเอกสาร แล้วก็ก่อนอื่นเอาทั้งบัญชีนั่นล่ะไปเสนอผู้บังคับการทหารกรมผสมที่ จ.สกลนคร ทีนี้พอพวกนั้นไปเปิดอ่านดู เอ้า ถ้า อ.วัน เป็นคอมมูนิสต์ เจ้านายเราก็คอมมูนิสต์หมดสิ เลยเรื่องมันก็เลยยุติ
อันนี่ตำรวจที่มานอนเฝ้าหลวงพ่อนี่ พอเขาบอกความประสงค์ที่เขามา หลวงพ่อก็ถามว่า "พวกคุณได้หลักฐานอะไร พอที่จะเอาหลวงพ่อเข้าตะรางได้มั๊ย" ก็เราไม่มีความผิด เราก็ถามอย่างนี้ ทีนี้พอเสร็จแล้ว เขาก็ตอบในทำนองตลกเหมือนกัน "ได้หลักฐานเป็นที่แน่นอนที่สุด" "ทางดีหรือทางร้าย" "ทางดีขอรับ ผมเกิดมาผมไม่ได้เข้าใจเลยเรื่องปฏิบัติสมาธิภาวนา บางทีพวกผมฟังแล้วก็หลบไปนั่งสมาธิอยู่ในป่าหลังกุฏิของหลวงพ่อเนี่ย แล้วเพิ่งจะมารู้ว่าสมาธิคืออะไร ตอนที่มาอยู่กับหลวงพ่อนี่แหละ เมื่อไหร่เขาจะฟ้องหลวงพ่อไปอีก พวกเราจะได้มานอนเฝ้าอีก" "เออ! ไม่ต้องมาก็ได้หรอก กลับไปแล้วก็ไปนอนเฝ้าบ้านเฝ้าลูกเฝ้าเมีย ก็ภาวนาไป ก็ได้ผลดีทั้งนั้นแหละ"
สมัยตอนนั้น พระเถระผู้ใหญ่ที่อยู่ตามป่าตามดงถูกเขามองกันทั้งนั้น ทีนี้เรามาสบายต่อเมื่อ ดร.เชาวน์ เข้าไปอยู่ในวัง ดร.เชาวน์ลาออกจากรองผู้ว่าการรถไฟ แล้วก็ในหลวงก็มีพระบัญชาเรียกดร.เชาวน์นี่ไปเป็นที่ปรึกษา จนตั้งให้เป็นคณะผู้สำเร็จราชการ พอท่านได้จังหวะแล้วภายหลังมานี่ ก่อนอื่นไปเป็นรมต.ช่วยกระทรวงคมนาคมก่อน ทีนี้พอเป็นรมต.ช่วยกระทรวงคมนาคมนี่ ท่านก็สั่งทางเข้าวัดป่าที่ไหนที่มันขรุขระ ให้พวกกรมทางไปทำหมด ทีนี้พอเสร็จแล้วก็มีโอกาสได้เข้าเฝ้าในหลวง แล้วก็เล่าเรื่องถวายในหลวงจนกระทั่งพระองค์ทรงโปรดพระป่า ทีนี่มาภายหลังก็เสด็จไปเยี่ยมหลวงปู่ฝั้นบ้าง อาจารย์วันบ้างเรื่องราวต่างๆ มันก็ค่อยสงบไป