สมาชิกใหม่ ที่ใกล้จะลาพุทธภูมิแล้ว

เมื่อใดที่ใจมีกำลัง ทำอะไรที่เป็นกุศลคุณงามความดีก็จะมีแต่ปิติสุข เพลิดเพลินในกุศล
นั่งหายใจเฉยๆก็มีความสุข

หลายครั้งที่จะถอยจากความตั้งใจในการทำดีอะไร ก็ลองพิจารณาดูว่า เพราะ ใจมีกำลังมากกว่านิวรณ์ห้าและเครื่องเศร้าหมองทั้งหลายในโลกแล้วจริง จึงตัดใจจะวางทางเดินที่เคยเดินอยู่

ถ้าใจมีกำลัง ไม่ว่าจะดำเนินมรรคปฏิปทาทั้งด้านสาวกภูมิ ปัจเจกภูมิ หรือ พุทธภูมิเพื่อเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทุกก้าวที่ตัดสินใจเดินไป จะมีแต่ปิติสุขในทางเดินนั้น

 

ถ้าฝากความมั่นใจไว้กับคำทำนายของท่านอื่นเพียงฝ่ายเดียว ก็มีข้อเสียคือ ความเด็ดขาดความมั่นใจหรือพลังใจที่จะเหยียบย่างแต่ละก้าวก็ไม่หนักแน่นมั่นคงเท่ากับการเดินไปแต่ละก้าวด้วยศรัทธา ปิติ สุข สัจจะ อธิษฐาน ฯลฯ ที่ตนได้ใช้เป็นแรงผลักดันในการเดินแต่ละก้าว


หายใจเข้าออกเพียง10คาบ ถ้าเราทำได้ด้วยปิติสุขยิ่งๆขึ้นในพุทธานุสติ สติสัมปชัญญะ สัจจะ อธิษฐาน ฯลฯ ต่อไปจะทำอะไร ที่ใช้เวลายาวนานขึ้น ใช้กำลังมากขึ้น ก็ต้องทำได้

ยืนได้ด้วยใจมั่นคงในช่วง10ลมหายใจได้ ก็จะยืนได้ในช่วงร้อย พัน หมื่น แสน ล้าน ฯ ไปจนอสงไขยคาบลม เมื่อถึงตอนนั้น ก็จะรู้ว่า อสงไขยก้าวก็มาจากก้าวเดินเพียงก้าวเดียว

 

ทุกชีวิต เหมือนกันตรงที่ สามารถตั้งใจจะทำอะไรให้สำเร็จได้เหมือนกัน


...แต่ต่างกันที่...ใครจะดำรงความตั้งใจนั้นไปได้นานเท่าไร


ไม่ว่าจะต้องเดินไปกี่ก้าว ถ้าเรารู้และเคยชินที่จะมีความสุข ปิติ ยินดี อิ่มเอม ที่ได้เดินในแต่ละก้าว จะอีกล้านก้าวก็มาจากหนึ่งก้าวที่เราได้เดินอย่างปิติสุขกับการเดินนั่นเอง