#หนูน้อยผู้ไร้เดียงสา #หนูน้อยผู้ไม่มีเจตนาร้าย

“เจตนาหํ ภิกฺขเว วทามิ เจตยิตวา
กโรติ กาเยน วาจาย มนสา”

ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราขอบอกว่า
เจตนาคือกรรม (เป็นตัวกรรม) เมื่อมีเจตนาแล้ว
คนเราก็ลงมือกระทำการด้วยกาย วาจา และด้วยใจ
หมายความว่า การกระทำที่จะเป็นกรรมได้นั้น
จะต้องมีเจตนา คือ ความตั้งใจ จงใจ
แล้วกระทำการลงไปโดยใช้เครื่องมือ
คือ กาย วาจา และใจ

#ภาพต้นเรื่องเมื่อ 2 ปีก่อน
#เรื่องมีอยู่ว่า
ได้มีโอกาสแวะไปเยี่ยมคุณครูและนักเรียน
ณ โรงเรียนแห่งหนึ่งของ จ.เชียงใหม่
ขณะเดินเยี่ยมชมการเรียนการสอน
ตามชั้นต่างๆกับท่านผู้อำนวยการโรงเรียน
ถือว่าสถานการณ์ปกติและเรียบร้อยดีมาก
แต่พอเดินมาถึงห้องเรียนของชั้น ป.๑
ขณะนั้นเด็กๆกำลังเรียนคอมพิวเตอร์
กันอยู่อย่างสนุกสนาน
และ มีเด็กนักเรียนหญิงคนหนึ่ง
หันมาเจอพระอาจารย์พอดี
เธอวิ่งเข้ามากอดด้วยอาการที่ดีใจมากๆ
แล้วบอกว่า "พระอาจารย์มาเยี่ยมพวกหนู่หรือค่ะ
ดีใจจังเลยยย เย้ๆๆๆ"
ท่านผู้อำนวยการโรงเรียน
ก็ยืนอยู่ตรงนั้นพอดีและท่านก็บอกว่า
"ไปกอดพระอาจารย์ทำไมลูก??"
แล้วเธอก็ตอบว่า
"ก็ดีใจที่พระอาจารย์มาเยี่ยมพวกหนู"
นี้คือความไม่รู้ ความไม่มีเจตนาร้าย
และความไร้เดียงสาของเด็ก

 

เครดิต เฟสบุ้ค วีรวฑฺฒโน ภิกขฺ วัดเจดีย์หลวง เชียงใหม่