ปิดรับบริจาค หน้า 12 ความคิดเห็นที่ #236 เจ้ามดใบ้วัดใหม่เสนากำลังเดือดร้อนที่อยู่

วันนี้เวลาเที่ยง ได้นำอาหารที่เจ้าภาพให้ผมนำไปมอบแก่ป้าวิมลกับหลาน ๆ เมื่อป้ารับอาหารไปแล้วได้นำกางเกงนักมวยมาให้ผมดู ผมได้เบียดเนื้อที่ชื่อค่ายและชื่อผู้เกี่ยวข้องออกเพื่อไม่ให้ผู้อื่นเสียหาย ป้าวิมลบอกว่า ยังไม่ได้รับการเรียกให้ขึ้นอยู่คอนโดฯ และป้าเองก็จะไม่ถามเพราะอาจเสียมารยาท ป้าวิมลบอกว่า ตอนนี้ใกล้ส้วมพังเต็มทีแล้ว หลังคาที่ไม้ค้ำหลังคาเอียงทำให้น้ำเข้าได้หลายจุดมาก ถ้าฝนยังตกหนักอยู่อย่างนี้ต่อไปอีกระยะหนึ่ง และยังไม่ได้รับการเรียกจากค่ายให้ขึ้นไปอยู่คอนโดน อาจต้องขอความช่วยเหลือจากผม ทั้งซ่อมส้วมหรือสร้างส้วมใหม่ และรื้อหลังคาเพื่อค้ำยันไม้ใหม่

ป้าวิมลบอกว่า หลัง ๆ มานี้คนให้ของน้อยลง เงินทองก็ไม่มีคนให้อีก ป้าเองเก็บขยะได้วันละไม่กี่สิบบาทเพราะแก่แล้วและป่วยเรื่อย ๆ

ผมคิดว่า ท่านที่เคยเมตตาสงสารป้าวิมลและได้เคยให้การอุปการะ เมื่ออ่านในกระทู้นี้แล้วอาจคิดว่า ตอนนี้มีคนอุปการะให้ทั้งเงินทองแทบทุกวันวันละ 2 - 4 ร้อยบาท อาหารก็เพี๊ยบ เลยหยุดอุปการะเพื่อแบ่งให้คนอื่นได้อุปการะบ้าง แต่กลายเป็นว่า ทุกคนคิดคล้าย ๆ กันและหยุดพร้อม ๆ กัน ป้าวิมลซึ่งแก่มากแล้ว ป่วยบ่อย ๆ ไม่สามารถไปเก็บขยะตากแดดตากฝนได้ทั้งวัน ก็เลยกลายเป็นว่า ไม่มีคนช่วยเหลือ และยิ่งตอนนี้หลาน ๆ 3 คนไปโรงเรียนหมด เหลือแต่เจ้าจุงเบยอายุใกล้ 2 ขวบคนเดียวที่ไม่ได้ไปโรงเรียน ป้าวิมลเป็นคนหนึ่งในเสือใหญ่อุทิศที่น่าสงสารที่ต้องเลี้ยงหลาน ๆ คนเดียวถึงอีก 4 ชีวิตรวมตนเองเป็น 5 ชีวิต นักเรียน 3 ชีวิตกำลังกินกำลังใช้ทั้งนั้น และหากค่ายมวยไม่อุปการะในเร็ววันนี้ ป้าวิมลก็คงต้องลำบากแน่ ๆ


ชื่อเด็กอายุ 8 ขวบในการเป็นนักมวยชื่อเดชอนันต์ครับ ผมไม่ได้นิยมชมชอบกีฬามวยไทย แต่นี่คงเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้คนอีก 5 ชีวิตพอผ่านช่วงที่ลำบากที่สุดของชีวิตได้ครับ

 

อ้อ ! ลืมไป ที่วันนี้นำอาหารไปให้ป้าวิมลและอีกหน้าที่หนึ่งคือต้องไปบอกป้าวิมลว่า ข้าวสารยี่ห้อ Tesco Lotus หอมมะลิ 5 ก.ก. ที่ป้าได้มอบให้ผมไปทำบุญนั้น ผมได้นำไปบรรจุถุงเล็ก ๆ ได้จำนวน 55 ถุงเล็ก แล้วได้นำไปถวายในงานบุญวัดพุทธบูชาเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ส่วนวันอาทิตย์ผมนำข้าวสารเทสโก้ถุงเดิมที่ยังถวายไม่หมดไปน้อมถวายไว้ในกองกฐินของวัดกระโจมทอง นนทบุรี

ผมได้บอกกับป้าวิมลว่า ข้าวสาร 5 ก.ก. ที่ป้าให้ผมไปถวายแทนเพราะป้าแกไปไหนไม่ได้มาก ทั้งสุขภาพไม่ดีและต้องดูแลเด็ก ๆ ผมได้จัดการบรรจุใหม่และได้ถวายทั้งหมดแล้ว ป้าวิมลได้กล่าวอนุโมทนาครับ

 

วันเสาร์ที่ 8 พ.ย. 57 ผมได้รับทราบว่าป้าวิมลล้มป่วย เมื่อวานศุกร์เพื่อนบ้านพาไปฉีดยาคลีนิคใกล้ ๆ ซึ่งไม่ฟรี หมอนัดต้องฉีด 3 วันติด ป้าจ่าย 300 เงินหมดแล้ว ผมจึงมอบเงินร่วมกับเจ้าภาพเปน 390 อาหารนิดหน่อย เหตุที่เพื่อนบ้านเลือกคลีนิคนี้เพราะหายไว

 

หลาน 8 ขวบนักมวยลาออกจากค่ายแล้วเพราะเหนื่อย จึงไม่มีเงินและที่อยู่ใหม่

 

ผมเพิ่งว่างพอจะมาย่อภาพและโพสต์ขณะนี้ วันนี้วันอาทิตย์ ภาพที่โพสต์นี้เป็นภาพเมื่อวันเสาร์ที่ 8 พ.ย. 2557 เมื่อไปถึงกระต๊อบป้าวิมลกับหลาน จุงเบยซึ่งเป็นหลานอายุเกือบ 2 ขวบออกมารับที่ประตูกระต๊อบ ผมเลยถ่ายรูปเห็นขี้มูกที่เด็กเมื่อป่วยเป็นหวัด มันก็ไม่เท่าไร ? คือว่า เด็กเป็นหวัดเป็นเรื่องธรรมดา แต่เมื่อคนแก่ติดหวัดและอาจกลายเป็นที่แรงกว่าหวัดหรือไม่ ? ผมไม่ทราบ มักหนักกว่าเด็ก ๆ เยอะ ครั้งนี้ป้าวิมลป่วยชนิดที่เพื่อนบ้านบอกว่าล้มหมอนนอนเสื่อ ไปไหนไม่ได้ เพื่อนบ้านห่วงว่าจะต้องกลายเป็นภาระของเขาเกินไป จึงรีบพาไปคลีนิคที่ใกล้กระต๊อบและที่พวกเขาเชื่อว่า หมอฉีดยาให้หายได้ไวกว่า และก็เป็นจริงคือหมอฉีดยาให้เข็มละ 300.- บาท และบอกว่าควรต้องฉีดติด ๆ กันอย่างน้อย 3 วัน ตอนที่ผมไปถึงป้าวิมลพอกินข้าวได้แล้ว จะได้บรรยายในรูปต่อไป


ป้าวิมลป่วยเป็นวันที่สองในรูปนี้ ตาหมดกำลังไปเลย กินอาหารที่มีอยู่แค่นี้จริง ๆ คือมีอาหารแค่นี้ต่อป้าวิมลกับเด็กอีก 4 รวม 5 ชีวิต ( ในภาพต่อไปจะได้ให้เห็นขาไก่ทอดที่พ่อค้าน่องไก่สงสารให้มา 2 ไม้ หนังไก่อีก 2 ไม้ ซึ่งเดิมพ่อค้าน่องไก่ทอดท่านนี้เคยบอกกับผมว่า เขาสงสารป้าวิมลมากที่สุดในสลัมเสือใหญ่อุทิศนี้ เพราะลูกชายลูกสาว ลูกเขยลูกสะใภ้ไปอยู่โรงเรียนกติกาสังคมทั้งหมด ทิ้งหลานไว้ 4 ชีวิตให้ป้าวิมลเลี้ยงโดยที่ป้าวิมลแก่มาก และทำงานได้เพียงอย่างเดียวคือการเก็บขยะซึ่งก็ได้น้อยมาก คือวันละเฉลี่ยไม่ถึงร้อยบาท ไหนจะค่าขนมกลางวันของหลาน 4 ชีวิต คนเล็กยังไม่ต้องไปโรงเรียนแต่ต้องกินนม อาหารที่ต้องกินเอง ค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ซึ่งคนในสลัมจะต้องใช้น้ำและไฟฟ้าแพงกว่าคนอื่น ๆ ถึงสองสามเท่าอยู่แล้ว )

 

ผมนำเงินที่เจ้าภาพหลาย ๆ รายรวมกันเป็นเงินรวม 390.- บาท ป้าวิมลรับไปกินไปแต่ผมขอให้หยุดเพื่อถ่ายภาพ


พ่อค้าทอดน่องไก่สงสารให้น่องไก่ 1-2 ไม้ หนังไก่อีก 1 - 2 ไม้แก่ป้าวิมล แค่นี้ผมก็อนุโมทนามากแล้ว ถือว่ามีน้ำใจคนหนึ่ง แต่ที่เคยบอกผมไว้ว่า ให้ป้าวิมลทุกวันวันละ ขาไก่ 7 - 8 ขา คอไก่ 3 - 4 และหนังไก่ 2 - 3 ไม้ ยังมีข้าวเหนียวอีก 7 - 8 ห่อ และให้ติดต่อต่อเนื่องมาเป็นปี ๆ ทุกวันไม่เคยหยุดนั้น มัีนอาจจะไม่ใช่ เมื่อฟังแล้วก็ต้องมาดูความจริงกัน ป้าวิมลบอกว่า พ่อค้าไก่ทอดให้จริง แต่ไม่เคยมากขนาดที่เขาบอก และก็ไม่ได้ทุกครั้งที่ผ่าน หลังสุดป้าก็ไม่ได้ไปขอนาน 3 เดือนกว่า และตอนหลัง ๆ ที่กลับมาใช้เส้นทางนี้ก็ได้รับไม่กี่ครั้ง คือไม่ได้ให้ทุกครั้งที่เห็น ดังนั้น บางครั้งคนในสลัมพูดอะไร เราอาจต้องเชื่อแค่ติ่งหู เพราะไม่เช่นนั้น เรานึกว่าเขาได้มากขนาดนั้นคงไม่ต้องใครบริจาคให้หรอก แค่นี้กินไม่หมด ซึ่งก็ไม่ใช่ความจริงตามที่พ่อค้าไก่พูด

แต่ถามผมว่า แค่เขาให้ไม้สองไม้ก็น่านับถือน้ำใจแล้ว เพราะคนในสลัมหาน้ำใจกันยากมาก ๆ ครับ ยากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทรเสียอีก

 

ที่ป้าวิมลชี้ไปทางนั้นคือเจ้าจุงเบยเขามาใกล้ ๆ ผม ทำท่าจะเล่นด้วยชนิดเล่นบนศรีษะ ป้าวิมลห้ามไว้ ผมเองก็กลัวติดหวัดด้วย เลยขอให้ป้าวิมลบอกหลานให้อย่าเพิ่งเล่น กลัวติดหวัดหรือปอดบวมครับ



ป้าวิมลดึงหลานไปอยู่ที่ตัว บอกว่าไม่เป็นไรคนติดแล้ว แต่จะให้คนอื่นติดอีกไม่ได้

 

คนนี้แหละครับหลานชายป้าวิมลอายุ 8 ขวบที่เพิ่งลาออกจากค่ายมวยที่บอกว่า ตอนแรกโรงเรียนยังไม่เปิดเทอม เหนื่อยจากวิ่งนานวันละเป็นชั่วโมงชั่วโมงมาถึงกระต๊อบก็หลับ แต่พอเปิดเทอมแล้วที่โรงเรียนเขาไม่ให้หลับ ทนเหนื่อยไม่ไหว ขอลาออกจากค่ายมวยซึ่งกำลังจะรับอุปการะป้าวิมลกับหลานรวม 5 ชีวิตขึ้นไปอยู่คอนโดฯ มีทั้งที่อยู่ใหม่ให้ฟรี ๆ และมีเงินให้ใช้จ่ายพอสมควรแก่เหตุ แต่ขณะนี้ครอบครัวป้าวิมลคงหวังอะไรไม่ได้ เพราะเราชิงลาออกก่อนแล้ว และเป็นธรรมดาที่เมื่อลาออกก็คงไม่มีหวังอะไรที่ใครจะไปรับอุปการะทั้งที่อยู่ทั้งเงินทองต่าง ๆ ความเป็นอยู่ และชีวิตคงกลับมาสู่จุดลำบากอีกครั้ง

ผมบอกป้าวิมลว่า อย่าไปว่าเด็กนะ เขาเหนื่อย เขาก็ไม่เอา เป็นผมก็คงไม่เอา เหนื่อยต้องออกวิ่งหลายชั่วโมงตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้น พอเหลือแค่ 15 นาทีจะเข้าโรงเรียน อาบน้ำใส่ชุดนักเรียนแล้ววิ่งไปเรียนด้วย คงต้องหลับในโรงเรียนวันละ 2 - 3 ชั่วโมงแน่นอน ป้าวิมลบอกว่า ไม่บังคับหรอกค่ะ เขาเหนื่อยเราก็เห็น ใครจะไปบังคับ จะเป็นยังไงก็เป็นต่อไป ป้าวิมลกล่าวในที่สุด

แต่ที่ไม่ได้มาออกอากาศยังมีอีก แต่คงพูดไม่ได้ เนื่องจากเป็นความในใจของป้าวิมลที่มีความคิดว่า บางครั้งอยากจะนำเด็กทั้งหมดใส่รถเข็น พอเห็นรถวิ่งเร็ว ๆ เข้ามาก็เข็นวิ่งเข้าไปทั้งหมดพร้อมกันจะได้พ้นทุกข์ ผมไม่อยากกล่าวถึง แต่ เอ๊ะ เขียนแล้วนี่นา เอาเถอะ เขียนแล้วก็แล้วกัน

 

วันนี้วันอาทิตย์ที่ 9 พ.ย. 2557 ผมนำอาหารและของใช้บางอย่าง มีอาหารแห้งมาม่า 20 ซองด้วย เพราะกินได้ทุกเมื่อยามหิว ไปให้ป้าวิมลกับครอบครัว

ท่านใดต้องการร่วมให้ทานแก่ป้าวิมลและหลาน ๆ รวม 5 ชีวิตด้วยสามารถโอนเข้าบัญชี

ธ. กสิกรไทย สาขาวังหิน
เลขบัญชี 640-
ชื่อบัญชี นาย สมบูรณ์ ติยะวงศ์สกุล

ขอขอบคุณ, ขอบใจและอนุโมทนาแก่ทุก ๆ ท่านที่ร่วมทานและร่วมอนุโมทนาครับ

 

-....."

 

บ่าย ๆ วันนี้วันจันทร์ที่ 10 พ.ย. 2557 คุณ passavee ให้ไปรับสิ่งของต่าง ๆ มีข้าวสารถุงละ 1.5 ก.ก. จำนวน 5 ถุง มีกับข้าว เนื้อไก่ เนื้อหมู ขนมสำหรับเด็กมากมายและเครื่องดื่ม ให้ผมนำไปให้ป้าวิมลกับครอบครัวเป็นทานแก่คนธรรมดา ซึ่งกรณีอย่างนี้เราจะทราบกันดีว่า เป็นทานเนื่องจากเขาเป็นคนธรรมดาที่ยังต้องดิ้นรนในสลัม การจะถือศีลครบนั้นคงไม่มีทางเป็นไปได้ แต่เราก็รู้อยู่แล้ว จึงต้องถือว่าเป็นการให้ทานที่ต้องใช้ทั้งกำลังทรัพย์และกำลังใจที่คนส่วนมากไม่ค่อยอยากทำ เพราะถือว่าได้บุญน้อย กำลังใจที่จะให้นี่ต้องมากพอที่จะมองข้ามเรื่องผลบุญครับ ขออนุโมทนาครับ





ป้าวิมลรับสิ่งของทั้งน้ำตา เพราะวันนี้เงินก็ไม่มีแล้ว หาหมอหมด 2 วันหมดค่าฉีดยาไปแล้วไม่ต่ำกว่า 600.- บาท หลาน ๆ 3 คนต้องนั่งวินมอเตอร์ไซด์ไปโรงเรียนเสนา 3 คนนั่งคันเดียวกันไป 20.- บาทกลับ 20.- บาทวันละไม่ต่ำกว่า 40.- บาท เงินค่าขนมไปโรงเรียนไม่มี ไปกินข้าวและดื่มน้ำโรงเรียนที่ให้ฟรีเพราะเป็นโรงเรียนของรัฐบาล แต่เด็กอื่น ๆ ก็ยังหาซื้อขนมกินกันวันละสิบสิบบาท

ป้าวิมลบอกว่ายังไม่หายดี พรุ่งนี้เช้าจะไปขอหมอตึกแถวรักษาฟรีขอให้ช่วยฉีดยาอีกเข็มให้ครบ หรือถ้าหมอตึกแถวรักษาฟรีไม่ฉีดก็จะให้ยากินมาครับ

 

กรณีเด็กชายหลานป้าวิมลอายุ 8 ขวบซึ่งค่ายมวยต้องการอุปการะ ได้ให้ซ้อมวิ่งมาแล้วประมาณ 1 เดือนซึ่งตอนนั้นเป็นช่วงปิดเทอมนั้น สังเกตุดูที่หน้าท้องได้ว่า 6 แพคขึ้นค่อนข้างเต็มที่ แปลว่าเด็กไม่ได้ซ้อมน้อยทีเดียว วิ่งวันละหลายชั่วโมงตอนเช้า และวิ่งตอนเย็น มีการออกกำลังกายแบบอื่น ๆ อีกถึงค่ำ ๆ หลายทุ่ม แปลว่าเด็กนั้นปกติแล้วสู้ชีวิต แต่เมื่อเปิดเทอม ต้องเรียนต้องแต่เช้าโรงเรียนเข้า 08.00 น. - 15.30 น. ช่วงนี้ห้ามนอนหลับ ซึ่งเด็กที่ซ้อมหนักขนาดนั้นคงไม่ไหว และถ้าเลือกระหว่างเรียนกับเป็นนักมวยเด็ก ผมคิดว่า เราควรเลือกเรียนน่าจะถูกต้องและดีกว่า เพราะถ้าเด็กไม่มีความรู้ติดตัวเลย อนาคตน่าจะไม่ค่อยดี ต่อให้ต่อยมวยได้เงินก็ไม่น่าจะว่าได้มากมายนัก ตั้งตัวคงไม่ได้ ถ้าอย่างไรท่านใดมีคำแนะนำช่วยบอกผมด้วยนะครับ เผื่อว่าจะได้มีทางที่ดี ๆ ให้กับอนาคตของเด็กซึ่งเป็นอนาคตของชาติครับ

 

.-........

 

เมื่อวานก่อนที่นำสิ่งของไปให้ป้าวิมล ผมได้ให้ซิมการ์ดเลขโทรศัพท์ของคุณวิชัยที่ให้ผมไว้ ให้ป้าวิมลไปด้วย เพราะป้าวิมลบอกว่า ไม่มีเงินเติมซิมดีแทคเพราะต้องเติมครั้งละ 50.- บาทขึ้น ซิมคุณวิชัยเป็นซิมทรูมูฟที่เติมได้ครั้งละ 20.- บาทขึ้นไป แต่ถึงนาทีนี้ผมก็โทรหาป้าวิมลไม่ได้ ไม่ทราบว่าป้าวิมลใช้ไม่เป็นหรืออย่างไร ?

ส่วนตัวผมแล้วไม่ค่อยอยากไปหาป้าวิมลด้วยตนเองทุกครั้ง ที่ไปเพราะป้าไม่มีทางติดต่อทางอื่น ในขณะเดียวกันเพื่อนบ้านในสลัมของป้าวิมลดูท่าทางไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไร ? อาจเพราะเขาทุกคนก็คิดว่าเขาก็เดือดร้อน ทำไมหากมีความช่วยเหลือลงมาตรงนี้ ทำไมไม่เป็นของเขาบ้าง เมื่อมาพิจารณาดูก็จะรู้ว่า ป้าวิมลอายุเกิน 70 กว่าปี ป่วยกระเสาะกระแสะ ( ความจริงทางเมโยบอกผมไว้แล้วว่า ป้าวิมลเป็นโรคประจำตัวที่มีนัยสำคัญบางประการ ตอนนั้นที่พาจุงเบยไปรักษาปอดบวม และป้าวิมลได้รับการตรวจอย่างละเอียดด้วย พบทราบข้อความนั้นจากคุณหมอแต่ได้แต่ว่าอุเบกขา ) หาเก็บขยะได้วันละไม่กี่สิบบาทหรือบางวันก็ทำงานไม่ได้เลย หลานทุกคนก็กำลังเล่าเรียน ส่วนครอบครัวคนอื่นมีทั้งพ่อและแม่ที่หาเงินได้ และครอบครัวอื่นก็อยู่ในวัยไม่ถึง 50 ปีเศษ จึงเห็นได้ชัดว่า ครอบครัวที่น่าให้ความช่วยเหลือคือครอบครัวใด

 

ป้าวิมลเข็นรถเข็น มีหลานจุงเบยนั่งนี้เป็นภาพเมื่อ 1 ปีที่แล้ว ปัจจุบันก็ยังเข็นไปมาเดินอยู่ในซอยเสือใหญ่อุทิศ ท่านใดต้องการให้ทานก็สามารถเรียกให้ป้าวิมลหยุดรับได้ทุกเมื่อ ส่วนที่อยู่นั้นอยู่ติดกับโต๊ะสนุ๊ก บิลเลียดที่หนึ่ง อยู่ในซอยข้างสนุ๊กเข้าไปอีกประมาณ 10 เมตร คืออยู่ด้านใน ( ในซอยเสือใหญ่อุทิศน่าจะมีโต๊ะสนุ๊กเพียงไม่กี่แห่ง ) เอาไว้ผมมีเวลาจะได้ไปถ่ายรูปทางเข้าที่อยู่ของป้าวิมลเพื่อให้คนที่ต้องการไปให้ทานด้วยตนเองโพสต์เอาไว้ครับ

 

ข้อความในมือถือบอกว่า มีผู้ร่วมทำทานท่านหนึ่งโอนให้ทาน 5.- บาท โมทนาครับ

วันนี้เที่ยงผมผ่านไปเพื่อถ่ายรูปที่อยู่ของป้าวิมลได้แล้ว เอาไว้วันไหนผมพอมีเวลาจะย่อภาพแล้วโพสต์รูปที่อยู่ไว้บนกระทู้นะครับ เพื่อที่ท่านที่ต้องการให้ทานด้วยตนเองจะได้เดินทางได้ถูกต้องครับ

 

เมื่อวานวันอาทิตย์ที่ 16 พ.ย. 2557 คุณโอพาผมไปทำบุญเช้าที่บ้านลานทอง ระหว่างทางได้สนทนาเรื่องที่เด็กชาย 8 ขวบลาออกจากค่ายมวยเนื่องจากทนเหนื่อยที่ต้องซ้อมวิ่งเช้า ต้องเรียนในช่วงกลางวัน และหลังจากเลิกเรียนต้องซ้อมวิ่งและออกกำลังกาย เช่น วิดหน้าท้อง จนถึงค่ำไม่ไหว คุณโอบอกว่า ดีแล้ว เด็กเลือกทางถูกต้องแล้ว ไม่เช่นนั้นโตขึ้นจะไม่มีความรู้ติดตัว แล้วก็คุณโอไม่เชื่อว่า การชกมวยจะทำให้คนตั้งตัวได้ อาจจะมีสักร้อยละหนึ่งเท่านั้นที่อาจจะโด่งดังเหมือนนักชกดัง ๆ อย่างบัวขาว แต่คุณโอไม่เชื่อว่าจะพบได้ง่าย ๆ และก็คิดว่า ทางที่ถูกต้องเลือกเรียนหนังสือ

ผมเห็นว่า เด็กเลือกทางเดินชีวิตเอง ผู้ใหญ่ควรส่งเสริม แต่เมื่อดูจากสภาพสังคมคนแถว ๆ นั้นแล้ว ถึงแม้ว่าบ้านช่องจะใหญ่โต แต่หาน้ำใจแทบไม่พบ แล้วคนในสลัม คนจน น้ำใจแทบไม่เหลือ การแบ่งปันแทบหาไม่พบไม่เจอ เมื่อเด็กโตขึ้นมา คงเก็บความเจ็บแค้นไว้ในใจมาก

ดังนั้น หากท่านใดต้องการแบ่งปันก็สามารถกระทำได้ด้วยการส่งมอบอาหาร เงิน ให้กับคุณป้าวิมลได้โดยตรง ผมได้ทำแผนที่ด้วยการถ่ายภาพจากสถานที่จริงมาให้ประกอบกระทู้แล้วด้านล่าง ส่วนผมเองอาจจะหยุดการเข้าไปตรงจุดนี้สักพักหนึ่ง เนื่องจากผมไม่ต้องการทนมองสายตาของเพื่อนกระต๊อบของคุณป้าวิมลที่ดูเหมือนไม่พอใจที่ผมให้ความช่วยเหลือแต่คุณป้าวิมลกับหลาน ๆ และผมเป็นคนเกลียดการพนันทุกชนิด พอผ่านโต๊ะสนุ๊ก โต๊ะบิลเลียดผมรู้สึกชังมาก และไม่อยากผ่านเข้าไปเลยด้วยซ้ำ

ท่านที่เดินทางผ่านเข้าออกซอยเสือใหญ่อุทิศบ่อย ๆ หากเห็นคุณป้าวิมลเดินเข็นรถเด็กชายจุงเบย หรือบางครั้งจะเห็นเข็นรถเก็บขยะคันเล็ก ๆ เพราะไม่มีกำลังกายที่จะเข็นคันใหญ่ได้ ( คุณหมอที่ รพ. เมโยเคยบอกผมไว้ตอนตรวจร่างกายคุณป้าวิมลครั้งก่อนว่า ป้าวิมลป่่วยหลายโรค และอายุขนาดนี้แล้ว ควรเลิกทำงานได้แล้ว การเดินกลางแดดก็ตาม การต้องเก็บของเก่า ขยะ ขวดแก้วขวดพลาสติคก็ตาม อาจติดเชื้อโรคเข้ากระแสเลือดและเสียชีวิตได้เหมือนอย่างปู่ศาสตร์ที่ผมเคยช่วยในสลัมเสือใหญ่อุทิศ แล้วก็ต้องเสียชีวิตเนื่องจากการติดเชื้อเพราะไปเก็บขยะนั่นเอง )

ภาพแผนที่การเดินทางประกอบด้านล่างต่อไปนี้ครับ

 

เส้นทางการเดินทางจากเทสโก้โลตัสวังหินไปกระต๊อบป้าวิมล



เริ่มต้นที่สี่แยกเทสโก้โลตัส สาขาวังหิน ขับรถเข้ามาจากสี่แยก ซ้ายมือเป็นเทสโก้โลตัส วังหิน ตรงไปเรื่อย ๆ จะเห็นสะพานข้ามคลองเล็ก ๆ ข้างหน้า



ขับเข้าใกล้สะพานปูนคอนกรีตข้ามคลองเล็ก ๆ มากขึ้น



เมื่อขึ้นมาถึงกลางสะพานจากฝั่งเทสโก้โลตัสวังหิน หากมองไปทางซ้ายมือจะเห็นชุมชนหลังวิทยาลัยครูจันเกษม ( ชื่อดูเหมือนอยู่หลังวิทยาลัยครู แต่ที่แท้จริงไม่ได้อยู่หลังวิทยาครูจันเกษมนะครับ ชื่อเดิมไม่รู้ใครตั้ง แต่ที่แท้ก็คือบ้านเรือนที่ปลูกลงไปในลำคลองยาวไปถึงวัดลาดพร้าว ) หากมองไปด้านขวาจะเห็นวัดใหม่เสนา และพื้นที่เรียบโล่งไม่มีสลัม เนื่องจากชาวบ้านรวมตัวกันต่อต้านการเกิดสลัมตั้งแต่อดีต เป็นพื้นที่ที่สามารถต่อต้านการเกิดสลัมได้สำเร็จโดยมีความยาวเรียบคลองด้านนี้ยาวประมาณ 300 - 400 เมตร พอเลยจากนั้นก็ไม่สามารถต่อต้านได้ การต่อต้านนี้คุณโอเคยเล่าให้ฟังว่า เกิดจากการที่สมัยหลวงปู่หลอด ปมาทิโตเมตตานำคนในสลัมมาเลี้ยงไว้ในวัดใหม่เสนา และคนเหล่านี้บางคนทำเสีย คือเกิดเรื่องราวต่าง ๆ การทำร้ายร่างกายการทะเลาะวิวาทกันเอง ผู้คนจึงพากันต่อต้าน ส่วนผมเองได้รับทราบจากประชาชนแถบนั้นว่า คนแถบนั้นกลัวว่าจะเกิดความวุ่นวายจึงต่อต้านการเกิดสลัมหลังวัดใหม่เสนาจนสำเร็จ ซึ่งจะถูกต้องหรือไม่ ผมไม่ขอสรุปครับ



ลงจากสะพานคอนกรีตขับตรงไปเรื่อย ๆ ขวามือจะมีโรงงานไสไม้ทำประตู หน้าต่าง งานไม้



ขับตรงไปอีก ซ้ายมือจะมี 7-11 พอผ่าน 7-11 เซเว่น อีเล่เว่นแล้ว อีกเพียงประมาณ 50 - 100 เมตรจะมีสี่แยก เลี้ยวซ้ายที่สี่แยกนี้ซึ่งเป็นสี่แยกที่ถือว่าใหญ่ที่สุดในแถว ๆ นี้ ( เป็นแยกถนนซอยไม่ใหญ่นัก )

 

เมื่อเลี้ยวซ้ายเข้ามาแล้วจะเห็นภาพดังนี้ครับ ขับตรงไปเรื่อย ๆ ผ่านสี่แยกอีก 2 - 3 แยก



หลังจากผ่านมา 2 - 3 สี่แยก จนกระทั่งมาถึงโกดังใหญ่ ๆ ด้านขวาชื่อ ช. วลัย รับซื้อของเก่า ทางจะเป็นข้อศอกให้เลี้ยวซ้ายได้อย่างเดียว เราเลี้ยวซ้ายตรงนี้



เลี้ยวซ้ายจะเห็นดังนี้

[X]

[X]

[X]

รูปภาพตรงนี้เสียหลายรูป ดังนั้นขออธิบายต่อจากภาพเดิมที่ด้านขวามือมีที่ดินให้เช่าจากรูปนะครับ ตรงถึงสามแยกให้เลี้ยวขวา พอเลี้ยวขวาตรงไปเพียง 30 - 40 เมตรมีสี่แยกแรก เลี้ยวขวาที่สี่แยกนี้

พอเลี้ยวขวาขับตรงไปอีกประมาณ 200 เมตรจะเห็นภาพด้านล่างนี้ครับ



ทั้งซ้ายและขวาจะเป็นบ้านขนาดใหญ่โตมาก สุดทางตรงนี้เป็นสี่แยก ก่อนถึงสี่แยกหรืออาจใช้คำว่าติดกับสี่แยก ด้านขวามือเห็นรั้วไม้หลังคาเตี้ย ๆ นั่นแหละครับโรงสนุ๊ก โรงโต๊ะบิลเลียด



ตรงสี่แยก ทางด้าน 11 นาฬิกาจะเห็นร้านขายมอเตอร์ไซด์ต่อรถพ่วง ซึ่งเป็นบริษัทที่รับจ้างต่อรถมอเตอร์ไซด์พ่วงตามสั่ง จะให้ทำเป็นรถพ่วง หรือรถบรรทุกเรือใบ เรือเจ็ทสกีอะไรทำนองนั้น สามารถสั่งได้

 

ไปยืนด้านข้างของร้านนาชิมอเตอร์มองกลับเข้ามาจะเห็นภาพดังนี้

ถัดจากต้นกล้วยไปอีกเพียง 5 เมตรจะเห็นซอยทางเข้ากระต๊อบป้าวิมล



รูปที่ 13 เป็นทางเข้ากระต๊อบป้าวิมล เข้าไปในซอยที่เห็นรถจักรยานนั่นแหละครับ เข้าไปพอพ้นโรงบิลเลียดซึ่งลึกแค่ 10 - 15 เมตร ขวามือจะมีประตูไม้ผุ ๆ พัง ๆ เดินลงหลุมตื้น ๆ แค่ศอกเดียว เคาะประตู ถ้าป้าวิมลไม่อยู่เพื่อนบ้านแถว ๆ นั้นจะบอกว่าไม่อยู่ ถ้าอยู่จะไม่เห็นโซ่คล้องไว้ คนไม่ชอบสุนัขอย่าเข้าไป เพราะจะมีสุนัขเห่าเก่งอยู่ตัวหนึ่ง อยู่กระต๊อบด้านหน้าซ้ายหัวมุม มันอาจเห่าไม่หยุด