หันหลังจึงคืนฝั่ง...

ตอนออกว่าย ฝ่าทะเลแห่งความทุกข์ (ความคิด จิต ความอยาก) เพื่อแสวงหา ประตูทางออก หรือ หาทางออกเพื่อที่จะ...ออกจากโลกแห่งความทุกข์นี้...ออกจากความมืดมนแห่งจิตใจแห่งความคิด นี้

ออกจากโลกธรรม เพื่อไปสู่ โลกุตรธรรม..เพื่อออกไปสู่ความกว้างแห่ง นิพพาน.(มีใครเคยจินตนาการได้มั้ยครับว่า....นิพพานมีความกว้างใหญ่แค่ไหน มีขอบเขต เพียงไร มีจุดสิ้นสุดเพียงใด.....คาดว่า..คำตอบคือ....(ไม่รู้สินะ ..ไม่มีขอบเขต...ไม่มีที่สิ้นสุด)..แล้วแต่จะ มโน กันไป)

ใครเคยไปนิพพานมาแล้วบ้างครับ...ใครเคยไปแดนโลกุตรธรรมมาแล้วบ้างครับ....มันมีขอบเขต มันมีที่สิ้นสุดมั้ยครับ ....โลกแห่งจิต โลกแห่งความคิด มันมีขอบเขตมั้ยครับ....?

โลกแห่งโลกุตรธรรม แดนนิพพาน โลกแห่งความคิด...มันจะมีฝั่งให้เราได้ ขึ้นไป เพื่อ...พ้นจากทุกข์มั้ยครับ?....ถามเล่นๆครับ

คำตอบ..ล่ะ...(ที่ที่เราอยู่ คือฝั่งของเรา...ถ้าจะทำการข้าม โลกธรรม เพื่อไปสู่ แดนโลกุตรธรรม ไปสู่โลกของจิต โลกของความคิด แดนนิพพาน..ที่แดนเหล่านี้ มันมีฝั่งมั้ยครับ....ใครจะตอบ)

เหมือนกันกับ เรื่องนี้มั้ยครับ...ที่ว่า...เมื่อขึ้นเขา...เมื่อถึงยอดเขา.แล้ว ต้องลงมามั้ยครับ..ที่ว่า สูงสุดสู่สามัญ..คืออะไรครับ

 

หันหลังจึงคืนฝั่ง....มันเหมือนที่คนเรา ออกจากบ้าน ออกไปท่องเที่ยว ไปเที่ยวนอนค้างคืนตามสถานที่ต่างๆ โรงแรม รีสอร์ท บ้านเพื่อน กลางป่าเขา ...แล้ว เราต้องกลับมาที่บ้านของเรา...มั้ยครับ

นอนที่อื่น ที่ไหนมันจะอบอุ่นและมีความสุขเหมือนนอนอยู่ที่บ้านของเรามั้ยครับ....(อะไรคือฝั่งที่แท้จริงครับ)

 

การหันหลัง จึงเห็นฝั่ง..มันคงไม่ได้หมายถึง..การหยุดแค่นั้น หรอกมังครับ

เพราะ..มันอาจ มี...อะไรๆที่ เพิ่มเข้ามา ที่เรียกว่า มีปัญญาเพิ่ม ขึ้น จึง จะ เข้าใจ เรื่องของ การคืนฝั่ง...อย่างแท้จริง

 

ถามเล่นๆ
ตอบเล่นๆนะครับ

ฝั่งโลกุตรกับฝั่งโลกียะ
เหมือนมีความร้อนกับความเย็น
เหมือนมีความมึดก็มีสว่าง

เมี่อสว่าง..ความมืดหายไปทางทิศไหน?

เมื่อมืด..ความสว่างหายไปทางทิศไหน?

 

สุดขอบของจักรวาลนี้....มีฝั่ง ให้ขึ้น เพื่อเป็นความ พ้นจากทะเลทุกข์ มั้ยครับ?

ถ้ามีคนเปรียบเทียบว่า...ภพภูมิทั้งหมด จักรวาลทั้งหมด สร้าง เกิด มี...ได้จากความคิด...ของคนเรานี่แหล่ะ...แล้วแบบนี้ ขอบจักรวาล มันจะมีฝั่งให้เราขึ้น เหมือนว่า เป็นสถานที่ รอให้เราขึ้นฝั่ง เพื่อพ้นทุกข์ มั้ยครับ?

ความคิด ของจิต...คือทะเลทุกข์
ฝั่งที่เรานั่งอยู่คือโลกธรรมคือ..ฝั่งของทะเลทุกข์..หรือมันจะมีอีกฝั่ง ที่อยู่นอกออกไป ที่สิ้นสุดของทะเลทุกข์..นั้น คือฝั่งอีกฝั่งนึง...หรือครับ

แล้วถ้า..ฝั่ง?...จริงๆ มันมีอยู่ แต่ ฝั่งเดียว...คือฝั่งที่เราเกิดอยู่ คือฝั่งโลกธรรม....ถ้ามีฝั่งเดียว....

แล้ว พากันหาฝั่งไม่เจอ...คือฝั่งไหนกันแน่..นะ

 

งั้นคิดเล่นๆ...มันไม่มีฝั่งไหน...มันมีแค่ จะมืดหรือจะสว่าง ในตรงที่ ที่เราอยู่

มืด แปลว่า...ไม่รู้
สว่าง แปลว่า รู้

อันนี้แค่คิดเล่นๆ นะ

 

หรือจะคิดให้สนุกๆ..ก็จะได้ว่า

ถ้ามืด ก็หยุด ก็พักผ่อน หลับนอน
ถ้าสว่าง ก็ตื่น ขึ้นมา หายใจ..กิน ทำกิจกรรม ของชีวิต ที่มนุษย์ควรทำ

 

กลับบ้านเรา....รักรออยู่...ๆ
อิอิ
คนที่มีรักรออยู่ ก็ คงอยากกลับ ใจจะขาด อ่ะจิ ลูก สามี ภรรยา พ่อ แม่ ญาติๆ
แต่คนที่ไม่มีรัก รออยู่นี่จิ....มัน..ไม่มีที่จะไป...ไปไหนล่ะ หาใคร ใครรอ รู้จักเหรอ...ญาติตายหมด ลูกไม่มี เมียไม่มี สามีไม่มี...จะหาใคร..เหรอ..ที่ฝั่งนั้นน่ะ...ฝั่งไหน ก็เถอะ...มีฝั่ง แต่ไม่มีใคร เหลือ...จะหาฝั่ง ไป ทำไม

อิอิ น่าฉงฉาน..ชีวิตหนอ...

 

จะเป็นไปตาม...ฝั่งฝัน หรือ ฝั่งที่มีความสุข กันล่ะ

เวลาเรา ออกไป เที่ยว ทำงาน สู้ชีวิต..ที่ข้างนอกบ้าน...คุณพากันคิดถึงบ้านมั้ย ? อยากกลับไปหา...?..ใครสักคนที่บ้านมั้ย ..หรือ อยากมีใครสักคนที่รักเราหรือที่เรารัก รอให้เรากลับไปหาเขามั้ย...อิอิ

แค่คิด..ก็คิดถึงบ้านแล้วล่ะ...(จาก..มานานคิดถึง จังเยย..หอมเจ้าเอย ละอองท้องถิ่น..อยากกลับไป แนบซบไอดิน..บ้าน...รำพึงคิดถึงเสมอ..เอ๋อ เอ๋อ)

อิอิ

 

ในโลกนี้...คนที่ไม่มีบ้านจะกลับ...สามารถสร้างบ้านขึ้นมาใหม่ เป็นบ้านของตัวเองได้นะครับ...

แต่คนที่น่าสงสารที่สุด ก็คือ คนที่มีบ้าน...แต่ กลับบ้านไม่ได้ เพราะกลับไปก็ไม่มีความสุข..มันเลย ทุกข์ ในทุกที่ ที่ตนอยู่...อิอิ ท่ามกลางทะเลทุกข์..ชัดๆ

อิอิ

 

ในทางกลับกัน คนที่บ้านมีความสุข ถึงออกไปไหนนอกบ้าน สู้ชีวิต ทำงาน หนักแค่ไหน...ตราบใดที่มีรัก มีความสุขรออยู่ที่บ้าน...มันก็ไม่เคยท้อ แน่ๆ
แบบว่า สู้ได้ รับมือได้ เพราะ กำลังใจดี..นั่นเอง....เหนื่อยก็ มีบ้านพัก หนักก็วาง แล้วเข้าบ้าน ...มีที่นอนหลับที่อบอุ่น ปลอดภัย รอที่บ้าน

บ้าน บ้าน บ้าน.....ไหน ฝั่ง....อะไรคือฝั่ง....ฝั่งไหน....ที่ไหนมืด ที่ไหนสว่าง..

อยู่บ้าน มีครบทั้งมืดและสว่าง....อิอิ ไม่ห็นต้อง หาฝั่งไหน ที่มันจะสุขไปกว่า..ที่บ้าน

อิอิ...ทำบ้านให้มีความสุข กันนะครับ..

สวรรค์บนดิน...สวรรค์ตรงนั้น ก็คือ...ที่บ้านครับ

 

ไปโน่นเลยไป..หัวซาน ไปหา งักปุ๊กค้ง-ลิ่วหูชง ..ไปบอกให้หันหลังซะมาอ่านหนังสือนิยายจีนมากๆเดี๋ยวก็ถึงฝั่ง ฝั่งหลังคาแดงนะ พี่จร..รู้จักดี อิอิ

 

ไม่ไป หัวซาน หรอก เรียนจบหมดแล้ว...มหาวาวดูดเด๊ด...กระบี่สะท้อนของลิ้วฮูชง ก็เรียนจบแล้ว...วิชาอื่นๆก็เรียนจบแล้ว...จะไป..โน่น...สำนักอะไรนะ ที่มีแต่แม่ชีน่ะ...จะไปร้องเพลง ให้แม่ชีฟัง..ว่า

...กลับเถิดแม่ชี...กลับบ้านเถิดหนา มามัว งมหา อิหยังแถวนี้...รู้มั้ย..ครอบครัวยังเป็นขวัญใจ รู้มั้ยว่าใคร แอบรักแม่ชี...สึกเถ๊อะ...แม่ชี...ชาตินี้จะได้..มี...ปัว....

อิอิ

 

พี่จากบ้านนา มาห้าหกปี..อี๊อีอี๊อี่อี๊อี....มาเยือนคนดีด้วยความ..คิดเถิงงงง.
ปีโน้น พบเจอ ทุกวันทุกวัน...เคยได้ช่วยกัน งมหอยในบึง...เคยนั่ง..รำพึง พัลวันรัก..ไต้ ต้นโพธิ์..

เราเคยเล่นน้ำอยู่ ลำปะโดง....พายเรือนางโปง เก็บดอก..สะโน
ลุยน้ำ ลุยโคน จ๊ก รู .จับปลา จำได้ติดตา แต่เล็ก..จน..โต๊โต...
แทบร้องให้โฮ...ใจหาย เสียดาย ขวัญตา

...ได้ข่าวว่าสาว ไปขายกล้วยบวชชี ...สวมชุดราตรี ที่สวยเข้าท่า...ทำมา ค้าขาย มีหน้ามีตา...อยากไปเยี่ยม ไปหา...กลัวว่าขวัญตา ..คิดว่า
ไปขอยืมเงิน... แต่แตแต แต๊ติแตติ๊แต

 

เลิกขายกล้วยบวชชี กลับบ้านเถิดหนา...มามัว งมหา อิหยัง แถวนี้
ส่วนตัวของพี่ ยังเป็นแรงใจ กลับเถอะกลับไป แต่งงานซะดีดี
ไปขายกล้วยบวชชี ที่บ้านของเราก็ได้...แต่แตแต แต๊ติแตติ๊แต

 

โอ้วววว...มีอารมณ์ อยากร้องเพลง...อยากร้องคาราโอเกะ ต้องรีบกลับบ้าน ไปร่องที่บ้าน ที่บ้านมีคาราโอเกะ...มทอถือไมล์ ไฟส่องหน้า คอยตั้งท่า เหมือนพระเอก ร้องเพลง....(สั่นดอกหวาาาาา....)

 

ธรรมเหนือโลก...อาศัย อะไร เข้าไปรู้...ก็อาศัย โลก อาศัยความเป็น สัตว์โลก ในการเข้าไปรู้

เมื่อกายใจ เข้าถึงธรรมเหนือโลก...กายใจยังต้องอาศัยธาตุของโลกในการ ตั้งอยู่ ในการเสวยวิมุตินั้น...อย่าถามว่า ตายแล้วไปไหน...อิอิ (ไม่ไปไหนทั้งนั้น)...เกิดที่นี่ ขอตาย ที่นี่ ...จบที่นี่....

 

คุณ วรนิ คุณคิดว่า คุณถึงขั้นไหนเเล้วครับ ในการตัดกิเลส ครับ เเล้วคุณจะทำอย่างไรต่อครับ ขอสั้นๆครับ

 

ที่บอร์ดนี้ไม่มีล๊อคอินไหนเคยเข้าถึงเลยรึครับ รอฟังจนเหงือกแห้งไปแล้ว พรมน้ำแปป

 

หุหุ