อยากขอคำปรึกษาจากแม่ชีค่ะ

เรียนแม่ชี มีเรื่องอยากปรึกษาค่ะ ปรึกษาเยอะหน่อยนะค่ะ

เรื่องแรก
คือเป็นคนที่กลัวการทะเลาหรือมีปากเสียงกับคนอื่นค่ะแต่ก็เป็นคนโมโหง่ายเจ้าคิดเจ้าแค้น ด้วยความเจ้าคิดเจ้าแค้นจึงเป็นคนที่มักหาเรื่องใส่ตัว พอไปมีเรื่องมักจะกลับมาคิดว่าไม่น่าเลย แต่พอครั้งต่อๆมากเป็นแบบนี้ใหม่ไปมีเรื่องแล้วก็กลัว เจ็บใจตัวเองมาก
เวลามีเรื่องกับใคร จะกลัวและคิดมากเขาจะมาทำอะไรเรารึเปล่าจะเกิดอะไรขึ้น แล้วจะเครียดจนปวดหัวผสมกับความแค้นอยากไปด่าไปว่าคนๆนั้นแต่ก็ไม่กล้า และจะคิดวนเวียนกับเรื่องนี้จนวิตกจริต และชอบคิดไปเองพอได้ยินเสียงคนที่มีเรื่องด้วยก็นึกกลัวว่าจะหลอกด่าอะไรเรารึเปล่า ขี้ระแวงมาก แล้วจะไม่มีสติหูจะคอยแต่ฟังว่าคนๆนั้นจะพูดอะไร พอเจอคนๆนั้น หรือรู้ว่าจะต้องเจอจะทำให้หดหู่ กลัวคนๆนั้นและคิดมาก และจะรู้เสมอว่าคนๆนั้นอยู่ที่ไหนและค่อยระแวงตลอดเวลา ไม่อยากเจอ
ถ้าเรื่องๆนั้นจบไปแล้วก็จะคอยเก็บมาคิดตลอด คิดๆแล้วก็แค้นโมโห และคนที่มีปากเสียงมีอยู่คนหนึ่งเป็นผู้หญิงหน้าตาดี เกลียดและอิจฉามากค่ะไม่อยากให้คนนั้นได้ดีกว่า
เมื่อมีคนมาทำกิริยาท่าทางหรือคำพูดไม่ดีใ่ส่จะโกรธเก็บเรื่องนี้มาคิดตลอด
แล้วถ้าเจอคนมาทำกิริยาท่าทางหรือคำพูดไม่ดีใ่ส่ควรทำยังไงดีค่ะ

ตอนนี้กลัวคนอื่น มักไม่ค่อยกล้าสบตาค่ะทำให้มีปัญหาในการคุยกับคนอื่น

เรื่องที่สอง
คือเรื่องหน้าตา พอส่องกระจกเห็นหน้าตัวเองแล้วหดหู่ เศร้า พอเห็นหน้าตาตัวเองแบบนี้แล้วไม่อยากออกไปข้างนอกไม่อยากไปเจอใครเลย

เรื่องที่สาม
คือเรื่องความมั่นใจค่ะ ไม่มีความมั่นใจกับอะไรซักอย่าง ไม่มั่นใจที่จะคุยกับคนอื่น ไม่มั่นใจในความคิดตัวเอง เวลาออกไปข้างนอกจะไม่มั่นใจในการเดินการแต่งตัว เช่นพอแต่งตัวมาแล้วมีคนทักว่าไม่ดีก็อยากเปลี่ยนแล้วค่ะ และเวลามั่นใจในเรื่องใดมันมักผิดจึงไม่ค่อยเชื่อตัวเอง พอจะพูดอะไรก็กลัวคำพูดนั้นผิด ไม่มีความเป็นผู้นำ เหลาะแหละ ไม่มั่นคง

ขอรบกวนด้วยนะค่ะถึงจะเยอะไปหน่อย ถึงมันเป็นเรื่องที่ไม่ควรคิดมากแบบนี้แต่ก็เป็น เรื่องบางเรื่องเคยหาธรรมมะหาข้อคิดดีๆ พอคิดได้เสร็จก็ลืมค่ะ ไม่ค่อยมีความสุขกับชีวิต ช่วงนี้ฝึกนั่งสมาธิและคิดมองโลกในแง่ดีอยู่ค่ะ แต่เป็นคนสมาธิสั้นและจิตตกง่าย อยากทำชีวิตให้ดี ขอคำแนะนำด้วยค่ะ ขอบคุณมาก

 

วิปัสนากรรมมัฎฐาน ช่วยได้ค่ะ

 

ศีลห้า รักษาให้ได้ แล้วตามด้วยฝึกแผ่เมตตา ได้แบบ อัปปมัญญายิ่งดี ที่สุดของที่สุดก็คือกรรมฐานเลือกเอาตามจริต มีทั้งหมด 40 กอง

 

ขาดความมั่นใจ

ความมั่นใจมันสำคัญ ในการใช้ชีวิต แก้ไขวิธีเดียว ต้องมีสติ สติที่จะคิดคิดดี สติที่จะพูดพูดดี สติที่จะทำทำดี สตินั่นแหละจะช่วยทุกอย่างที่น้องเป็น

 

ท่านผู้ถามก็ทราบเองว่าความคิดแค้นนำมาแต่เรื่องไม่ดี เมื่อเห็นโทษเช่นนี้แล้วก็พึงเพียร"ฝึกตน"ให้รู้จักการละวางปล่อยคลายอารมณ์โกรธให้บางลงบ้าง ด้วยความรู้เเละเข้าใจว่า...อ้อ นี่นะ เพราะเราเองเคยทำบาปกรรมมีการทำร้ายจิตใจใครๆมาก่อน บัดนี้จึงต้องมาพบเรื่องเลวๆเช่นนี้ ..เราเองกำลังชดใช้บาปเก่าอยู่ ส่วนคนทำกรรมใหม่ ก็จะต้องไปได้รับผลทุกข์เช่นกัน น่าสงสารแท้ แล้วอภัยให้เขาไปด้วยความคิดที่แยบคายเช่นนี้ ทำบ่อยๆ อีกหน่อย เราก็ไม่โกรธแค้นนาน... นานเข้านิสัยนยมให้อภัยจะกลายเป็นของง่ายที่ท่านทำไำำด้เป็นอัตโนมัติ ทั้งนี้ ต้องเริ่มฝึกเสียทันที..

สร้างความมั่นใจให้ตนเองว่า เราไม่คิดร้ายกับใคร เราจริงใจกับเขา เมื่อใจเราดีอยู่ก็ไม่ต้องหวาดหวั่นอะไรผู้ที่กลัวใครๆ มักมีสิ่งผิดพลาดหรือความแอบแฝงในใจอยู่ มีปรากฏในกลุ่มโจรผู้ร้ายเป็นต้นเราเป็นโจรผู้ร้ายหรือไรจึงมีอาการเช่นนั้น..เมื่อเราไม่มีอะผิดพลาดจะกลัวใครและกลัวทำไม ..สอนตนไปตามนี้เนืองๆ สักวันจะกล้าหาญมั่นใจในตนขึ้นได้..

ถ้าเรายังรู้สึกแย่กับหน่าตาเราเองได้ขนาดนี้แล้ว คนอื่นก็คงยิ่งกว่า..
ขอให้ทราบว่าแม้คนหน้าตาขี้เหร่ที่สุดก็เป็นที่รักของใครๆได้ เพราะเขามี"ใจที่ดี"..

คนที่หน้าตาไม่ดีนั้น ท่านว่าเป็นเพราะสั่งสมโทสะมามาก..เวลานี้เราจึงพึงรีบแก้ไขตนเสีย ด้วยการฝึกมีใจที่ดีมีเมตตาและอภันใครๆได้ง่าย แม้จิตที่เป็นไปกับเตตากรุณานั้นย่อมยังรูปคือหน้าตาให้ดูดีผ่องใสได้ ลองพิสูจน์ดูเถิด...

นี่คือความที่ตนใส่ใจให้ความสำคัญกับความคิดเห็นหรือคำพูดคนอื่นมากกว่าเชื่อตนเอง..
ถามว่า...ใครในโลกนี้รู้จักเราได้ดีกว่าเราเองมีบ้างใหม?..ตอบว่าไม่มีเลย..

เมื่อเราเห็นดีว่าตนควรจะแต่งตัวอย่างไรก็แต่งอย่างนั้น ส่วนคนอื่นเขาก็คิดเห็นตามที่เขาว่าเหมาะ แต่เหมาะกับใครเล่า?..เขาหรือเรา..นี่ถ้าใส่ใจความเห็นของใครๆจนตนไม่มั่นใจในตน จะอยู่ในโลกได้อย่างไร..ต่อไปมิต้องเที่ยวไปถามความเห็นเขาก่อนรึว่า ..เออ วันนี้เราควรแต่งตัวอย่างไร?..ก่อนออกจากบ้าน ...ถ้าเขาบอกว่า..เธอจงนุ่งโจงกระเบนสีแดง แล้วใส่เสื้อสีเขียว เท่าซ้ายใส่ถุงเท้าเขียว อีกข้างใส่สีแดง เกือกสีม่วงนะ..แล้วเรามิต้องแต่งแบบนั้นไปหรือ?..

อย่าดูถูกดูหมิ่นความคิดตนในเรื่องเหล่านี้เลย ถ้าจะดูถูกดูหมิ่นตนก็พึงดูถูกดูหมิ่นความโกรธและความหลงที่คอยคิดว่าตนเองน่าเกลียด ไม่อาจมีชีวิตปรกติอย่างชาวบ้านได้ นี่ละบั่นทอนตนจริงๆ เอาใหม่นะครับ..

นับแต่วันนี้ไปบอกตนว่าข้าพเจ้าก็มีความดีในตน ข้าพเจ้าย่อมไม่กลัวใครๆเพราะข้าพเจ้าไม่ได้คิดร้ายกับเขา ใครจะดูดีได้ดี ข้าพเจ้าก็ยินดี และประสงค์ให้เขามีความสุขทุกเมื่อ แม้ใครจะคิดร้ายข้าพเจ้า ข้าพเจ้า ก็จะไม่คิดร้ายตอบ เพราะความคิดร้ายนำมาแต่ความทุกข์ ข้าพเจ้ารักตัวไม่อยากทำบาปกรรมให้ตนในที่ใหนๆ..

ข้าพเจ้าดูดีเสมอด้วยกำลังแห่งบุญที่ทำไว้ ข้าพเจ้ามั่นใจในความดีของตน ย่อมไม่หวั่นไหวในการติดต่อหรือเข้าสังคม พูดคุยกับใครๆ...

ข้าพเจ้าปรกติดี มีความสุขได้เพราะคุณความดีที่ตั้งใจทำด้วยดี อานิสงค์แห่งบุญเหล่านั้นย่อมคุ้มครองรักษาข้าพเจ้าด้วยดี และข้าพเจ้าจะไม่ละเลยการเจริญกุศลทุกๆอย่างที่ข้าพเจ้าทำได้ ดังนี้..

กล่าวเตือนตนเช่นนี้ทุกๆวัน จะช่วยให้ดีขึ้น...ขอให้พ้นทุกข์ไวๆครับ..