** เมื่อประพฤติถูกทาง กิรยาที่ไปนิพพาน เบาสบายเหมือนไม้ลอยตามน้ำ **

เมื่อประพฤติถูกทาง กิรยาที่ไปนิพพาน เบาสบายเหมือนไม้ลอยตามน้ำ

พุทธวัจน: เมื่อประพฤติถูกทาง กิริยาที่ไปนิพพาน เบาสบายเหมือนไม้ลอยตามนํ้า

พระพุทธเจ้าทรงเปรียบว่าถ้าท่อนไม้ไม่ไปติดฝั่งไหน ไม่ไปถูกอะไรจับไว้ ก็ย่อมลอยออกสู่ทะเลได้เป็นแน่ เช่นเดียวกับเหล่าสรรพสัตว์ ถ้ามีสัมมาทิฏฐิแล้ว ก็มีธรรมดาที่จะโน้มน้อม ลุ่มลาด เอียงเทไปสู่นิพพานเช่นกัน ซึ่งสัมมาทิฏฐิ ก็คือ แจ้งว่าทุกสรรพสิ่งล้วนไม่เที่ยง (อนิจจัง) ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น (ว่าเป็นเรา เป็นของเรา) นั่นเอง

อย่างไรก็ตาม ทั้งที่องค์พุทธะท่านสอนให้ปล่อยวางความยึดมั่นถือมั่นในกายและจิตแล้ว แต่ชาวพุทธในปัจจุบันกลับตีความหมายไปเป็นอื่น การปล่อยวาง ก็คือ ไม่ต้องไปยุ่งกับมัน ไม่ต้องไปสนใจ ก็แค่ปล่อยให้มันผ่านไปของมันเอง ก็พระพุทธเจ้าทรงชี้แล้วว่ากายและจิตไม่ใช่ของเรา แล้วสิ่งใดมิใช่ของเรา ก็ไม่ควรต้องอยากให้มันดีขึ้นหรือเลวลงแต่ประการใด ไม่ควรไปคอยรู้ คอยสนใจมัน ไปคอยสังเกต คอยพิจารณา ไปวิพากษ์วิจารณ์ ไปพอใจหรือไม่พอใจ

แต่ผู้ปฏิบัติจำนวนมากกลับคอยประคองระวังรักษาจิต เมื่อจิตสงบจิตดีก็พอใจ จิตไม่สงบจิตไม่ดีก็ไม่พอใจ จากนั้นก็ไปคอยกระทำจิตให้กลับมาสงบมาดีตามความเข้าใจผิดๆ ของตน โดยไม่แจ้งว่านั่นเป็นการกระทำตามตัณหา (ซึ่งเป็นเหตุแห่งทุกข์) อยากให้จิตเป็นไปตามความต้องการแห่งตน เป็นไปด้วยโมหะความหลงสำคัญว่าจิตเป็นของเรา ตอกย้ำอัตตาตัวตนให้เพิ่มขึ้น ก็กระทำตรงกันข้ามกับคำสอนขององค์พุทธะเสียขนาดนี้ แล้วเมื่อไรจะสามารถปล่อยวางกันได้จริงๆ เสียที แล้วจะมาบ่นทำไมว่าปฏิบัติมาตั้งนาน ทำไมไม่ได้อะไรเลย ทำไมนิพพานจึงยากนักหนอ

ธรรมะที่เกี่ยวข้อง: ธรรมะกำจัดความเป็นตัวตน

เจริญพร
พระต่อศักดิ์ วชิรญาโณ
วัดร่มโพธิธรรม ต.หนองหิน อ.หนองหิน จ.เลย 42190
www.rombodhidharma.com