เมื่อผมฟัง CD ของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ

กล่าวนำก่อนนะครับ

คือมีทุกข์เกิดขึ้นกับผมบางอย่างซึ่งผมถือว่าหนัก ( แถมนานอีกต่างหาก )เพราะผมคิดว่า

ผมไม่เคยทำอะไรใครแล้วทำไมผมต้องได้รับทุกข์แบบนี้ และ เมื่อทุกข์เกิด

ผมก็มีโทสะ มีอาฆาต แต่พยายามเอาธรรมในการปฎิบัติเข้ามาแก้ไข

แต่เมื่อ 2 สัปดาห์ก่อนครับ ผมลางานกลับบ้านครึ่งวัน กลับมาก็คุยกับคุณพ่อ

สักครู่และก็เตรียมกับข้าวไว้ทำตอนเย็น

หลังจากนั้นผมก็อาบน้ำ อาบเสร็จก็นอนฟัง DC ของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ

ผมฟังไปก็ภาวนาในใจไป ( นอนฟัง นอนภาวนาครับ )ปรากฏว่าพอฟังไปสัก

พักก็เกิดอารมณ์สบายๆ ( สบายอย่างบอกไม่ถูก สบายจริงๆครับ ) ก็มีสิ่งหนึ่งเกิดขึ้นในความคิด

เป็นเรื่องเก่าๆที่ผมเคยทำเขาไว้ทั้งนั้นเลย ผมเขาทำแบบเดียวกับที่ผมได้รับทุกข์อยู่ ( รู้ด้วยครับว่าไปทำเขาไว้เมื่อปีไหน )
<O</O
เท่านั้นแหละครับ ขนลุกซู่.... เพราะผมทะนงในตัวเองว่าดีกว่าคนอื่น ที่สวดมนต์ภาวนา , ทำสมาธิ

แต่ผมลืมคิดว่า ไม่มีใครอยู่เหนือกฎแห่งกรรม

พอคิดได้ดังนี้สักครู่ก็เห็นภาพในใจ เป็นภาพครูบาอาจารย์ท่านยิ้มครับ ( อย่าเชื่อนะครับผมอาจจะคิดไปเอง )

<O</O
Note : ก็เล่าสู่กันฟังครับอาจจะไม่มีประโยขน์ก็ขออภัยไว้ล่วงหน้าครับ<O</O

 

โมทนาสาธุบุญ...กับการเล่าประสบการณ์ดีๆ....นะครับ...

เป็นกำลังใจให้ปฏิบัติต่อไป...