เมื่อรู้ว่าร่างกายจิตใจเป็นแค่พลังงาน

เมื่อผ่านช่วงแสงสีทองไปได้ ความเสมือนจริงมันละเอียดมากขึ้นเห็นความคิดของตัวเองมันทำงาน แมวต้องบ้าไปแน่ๆ ทุกครั้งที่ไปเห็นการทำงานมันทำให้แมวยิ่งไม่รู้ไปเรื่อยๆ แมวโง่ลง ก่อนมาทำกรรมฐานแมวฉลาดมากตอนนี้แมวโง่ลงๆ

 

ก็น่าจะยังงั้นครับ
หุหุหุ

 

เวลาเข้าไปใน สภาพแสง อันมักมีนิตอื่น ไม่ใช่แต่ภาพ เสียง รส แสง สัมผัส รับรู้ รู้ๆๆๆๆๆ ฯลฯ

สมาธิตรงนี้จะมีสองอย่าง

มิจฉาสมาธิ จะมี สภาพปัก ทำมึนๆ หากเอาสภาพมึน มันจะยิ่งล่อให้เห็น อันนี้อย่างหนึ่ง

สัมมสมาธิ จะมีการเห็นชัด ดับชัด เรื่องรางอาจจะเปลี่ยนเร็วมาก เหมือนคนตกต้นไม้
แต่มันจะมี กริยาเห็นชัด ไม่ต้องทำมึน ทำซึม

ดังนั้น อารมณ์สมาธิ ก็ต้อง ฝึกหัดรับรู้ กระกบ รู้คุณโทษ ไปสักพัก อย่าท้อ

พอสามารถฝึกจิต ให้เอา ภาพนิมิตเฉพาะที่ชัด เห็นชัด รู้ชัด ไม่หลัก ไม่หน่วง
ไม่ดึงให้เราจม ไหลไปกับเรื่องนั้นๆ มีกริยารู้ห่างๆ ชัดเมื่อมันดับ ก็ไม่ติดข้อง
อาลัยอาวรณ์ คือรู้ชัด ก็ฝึกบ่อยๆ กับ นิมิตที่เป็นกุศล

แล้วสังเกต จิตใจ ความคิด ความจำ ถ้ามากไปด้วย มิจฉานิมิต ก็จะ เสียสุขภาพ
มีอาการหลงลืมง่าย ก็ให้รับรู้ไปซื่อๆ อย่า ตำหนิจิต

ครั้งไหน จับนิมิตฝ่ายกุศลได้เป็นส่วนมาก ออกมาแทบจะไม่ อาลัยอาวรณ์
ล้วงกลับเข้าไปใส่ใจ สนใจ ตะกี้เห็นอะไร รู้อะไร แบบนี้ จิตใจจะแจ่มใส
ออกมาก็ทำงาน ทำการได้เลย ไม่ซึม ไม่มึน

เก่งมากๆ เวลานั่งประชุม หากมีจังหวะ ก็น้อมนึก หน่วงเหนี่ยวนิมิต ที่ถนัด รู้ชัด
ขึ้นมาเล่นแล้วออกมา ประชุม จะเห็นเลยว่า เรามีปฏิภาณ ไหวพริบ ในแบบที่
ไม่ต้องไปเรียน อบรมมาก่อน ....เหนือกว่า ฉลาด เหนือกว่า จำได้ หมายรู้

 

ไม่อยากเถียงเรื่องการปฏิบัติกับใคร ทำถูกมันก็ลงรอยเดียวกัน
ที่เถียงกันเพราะมันยังทำไม่ถูกเท่านั้นเอง

 

อันนี้จริงครับ มันต้องรอยเดียวกันประดุจรอยเท้าสัตว์รวมลงในรอยเท้าช้าง

 

คนที่เก่งมากๆ จะไม่ใช้ สีทอง แต่จะใช้ สีดำ

เพราะไม่อุปทานว่า ต้องสว่าง ที่มันหลอก ส่วนใหญ่แล้ว
ความสว่าง จะเป็นตัวหลอก

กสิณสีดำ จึงเหมาะกับ คนมีปัญญา

ส่วนแสงสว่าง ไร้ขอบเขต ส่วนใหญ่เห็นแล้ว กลับมาโง่ ร้อยละร้อย

 

วรรณกสิณพระพุทธองค์ได้ทรงแสดงไว้ดีแล้วครับ
แต่ก็เอาาเถอะตามสบาย

 

กรรมฐานมี 40 ห้อง

แม้นห้องกสิณเอง ก็มีอยู่สิบ

เมื่อฝึกไปสักพัก หากเกิดเป็น โทษ เกิดทิฏฐิเห็นว่าเกิดโทษ

ถ้าจะฝึกต่อ ต้อง สับปิติ สับห้องกรรมฐาน บ้าง

เอาแค่พอ ให้ทิฏฐิที่คิดจะถอยการฝึก มันรำงับ แล้วก็
กลับไปฝึกอย่างเก่า ไม่ได้ให้เปลี่ยนห้องไปๆ มาๆ



ถ้าจะอาศัย จังหวะ เจริญ แล้วเสื่อม หรือ เจริญ แล้ว จิตตกอับ
ตอนสับปิติ สับห้องกรรมฐาน ให้สังเกต " สิ่งแปลกปลอม " ให้ดีๆ
จะขึ้นวิปัสสนา ได้ จะดีกว่า ความจำเสื่อม หรือไม่เสื่อม หลายเท่า

 

แมวว่าในนิมิตไม่มีกสิญนะ มองดูดีๆ เอหรือมันจะเป็นกสิญ
แมวต้องไปเรียนไหมนี่

 

แล้วแต่

แต่ถ้าไปเรียน ก็ต้องทำใจ เขาจะต้อง พาเปลี่ยนอารมณ์กรรมฐาน
ทั้งนี้เพื่อให้ กรอบของคำสนทนา ไม่หลุด สิ่งที่เขาเขียน หรือกระทำ
เป็น ประเพณี หรือที่เรียกว่า เรียนตามหลักสูตร

แต่ถ้าจะเอา ศิลปะ มงคลหนึ่งใน38 เราก็ต้อง แก้เอง

อะไรที่ฝึกแล้ว สำคัญว่า ชนกับปัญหา ก็ต้อง หาวิธีแก้

แนะไปแล้ว ให้เฝ้น นิมิตที่เห็นได้ชัด รู้ได้ชัด คือ
เห็นทั้งเกิด ทั้งตั้งอยู่ และ ดับ โดยไม่ อาลัยอาวรณ์

นิมิตนั้นให้หน่วง ประครองไว้ให้นานๆ

แล้วสังเกต อาการหลงๆ ลืมๆ หายไปไหม

หรือว่า ตรงกันข้าม ระลึกโน้นนั่นนี่ได้ แบบฟ้าแล๊บ
บางที ไม่ต้องเรียนรู้มาก่อน (จริงๆ ผัสสะ มันต้อง
เคยกระทบ จิตจึงเกิด อายตนะ )

 

ยกตัวอย่าง

บริกรรม พุทโธ

บริกรรม พุทโธ หลายคนอาจจะมองว่า ไม่เกี่ยวกับกสิณ

นั่นเพราะไปเอา กสิณฤาษี ชีไพร มาจับ

ถ้าเป็น ศาสนาพุทธ ร้อยละร้อย คนบริกรรมพุทโธ จะเกิด
อำนาจพอใจ ในการสั่นสะเทือน ของกาย ของสัมผัส ที่ตั้งอยู่
ในสกลกาย

จิตที่ปักลงที่การสั่นสะเทือน อันเนื่องจาก รูปขันธ์ จิตนั้นคือ กสิณ ทั้งหมด

พุทโธๆ ร้อยละร้อย จึงมักไปติด นิมิต จนกระทั่ง สายพุทโธ ก็จะถูก
ค่อนแคะว่า ติดสมาธิ ติดนิมิต

ดังนั้น จะเปลี่ยน อารมณ์การฝึกของผู้ฝึกหรือไม่ อย่าไป จับศัพท์
ไปกระเดียด ตรงชื่อ วิธีการที่ท่านใช้ฝึก

 

นิมิตคือนิมิตครับ
อย่าเอาไปปนกัน
อย่าต้องการที่จะไปต่อก็เอาตามที่ลุงนพบอกก็ได้ครับเพิกอารมณ์นั้นเสีย
เท่านั้นเองครับ

 

จิตจะออกต้องไม่ให้มันออก
แต่ถ้ามันจะไปไหนกำลังสติจะต้องตามไปด้วย
ไม่งั้นมันดูเหมือนไม่ยึด
แต่มันจะกลายเป็นกิเลสอย่างหนึ่ง
เราเรียกว่า กิเลสธรรมครับ...
ให้ฝืนๆ ต่อไปอีกซักพัก
เอาจนกว่าสิ่งที่ปรากฏจะดับ
แล้วมันค่อยๆปรากฏขึ้นมาใหม่อีกครั้ง
ในกำลังระดับสูง
แต่ให้ระวังช่วงที่สว่างๆ มันจะมีความคิดผุดได้
และไม่หลุดสภาวะ ช่วงนี้ในเวลาปกติต้องมาเดินปัญญาต่อ
สร้างสติให้ต่อเนื่องเพิ่มเติม สะสมกำลังสมาธิอีกเพิ่มเติม
ถึงจะผ่านสภาวะนี้ได้คับ....
จะได้กำลังสมาธิสะสะ จะได้กำลังสติเพิ่มเติม
แต่จะเกิดเป็นปัญญาญานได้หรือไม่
ขึ้นอยู่กับการสังเกตุสภาวะให้ออก
ให้เห็นเหตุแห่งการเกิด เหตุแห่งการก่อตัว
ของระบบสภาวะที่เราพบทั้งหมด
เพราะมันยังเป็นโปรแกรมการปรุงแต่งจิตอยู่ครับ
แม้จะเห็นผู้ดู แม้จะรู้ว่าผู้รู้ทำงานอย่างไร
ก็ยังเป็นโปรแกรมการปรุงแต่งได้ครับ
ดังนั้นควรระมัดระวังและพิจารณาให้ดีๆครับ...
ปล.หวังว่าจะเข้าใจที่สื่อนะครับ (^_^)

 

นิมิตฝึกถึงขั้นสุดท้ายจะมองเห็นวิญญาณครับมาเต็มยศ บางทีเราสามารถกำหนดได้ แต่สู้อารมณ์ปั้นแต่งจากธรรมชาติไม่ได้หลอก

 

พวกคุณคงได้ ดวงตาเห็นธรรมกันแล้วซินะ อนุโมทนาสาธุ

 

อย่าไป เชื่อจิต ที่มันพา ส่งออก

เวลาเรา ปฏิบัติธรรม รู้เห็นอยู่ว่า เพียรประกอบมรรค อุปมาเหมือนกำลังลอย ในคลอง
ออกสู่มหาสมุทร

เราจะต้อง มั่นใจ ในหนทาง มรรคา มัคคะ ที่ประกอบอยู่ ว่า พาไปพ้นแน่

ถ้า คุณลังเล มรรค ที่ตนประกอบอยู่

ร้อยละร้อย จะมีเสียงแย๊บ กระซิบหลอกให้ คำนึงไปว่า คนอื่นที่เพียรอย่างนี้
จะพันวัฏสงสารได้ มีหรือ

พูดง่ายๆ จริงๆ มันกระซิบหลอก เหมือนให้ ถามหากิเลสคนอื่นตัดได้สักนิดนึงไหม

แต่จริงๆ แล้ว มันสับขาหลอก ให้ งง ตัวเองว่า กิเลสที่ตัดไปได้ มันไม่มีค่า
ให้เห็น หนทางประเสริฐเลยหรือ

ถ้าเห็น

แล้วคนอื่นก็เพียรอย่างนั้น

จะต้องไป เคลื่อนจิต เชื่อที่มันกระซิบหลอก ให้ถามหา พยานจากคนอื่นไหม !?

พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์(คุณนั่นแหละ) ต้องแยกออก ให้กระจัดกระจาย จากกันเป็น จุด เป็นดวง ไหม !?

 

สำหร้บผม ถ้าบอกว่า รู้ ต้องมีผลเกิดขึ้นด้วย ทันที ที่รู้
แต่ถ้าบอกว่ารู้แล้ว เห็นแล้ว แต่ไม่มีผลของการู้เกิดขึ้นทันที แต่เห็นผลค่อยๆเกิดขึ้นตามมาช้าๆภายหลัง รู้แบบนี้เป็นรู้แบบสัญญา จำได้หมายรู้ ไม่ถึงตัวจิต

 

ฮี้ ฮี้ ฮี้

ที่บอกว่า รู้ นั่น รู้ อะไรจั๊บ

รู้ทุกข.......

ละสมุทัย

ประจักษ์นิโรธน

จำ....เริญ มรรค

...........
...........
...........

เข้าใจตรง เจริญมรรคบรรทัดหลังสุดไหม!?

สัญญา กับ ญาณ อันไหนเกิดก่อน อันไหน
เกิดทีหลัง ถามพระอานนท์หรือยัง

อริยสัจจ ก้เปนสิ่งเกิดดับ รู้ หรือไม่รู้ ?

มรรคมีสองส่วน ส่วนตบแต่งขันธ์ก้มี
ที่เปน อนาสวะก้มี

ตกลง จะสรุปด้นเด้าไปข้างหน้า ล้ำหน้า
ว่า รู้ แล้ว เก่งกระเด้ง เลยปะ?

ไหล่ทวีปลดหลั่นเปนลำดับลำดา หรือ ฟรุ๊ป! ?


ปล. อย่าลืมนะ ข้างบนเอา อริยสัจจ บรรพะ ถามนะ

 

ปล.2

ถ้าวันไหน จะโพส รู้ จบลงที่รู้

รู้ นั้นดับ ทันที

แล้วไม่ ไขว่คว้า อ้างผล ค่อยมาว่ากันใหม่
เรื่อง สติ และ สัมปชัญญะ

 

สิบก่าปี แล้วนะฮับ พี้ชาตะ

ยัง เมาในมุขนัย กระทืบ สัต ด้วย จิตอึ๊กบริกรรม หนาสันติ อีกหรือฮับ

การมี สัททา เข้าฟังธรรม สัปปบุรุษ อันตรธาน
หายเกลี้ยง เลย ชะปะ จิตอึ้ก รหัสพ่อรหัสแม่สอนมา

สัญญา มะเกิด การฟังทำไม่มี อาการกระทำใน
ใจด้วยดี มีปิติ มีจิตตั้งมั่น ไม่เกิดเลย สัญญา
หายจ้อย จิตอึ๊ก

ตกลง ภาวนาแทบตาย เพื่ออกตัญญู เปน
มหาบุรุษเกิดแทรกกลางศาสนา หรอ

สัญญาจึงไม่มี มีไม่ได้ ถ้ามี สัญญาทั้งนั้นอ้า


อายเฮีย วัดแป่ หนาสันติ